Hoi, Graag jullie mening, want ik weet echt niet meer wie gelijk heeft... Mijn ouders passen sinds onze oudste dochter een half jaar is één dag in de week op. Dit wilde zij ook zelf en uiteraard vinden wij dit ook heel fijn. Naast het feit dat mijn moeder nog vier ochtenden in de week werkt en mijn vader fulltime. Mijn ouders wonen ongeveer op een half uurtje rijden vanaf ons. In de begintijd was mijn vader één dag in de week vrij, kwam hij Elle ophalen, ging onderweg nog lekker een stukje met haar lopen en nam haar dan mee naar mijn ouders huis. Na mijn werk ging ik haar ophalen. Naderhand is dit veranderd aangezien mijn vader weer vijf dagen moest gaan werken en moest mijn moeder dus alleen oppassen. Vaak komt zij dan naar mij toe (om 08.15 uur moet zij dan al bij mij zijn) en past zij bij mij thuis op. Allemaal superlief en hier ben ik ook altijd blij meegeweest en heb dit ook naar hun uitgedragen. Máár mijn moeder geeft mij altijd zeer sterk het gevoel dat zij het oppassen helemaal niet leuk vind, het te zwaar vind en het als een verplichting ziet. Continu krijg ik dat soort dingen te horen. En dat ik maar blij moet zijn dat ze dit doet. Etc. Daarnaast gaan mijn vriend en ik gedurende het jaar nooit met zijn tweetjes weg, dus wij hebben verder nooit een oppas of iets nodig. Toevallig gingen wij afgelopen Koninginnedag een vriend uit de nood helpen (hij had een poffertjeskraam in Amsterdam alleen geen personeel) en dit vond mijn moeder niet gepast. En zij gaf uit zichzelf al direct aan dat zij absoluut niet ging oppassen (had het dus helemaal niet gevraagd). Ook had ik mij begin dit jaar weer ingeschreven voor de Nijmeegse Vierdaagse en het eerst wat zij zei: Ik ga ECHT niet oppassen! Maakt niet uit dat je niet wil oppassen maar om dit nou om zo'n manier gelijk te zeggen? Van de week het laatste incident. Mijn ouders hebben twee weken vakantie. Vorige en deze week. Vorige week waren wij nog op vakantie, deze week weer beginnen met werken. Mijn ouders zijn niet weggegaan. Wel wat uitjes, maar niet echt op vakantie. Zij hebben sinds februari een nieuw huis waar nog het één en ander in moet gebeuren en mijn moeders moeder is in mei overleden. Allemaal dingetjes die waarschijnlijk hierbij meespelen. Nu had ik mijn vader aan de telefoon en vroeg ik: Zijn jullie woensdag wel bij de kindjes als jullie dan toch gewoon thuis zijn? Dag erna wordt ik daar over terug gebeld; Je moeder wil "vrij" zijn van het oppassen dus gaan we dit niet doen. Ik had graag wat leuks gaan doen met de kinderen maar je moeder wil dit niet. Nu heb ik daarna een berichtje gestuurd dat ik hier toch erg verdrietig over was. Over het feit dat hun het oppassen zo als verplichting/werk zien en over het feit dat mijn kinderen niet onder iets leuks doen vallen. Ik had heel graag gezien dat zij deze week de kindjes een dag mee hadden genomen naar de Dierentuin ofzo. Dit doen ze trouwens nooit. Nooit eens een spontane actie van: we nemen lekker de kindjes een dagje mee. Nu is mijn moeder dus boos dat ik dat smsje heb gestuurd en haar dus indirect verplicht om met mijn kinderen op stap te gaan terwijl zij daar geen zin (!!!) in heeft. Is het raar dat ik mij gekwetst voel? En/of nemen mijn hormonen een loopje met mij? (sorry voor het lange verhaal )
Lastig! Waarom is het oppassen eigenlijk begonnen? Werk je 1 dag in de week en moet je moeder daarom oppassen?
Waarom doe je je kinderen niet een dag naar de opvang? Ik vind het zielig voor je kids dat ze elke week ergens moeten zijn waar ze blijkbaar niet gewenst zijn Ik zou hier heel verdrietig van worden als moeder. Daarom past mijn moeder ook niet op, omdat ik weet dat ze geen verplichtingen wil. Ze past graag op als ik eens een dagje weg ga, maar absoluut niet op vaste dagen. Sterkte en ik zou echt naar een andere oppas zoeken!
