Er is al een hele tijd niets geschreven hier, maar wil toch nog iets kwijt.. Toen ik dit topic voor het eerst las schrok ik. Ik herkende me zo in alles. Ik heb 4 jaar geleden therapie gehad en daar werd toendertijd een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis gediagnosticeerd. Ik heb me hier nooit in kunnen vinden en het gevoel gehad dat er 'meer' was. Dit topic was voor mij een echt eye opener. Ik ben weer in therapie gegaan omdat ik zag dat ik hulp nodig had. Vandaag mijn tweede intake gehad en ik heb niks verteld over dit topic. Aan het eind van het gesprek vertelde zij mij dat zij ontwijkende persoonlijkheidsstoornis niet bij mij vond passen en vroeg of ik al wel eens had gehoord van ADD.... Zij vond alles wat ik vertelde daar zo bij passen.. Om een lang verhaal kort te houden: ik krijg nu testen om een diagnose te kunnen stellen. Bedankt allemaal voor jullie verhalen want het heeft er bij mij voor gezorgd dat ik er iets mee ging doen, hoe confronterend ook. Wie weet hoe lang ik anders was door gemodderd
Louise88, wat ¨fijn¨ dat je nu dan toch verder bent gekomen door middel van dit topic. Als je vragen hebt laat het dan gerust weten misschien dat we je kunnen helpen. Je mag me ook een pb sturen hoor. Succes met de verdere gesprekken en het traject!
Helaas zo herkenbaar.Hier ook add en medicatie.In het begin ging het perfect met de medicatie maar langzaam sloop het erin dat ik mezelf niet meer was.Op dit moment gebruik ik geen medicatie meer omdat wij voor een derde gaan maar ow wat mis ik het soms. Gewoon even rust in mijn hoofd.Of gewoon even iets "normaal"kunnen voltooien. Op dit moment maak ik lijstjes om dingen die ik die dag moet doen van mezelf maar dit werkt ook niet elke dag. In contacten onderhouden ben ik echt waardeloos terwijl ik dit juist zo graag wil. Op een of andere manier lukt het niet, hou ik het niet vol. In mijn omgeving weet bijna niemand dat ik add heb wat het soms alleen nog maar moeilijker maakt.Ik heb het bewust niet verteld omdat ik het idee heb dat de mensen in mijn omgeving er zo makkelijk over denken. Waardoor ik me er eigenlijk een soort van voor schaam. Ze denken dat een ik een lek aan motivatie heb en als ze dan ook nog gaan denken dat ik add als excuus gebruik zou ik mij eigen daar niet beter door gaan voelen. Ik heb wel vaak het gevoel dat mensen mij niet snappen. Juist omdat ik overal zo diep en lang over dingen nadenk zie ik soms bomen op de weg die er niet zijn en vaak zorgt dit voor onbegrip. Ik heb een heel leuk leven hoor maar soms vraag ik me toch af hoe ik was geweest zonder add.....
Ook ik herken mij in deze symtomen. Ik weet dat in mijn famillie wat aangeboren psychische 'inperfecties' zijn.(ook add) En al heel mijn leven ben ik in gevecht met mijzelf. Ik heb verder nooit verder onderzoek laten doen. Zeker de laatste jaren heb ik er vrede mee hoe ik ben. Vriendschappen komen en gaan. Ambities bloedden snel dood bij mij. Ik ben een dromer en een piekeraar. Alles leuker dan de verplichtingen van de dag. Misschien kunnen ze een stempel voort mij vinden, mischien ook niet. Maar ik weet wie ik ben en probeer de positieve kanten van mijzelf eruit te halen. Ik heb een schat van een man, hij is echt mijn reddende engel. Ik heb 2 Super lieve kinderen en derde onderweg. Dat is mijn houvast. Wat voor stempel je ook krijgt, je bent je bent echt de moeite waard!
Op mijn 15e kreeg ik de diagnose ADD, heb eerst ritalin op, maar daar kreeg ik zo'n hoofdpijn en misselijkheid van, dat ik gestopt was, als je alleen in bed en boven toilet kan hangen, helpt medicatie niet. Daarna kreeg ik concerta, ging goed, paar jaar gebruikt, tot het me tegen begon te werken, de controle, die had ik niet, maar de concerta liet me toch nog op de verkeerde dingen letten. (Kon wat buiten lokaal horen alsof het in het lokaal was, en de leraar was nog net hoorbaar alsof het door het bovenlicht binnen kwam druppelen) Ik was toen 18 denk ik. Ben gestopt toen, en heb nog 3 jaar sporadisch een ritalin van mijn broertje gepakt als ik moest opruimen in huis Soms denk ik eraan 1 doosje ritalin te regelen, zodat ik het huishouden wel kan doen, snel en efficiënt, zodat ik daarna kan doen wat ik verder zou proberen te doen op een dag
Misschien een gekke vraag maar ik vroeg mij af jullie het volgende herkennen : Ik neem mij heel vaak voor meer orde en regelmaat in ons leven aan te brengen. Huishoudschemas, dagprogramma's alles komt voorbij. Soms gaat dat even goed... meestal 1, 2 weken. Dan ziet het huis er ook wel even netjes uit. Maar dan verslondst het weer. Aanrecht staat vol, woonkamer is een puinhoop. (Over de was had ik al gelezen...)Als ik ga opruimen, moet je me niet in de buurt van laadjes of kastjes laten komen.. binnen no time verzand ik in het opruimen(Tot op de kruimel) van de lades en kastjes... met ondertussen achter mij een (zo mogelijk) nog grotere bende, want ik heb van alles aan de kant geschoven om te stofzuigen, de stofzuiger staat er nog (soms dagen!!) ... vervolgens vraagt 1 van de kinderen iets waar ik mij even op moet richten en is het tijd om iets te drinken... punte bij paaltje ben ik wel heel wat tijd kwijt en heb ik ook echt wel iets gedaan maar ziet natuurlijk niemand dat ... meestal heeft het ook niet echt heeeeeeel effect want ik kan ontzettend moeilijk iets weggooien wat resulteert in Veel te veel kleine onzin... .. Het frustreert me enorm .. mede omdat niemand het begrijpt (behalve mn man) en ik echt liever niet heb dat iemand langs komt onaangekondigd of net van te voren laten weten dat ze komen...
