Heel veel sterkte toe gewenst, nu is het geen leuke situatie. Maar het belangrijkste is dat je steun van je moeder krijgt en dat je goed voor je kindje zorgt.
Ja, gellukkig is mn moeder nu een beetje meegedraaid... Het grootste probleem voor mij op dit moment zijn de financien, maar daar ben ik niet de enige in natuurlijk, dus moet ik eigenlijk niet zeuren... Ik heb trouwens (NU AL) mn beeb gevoeld, dus dat maakt alles weer wat leuker
Ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke situatie Wat heb jij het moeilijk zeg en petje af voor hoe je het nu doet. Doei Teddy
Hoi meis, Fijn dat je moeder beetje bij gedraaid is. Mag je daar nu wel blijven of moet je toch weg? Ik probeer telkens mee te lezen maar heb veel aan me hoofd gehad. Liefs Simone
Ik heb het nu echt even helemaal gehad.... Mn ex heeft een vriendin van mij een mailtje gestuurd, vol met vreselijke leugens... Ik haat hem zo erg, ik heb er gewoon geen woorden voor... HOE KAN DIE &*@#&@ DIT NOU DOEN? NA 1,5 jaar... Ik snap het gewoon niet, ben ik nou zo dom geweest om zijn leugens te geloven, of ben ik zo vreselijk tegen hem geweest dat dit zijn wraak is... Ik weet het allemaal echt even nietmeer... Hier is dat mailtje : heeeey alles goed? Hier is dan het mailtje dat ik je beloofd had. Ik hoop dat je er wat wijzer van wordt en dat het wat zaken verduidelijkt enzo. Ehm tja mijn verhaal... laat ik maar beginnen bij de maand augustus, vanaf daar is het allemaal een beetje misgegaan. Ik ben van de zomer een maand op vakantie geweest, en ik geloof dat ik 7 augustus weer terug was. Naja ik had samira toen een maand niet gezien dus vlak nadat ik terug was gekomen ging het allemaal erg goed en het was leuk samen enzo. Maar een week daarna ongeveer zakte dat allemaal een beetje weg en vroeg ik me af of ik nog wel verliefd was op samira. Ik heb het er toen ook gelijk met haar over gehad, en ik hoopte echt heel erg dat het gewoon maar tijdelijk was enzo. Was ook voor samira wel moeilijk enzo. Daarna kwam het weer even terug maar ebde het gelijk weer weg en ik begreep toen langzamerhand dat ik niet meer echt verliefd was op samira. Maar voordat ik de knoop had doorgehakt kwam het vervelende nieuws dat samira zwanger was. We hadden het er daarvoor ook al even over gehad dat samira misschien wel zwanger zou kunnen zijn, want samira was al 5 weken niet ongesteld geweest of zoiets. Ik had zelf zoiets van ' ja dat komt wel goed enzo, dat gaat niet gebeuren', maar alsnog hadden even besproken wat we zouden doen als samira toch zwanger was, en de uitkomst van dat gesprek was dat samira een abortus zou ondergaan; daar heeft ze zelf mee ingestemd en we hebben toen goed alles overwogen en dat zou dan de beste oplossing zijn. Maar, zoals je weet, wilde samira zodra ze wist dat ze zwanger was het kind toch zelf houden. Toen zat ik dus in een hele lastige situatie, aangezien ik ook niet meer verliefd was op samira. We hebben het gewoon nog even over een aantal dingen gehad enzo, en ik heb nog even over de situatie zitten nadenken. Ik vond namelijk dat ik samira nu niet zomaar kon verlaten, maar ik vond ook dat ik niet bij haar kon blijven omdat ik niet meer verliefd was. Dat zou alleen maar ruzie opleveren in de toekomst waarschijnlijk. Dus toen heb ik op een gegeven moment maar de beslissing genomen dat ik het uit zou maken, en ik heb verder gezegd dat ik haar sowieso in de nabije toekomst wel wilde steunen/helpen etc en dat ik nog maar even goed moest nadenken over de rest en dat we het er maar over moesten hebben enzo. (Het is trouwens half september uitgegaan ofzo, even voor het beeld) In ieder geval, zo gezegd zo gedaan, ik heb contact gehouden met samira en zij met mij en we hebben het over wat dingen gehad, en hoe het met haar ging, hoe het met mij ging, heel normaal eigenlijk. En twee weken geleden had samira haar echo, en alles bleek in orde te zijn met het kind. Ze belde me daarover en in datzelfde gesprek wilde ze een beetje van me weten hoe ik het allemaal wilde gaan doen enzo. Naja ik wist het nog allemaal niet en ik moest er maar even over na gaan denken. Ik had toen ook tentamens (dat was de afgelopen week) en ik heb toen gezegd dat ik dat na mijn tentamens zou vertellen, als ik er gewoon even goed over had nagedacht. Ik wilde me