Lieve meiden, Nu bij de 3e MA met bijna 12 wk (alweer 3,5 wk geleden overigens) opnieuw veel verdriet en angsten voor de toekomst. Na de tweede hebben we een gezonde zoon gekregen waar we zielsgelukkig mee zijn en elke dag tel ik mijn zegeningen, echt waar. Maar toch merk ik gewoon verdrietig te zijn om het vruchtje en alle wensen, toekomstperspectief, dromen die ermee verloren zijn gegaan.. daarnaast veel angst voor de toekomst: hoeveel ma's staan ons nog te wachten? In mijn omgeving merk ik dat ik op onbegrip stuit. Veel vriendinnen hebben nog geen kinderen of zijn zwanger vd eerste.. Ik vertel het, dan reageren ze begripvol maar op een zelfde avond vertelt een andere vriendin vervolgens zwanger te zijn (zelfde uitgerekende datum als ik!) om dan niet aan mijn verdriet te refereren of bij het afscheid te zeggen: ik hoop dat jij ook snel zwanger bent! In dat zelfde groepje werd gezegd een uur nadat ik mijn verhaal had gedaan: ' wie zal de eerstvolgende zwangere zijn?' en ik werd vervolgens niet eens genoemd... Of mensen die zeggen ' ach jij bent toch zo weer zwanger?' terwijl dat juist misschien het probleem wel is... herkenbaar voor mensen die al een kindje hebben?
Vervelend, maar begrijp je helemaal dat het kwetsend is. Gelukkig herken ik het niet, ondanks mk'en en een gezond kind. Maar bij ons is er ook een oorzaak voor mk (chromosoomafwijking) en daar ben ik altijd open over. Is bij jullie een oorzaak bekend?
Hoi Nina, we krijgen nog onderzoek hiernaar.. bloed is al afgenomen. ze gaan er echter van uit dat mijn baarmoederslijmvlies te weinig selectief is en ik daardoor zo snel zwanger raak en veel miskramen heb gekregen.. vertel eens wat er bij jullie uit het onderzoek is gekomen als je wilt en of er iets aan gedaan kan komen, vervolgtraject etc?
Ja deze opmerking hoor ik idd heel vaak, het lijkt er soms op alsof je wel verdriet mag hebben als een eerste kindje niet lukt maar niet wanneer je al een kindje hebt. Tuurlijk "helpt" het dat ik al moeder ben maar dat maakt de wens en het verdriet niet minder misschien alleen wat draaglijker omdat de afleiding er is.
Ja hoor ik hoor hem ook vaak. Maar dat neemt niet de wens van een 2e weg. Of ik was allang al gestopt, tja dat zijn vrouwen die al 3 kinderen hebben lekker makkelijk zeggen he als je niet voor die keuze staat. Het gaat mijn 1ne oor in en de ander weer uit.
Het is natuurlijk wel zo dat als je al een kind hebt, het heel anders is, dan als het je eerste kindje is. De onzekerheid of het uberhaupt ooit wel zal lukken, of je ooit je eigen kind in je armen kunt vast houden, je hebt dat ervaren, je weet hoe het is. Ik tel ook mijn zegeningen, elke dag weer. Maar ik heb ook veel verdriet, dat ik 2 kindjes ben verloren. Zo zie ik het gewoon, hoe klein ook, het waren mijn kindjes. En ik mag daar verdriet om hebben, ook al heb ik al een kind. Ik heb nog geen vervelende reacties gehad, gelukkig. Iedereen is erg lief en begripvol. Ook omdat in mijn omgeving er best veel mensen miskramen hebben gehad, en die weten gewoon wat je doormaakt. Sterkte ermee meid. Mensen begrijpen gewoon niet wat een enorme impact het heeft op je.