Ik vind dat je daar gerust verdrietig om mag zijn. Jij had bepaalde verwachtingen, en even afgezien of dat terecht of onterecht was, die zijn niet haalbaar. Dus dat je teleurgesteld en verdrietig bent, kan ik mij best voorstellen. Echter om toch productief te reageren; ik zou een andere oppas gaan zoeken. Het komt namelijk op mij over alsof je ouders het enkel doen omdat ze zich inderdaad verplicht voelen en ik wil graag mijn kind(eren) achterlaten bij een oppas die er ook echt plezier in heeft om op te passen. Misschien verlos je opa en oma eventjes van hun 'zware last' AHUM en gaan ze wat meer initiatief tonen en willen ze over een paar maanden met de koters naar de dierentuin. Maar dan vrijwillig, en niet uit een gevoelsmatige verplichting naar jou/je partner/de kinderen toe. Het zijn immers jouw kinderen en niet die van hun, dus die gevoelsmatige verplichting is nergens voor nodig - ze hadden heus aan kunnen geven dat het te zwaar is. Ik zou ze dus voor zichzelf beschermen en een andere oppas zoeken.
tja.. ik denk dat je het toch moet accepteren. Ik vind het ook weleens jammer (hier alleen opgepast een paar uurtjes omdat ik moest bevallen/keizersnede en verder nog nooit). Maar wat doe je eraan?
Ik vind het helemaal niet raar dat je hier verdrietig over bent...ik zou de vaste dag cancellen als je de mogelijkheid hebt om andere opvang te regelen. Je kindjes voelen vast ook aan dat oma het niet naar haar zin heeft en zij hebben hier niet om gevraagd. Misschien als de verplichting eraf is dat je moeder weer wat tot rust komt en dat ze het dan leuk vind om samen met je vader eens wat leuks met de kinderen te ondernemen? Succes met je beslissing.
op zich snap ik wel dat je moeder het lekker vindt om even 2 weken niet op te 'hoeven' passen, maar dat komt dan idd voort uit het feit dat ze het dan een verplichting vindt en daar zou ik dan ook verdrietig van worden en een gesprek over beginnen. Dus ja gedeeltelijk snap ik je zeker wel. Je kan alleen denk ik niet van je ouders verwachten dat ze de kinderen zomaar een dagje meenemen.
Jeetje meid, ik zou daar ook super verdrietig van worden. Vind het knap van je dat je er iets van hebt gezegd. Mijn ouders vinden het geweldig, slepen de kids overal mee naar toe. Misschien een andere optie zoeken... Gastouder, kinderdagverblijf?
Hier juist andersom... We moeten oma afremmen anders logeert ze de hele zomervakantie daar. Ik zou toch eens gaan praten.. Misschien zijn het je hormonen... Maar zoals je het nu opschrijft zou iedereen z'n twijfels erbij hebben hoor. Vraag gewoon eens op de man af wat ze er nou van vindt. Vertel d'r dat jullie het doen omdat je dacht dat ze het graag wilde en dat dochterlief evt ook naar een gastouder of kdv kan als ze het te zwaar vind om structureel op te passen en dat je dat heus niet op vat als negatief. Maar dat je het wel vervelend vind dat ze steeds zo loopt te mopperen en dat je jullie dochter echt niet wil opdringen en dat ze dan beter nu kan zeggen dat ze het te veel vind ipv te blijven modderen. Misschien heeft ze zich wel heel erg verkeken op de tijd en aandacht die zo'n uk kost? Want dan gaan jullie andere opvang regelen en dan kan oma zelf bepalen wanneer ze oppast. Misschien dat ze dan ook wat vaker met haar echt weg gaan. Gewoon omdat ze dan zelf kunnen bepalen wat en wanneer
Nee, niet raar! Wij hebben hier hetzelfde met schoonouders. Eerst konden ze S. Niet vaak genoeg hebben. En nu ineens is alles te veel, is S. Vervelend en nog een hoop andere dingen. Ergste is nog dat S. Daar geen aandacht krijgt en de hele dag voor tv of in de box gedumpt word!! Wij hebben ze niet perse nodig als oppas, hebben ons huis verbouwd en toen was het fijn. Nu moet man laatste dingen afronden en daarbij komen vrienden helpen. Over het dumpen in de box en voor tv zijnde heel kwaad geweest. En dat ze tegen iedereen verkondigd dat S. Vervelend is, want dat is gewoon niet zo. Hoewel ik me kan voorstellen dat ze vervelend word als ze opgesloten word in een box terwijl ze thuis al een jaar alle vrijheid kent! Wij hebben het losgelaten. Hoe moeilijk (vooral voor m'n man) ook.
Nou ik vind dat op zijn zachts gezegd wel kwetsend. Als mijn moeder zoiets zou zeggen, zou ik andere oppas zoeken. Wat rot voor je vader zeg. Hij vindt het wel leuk?
Ik vermoed dat het leuk was dat er 1 kindje was en nu met 2 word het zwaarder. Ik zou ook een ander oppas adres zoeken. Ik snap wel dat je je daar wat verdrietig over voelt. Over het feit dat ze niet willen oppassen als jullie vrij zijn,tja dat vind ik dan weer vanzelfsprekend. Jullie zijn thuis, dus zou ik evt zelf voorstellen van joh zullen we even een bakkie komen doen. zien jullie de meiden toch even. Dat ze niet spontaan doen, tja dat is karakter daar kun je ook niet vanuit gaan.