toen gewoon even op mijn tentamens kunnen concentreren. Maar toen zei ze daarna dat ze wilde dat ik een keuze ging maken: of ik moest echt goed meehelpen met zwangerschap en opvoeding, of ik mocht nooit meer iets met het kind te maken hebben. Naja dat is natuurlijk niet nix als iemand dat zomaar van je vraagt. Ik heb toen herhaald dat ik eerst mijn tentamens wilde doen en daarna me keuze zo snel mogelijk zou maken en haar daarvan op de hoogte zou stellen. Vervolgens die zaterdag daarna, dat was dus de zaterdag voor mijn tentamenweek (28 oktober), sprak ik haar op msn. Het begon met een normaal gesprek, maar al vrij snel zei samira tegen me dat ik kortaf was en ze zei dat ze niet normaal tegen me kon doen als ik geen antwoord gaf en dat ik ook best iets mocht zeggen. Ik vroeg wat ik dag zoal kon vertellen dan, en daar reageerde ze opeens heel boos op. Naja op een lang verhaal kort, naja iets minder lang te maken kwam het er op neer dat ik niets goeds meer kon zeggen en dat samira steeds kwader en kwader werd. Ze begon me te beschuldigen van allerlei dingen, zoals dat ik nooit van haar gehouden zou hebben en dat ik tegen haar gelogen heb over allerlei dingen, en op een gegeven moment zei ze dat ik nu genoeg tijd heb gehad om sorry te zeggen (waarvoor?) en dat ze nu helemaal klaar is met me.Ze wil me nooit meer zien en ik moet uit de buurt blijven van haar en haar kind, want ik kan alleen maar voor gevaar zorgen. Ow en het was trouwens ook nog eens de grootste fout die ik ooit zal begaan volgens haar. Maar dat is dus de laatste keer dat ik haar gesproken heb en zoals je hoort zal het daar ook bij blijven. Ik heb er verder niet echt een keuze in gehad, maar ik kan wel constateren dat ze helemaal de weg kwijt is geraakt en als ze zo omgaat met de mogelijke steun die ze van mij kon krijgen en waarvan ik ook dacht en nog steeds denk dat ze die hard nodig gaat hebben, dan doet ze het ook inderdaad maar allemaal op deze manier. Ik heb nog contact met haar gehouden, ik heb geen eisen gesteld of iets dergelijks en ik heb haar in haar waarde gelaten en haar keuze voor het houden van het kind gerespecteerd, ook al heeft ze zich niet gehouden aan wat wij samen besloten hadden, maar mijn geduld raakt een keer op. Ok, de laatste paar regels waren even een paar subjectieve uitlatingen maar gelukkig heb ik het in het in de rest van het verhaal bij de gebeurtenissen gehouden. Dit was een hele lap tekst. Ik hoop dat het nog wel een beetje prettig leest, maar het gaat natuurlijk vooral om de inhoud. Als je vragen/reacties/tips hebt dan kun je me natuurlijk gewoon terugmailen of me even aanschieten op msn en als je een keer wil afspreken dan sta ik daar ook wel voor open, maar ik hoop dat het wel duidelijk is dat ik samira kansen genoeg heb gegeven en dat ik nu geen dingen meer ga terugdraaien. Ik moet op een gegeven moment ook zekerheid hebben en de vervelende dingen hiervan kunnen verwerken. Nogmaals wil ik even zeggen dat ik het zeer op prijs stel dat je hulp aanbiedt en ik spreek je snel genoeg weer waarschijnlijk. Groetjes van Tom
Tsja.. ik als buitenstaander vind dit eigenlijk een heel net mailtje. Ik kan het verkeerd in mijn hoofd hebben, maar veel van wat hij schrijft heb jij toch ook geschreven zoals hij het omschrijft.. Wat zijn precies de leugens?
lekker niks van aantrekken meid. Voor zover ik het beoordeel (die mail dan), vind ik dat hij in ieder geval ook veel verteld zoals jij het ons hebt verteld. Dus er zitten ook wel eerlijke delen in.. Enne, hij maakt je ook niet voor rotte vis uit in de mail, dat had ie ook nog kunnen doen als ie dat wilde.
Dat doet hij dus wel, maar idd op een hele nette manier, dat is ook nog eens het ergste voor mij.... Ik heb bijvoorbeeld nooit gezegd dat ik abortus zou plegen. En meer dingen waarvan hij zegt dat ik dat zou hebben gezegd, heel veel dingen zijn net even naast de waarheid... Daarom zei ik al dat hij zo onschuldig leek, omdat het zo overtuigend en eerlijk over kwam... Ik begon zelfs an mezelf te twijfelen... I ngrote lijnen zit er wel een kern van waarheid in, maar het zijn de details die niet eerlijk zijn... Ik had veel liever gehad dat hij me uitmaakte voor rotte vis, nouja ik bedoel in de trant van schelden, want hij doet het in een sneaky manier wel...