Hoi Bunchy, Ik moet hier heel eerlijk toegeven dat ik dat weleens denk... Simpelweg omdat ik er alles, maar dan ook echt ALLES voor over zou hebben om 1 kindje te krijgen. Wij zijn nu 2 jaar bezig en ik heb het afgelopen half jaar 3 miskramen voor mijn kiezen gehad. De angst die ik soms voel dat ik misschien wel nooit zal weten hoe het is om samen met mijn grote liefde een kleintje op de wereld te zetten die kan me soms bijna verlammen. Dus, hoe vervelend het ook is, en hoe afschuwelijk jouw situatie ook is (ik probeer niks te bagattalliseren), ik geloof toch oprecht dat het anders is of je 1 of geen kindje hebt... Neemt niet weg dat ik vanuit mijn tenen hoop dat het je nog een keer gegund is! Heel veel succes en sterkte Liefs BB
Ik kan me je gedachte idd heel goed voorstellen hoor. Komt denk ik ook meer omdat ik nu juist veel mensen om me heen heb die nu een 2e kindje hebben of dus zwanger zijn van de 2e. En wat ik nu heel erg heb is het leeftijdverschil dat maar groter en groter wordt en dat kan ik moeilijk loslaten. Ik hoop dat je heel erg gauw zwanger mag worden meid dikke knuffel!
Snoopy: ja leeftijdsverschil, ik kan dat ook maar heel moeilijk los laten. Ik blijf maar tellen, als ik nu zwanger wordt, dan..schelen ze zoveel, dan zoveel. Het voordeel is wel (en nu praat ik mezelf moed in) is dat ik nu wel alle aandacht en liefde kan geven aan mijn dochtertje. Maar ik wil heel graag een broertje of zusje voor haar! BB: wat ik al schreef, bij een eerste kindje, is het echt heel anders. Dat begrijp ik heel goed. Hebben jullie al onderzoeken gedaan? Sterkte ermee meid.
hai, ik heb nu 2 MK's gehad en sluit niet uit dat ik misschien 3e heb gehad. ik ben nu weer zwanger en best onrustig en bang. ik begrijp je verdriet maar al te goed. ik heb bij mijn eerste mk zo erg gehad dat ik dacht waarom kunnen die vrouwen het wel en ik niet en dan zag k weer een wagen met een baby of die reclame folders vol leuke dingen. ik kon het niet goed uitstaan en het kwetst me zo erg. zelfs als het een vruchtje is heb je een moeder gevoel. ik weet niet zo goed wat ik kan zeggen maar elk pijntje ben ik opgespitst of elke bloedingkje let ik op 17 oktober heb ik mijn echo maar de angst die blijft me achter volgen.
Hoi Bunchy, Ik herken je verhaal helemaal! Ik heb een m.a.gehad, toen na vrij lange tijd zwanger geworden en bevallen van een gezond dochtertje. Wat een groot geluk.. Daarna wilden we graag vrij snel voor een 2e kindje gaan, mede omdat het voor de 1e vrij lang duurde. Inmiddels heb ik weer 2 miskramen gehad. En tuurlijk, ik ben nog iedere dag enorm blij met ons dochtertje! Maar ook erg verdrietig om de miskramen. Hormonen die voortdurend op en neer gaan doen er ook geen goed aan.. En tja vriendinnen.. De één reageert heel begripvol, de ander helemaal niet. En ook hier...een vriendin die bijna dezelfde uitgerekende datum heeft als die ik zou hebben... Pfffffff.. Hoe zeer ik het iedereen ook gun, het is dan zó confronterend. Dat zal nog wel blijven ook denk ik, als dat kindje er is dat je denkt van wij hadden ook zo'n hummeltje kunnen hebben... Ik probeer zelf zoveel mogelijk van ons dochtertje te genieten en het verder zoveel mogelijk los te laten, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.. Veel sterkte en hopelijk mag jullie zoontje snel grote broer worden! Liefs, Mariek
Tuurlijk IS dat ook anders. Mensen die dat tegen mij zeggen, terwijl zij zelf een rij miskramen door hebben moeten maken, of kinderloos zijn gebleven, die snap ik ook helemaal. Maar ik denk dat bunchy de mensen bedoelt die zelf gezond kids hebben gekregen, geen miskramen en dan je geklaag al snel zat zijn en vinden dat je maar blij moet zijn met het kindje dat je al hebt. En dan BEN je ook, alleen neemt het kindje dat je al hebt, het verdriet om verloren kindjes en het verlangen naar nog eens een gezond kindje, niet weg. Ik herken het dus wel, heb die opmerking ook meerdere keren gehad, waarvan 1 keer dus echt bedoeld als: Zeur niet, je hebt er tenminste eentje. Andere keren was dat meer vragend bedoeld: maar je hebt er wel al eenjte he? En dan is het meer als: Gelukkig maar, daar mag je dan gelukkig wel van genieten. Maar die zeur-niet-reacties, ja die zijn erg pijnlijk! Hopen en bidden maar dat we allemaal binnenkort gezond zwanger mogen zijn!
