Hoi, ik ben Melanne en ben 39 jaar. Ben erg benieuwd naar jullie mening over onderstaande! Ik had een relatie van 9 jaar, waarvan de laatste 3 jaar getrouwd. We hebben 2 dochters gekregen. Ze zijn nu 4 en 1 jaar oud. Onze relatie ging al een tijdje niet goed. We waren meer vrienden dan minnaars. Maar ik bleef bij hem omdat het financieel makkelijker is en omwille van de kinderen. Afgelopen januari ben ik binnen dit huwelijk iemand anders tegengekomen. Ik denk nu achteraf dat ik door hem net dat extra zetje heb gekregen om uit mijn huwelijk te stappen. In mei ben ik weggegaan bij mijn man. Vervolgens een erg verliefde periode gehad van zo,n 2,5 maand met deze nieuwe vriend. Nu komt het; eind augustus heb ik aan gegeven rustiger aan te willen doen. Ik wil me nu eerst op mijn kindjes focussen, scheiding goed afronden. Voorlopig eerst te willen latten en dan zien we wel verder. Dit viel niet erg goed, maar hij accepteerde het wel. hij had gevoel dat dit begin van einde voor ons was. Enja ik weet inderdaad niet of hij wel de man voor mij is dus dat is afwachten. Nu blader ik dezelfde avond een beetje door mijn agenda en val bijna van mijn stoel. " ik ben al een week overtijd!!!!" door alle hectiek heb ik daar helemaal niet meer aan gedacht. Ik ben voorzichtig geweest, ik weet wanneer ik ovuleer en heb toen geen seks gehad. Hoe is dit mogelijk? Volgende ochtend test gekocht en jahoor. 2a3 weken zwanger. Vorige week heb ik een echo gehad. Ik ben nu 8 weken zwanger en lichtelijk in paniek. Abortus is absoluut geen optie voor mij dus daar ga ik geneens aan denken. Bij een man blijven om de kinderen, daar ga ik ook niet meer aan beginnen. Dit betekent dus dat ik het zo alleen moet gaan doen. En oei wat is dat beangstigend! Mijn gevoelend worden op en neer geslingerd. Kan ik de opvoeding van 3 kinderen in mijn eentje zo wel aan? 2x een omgangsregeling met 2 verschillende mannen. Zucht. Me leven voelt even als een soap. Bedankt voor het aanhoren van mijn verhaal!
Jeetje dat is wel heftig! Ik zal verder niet reageren op de rest want daar gaat het nu niet om. Is jouw nieuwe vriend op de hoogte van jouw zwangerschap? Hoe denkt hij er over? Ben je al officieel gescheiden? Als dit niet zo is zou ik dit met spoed gaan regelen. Als dit kindje nl. In dit huwelijk geboren wordt is jouw ex de officiële vader.
Anders kan je ex nog eens moeilijk gaan doen ook. Anyway van harte gefeliciteerd met je zwangerschap, ondanks de stress en co tot 14 weken zou je abortus kunnen laten doen, maar uit je verhaal blijkt al dat het kleintje heeeel erg welkom is, ondanks alles (weet alleen niet of je dit zelf al door hebt ) Weet je nieuwe vriend het al? alleen red je het wel, en de omgangsregeling kan je ook goed regelen als nieuwe vriend het WIL erkennen (weet hij het al overigens?) heb je erook al over gedacht las hij het NIET wil erkennen? En omgangsregeling, het is niet anders, gewoon alles op een rijtje zetten en alles even elke dag opschrijven en dan na een week terug lezen, en relativeren hoe of wat, geeft ook veel rust. Maar wil je nu zeggen dat je gemeenschap heb gehad, maar geen voorbehoedsmiddel hebt gebruikt? De ovulatie kan soms wel eens veranderen door stress, verandering van weer, etc etc. (kan gebeuren dat laat dit goed zien, enne ik snap dat je dit altijd veilig hebt gevonden, dus geen commentaar van mijn kant, begrijp alleen even niet of je nu wel of niet een middel hebt gebruikt tegen zwangerschap) Hoe gaat je ex op dit nieuws reageren, en de kinderen, hoe gaan ze nu al om met de scheiding, heb je er goed met de oudste in ieder geval al over gepraat en alles al uitgelegd? want dit kan ook een klap voor ze geven, vooral voor de oudste, die zijn slimmer op die leeftijd als je zelf doorhebt. zorg dat je alles vanaf nu duidelijk uitlegt en ze overal ook de kleinste nu overal bij gaan betrekken (er zijn meiden hier die dit beter kunnen uitleggen) Ik wens je heel veel sterkte, enne van mij uit geen verwijten of wat dan ook, behalve dikke knuffel dat je alles goed op de rit mag krijgen. Enne ik hoop dat dit kleintje net zo welkom mag wezen als je andere 2 kids enne je red het wel, het maakt je sterker, let maar op als je een jaar verder bent, dussse schouders eronder en er voor gaan
