Ik moet ff iets kwijt hoor, jullie zullen me wel een zeur vinden... M'n schoonmoeder en ik liggen mekaar niet zo maar daar word zo omheengedraaid dat zogenaamd niemand het ziet. Nu heeft ze nog nooit interesse in me getoond tot ik zwanger werd. Nu beld ze me de laatste tijd steeds met de vraag of de kleine er al is. Ik heb merdere malen duidelijk aangegeven dat we het dan wel laten weten(natuurlijk!) Vorige week belde ze hier weer voor en toen heb ik haar gezegd dat ik hier moe van word dat iedereen dit steeds vraagt en dat ook IK zit te wachten, ik loop notabene met een giga buik en kwaaltjes rond Ik dacht dat ik duidelijk was, maar nu stuurd ze de volgende dag een sms naar 'm'n vriend met de zelfde vraag Ik word hier zooo laaiend van, ik weet dat ze het goed bedoeld enzo maar ik schiet hier niks mee op. Ik wil graag met rust gelaten worden en oprecht medeleven, niet omdat hun zo graag de kleine willen zien...er word totaal niet nagedacht hoe ik/wij ons voelen. Mijn ouders kan ik dit gewoon zeggen maar haar op de een of andere manier niet. Nu belde ze net weer en ik heb niet opgenomen...maar ze beld vast terug. Wat moet ik zeggen, ik word er zo nerveus van. Ik ben echt ten einde raad, ik kan moeilijk uit m'n slof schieten, omdat ze het goed bedoeld, maar mij er steeds gestrester mee maakt! iemand adviesen? want ik sta echt op knallen.
Hoihoi, Ik ben nog lang niet zover als jij qua zwangerschap, maar heb ook ook een paar van die dingen met mijn schoonouders gehad. Ik zie twee oplossingen: 1. Laat je man/vriend tegen zijn moeder zeggen dat ze op moet houden. Bij mij helpt het vaak als mijn man de boodschap overbrengt, hij heeft toch een andere aanpak en kennelijk werkt die beter. 2. Negeer haar totdat het zo ver is. Laat haar lekker in haar sop gaar koken! Hoop dat je een oplossing vindt... Irene
Oef.. Schoonmoeders... :x (sommige dan he ) Kan je niet netjes zeggen dat ze het vanzelf hoort als de kleine er is en tot die tijd niet steeds moet bellen, dat je daar gestresst van raakt? Ofzo.. Verzin ook maar wat hoor. Die tips van Ireen79 zijn ook goeie. Succes!
De band met mijn schoonmoeder is juist door mijn eerste zwangerschap wat verbeterd. Voorheen telde alleen haar lieve zoontje en was ik meer een wormvormig aanhangsel (even heel zwart wit geschetst). Doordat ik zwanger was ging ze me ook vaker bellen, mocht ík kiezen wat we aten als we kwamen etc etc. En, hoewel ik persoonlijk nog moeite met haar heb is ze wél een hele lieve oma. Mijn dochter is stapel op haar en daardoor kan ik veel meer van haar hebben. Misschien dat dit je kijk op de situatie iets veranderd? Misschien is het een kans om jullie, via dit kindje, beter te laten klikken zal ik maar zeggen. Straks hebben jullie 1 ding heel erg gemeen: de liefde/trots/blijdschap door de komst van dit kindje. Klinkt misschien wat zweverig, maar door de komst van een kind veranderen al je perspectieven ineens.
Ik kan me helemaal voorsteleen wat je bedoelt Pienie, zelf hoop ik dat het bij mij ook zo gaat werken. Van tweeling kan ik me alleen ook zoo goed voorstellen dat ze even helemaal kierewiet wordt van schoonmama...het is sowieso lastig als je de hele tijd gebeld wordt of het nou eingelijk zo ver is, en als het dan ook nog eens iemand is waar je al moeite mee hebt...
