Allereerst: Wat zijn lotgenoten fijn! Wat voelt steun warm aan!! Een lang verhaal: Op 9 september hadden wij een positieve zwangerschapstest in handen. Tranen van geluk! Zo snel zwanger, dit is een cadeautje. Met 6,4 weken kreeg ik buikkramp. Ik voelde gelijk dit is niet goed. Ik ging naar het toilet en ik vloeide heel erg. Gebeld naar de huisartsenpost, maar ik moest afwachten. 50/50 was de schatting. In de nacht werd ik wakker en voelde mijn baarmoeder samentrekken, vreselijke krampen en liep naar het toilet en het bloed vloeide langs mijn benen, alles zat onder. Dit was echt fouten boel. Ik verloor heel veel stolsels en een miskraam stond vast. In de ochtend de huisarts gebeld en de natuur doet zijn werk. Mocht ik na een week nog last hebben, dan moet ik even bellen. Ik was verdrietig maar probeerde te relativeren dat dit niet voor niets gebeurd. Na een aantal dagen werd het bloeden minder, maar mijn borsten deden ineens veel pijn. Weer contact met de huisarts en kreeg een verwijzing voor een echo. Waarschijnlijk is mijn baarmoeder niet goed leeg en wordt er een curettage ingepland. (zoals de huisarts ook vermoeden) Ik kreeg een inwendige echo en een lege vruchtzak was duidelijk te zien, tot ze ineens iets opzij schoof......Er zat nog een vruchtje met hartactie! Ik zag een klein knipperlichtje! Wat een WONDER! Tranen van geluk! In week 8 voelde ik ineens geprikkel aan mijn baarmoeder en ineens het gevoel alsof ik in mijn broek plasde. Weer bloed........ Gelijk naar het ziekenhuis en op de echo was het vruchtje nog in tact met hartje, maar de afloop was onzeker. Er was een hematoom en ze kon niet inschatten hoe dit zou aflopen. Ik moest rustig aan doen.... Een week later was de lege vruchtzak gevuld met bloed maar onze baby deed het goed. Wel werd ik een paar dagen naar achter gezet, maar dit kon gewoon de maken hebben met een late innesteling. We waren onzeker maar bleven positief. 12 weken echo! Eindelijk goed nieuws. Alles zag er goed uit en er was geen bloed meer te vinden. Mijn lichaam heeft het allemaal zelf opgenomen. We waren de cruciale fase doorheen! Hij lag eerst te slapen en toen hij wakker was, werd hij zo druk! Wat geweldig om te zien! Vanaf nu konden wij eindelijk écht genieten! 16 weken een pretecho. We waren zo benieuwd naar het geslacht. Onze baby lag er heel slecht bij want er was heel weinig vruchtwater. Hierdoor keek hij de nieren na en dit zag er niet goed uit. Beide nieren waren groot en gevuld met cystes. Hij zei er zelf niet veel over maar schreef een brief voor de VK en ik moest de volgende dag maar meteen bellen. Op dat moment voelde ik eigenlijk even niets meer.... weer slecht nieuws, zonder te weten wat er nu precies aan de hand was. Manlief ging op google zoeken maar zei dat ik dat maar niet moest doen en dat we moesten afwachten wat het ziekenhuis zou zeggen. (VK in medisch ziekenhuis) De volgende dag werd ik wakker en wist ik dat het helemaal niet goed zat, het was een gevoel wat werd bevestigd toen wij meteen naar het ziekenhuis konden komen. De gynaecoloog deed een 20 weken echo bij 16,5 dagen. Ze pakte mijn hand vast en zei dat dit er heel slecht uitzag. Er kwam een collega bij en ook zij bekeek de nieren, ook zij gaf aan dat dit er heel slecht uitzag. Er was heel weinig vruchtwater, baby zat in elkaar gepropt - kon nauwlijks bewegen en beide nieren waren zo groot dat ze tegen elkaar aan zaten. De nieren werkte bijna niet, waardoor er ook niet meer vruchtwater zou komen. We kregen te horen dat onze baby niet met het leven verenigbaar was. Waarschijnlijk kwam hij in het droge te liggen en konden de longen niet rijpen waardoor hij na de geboorte gelijk zal sterven. Omdat er nog maar zo weinig vruchtwater was, vroeg ze of ze een vruchtwaterpunctie mocht afnemen. We vonden dit beide een goed idee, omdat het er toch allemaal al slecht uit zag. Hierdoor hadden ze wel materiaal voor onderzoek. Dit is namelijk een erfelijke aandoening, terwijl het in