Ik heb een slechte start gehad van mijn zwangerschap, tot 14 weken flink spugen en bijna niet eten; ik ben zo'n 10 kg afgevallen. Hoorde om me heen verhalen: 'Met 12 weken gaat het beter... met 16 weken gaat het beter...' en nu hoop ik op de versie 'met 20 weken gaat het beter...' Ik eet wel weer wat beter, warm eten gaat er nog steeds niet in. 's Morgens duurt het lang voordat ik opgestart ben en kan eten + iets kan gaan ondernemen. Last van maag en misselijkheid heb ik gedurende de hele dag in vlagen. 's Avonds speelt de misselijkheid erger op. Ben ook hondsmoe, door al deze klachten nog steeds niet aan het werk... Wie herkent dit? Ik voel me soms echt depri en zou zó graag meer van de zwangerschap willen genieten... waar blijft het omslagpunt??? Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik me beter voel, wat heeft jou geholpen?? Dank je wel....
Rozanna: jeetje wat vervelend meis!! Ik hoop echt dat t snel beter gaat.. Is inderdaad niet leuk.. Ik ben bij mijn dochtertje helemaal nooit misselijk geweest maar deze zwangerschap wel helaas.. Was een paar dagen weg dus dacht dat t over was, helaas is t weer terug. Ook nog verschrikkelijk moe, ik slaap overdag soms 3 uur! Mijn man is nu veel thuis gelukkig ivm seizoensgebonden werk dus ik kan nu wel gaan liggen.. Maar leuk is anders!!
Wat naar Hier van week 6 t/m week 15 tussen de 4 en 8 keer per dag spugen, daarna nam het heel langzaam af.. Nu is het ongeveer nog maar 1 keer per week, hele verademing.. 's Morgens word ik misselijk en met knallende hoofdpijn wakker, dat trekt dan heel langzaam weg. Tussendoor vlagen van misselijkheid die varieren tussen 'Mwoah' en 'Ojee, pak de emmer maar vast'. Ongeveer vijf-zes uur na het wakker worden ben ik weer helemaal uitgeput, maar als ik tussen de middag slaap, lig ik 's nachts wakker en als ik eerder naar bed ga, word ik ook midden in de nacht wakker.. Ik ben me er beter door gaan voelen toen ik de schopjes begon te voelen, was toch een wat groter besef waarvoor ik hier doorheen ga.. Oh, en om steeds vaker naar buiten te gaan en wandelingetjes te maken. Ik ging bijna nooit meer naar buiten omdat ik bang was te moeten spugen in m'n plastic tasje (heb er altijd minstens eentje bij me voor het geval dat..) en iedereen langzamer gaat lopen om te kijken (echt, zo sneu, is het zo spannend? En door de zenuwen die ik daardoor krijg, wordt het juist alleen maar heftiger), maar ik heb nu meer een 'Whatever, dan kijken ze maar'-instelling en het koude weer helpt mij persoonlijk echt heel goed.. Sterkte meis, het is echt niet leuk! Hoop dat het bij jou allemaal snel afneemt
Tijdens mijn eerste zwangerschap ben ik tot aan het einde toe misselijk gebleven. Vanaf een week of 25 werd het wel minder erg, toen kon ik weer wat meer eten (maar niet gewoon avondeten) en weer een paar uurtjes werken. Maar weg is het niet gegaan, ik vond zwanger zijn dus ook echt niet leuk. Na de bevalling was het trouwens wel direct voorbij. Nu ben ik tot een week of 20 weer heel ziek geweest, maar sindsdien gaat het veel beter. Nog steeds wel misselijk, maar ik hoef eigenlijk zo goed als niet meer over te geven en kan best veel eten weer. Een stuk beter dan vorige keer dus. Ik ken overigens zat mensen waar het idd zo rond week 20 helemaal weg was, dus geef de moed niet op! Het is gewoon pittig, maar uiteindelijk is het het wel waard hoor (anders had ik het noooooit nog eens gedaan...).