Ik heb een kind met een gespleten persoonlijkheid!!! Ik bracht hem net weg naar de peuterspeelzaal en de juffrouw sprak mij aan op zijn gedrag. Het is niet wat je denkt hoor! Integendeel. Ze vindt hem zo een geweldig, lief, sociaal en vrolijk mannetje. Hij is wel een boef, dat moest ze erbij zeggen, maar hij kent heel goed de grenzen en het is echt tot daar aan toe en niet verder. Al met al heeft ze niks over hem te klagen. Hij komt perfect mee in het klassenritme en zingt alle liedjes uit volle borst mee. Maar dan komt hij thuis; Binnen twee seconden staat het -net opgeruimde- huis op zijn kop. Het is net alsof er een tornado doorheen is gegaan. Speelgoed overal, lekker zijn eierkoek verkruimelen op het bankstel en bij elke "nee" laat hij zich dramatisch gillend op de grond vallen. Hij slaat als hij driftig wordt, bijt als hij zich verkneukeld en schopt tegen alles wat los en vast zit. Hij is moe, sacherijnig en zoekt constant weer nieuwe grenzen op. Komt zijn vader thuis dan is het alsof er een torpedo afschoten wordt. Zo hyper wordt hij dan (logisch, zijn vader is zijn maatje). Dus al met al had ik wat de juffrouw mij vertelde niet verwacht. Ja ik weet dat het een heerlijk kereltje is (het grootste deel van de tijd), maar ik weet ook wat voor een draakje het bij tijd en wijle kan wezen. Het is trouwens ook zo bij oma's en opa's. Het is dan een voorbeeldig kereltje. Vermaakt zichzelf prima en ze hebben letterlijk geen kind aan hem. Zijn driftbuien, het huis op zijn kop zetten en ander peuterpuber gedrag zijn hun allemaal vreemd. Wat o wat doen hun toch goed met mijn exorcist baby?
Hier thuis ook altijd een hevig kind. Op school heel rustig, kalm. Enige wat ze daar zeiden is dat hij veel babbelt (tja... de appel valt niet ver van de boom ). Tegen mij zeiden ze toen dat ze hun energie ergens kwijt moeten. En bij ons is dat dus ook thuis...
Hier precies hetzelfde met beide kinderen.. Hij voelt zich veilig thuis dus kan dan lekker gaan rellen
o zo herkenbaar Moest op oudercontact bij nr 2. En de juf: " zo een liefje, ze is mijn schatje, ze helpt zo graag, maar soms moet ze een beetje assertiever zijn. ze laat de andere kindjes haar speelgoed afpakken en ze moet een beetje voor zichzelf opkomen" HUUH, heb de juf wel 3x gevraagd of ze het wel over mijn kind had en niet over een naamgenootje Hier zeggen we nl dat "wat nr2 wil, nr2 krijgt" omdat ze zo'n koppige steenezel kan zijn.
ik herken het uit mijn 2 meiden mijn zoon is op school ook niet altijd te handhaven en ben al n paar keer naar school gegaan omdat hij zijn bui niet onder controle kreeg thuis is hij wel nog wat drukker maar al met al zo als thuis ook redelijk zo op school laat de kaas niet van zijn brood eten maar hou een ver veel van mijn lieve schatjes
Mijn moeder zei dat vroeger altijd al over mij en mijn zus... Ergens anders waren we voorbeeldige, brave kinderen en eenmaal thuis sloegen we elkaar de hersenen in. Trouwens, ga eens na hoe jij jezelf buiten de deur gedraagt en hoe anders je soms thuis bent. Ik zie mezelf in ieder geval niet tegen een collega tekeer gaan omdat hij het laatste koekje heeft gepakt zonder het te vragen - nou, thuis soms wel, hoor (als het 'die tijd van de maand is' en/of ik me de hele dag al verheugd heb op dat koekje)!
eigenlijk moet je blij zijn Kinderen die zich thuis goed gedragen weten dat ze thuis veilig zijn en dat ze het "varken" mogen uithangen. Mama houdt toch van hen De juf of vriendjes kunnen wel eens boos worden of andere vrienjes zoeken maar mama niet.
Mijn oppaskindje heeft het ook. Als ik kom oppassen is hij 2,5 uur beleefd en aardig en meegaand. Maar zodra zijn moeder thuiskomt is het drama, niet luisteren, grote mond. Ik hoop dat hij voor altijd bij mij zijn lieve kant laat zien, haha.
Datzelfde wou ik ook schrijven, maar wist het niet zo goed te verwoorden als jij. Het valt in dezelfde categorie als 'blij zijn als je kat een half doorgekauwde muis voor je voeten gooit, want dat is een liefdesbewijs'.
Klinkt bekend. Is volgens mij ook vrij normaal. Thuis voelen ze zich volledig op hun gemak en als ze dan boos zijn (of wat voor emotie dan ook) dan kunnen ze zich helemaal laten gaan.
Hier precies hetzelfde met mijn dochter.. Ik vraag me ook af wat zij goed doen en wat ik verkeerd doe
Hahahaha! Wat kan jij toch heerlijk schrijven!! Tja Luca trekt hier ook alles overhoop ti's niet anders
Als mijn zoontje toch eens zou weten dat de buren zijn gebrul kunnen horen, dan zouden we het hier zo makkelijk hebben.
Das lief Ik zit op het moment in een lastige periode met de jongste, slapen gaat niet goed, peuterspeelzaal gaat niet goed, ze is mega driftig.. En bij mijn schoonzus of bij oma is ze een zonneschijntje. Ik ben een beetje moedeloos
Zojuist nog een gesprek over gehad met een opvoedingsdeskundige. Vroeg me ook al af wat ik verkeerd deed dat zoonlief thuis zo'n monstertje is en zich op een ander best wel keurig gedraagt. Blijkbaar moeten we het opvatten als een groot compliment. Thuis kunnen ze volledig zichzelf zijn, de grenzen goed aftasten want mama blijft hun toch graag zien. Deed ook wel even deugt om te horen dat ik echt niets mis deed en dat de meeste kleuters zo zijn!
Hier ook hoor! Dit weekend is ze bij opa en oma geweest. Ze was zoooo lief! En ik heb gisteren met open mond staan kijken toen we daar bloemkool aten. Keurig eten, hele bord leeg, nog een beetje oma?, dankjewel. Huh?! Vandaag thuis: Ze heeft al 3 x op de gang gezeten :-D Met stiften op haar gezicht gekleurd Een kindje geslagen in de winkel En wil wederom niet slapen Hahahaha ik moet me echt heel vaak inhouden om niet helemaal in een deuk te liggen. Hier zijn we wel heel consequent moet ik zeggen. Dat helpt wel... Soms...