Wat een aardige reactie allemaal. Dank je wel dames! Nav jullie verhalen word ik gesterkt in het idee dat het zo kan gebeuren en dat het in een split second gedaan kan zijn. Bij jullie verhalen kan ik ook gewoon voelen hoe naar het geweest moet zijn. Getsie. Wat betreft mijn stiefzoon; ik heb natuurlijk gezegd dat hij er niets aan kon doen. Dat ik hem niet had mogen vragen om op te passen. Maar het lijkt hem niet veel te doen. Nu vindt hij emoties tonen al heel lastig dus dit verwachtte ik al.
Maar hij is tien? Het is niet alsof je een kleuter vroeg op te letten. En hem kunnen ongelukjes net zo goed overkomen als ons. Een tien jarige kan toch wel af en toe opletten als jij in de buurt bent? Natuurlijk hangt het dan nog wel van de situatie af, en welke gevaren er zijn. Sommige gevaren kan een volwassene beter inschatten. Maar dit klonk meer als een stom ongelukje.
Ik denk dat elke ouder zoiets wel eens overkomt. En het is natuurlijk vreselijk. Maar gelukkig hield de kleine er niks aan over. Mama heeft meer schrik.
Wat zul je geschrokken zijn!! Maar dat kan gebeuren, en er zullen nog wel meer (bijna) ongelukjes komen. Ik voel me nog steeds vreselijk over mijn fiets die omviel met mijn 1 jarige in het voorstoeltje.. echt vreselijk! Hij heeft autisme maar heb me vroeger vaak afgevraagd of ik zijn vreemde gedrag met die val zelf had veroorzaakt.. We zijn nu eenmaal allemaal mensen <3
Alle ongelukjes zijn stomme ongelukken. Hier ook eens. Hij zat in een wip stoeltje en bewoog toch nooit. Njah toen wel. Niet hard gevallen maar schoof zo de grond op. Toen hij een jaar of 2 was eens iets stoms gedaan. Ik wou hem op een hekje laten zitten en terwijl ik hem erop zette schoof hij langs de andere kant eraf. Gelukkig viel hij op zijn luier. In een soort van binnenspeeltuin constant op aan het letten. Non stop erbij uit angst dat hij zou vallen. Er gebeurde niks. Alles ging perfect. Toen we een ijsje gingen halen liep hij voor ons en viel hij over zijn eigen voeten op de harde vloer met zijn hoofd. Onmiddellijk een bult op dat hoofdje wat niet normaal was. Alle ongelukjes zijn stom en gebeuren op elke leeftijd en de grootste bulten kan je krijgen door gewoon te wandelen. Voel je niet schuldig. Het kan echt iedereen gebeuren.
Hier mijn 1.5 jarige met de fiets omgevallen. Moest nog "even snel" de deur dichttrekken. Gelukkig alleen een blauw oor maar oh wat voelde ik mij kut
Ik word op de een of andere manier heel blij van dit topic. Wat is het fijn om met andere moeders je ervaringen te delen en niet in je eentje je te hoeven afvragen of je het wel goed doet allemaal. Ts, super dat je zoiets eerlijk deelt en fijn dat je er wat troost uit haalt. Bijna alle moeder beleven zoiets een keer denk ik.
Wat knap dat je het durft te delen! Ongelukjes zijn zo gebeurd. Onze kleine dook eens naar voren van mijn schoot, zo tegen de tafel... oh wat voelde ik mij rot! Maar... mijn moeder zei me: " Lieve schat, ongelukken gebeuren. Het gaat erom hoe je er mee om gaat! Je pakt je kind vast, troost hem, kijkt wat er aan de hand is en zorgt voor hem. Dàt maakt jou de allerbeste moeder voor je kindje." Die woorden gaven mij enorm veel rust... want het is zo
Dit soort dingen overkomt de beste moeders!! Mijn zoontje is met 8 maanden uit ons bed gevallen, vraag me niet hoe maar het gebeurde in 1 seconde en ik voelde me ook zo zo zo schuldig.. Maar hij huilde even en na 2 minuten was hij weer aan het spelen alsof er niets was gebeurd. Maar de schrik zat er bij mij nog dagen in.
Nou echt knap dat je dit deelt! Want geloof me, dit gebeurd vaak! Je doet dit niet expres en je maakt je veel zorgen. Je bent een super goede moeder en dit zijn van die dingen die gewoon echt vaak gebeuren!
Dit is iets wat bijna elke moeder wel een x gebeurd. is het niet van een tafel, of van een trap of van de bank. Het is even schrikken maar gebeurd je geen 2de keer. En geloof me ik heb nog nooit zo schuldig gevoeld en geschreeuwd toen mijn dochter net kon lopen en van de trap sukkelde (omdat ik dacht dat ze de deur niet open kreeg). Maar kleintjes zijn flexibel!! en jij wij hun zijn menselijk! dikke knuffel en blijf ademen. en mensen die hier een bak ellende over je gooien zijn meestal mensen die dat waarschijnlijk zelf ook aan de hand hebben gehad maar gewoon niet durven toe te geven dat iedereen fouten maakt!
Ik kan me niet voorstellen dat een moeder hier lelijk over zou kunnen doen. Tenslotte heeft elke moeder wel zoiets meegemaakt. Het gebeurd. En het gebeurd sneller dan je denkt. Gelukkig is het goed afgelopen. Hier de oudste een keer van bed af gevallen. Wat heb ik wat afgehuild. Dokter gebeld etc. Middelste is bij ballorig een keer van zo'n hoge tafel van lego afgestuiterd. Wederom kon ik wel huilen. Wat stom. Man en ik waren samen en op de een of andere manier verwachtte ik dat hij wel oplette en hij verwachtte dat van mij.
