Pff dat was flink schrikken zeg!! Wat goed dat je het van je af hebt geschreven. Ik neem aan dat alles goed is gegaan vanacht, met wekken enzo? Vandaag gewoon lekker zichzelf? Zoals je al las, overkomt iedereen dit (minstens) een keer. Mensen zoals die collega die zeggen dat t ze nooit zal overkomen hebben óf geen kinderen, óf we hebben ‘t er over een paar jaar nog we eens over. Wacht maar Hier tot nu toe niet echt van hoogte gevallen, maar wel al eens met baby op mn arm met dr hoofdje tegen t kozijn aangelopen. Ook al eens in de auto keihard dr kop tegen de deurpost met uit het stoeltje tillen Oh en neerzetten (kon net lopen) maar loslaten voor ze balans heeft - hop, tand door de lip Dus ook hier sukkelmoeder in ‘t kwadraat
Lief dat je het vraagt! Ja goed gegaan vannacht. Helaas voor ons is het zo dat hij sowieso (het halve jaar dat hij er is) nog om de 2/3 uur wakker wordt dus dat gaf geen problemen gelukkig. Dat slapen is weer een ander probleem met hem Maar goed. Hij lacht weer maar z’n gezicht ziet er niet uit. Helemaal geschaafd. Het was precies wat jij zegt, wat ik vandaag tegen m’n collega zei; wacht maar...
Bizar..... vast iets te verbergen of wel hele makelijke kinderen. Dan denk ik, wacht maar dat worden straks vervelende pubers of kleuters die overal op klimmen of van af springen.
Uit de verhalen die ze (heel naïef) vertelt over haar man, heb ik niet het idee dat hij het alleen bij haar houdt. Dat zij vindt dat ze perfecte kinderen heeft en/of een perfecte moeder is, lijkt wel compensatie of zo. Sneu eigenlijk.
Ik denk dat je schuldig voelen een heel normale reactie is. Hier is onze dochter met traphekje en al naat beneden gevallen. Resultaat een gebroken arm waarbij er een operatie kwam kijken. Mijn vriend had die week dat traphekje vast gezet (net verhuisd) maar schijnbaar was de muur broos. Heel gat uit de muur maar mijn vriend neemt het zichzelf nog altijd kwalijk, want hij was degene geweest die dat traphekje had gemonteerd. Ongelukjes gebeuren nou eenmaal, niks aan te doen. En we leren er ook nog wat van
Natuurlijk voel jij je schuldig maar je bent niet de enige waar dit bij gebeurt hoor. Dat mijn zoontje 5 maanden was rolde hij van de bank moest even iets van de grond pakken en bam daar lag hij al. Vriendin van me liep met haar zoontje op haar arm alleen vergat ze dat hij met 8 maanden wat langer was geworden dus bam met zijn hoofd tegen de deurpost aan. Vriendin gaat haar dochtertje van 1,5 jaar staand verschonen op de eettafel en ze draaide zich om voor een pamper en het meisje doet een stapje naar rechts en daar ging ze. Zoals je al leest gebeurt het bij vele in mijn vriendinnen kring ook. Het gebeurt en je leert er weer van.
Oeh mn maag draait spontaan half om bij sommige verhalen. Moet er niet aan denken vooral die van springen en zo hopla trapgat in en 3x over de kop...ieeeeek. Tot nu toe, klopt af, valt t nog mee. Paar dreunen tegen de tafel (te vroeg omhoog en precies t randje van zo'n ikea tafel met die uitbreidingsbladen), vingers tussen de lades van de koffietafel (zijn lades die doorlopen). Man heeft de voorraadkast deur dichtgedaan ala compleet achteloos dus met een zwieper en had geen erg in een paar vingertjes bij scharnierkant vanuit de box...sindsdien zwiept die niet meer met de deuren. Van t bed in de caravan afgelazerd met Deryan tentje en al (8mnd oud ofzo) Ik deed de voordeur dicht (bijna) om de kierstand houder er af te halen en zag niet dat zij de deur ook beet had dus paar vingertjes beetje klem, niet hard maar vervelend genoeg (niet scharnierkant) Haar zelf opgelopen arsenaal met deuren, van die lekkere tenenkrommende die we zelf maar al te goed voelen: paar geschaafde teentjes door een deur open te trekken, vol tegen de kopse kant van een openstaande deur oplopen, van de week te vroeg omdraaien en een metalen deurpost te pakken en verbazingwekkend genoeg al giechelend gaat ze gewoon verder. (Wij zaten echt met een gezicht van "aaaaaaaaauw!") Ikea keukentje deurtjes hard van dichtgooien (tig keer waarschuwen) en dan een keertje te laat je vingers weghalen...En dan hebben we nog een tafeltje waar ze hardhandig zwaartekracht tegen testte met paar tanden door dr lip. En dan nog de reguliere: Velletje tussen de knijpers (zijkant), boeken/kralenboog op dr tenen laten vallen, struikelpartij op straat met fikse schaafwond. We verwachten eigenlijk al te tijden de doffe dreun van uit ledikantje klimmen en onsuccesvolle landing maar die is nog niet geweest. Ben nu wel druk aan t klussen in dr nieuwe kamer.