Op 13 juli 2010 ben ik bevallen van een erg mooi, lief, klein meisje... Ik werd op 12 juli ingeleid, ze hadden op de echo al gezien dat haar nieren aan de grote kant waren en waarschijnlijk was haar slokdarm afgesloten. Er werd ons verteld dat ze hieraan geopereerd zou moeten worden, met die gedachten zijn we de bevalling ingegaan. Op het moment dat ze geboren werd was al gauw duidelijk dat er iets niet goed was, ze werd direct bij me weg gehaald en in de handen geplaatst van de kinderarsten in het Sophia Kinderziekenhuis. Na 4 lange uren mocht ik eindelijk naar haar toe en zag al direct door alle slangen, tubes en infuusen door dat dit meisje erg speciaal was, al gauw kregen wij te horen dat onze kleine meid geen slokdarm afsluiting had, maar wel een zeer zeldzaam syndroom waar maar 50 kindjes op de hele wereld mee bekend zijn. Er werd ons verteld dat ons wondertje niet kon horen of zien, eigenlijk een kastplantje was want ze kon ook niet zelf drinken en haar hersenen waren geheel glad, mijn wereld stortte compleet in hoe kon dit toch gebeuren, mijn lieve meid die zo ziek is en niet lang te leven zou hebben. Vol goede moed hebben we haar toch mee naar huis kunnen nemen, door de heftige epileptie kon ze de voeding niet verdragen en viel ze elke week weer erg af.... Medicijnen deden hun werk niet en ik stond met me rug tegen de muur, ze is 2,5 maand bij mij geweest en moest op 02 oktober de strijd opgeven, trots op mijn meissie die zo heeft gevochten voor haar bestaan, veel verdriet omdat ik mijn meissie heb moeten laten gaan, veel mensen zeiden goh wat lijkt ze toch veel op tinkerbell lief he... Wat nu?? Waarom?? Hoe ga je hiermee om, met het verlies van je kindje, die je 9 maanden zo dichtbij had en nu los heb moeten laten?? Ik weet het niet....
Jee, wat een verschrikkelijk verhaal! Ben er even stil van...... Het enige wat ik kan doen, is jou en je man heel erg veel sterkte wensen in deze moeilijke periode. *knuf*
Wat een vreselijk verhaal! Ik krijg er kippenvel van. Heel veel sterkte met de verwerking van dit enorme verlies. Knuffel
Weer zo'n verschrikkelijk verhaal. Heel veel sterkte met het verwerken van jullie verlies. In jullie hart zal ze voor altijd bij jullie zijn
woorden schieten mij te kort. Ben er stil van. Heel veel sterkte met het dragen van dit grote verlies.
slik... Ik kan je alleen maar de weg wijzen naar lieve-engeltjes.nl. Ik heb er ongeloofelijk veel steun gevonden na het verlies van onze zoon. Sterkte!
Wat heeft jouw meisje gevochten, maar het mocht niet zo zijn. Heel veel sterkte met dit grote verlies!
Eerst en vooral heel veel sterkte meid! Ik ben zelf op mijn 18e bevallen op 31w van een prachtig dochtertje Linn*. Zij werd te vroeg geboren door listeria en is daaraan ook gestorven. 4 daagjes heeft zij gevochten en ik was ook enorm trots op haar maar ben zo blij dat ze geen pijn meer heeft. Haar papa liet mij in de steek omdat hij niets meer met mij wou te maken hebben en mij de schuld gaf. Ik hoop dat jij wel nog kunt rekenen op de steun van je partner. Ik zag haar ook na een tijdje aan buisjes, monitoren enz hangen en de onmacht die je dan voelt kan ik me nog perfect inbeelden. Ik heb Linn* nooit mee naar huis kunnen nemen... Thuisgekomen heb ik me een tijdje opgesloten voor de buiten wereld. Kon niemand zien die hun kinderwagen wel konden voortduwen of bezig zijn met hun beebje. Vond het zo oneerlijk dat zij hun kindje wel mochten krijgen. Mijn vrienden hebben mij dan naar buiten meegenomen. Toen ze zeiden dat leven beter ging worden geloofde ik hen niet. Het enige wat ik jou kan zeggen is: spreek erover als je voeld dat je iets kwijt wil, huil wanneer je voeld dat je moet/wil huilen. Het verdriet minderd maar het gemis zal blijven. Bij mij is het nu iets meer dan 4 jaar geleden en de periode van haar geboorte- en sterfdatum had ik het echt enorm moeilijk. Maar mijn huidige vriend, zoontjes en 2 ukkies onderweg tonen mij dat ik wel een gezin kan hebben. En Linn* zal daar ook altijd een deel van uit maken. Net zoals jullie dochtertje altijd deel zal uitmaken van jullie!
Wat verschrikkelijk wat jullie is overkomen.. ik ben gewoon spakeloos. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen met dit enorme verlies.
Verschrikkelijk heel veel sterkte om dit te verwerken. Praat en huil erom wanneer jij het nodig heb en doe rustig aan de komende tijd Knuffel
Wat vreselijk!! Dat je al zo snel afscheid hebt moeten nemen van je meisje. Heel veel sterkte toegewenst!