Ik snap wat jullie bedoelen, en wil er ook helemaal voor gaan dat ons kindje een oma krijgt want dat verdiend ''ie'' natuurlijk. Hier zou ik ook alles voor opzij willen zetten. Ik blijf er alleen een probleem mee hebben dat ik het gevoel heb te worden gebruikt omdat ik nu zwanger ben van haar zoon. Ik denk dat ze me dadelijk gewoon weer als vanouds laat vallen en voor het kindje gaat en mij niet ziet. Eigenlijk doet ze dit nu ook al. Ze vraagt hoe ik me voel en dergelijke, heel lief natuurlijk, maar als ik zeg dat ik me alleen voel en het huishouden niet meer aan kan is er niemand te bekennen. dus ja ik krijg dan heel erg het gevoel dat het niet om mij gaat maar om de kleine. Maar goed ik weet dus echt niet meer wat ik moet zeggen terwijl ik normaal niet op mijn mondje ben gevallen , ik klap gewoon dicht! Miss moet ik idd maar gewoon niet meer opnemen maar zelfs dat durf ik eigenlijk niet, om ruzie te vermijden groetjes
Pas was er een soortgelijk topic, misschien dat je daar advies uit kan halen. Maar wat me net door m'n hoofd schoot: Als een kind in mijn klas zevenenveertig keer op een dag hetzelfde vraagt (dus net zo irritant) zeg ik: NEE, en als je het nou nog 1 keer vraagt dan gebeurt het helemaal niet. Helpt wel. Dus ik denk dat als je het vriendelijk geprobeerd hebt, je gewoon moet zeggen: "Ik heb het nu al een paar keer gezegd, ik ben het zat. Als je het nou nog één keer vraagt, dan bellen we jou als laatste als het er wel is." Succes ermee! Linda
Haha, gewoon de kinderlijke benadering proberen... Ik snap wel wat je bedoelt hoor. Ik denk ook niet dat mijn schoonmoeder ineens helemaal gelukkig is met mij als schoondochter nu ik haar (eerste) kleinkind heb gebaard. Het gáát ook echt om het kind en niet om mij. Dat is iets waar ik inmiddels vrede mee heb. En ik trek ook sterk mijn eigen grenzen: leuk dat ze zo leuk is voor mijn dochter, maar eens voor mij klaarstaan door op te passen of me thuis te helpen... Zelden (ik ben 3 keer geopereerd sinds de geboorte en in die weken was zij erg ver te zoeken...). Ze mag van mij dus 'dichterbij' komen, maar tot zover ik het wil. Een 'relatie' komt van 2 kanten, ook die met je schoonmoeder. Dus mijn advies: wind je niet teveel op, alles kan nog best ten goede veranderen, maar hou wel je eigen grenzen aan! Geef het een kans, maar laat haar niet dichterbij komen dan goed voelt.
Ik denk dat het deze aanpak maar moet worden. Ik heb net weer niet opgenomen en toen belde ze uiteraard mijn vriend, op zijn werk Die heeft haar afgekapt met dat ie geen tijd had. Ik ben benieuwd wanneer ze weer beld mijn hart gaat nu al tekeer badankt voor de reacties!
Ik denk dat dat het meest verstandig is... Moeders van mannen nemen 100x liever iets van zoonlief aan dan van hun schoondochter (=rivaal). Ik kan iets 100x tegen mijn schoonmoeder zeggen, maar dat levert het tegenovergestelde op. Als mijn man het zegt is het ineens allemaal eierkoek Als jij haar afbekt is het jouw verantwoordelijkheid en als hij het doet kan ze het een stuk minder makkelijk in jouw schoenen schuiven.
ik heb dit ook gehad. eerst moest ze niks van me weten en vanaf 37 weken belde ze elke dag om te vragen of HET er al was. ik ben pas met 41 weken en 3 dagen bevallen en mijn vriend belde zijn moeder en wat denk je ze kwam niet eens langs. de volgende dag kwam ze pas en toen wilde ze blijven slapen om ons te helpen met de kleine , ze werd boos toen mijn vriend zei dat dat niet hoefde en dat we liever met z'n drietjes wilde zijn. ons meisje is nu 2 maanden en mijn schoonmoeder is denk 4 keer langs geweest. ze belt af en toe maar alleen als ze weet dat mijn vriend thuis is. toen ze steeds belde heb ik ook vaak gezegd dat ik overdag vaak slaap maar het maakte niks uit ze bleef bellen en als ik niet opnam belde ze mijn vriend op zijn werk, daar was hij helemaal niet blij mee omdat hij in een winkel werkt, hij heeft vaak ruzie gehad met haar daarover maar ze heeft gewoon een bord voor d'r kop of luisterde gewoon niet want ze bleef bellen. maar gelukkig is het nu over. ik heb helaas geen oplossing voor je en ik hoop dat je snel bevalt dan stopt het bellen wel
Dat is een hele goeie tip, je bepaalt uiteindelijk zelf tot hoever ze bij je komt, en in jouw geval dus, hoe vaak je het nog toelaat dat ze je "lastigvalt".