ik ben het wel eens met het merendeel van de meiden hier: jij ligt daar te bevallen en ik ga er even voor het gemak vanuit dat hij ook bewust voor een 2e gekozen heeft. Ik vind ook dat hij zich niet zo aan moet stellen, je vraagt em niet om recht naar binnen te kijken of wat dan ook. Bij je hoofd zitten (zodat ie niet kan vallen) lijkt me wel het minste wat hij kan doen. Ik geloof dat ik zelf geneigd zou zijn om te zeggen; dan blijf je helemaal maar weg
Mijn man is tijdens mijn bevalling (halverwege de weeën) onderuit gegaan, ze hebben zelfs voor hem op de alarmbel gedrukt. Hij is daarna eventjes naar buiten geweest en heeft wat gegeten en gedronken. Op het moment dat hij flauwviel had hij mij al 12 uur ondersteund. Na een uur is hij weer gekomen en is tot het einde van de bevalling bij mij gebleven zo´n 6 uur later. Hij heeft er niet eens aan gedacht om niet te komen of daarna weg te blijven. Als er ooit een tweede komt is hij er gewoon weer bij. Wat is er nou erg aan flauw vallen, zolang hij niet vol continu van zijn stokje gaat is er toch niets aan de hand. Je moet het alleen wel proberen als man.
Mijn vriend dacht ook dat ie flauw zou vallen! Maar hij is bij me gebleven van het begin tot het eind! Hij was helemaal trots toen ie zn dochter geboren zag worden! Naderhand zei die, Janny ik heb nog nooit zoiets moois en bijzonders meegemaakt als de geboorte van Gilani! En nu in februari de 2e en hij kijkt er al helemaal naar uit haha
Gelijk heeft ie! Als ie dan ook meteen even regelt dat jij er dan ook niet bij hoeft te zijn, want jij zal je op dat moment vast ook gaan beroerd voelen. Het spijt me, maar wat een enorme slappeling! Jij kan op dat moment ook niet even op de gang wachten. Hij moet maar ff doorbijten hoor. Dat moet jij bij iedere wee en ook tijdens je zwangerschap zijn er genoeg zware momenten die jij alleen moest doormaken. Hij is dus al genoeg ontzien.
Ik wilde eigenlijk haha wat een stumper van een kerel schrijven, maar eigenlijk is het gewoon ontzettend triest hoe TS-starter haar man haar behandeld, totaal ongelijkwaardig. Want dat doet hij in mijn ogen als zij wel graag hem er bij wil hebben maar hij zo nodig ff zijn gezag moet doen gelden door er niet bij te willen zijn. Hoe ik het lees komt het dus over als of het een onwijs ongelijkwaardige relatie betreft. @flauwvallen: wat een kulsmoes @cultuur: ik zou hem persoonlijk terugschoppen naar het land van herkomst als mijn man mij dat zou flikken @kindjes nemen: dat doen alleen pedo's. Andere mensen hopen ooit kindjes te krijgen. Btw, mijn man 'grapte' ook wel eens dat hij er niet bij zou zijn. En als hij er dan wel bij zou zijn zou hij no way down under gaan kijken. Heeft die flapdrol op het moment du supreme dus wel gedaan!!! *shock* Hij vond het, zei hij later, heel bijzonder om dat gezien te mogen hebben.... En nee, ons seksleven lijd er niet onder
Hoe weet hij niu dat hij er niet tegenkan als hij het nog nooit mee heeft gemaakt? Vind het wel een beetje kinderachtig als ik eerlijk ben. Get over it zou ik zeggen.
Als hij zelfs niet bij je hoofd eind wilt zitten vind ik hem onwijs egoïstisch! Het gaat om JULLIE kind! Veel succes in ieder geval!
Lekker is dat, hij kan weglopen wanneer het heuse echte persen begint, maar jij hebt die hele keus niet! Mijn vriend kan wel tegen bloed maar we hebben allebei al samen besloten dat ie echt niet naar onderen gaat kijken. Hij hoeft dat echt niet te zien maar als hij uit de kamer zou lopen dan zou ik me echt heel gekrenkt voelen. Tis zijn kind ook!
Misschien moet je 'm uitleggen dat die laatste fase nog niet eens de ergste is. Dat als jij het misschien uitschreeuwt dat dat dan niet van de pijn is, maar van de kracht die je moet zetten. Soms moet je ze niet wijzer maken dan ze zijn. Vind het ook nogal flauw van 'm. Wat Chicken zegt, hoe kan hij nou weten dat ie er niet tegen kan als ie er nog nooit bij is geweest? Kom op hey, wees een kerel en steun je vrouw wanneer ze je het meest nodig heeft. Het is nog maar een klein stukje, mooie verzaker ben je als je dan wegloopt omdat je er zogenaamd niet tegen kan om je vrouw zo'n pijn te zien lijden. Wat dacht je van al die uren er voor dan?