onze families niet voorkomt. Na de punctie gaf ze aan dat we moesten nadenken over zwangerschapsafbreking maar voor de zekerheid wilde ze na een paar dagen wel nog een echo maken, dat we het echt 100% zeker wisten. Na drie dagen veel te hebben besproken, ging ik toch met hoop naar het ziekenhuis. Helaas zag het er nog net zo slecht uit als drie dagen daarvoor. We besloten om voor zwangerschapsafbreking te gaan, omdat het écht 100% zeker was dat onze baby niet levensvatbaar zou zijn. Twee dagen later is de bevalling opgewekt en onze zoon L.evi na 17,3 weken geboren. Hij was 18 cm en woog 120 gram. Een mooi lief klein engeltje, helemaal af, alleen moest hij nog groter worden. Hij was heel mooi ingedaald en kwam er met zijn handjes over elkaar op zijn borst uit. Ik heb al zijn vingertjes en teentjes geteld. Zijn gezichtje leek op papa en zijn handen en voeten op die van mama. Hij was zo mooi! We hebben veel foto's gemaakt en voetafdrukjes meegekregen. Ook heeft het ziekenhuis een prachtig herdenkingsboekje voor ons gemaakt. We wachten nu af tot de uitslagen binnen zijn. Hij wordt onderzocht en het vruchtwater ook. Het vruchtwater wordt niet getest op down of trisomie, omdat onze baby verder geen afwijkingen had. Daarna wordt hij gecremeerd via het ziekenhuis. Hij wordt uitgestrooid op een speciaal foetus veld bij een begraafplaats in de buurt. Het is een heel verhaal geworden. Ik vond het fijn om alles weer even op te schrijven, ook omdat ik het begin van de zwangerschap aan het 'vergeten' ben. Speciaal dank aan alle lieve mama's van het 16 t/m 31 mei topic. Ik ben jullie ontzettend dankbaar voor alle steun!
Wat ontzettend verdrietig dat jullie toch afscheid hebben moeten nemen van jullie zoontje Levi* Ik wil je toch feliciteren dat Levi* jullie papa en mama heeft gemaakt maar tegelijk wens ik jullie heel veel sterkte met het verwerken van dit hele grote verlies. Fijn dat je steun vindt op dit forum, mooi!
Wat verdrietig verhaal zeg. Gefeliciteerd met de geboorte van L.evi. Hij heeft jullie papa en mama gemaakt. Maar wat is het verdrietig dat hij niet bij jullie mocht blijven. Sterkte. dikke knuffel
Lieve mauw, Gefeliciteerd met jullie zoontje , spijtig dat jullie zo snel weer afscheid moesten nemen. Wat een achtbaan van emoties, van geluk, naar onzekerheid, naar blijdschap en verdriet. Dikke knuffel en veel sterkte komende periode en daar na
Wat een vreselijk nieuws! Wat moeten jullie intens verdrietig zijn. Ik herken je uit dat topic, die ik zelf te snel heb moeten verlaten. Ik wens je veel kracht toe!
Lieve Mauw, wat heb je het mooi opgeschreven! Ook hier wil ik je graag feliciteren met de geboorte van L.evi, hij heeft jullie papa en mama gemaakt! Maar natuurlijk wens ik je ook heel veel sterkte. Neem alle tijd die je nodig hebt meis. Dikke knuffel!
Ik lees dit helaas nu pas. Wat een heftige periode zeg... zo veel heen en weer geslingerd in emoties, verschrikkelijk! Ik wil je heel veel sterkte wensen!
Lieve mauw ik heb het al eerder gezegd ik vind je een mooi mens... Je bent sterk en ik weet zeker dat de toekomst er Mooi uit ziet voor jullie... Levi heeft jullie papa en mama gemaakt Wat n prachtig mannetje Ben ook benieuwd naar de uitslagen en zal aan jullie denken Ook al ben je weer aan het werk etc vergeet niet dat je dit met je meedraagt en zo nu en dan echt niet sterk hoeft te blijven Dikke knuffel
Lieve mauw! Heel veel sterkte! Je klinkt heel sterk en je hebt het mooi verwoord Succes met dit een plekje te geven Liefs chilleke
Hee mauw, Ik ken je nog van het mei forum. Ik heb toen ongeveer gelijktijdig met jou bloedverlies gehad, maar bij jou ging het toen toch weer even goed. Ik kreeg een mk. Nu lees ik het ontzettende nare bericht over Levi. Vreselijk! Ik wil jullie heel veel sterkte wensen.
Wat een verhaal Mauw. Het is misschien wel een beetje dubbel maar ik wil je toch feliciteren met Levi. Jullie zijn toch de papa en mama van Levi geworden. Heel veel sterkte de komende tijd!