Bette, je hebt helemaal gelijk. Ik weet hoe jij je voelt. Tot heeel kort geleden zat ik in hetzelfde schuitje als jij. En nu ben ik tóch moeder, en is het nog steeds ongelooflijk. Het is zeer de vraag, zo niet onwaarschijnlijk, dat er nóg een kindje komt. Is dat verdrietig? Jazeker. Maar voor iemand die zo'n lange weg gegaan is, is het wonder van het moederschap zo groot dat ik niet anders kan dan me gelukkig prijzen met wat we hebben. Begrijp me niet verkeerd; ik kan, of wil, me ook voorstellen dat het heel verdrietig is als het niet lijkt te lukken om je droom van meer kindjes te verwezenlijken. Maar het is inderdaad niet hetzelfde. En het is ook maar net wat je uitgangspunt is, misschien. We leggen allemaal een andere weg af. BB, ik hoop dat je na al deze 'pech' spoedig alle geluk van de wereld zult hebben. En Bunchy, wat afschuwelijk, zo veel late miskramen. Die van mij kwamen tussen de 6 en 9 weken, en dat was al zo erg... Liefs, Suus
ik herken je verhaal wel. hier word ook vaak genoeg gezegt ik was al lang gestopt of je hebt er temintse 1. ook ik moet zeggen dat ik het inderdaad anders vind dat ik er al 1 heb. ik vind het denk ik toch iets beter te verdragen het verdriet is er zeker weten niet minder door maar ook ik prijs mezelf iedere dag ziels gelukkig dat we 1 dochter hebben. maar dat maakt de wens naar een 2de zeker niet minder
Nee, geen vervolgtraject. Mijn partner is drager van een chromosoomafwijking waardoor hij weinig/traag zaad heeft en tevens een chromosoomafwijking door kan geven aan een kind. Doordat de chromosoomafwijking niet verenigbaar is met het leven wordt het vruchtje afgestoten (=miskraam). Gelukkig ging mijn eerste zwangerschap wel goed en had ik een onbezorgde zwangerschap. Want later kregen we te horen dat ik hierdoor een sterk verhoogde kans op mk'en heb (40% !) Maar goed, het is wat je schrijft aan de ene kant zielsgelukkig met mijn kind aan de ander kant een vurig verlangen naar een 2e.
Meiden, ik zie in veel ondertekeningen dat er heel wat vliendertjes zijn....is bij jullie ooit een oorzaak gevonden voor de herhaalde miskramen of puur pech?
Door hyperhomocysteinemie en Ehlers Danlos Syndroom waardoor ik door allebij verhoogde kans op mk heb. Bij mijn laatste 2 ma ondanks meds toch fout gegaan. Nu ascal erbij niet via het zh trouwens want die geloven er niet in, gaat het tot nu toe goed. Ik hoop voor jou dat je snel goed zwanger wordt.
Bij mijn 1ste 2 mk was het heel erg maar daar hebben we nooit hartaktie gehad. Bij mijn laatste 2 mk na mijn zoontje dus hebben we wel hart aktie gehad en alles zag er goed uit maar toch zijn ze met 9 wk gestopt met groeien. En moet zeggen dat kwam ff harder aan. Zeker is het makkelijker als je een kindje heb want wat ben ik gezegend met een jongetje maar ik was wel verdrietiger bij de laatste 2 dan bij de eerste 2 maar dat kwam door dat we bij de laatste 2 meer vertrouwen hadden. Ik hoop voor iedereen dat jullie wensen in vervulling mogen komen.