Born2bemom, ik herken je verhaal van begin tot eind.. Het scheelt bij mij wel als ik mijn medicijnen heb ingenomen maar het blijft een moeilijk ding. Hoe graag ik het hier ook netjes en schoon wil hebben, ik krijg het niet voor elkaar helaas..
Borntobemom: heel herkenbaar! Enige verschil is dat ik wel goed dingen kan weggooien, maar ik moet wel alles een keer goed bekeken hebben. Bij de was heb ik echt het grootste probleem. Zo kan ik echt een goede bui of dag hebben en de vieze wasmand helemaal leeg krijgen, (in de wasmachine) maar zodra de was schoon en droog is, en ik het moet wegvouwen gaat het fout. Als ik me er al toe kan zetten heb ik misschien 1/3 van de was gevouwen, neem ik even pauze om wat te drinken en dan is het gedaan. Blijft het echt liggen tot ik me er weer toe kan zetten.
Hmm, ik ben vorig jaar pas met ADD naar huis gestuurd Ik heb "last" van onderstaande zaken. Heb hiervoor ook methylfenidaat geslikt, maar nu ik zwanger ben slik ik dat natuurlijk niet meer. Daardoor merk ik wel dat ik weer overspoelt wordt door allerlei zaken en dat ik soms echt gek wordt van vermoeidheid (geestelijk). Nu moet ik zeggen dat ik er niet zoveel mee bezig ben, als in "oh daar heb je ADD weer". Ja ik merk dat ik weer bijzonder vergeetachtig en chaotisch ben o.a., maar ik koppel het een beetje los van het labeltje ADD, zodat het voor mij een beetje werkzaam blijft allemaal. Al heb ik ook jankdagen dat alles mis gaat en ik me een complete mislukkeling voel, maar ik probeer er de dag erna dan gewoon weer wat van te maken. Het is het een of het ander, als de medicatie werkt en je daar zelf mee kunt leven, waarom dan geen medicatie. Je moet voor jezelf bekijken wat voor jou het beste werkt. De meeste van mijn vriendinnen weten wel dat ik niet zo handig ben met allerlei zaken en contacten onderhouden zeg maar (al doe ik echt mijn best) maar weten ook dat ik verder een goed mens ben Op mijn werk (nog niet zo heel lang geleden nieuwe job) weten ze het niet, dat maakt het dan soms wel eens wat lastiger allemaal. Maar dat komt na de zwangerschap welw eer eens... - Emotionele wisselingen - Chaotisch / Vergeetachtig - Trekt zich graag terug - Kan ergens volledig in opgaan - Grote passie bij interesse - Een groot voorstellingsvermogen - Gevoelig / Emotioneel / Betrokken - Heeft Humor / intelligent - Blijft op de achtergrond - Laat alles wachten tot het laatste moment - Altijd ver vooruit aan het denken - Staren / kijkt voor zich uit / lijkt afwezig - Probleem oplossend - TV of radio staat altijd aan - Concentratieproblemen / snel afgeleid - Heeft moeite met het opbrengen van motivatie - Te veel gedachten / filosofisch - Perfectionistisch in contrast met chaos - Zit vaak te dagdromen / komt regelmatig laat - Slecht in staat aanwijzingen op te volgen - Voelt zich regelmatig overspoelt - Moeilijkheden bij het afwerken van details - Dwaalt in gedachten af bij luisteren - Gaat opruim klusjes uit de weg - Visueel / autodidactisch - Vaak een reken, schrijf of lees stoornis - Heeft inzicht, beter in de praktijk dan theorie - Kan zich goed in anderen verplaatsen / sociaal - Kan logica waarderen - Weinig vrienden maar sociaal betrokken
Herkenbaar, ik kan ook starten met drie miljoen lijstjes, maar op een gegeven moment is het weer chaos haha. Mijn vriend weet niet wat m overkomt sinds ik zwanger ben, tis hier nog nooit zo netjes geweest haha
Hahahaha hier precies zo!!! Wat schoonmaken betreft zou hij volgens mij het liefst hebben dat ik altijd zwanger blijf
Heel erg herkenbaar. Ik heb zondag ineens de keukenkastjes opnieuw ingedeeld omdat de kast met plastic opbergbakjes een chaos was. De kast is nu netjes, maar op de eettafel staan nog steeds 3 lege senseobewaarbussen, 2 oude broodtrommels en 6 deksels waar ik geen bakjes bij kon vinden. Ik vind het moeilijk om die spullen weg te gooien, maar weet ook niet wat ik er mee moet doen. Ik weet zeker dat het nog wel een paar weken op de eettafel ligt...