Ik heb het even allemaal door zitten lezen en ook op mij komt dit niet negatief over... Maar het is erg moeilijk natuurlijk om als buitenstaander hier een mening over te geven! Ik zeg niet dát het zo is maar misschien heb je zelf ook wel té gereageerd zonder het zelf te willen! Denk goed na wat je doet en zegt, het gaat om de toekomst van je kindje en vergeet niet... Jíj hebt de keuze, arbortus of niet, een man heeft dat nooit in zo'n geval... Ik begrijp namelijk van hem dat hij het liefste daarvoor zou kiezen omdat hij niet meer van je houd, dat is héél moeilijk maar ik begrijp zijn keuze dan wel (als het echt zo is want nogmaals, tis moeilijk om vanaf hier een mening hier over te geven...!) Je bent nog zo jong... als ik terug denk aan de tijd dat ik die leeftijd had... Ik weet hoe je dan soms kan reageren, helemaal in jou situatie want die is hoe dan ook heel heftig! Ik wens je heel veel sterkte en liefs toe, -x-
Vind de mail ook niet vreselijk eigenlijk wel helder. Ik zeg niet dat ik alles geloof wat hij zegt, maar hij heeft wel zijn gedachten (en dus zijn "eigen waarheid") goed verwoord en op papier gezet. Ik herkende heel veel dingen zoals jij die ook zelf aan ons hebt verteld. Ik zou als ik in zijn schoenen stond ook liever willen dat je het kind niet had gehouden, maar jij hebt je keus gemaakt en daar zal hij het mee moeten doen. Ik denk dat jouw vriendin wel eens een goede bemiddelende rol tussen jullie zou kunnen spelen als jij haar goed instrueert!
Iemand kan iets anders zien dan jij dat doet. Ik bedoel hiermee dat de ene persoon een ander beeld van de werkelijkheid kan hebben dan de ander. Dat kan ook betekenen dat hij het echt zo ziet en heeft ervaren, en zich dus van geen kwaad bewust is. Net als jij het zo ziet zoals jij het in het topic hebt omschreven. Dat is altijd erg lastig. Ik geloof zeker dat jij het zo ziet zoals het is. Jij moet er mee verder, en alleen, zoals ik het lees in zijn brief naar je vriendin. Hij is niet meer verliefd, dus houdt het op. Ik denk dat je er redelijkerwijs ook niks meer van hoeft te verwachten. Mannen kunnen er makkelijker " van af zijn" dan een vrouw. Wij moeten het dragen etc... Zoals ik het topic lees, en ook zo de situatie kan beoordelen( mijn visie), zul ' jij' een beslissing moeten nemen, en niet je ex. Jij moet verder, en jij mag bepalen hoe dat moet. Zonder of met hem in de picture. Ik hoop dat je eruit komt. Lijkt me echt niet makkelijk.
tja ik heb hier niks aan toe te voegen.Vind dat ie het heel net opschrijft. meissie probeer het een beetje te laten rusten en misschien kun je er later in je zwangerschap alsnog met hem over praten en komen jullie er dan wel samen uit.Dan bedoel ik puur over de opvoeding en de hulp van zijn kant. liefs
Dankjewel. Ik neem het trouwens ook echt niemand kwalijk dat zij dit mailtje anders zien dan ik hoor Ik weet alleen precies hoe en wat hij bedoelt, omdat ik hem ken, waarschijnlijk is het daardoor dat ik me zo opwind over iets wat voor anderen dan mij onderzichtbaar is.. Ik ben nu alweer een beetje gekalmeerd, en heel erg bedankt voor jullie reacties, en sorry van mijn gezeur...
Ik kan me eigen alleen bij Donky aansluiten, even laten rusten er goed over na denken en mischien een brief terug sturen met je gevoelens voor hem en hoe jij het in de toekomst zou willen. Liefs
JE ZEURT NIET!vind het al knap dat je alles zo goed doet! en je weet dat je altijd je verhaal bij ons kwijt kan liefs
Persoonlijk denk ik dat je geen mail,brief, of wat dan ook moet sturen maar gewoon een persoonlijk gesprek moet aangaan desnoods met je vriendin erbij....
mmm misschien is het met een brief makkelijker om onder woorden te brengen!ikzelf kan namelijk mijn gevoel heel goed opschrijven en mezelf verwoorden maar het zo zeggen lukt me niet! is dus maar net wat je zelf makkelijker vind. en echt niet via msn praten want daar kun je veel dingen verkeerd opvatten en krijg je sneller ruzie! liefs
Het verhaal wat je ex schrijft beschrijft idd wel wat feiten die volgens mij wel anders liggen, toch? Dat is wel vet lullig! Maar ja, van hem kan je dus gewoon niet op aan. Wel pijnlijk, maar jij kunt er niks aan doen...