Dank je wel voor jullie lieve berichtjes. Als het goed is dan is de scheiding in november helemaal rond. Dus dat maakt het gelukkig iets minder gecompliceerd. De oudste gaat gelukkig goed om met de scheiding. Het scheelt dat ik een goede verstandhouding heb met mijn bijna exman. Beide ( mijn exman en latvriend) zijn op de hoogte van deze zwangerschap. Wat de vader van het kindje waar ik nu zwanger van ben betreft. Hij zou het graag willen proberen. Ik zie alleen samenwonen met hem nu totaal niet zitten. Er zijn teveel verschillen merk ik. En ik wil gewoon even de rust en ruimte met mijn kinderen om alles eerst goed zelf op de rit te krijgen. Lieve groet, Melanne
De enigste tip die je nu nodig hebt meis, laat het allemaal rustig op je afkomen, bekijk alles op t gemak en beslissingen... ze zeggen niet voor niets, eerst er over nadenken, praten en dan pas handelen. Misschien zie je je nu nog niet samenwonen, maar over 2 jaar kan dat anders zijn, doe gewoon rustig aan, relax, kijk gewoon af als de baby geboren is hoe alles gaat, en zet de kids nu lekker op nr 1 dat begrijpt (zo te lezen) je vriend ook wel. Zie je wel, zo te zien gaat het gewoon op rolletjes lopen, rustig aan en ga lekker genieten van je zwangerschap enne vergeet je vriend niet overal bij te betrekken, voor hem zal dit (waarschijnlijk) zijn eerste zijn en alles nieuw, dus leg hem net als je kinderen alles rustig uit. Succes met de scheiding, de kids, de zwangerschap en je relatie opbouwen
Het is goed dat je je verhaal hier kwijt bent, en wat nog beter is, je bent wijs genoeg geweest zelf beslissingen te maken en conclusies te trekken, goed zo!
Heftig verhaal. Maar toch gefeliciteerd,ik snap dat je erg geschrokken bent. Fijn dat je goed overweg kunt met je ex-man en dat je latvriend deel wil uitmaken van deze zwangerschap! Ik wens je een hele fijne zwangerschap toe en probeer er ook van te genieten!
weet je wat je even na moet vragen.. vroeger was het zo dat als een kind binnen 9 maanden na de officiële scheiding werd geboren het automatisch wordt gezien als kind binnen dit huwelijk.. Ik weet niet of dit nu nog zo is hoor..
Heftig! Ik zou eerst alles maar even alles op een rij zetten. Je bent te snel gevlucht in nieuw geluk waarschijnlijk en dat merk je nu. Ik heb wel respect voor de vader van dit kindje, want hij loopt er tenminste niet voor weg en wil er met jou voor gaan. Dat vind ik wel knap, want ik kan me voorstellen dat het voor hem ook erg schrikken is. Maar ik kan niet uit je verhaal opmaken of je wel of geen anticonceptie hebt gebruikt?? Veel sterkte en probeer ondanks alles van je kindjes en zwangerschap te genieten!
Ik had ook een vraagje aan jou? Had je dan niet veilig gevreeën? Omdat je zegt ik vrij niet tijdens mijn ovulatie.. bedoel je dat je dan onveilig seks hebt als je niet ovuleert? Als dat zo zou zijn dan is dat natuurlijk niet zo slim hé. Verder vind ik het wel heel fijn om te horen dat je het kindje houdt en je verantwoording neemt voor gebeurtenissen. Ik ben 23 en mijn ouders zijn ook gescheiden. Mijn moeder heeft 4 kinderen inclusief ik en heeft ons ook opgevoed. En dan elke 2 weken een weekend bij mijn vader. Maar ik denk dat het prima zou kunnen alleen zou je misschien hulp kunnen vragen van een vriendin of je ouders of een kennis om in het begin even wegwijs te worden omdat je 'plots' alleen bent dan is dat toch heftig ook omdat je nu een 3e verwacht. Ik denk dat het wel veel energie van je gaat vragen maar dat lukt vast wel. Ik wens je veel succes met alles en ik hoop dat je gevoelens ook snel wat duidelijker voor je zijn met wat je nou wil met je 'latvriend' etc.. ps: het eerste stukje is niet gemeen bedoelt hoor Liefs