Ik zou gek opkijken als hier een moeder nu heel lelijk gaat doen. Mijn dochter was iets van een jaar en zat in haar eetstoeltje. Blijkbaar had ik het blad daarvoor niet goed vast gemaakt en voor ik het wist zag ik haar zo voorover uit het stoeltje vallen. Tand door haar lip, overal bloed en een stuk tand afgebroken. Ohhh wat voelde ik me slecht! Nu nog steeds iedere keer even als ik weer haar kapotte tandje zie. Voor de zekerheid met haar naar de ha geweest. Hij zei gelijk dat zijn kind ook eens van de commode en de trap was gevallen. Zelfs dokters gebeurd het dus!
Het kan toch gebeuren, je hebt netjes iemand gevraagd op te letten en het kan iedereen ook overkomen dat een baby uit je vingers glipt, dus ik vind het van beiden niet raar ofzo hoor dat dit gebeurt. Gister stond ik te wachten met de fiets tot ik over kon steken (provinciale weg, 80 km/h waar het druk was). Zoon zat op de aanhangfiets. Het duurde hem blijkbaar te lang, en hij was half aan het afstappen, en net op dat moment kon ik snel oversteken, dus stapte ik op. Valt hij zo van de fiets, midden op die drukke weg. Laars kwijt, knie kapot. En wat ik dan als eerste reactie doe is roepen:' Sta op! Snel! Rennen!' Arm kind, hij had pijn. Maar gelukkig reageerde hij wel meteen, en de auto's ook door allemaal te stoppen. Maar het had echt mis kunnen gaan als zoon was blijven liggen en automobilisten het te laat door hadden. Stom om niet achterom te kijken of zoon nog wel op de fiets zat, maar het kan gewoon gebeuren, het liep goed af, zoon is dolgelukkig met zijn mooie pleister op zijn knie dus laten we het maar achter ons
Hier is laatst zoontje van de bank gevallen met zijn mond op de teakhouten tafel. Hij mag niet staan op de bank, zat mooi. Ik even snel een bakje koffie uit de keuken pakken, kijk om de hoek en zie hem keihard vallen. Resultaat een scheur in zijn tandvlees en een losse voortanden.
Ik heb drie kleine kinderen, wil je de hele lijst van stomme ongelukjes hebben? Niet druk om maken joh. Iedereen maakt dat mee.
Eens even kijken. Ben al een keer gevallen met mijn zoon op mijn armen (paar maanden oud) Zoon met de kin op tafel gevallen (tand door de lip, hij kon net staan) Mijn dochter op 1 of andere manier ontelbare keren met de vingers tussen de deur gezeten, altijd aan de schanier kant. Tijdens het afdrogen een groot keuken mes laten vallen die rechtop in de vloer kwam te staan, precies tussen de beentjes van mijn dochter (net een jaar oud) Dochter met de kin op tafel gevallen (veel bloed het tukje vel tussen tandvlees en lip losgescheurd) Dochter tegen mijn scootmobiel gevallen, mooie winkelhaak op haar elleboog die gelijmd moest worden. Bal naar zoon gooien die in zijn gezicht land. En zo zullen er de afgelopen 12 jaar wel veel meer dingen gebeurd zijn
Die dingen gebeuren! Maar je voelt je daarna wel echt even heel shit ja. Toen mijn dochter net 1 was heeft ze een brandwond opgelopen met de welbekende kop thee. Is helemaal goed gekomen en je ziet er niks meer van, maar ik heb me verschrikkelijk schuldig en dom gevoeld. En werd toen ook niet echt geholpen door de 'mij zou dat echt noooooit overkomen' verhalen van alle perfecte moeders. Ik zou dat echt niet meer zeggen nu ik uit ervaring weet hoe zoiets kan gaan.
Inmiddels voel ik me geen ‘slechte’ moeder meer, maar het zal wel even duren voor die klap uit m’n hoofd is. En dat is mede te danken aan jullie verhalen. Dank daarvoor en jullie snappen ook helemaal wat ik voel. Ik vertelde het vandaag op m’n werk en de één na de ander kwam ook met zo’n verhaal. Van de trap gevallen, fiets, of stomweg onder de douche. Gek, pas als je zoiets meemaakt weet je hoe het voelt als iemand je zoiets vertelt. Al had ik wel een collega die zei: dat zou mij nou nooit gebeuren. Ik zei nog net niet; hou je bek trut
Meestal komen zulke stomme opmerkingen van mensen die zelf geen kinderen hebben. Geloof me, bijna elke ouder maakt iets stoms mee met kleine kinderen. Dingen als vallen, stoten tegen een deurpost/dak van de auto ect gebeuren nou eenmaal, óók bij diegene die hard roepen dat zoeiets hun nóóit zal overkomen. Tot nu toe is de lijst met 3 kinderen hier: vallen van bed(2x zelfs), hoofdje stoten tegen deurpost, hoofd stoten tegen dak van auto, vingers tussen de deur en keukenkastje ( ja er zitten haken op maar toch),uit de eetstoel voorover tegen de tafel vallen( ik wilde haar er net uit halen en ze wilde zeluf er uit gaan), met het hoofd eerst vallen van bank( gister nog), achter over vallen van de glijbaan in de speeltuin( mama kijk zonder handen) en nog een aantal dingen die inmiddels ben vergeten. Dus je bent echt niet de enige, niet de eerste en vast niet de laatste die iets overkomt met 1 van de kinderen.