Daarom moeten grootouders oma & opa kunnen zijn en niet de structurele oppas. Ik zou niet eens willen dat mijn ouders ieder week kwamen oppassen, komt de verhoudingen niet ten goede. Breng jullie meiden naar kdv of ander oppas zoeken en laat je ouders lekker spontaan met de meiden doen waar en wanneer zij daar zelf zin in hebben!
Ik kan me voorstellen dat je hier verdrietig over bent maar ik begrijp je moeder ook wel. Zij hebben hun eigen leven en eens in de week zijn ze toch verplicht dat aan jullie aan te passen. Met 1 kindje is het heel anders dan met twee (en straks dus drie) en bovendien is je moeder ook weer een paar jaar ouder. Ik zou andere opvang regelen zodat je ouders kunnen oppassen als zij daar ook zelf zin in hebben of dat je dan eens oppas kunt vragen als je met je partner iets leuks wilt doen. Wij hebben de kinderen op de opvang en ze gaan dan af en toe naar mijn ouders als wij uit eten willen of een weekendje weg; heerlijk. Mijn broer heeft ze elke week bij mijn ouders en ik merk dat ze het niet op prijs stellen als dan op zondag of zaterdag ook nog de kinderen willen brengen om samen wat te doen. Als mijn ouders al eens zuchtend reageren kan ik zonder problemen zeggen dat ze dan gewoon naar de opvang gaan; ik ben niet afhankelijk (en dat zou ik ook niet graag zijn persoonlijk).
Hier ongeveer hetzelfde probleem. Onze kinderen gaan 2 dagen in de week naar mijn schoonouders en 2 dagen komt mijn vader aan huis. Mijn schoonouders zijn met zijn tweeën en de rollen zijn daar ook meer verdeeld. En daarbij met zijn tweeën is niet zo zwaar als in je eentje. Mijn vader is alleen en vind het oppassen ook best zwaar. Hij kan ook niet zoveel ondernemen met de kinderen en wilt er graag een kleine vergoeding voor hebben. Terwijl mijn schoonouders hier niets van moeten weten! Dit zorgt weleens voor irritatie maar uiteindelijk zijn we zo goedkoper uit dan de opvang. Ik kreeg zo ook het idee dat mijn vader het meer als werk zag maar naar een gesprek begrijp ik hem beter. Ik zou een gesprek aan gaan met je moeder en aangeven dat je hiermee zit. Sterke ermee!
Als ze het niet wil waarom doet ze het dan nog? Ik heb ook altijd tegen mijn sm gezegd, als je het als verplichting gaat zien houdt het op. Ze moeten het wel leuk blijven vinden, en dat vinden ze nog steeds gelukkig! Ik zou het haar eens vragen of ze het als een verplichting ziet, zo ja, zoek dan een andere oppas.
Ik snap dat joj het kwetsend vind maar bekijk het eens van hun uit, je moeder werkt nog 4 dagen en de dag dat ze vrij is werkt ze ook, wnat je kunt zeggen wat je wilt voor opa's en oma's is op de kleinkinderen passen erg hard werken, het heeft een reden dat ze ze zelf op die leeftijd niet meer kunnen krijgen , het is voor hun gewoon erg zwaar vooral met meerdere kindjes en kan me goed voorstellen dat als ze dan vakantie hebben ze ook graag ecth vrij willen zijn, onder het mom van zonder afspraken en kunnen doen wat ze in de ochtend in de kop krijgen. Want elke week oppassen naast een baan is gewoon zwaar zeker als je een dagje ouder wordt en kan me dus goed voorstellen dat ze ook dara even rust van willen.
Hier ook het andere uiterste. Als mijn moeder de kids een dag niet gezien heeft heeft ze het er moeilijk mee hahaha.. Ik zou er mee klaar zijn en een go zoeken, of kdv. Dan vind ze het ms wel leuk als ze een keer komen..
Ach die prullekes, het lijkt me vreselijk om elke week ergens een dag door te moeten brengen waar je niet gewenst bent. Het klinkt alsof je vader het wel leuk vindt.. Maar ik zou dan toch kiezen voor een kinderopvang. Is ook hartstikke leuk hoor! En daar zijn ze tenminste wél welkom. Scheelt jou ook weer een hoop gezeik.
Nou daar zou ik ook verdrietig om zijn als mijn moeder dat zou zeggen. Alsof het een last voor ze is. Ik voel mijzelf altijd bezwaard ze 'op te zadelen' met onze kinderen. 1 dag per week mijn ouders en 1 dag per week smoeder. Ik heb echt zo vaak gevraagd of ze dit echt geen probleem vinden en als het niet uitkomt hier ook eerlijk over moeten zijn. maar ze staan altijd te springen om op te passen. Ik zou dus ook een andere oppas zoeken!!