Vandaag was het de laatst druppel geweest, ik had controle en heb mijn dreumes bij mijn schoonzus even gelaten. Na de controle zijn we met mijn man naar mijn schoonzus gegaan, om mijn kindje op te halen toen we binnen waren zei mijn man van tegen mijn schoonzus kom je bij de bevalling ondersteunen toen ben ik gaan inspringen en ja ze mag van mij komen maar jij komt er ook bij. Nou toen zei mijn man van ik durf niet en ik heb vanaf begin af gezegt dat ik niet erbij wilt, toen heeft mijn schoonzus tegen mijn man gezegt maakt je geen zorgen als je er niet tegen kan ga je uit de kamer ik was helemaal overdondert met de reactie van mijn schoonzus ik had juist ondersteuning verwacht en dat ze zei van je hoeft niet bang te zijn je blijft bij haar hoofd einde en houd haar hand vast laat je vrouw niet in de steek dit is de mooiste wat je kunt beleven.. Toen we thuis waren zag hij dat ik er niet goed uitzag en zei wat er met mij is, ik heb tegen hem gezegt waarom moet mijn schoonzus erbij en je moet mij eerst vragen of ik het wil dat ze erbij is en waarom moet ik het zonder jou beleven. Mijn schoonzus heeft haar eigen bevalling samen met haar man beleeft waarom moet ik altijd alleen zijn en afhankelijk van anderen. Jij praat heel makkelijk erover als jij er niet bij wilt dan wil ik dat niemand komt ik ben van niemand afhankelijk ik wil niet dat er iemand anders komt. Ik barste in tranen ik was zo vol ik heb tegen hem gezegt wat zou je missen als je mijn hand vast hield en ondersteunde tijdens de bevalling zo krijg ik meer kracht en beleven het samen zoiets mooi kun je niet altijd zien. Wanneer de baby geboren is dan wil ik de vreugde tranen met jou delen en ons kindje vast pakken, jij bent mijn man dit is ons kindje en niemand hoeft erbij betrokken te worden dit kunnen we ook samen beleven... Hij zei dat die niet tegen bloed kon ik heb tegen hem gezegt en als ik of je kindje ergens vanaf valt en heb een diep wond dan laat je toch mij ook niet in de steek ja dat is iets anders zegt hij ik heb duidelijk aangegeven dat ik mij helemaal alleen voelt en niks van onderin te zien hoeft alleen mij bij mijn hoofd einde gaat staan als je er echt niet meer tegen kan loop even buiten kom op adem en dan weer terug..... Ik heb tegen hem gezegt ik ondersteund jou altijd we slapen samen we eten samen we werken samen, we hebben een prachtig kindje en tweede is onderweg waarom niet samen bevalling beleven wat heb ik jou aangedaan waarom moet ik dit alleen beleven met andere mensen. Als jij er niet bij komt dan hoef ik niemand erbij dan ga ik het helemaal alleen beleven, nou toen heeft hij gezegd dat hij erover ging nadenken en ging naar de deur en zei wil je iets hebben voordat hij naar werk ging ik heb tegen hem alleen gezegt dat hij bij de bevalling blijft en mij niet in de steek laat dat is wat ik wil en voor de rest niets... Ik heb hem duidelijk paar keer gezegt je gaat niets zien en ik krijg ook ruggenprik je gaat bij mijn hoofd einde zitten, en mij ondersteunen... Ik hoop dat hij mij gaat begrijpen ik heb hier op de forum heel veel reactie gekregen en de meeste hebben ook gelijk, maar ik ben een vrouw met gevoelens en voel mij al helemaal alleen bijna geen vrienden en als je man zo tegen je doet het doet pijn in mijn hart ik kan het niet meer verdragen dus vandaag ben ik helemaal uitgebarst...... Mijn familie ondersteund mij jammer genoeg niet want mijn man is iemand die je snel kunt overtuigen zo te zien heeft mijn schoonzus geen behoefte dat hij erbij blijft nou van mij hoeft niemand erbij alleen mijn man verder niemand.....
Meid, ik vind het echt vreselijk om dit allemaal te moeten lezen. De geboorte van jullie kind behoor je samen te beleven. Ik vind dat je groot gelijk hebt!! Op je strepen blijven staan, hoe moelijk dit ook is. Ik hoop echt voor je dat hij er nu eens echt over gaat nadenken, en gewoon zijn vrouw ondersteund tijdens de laatste fase van de bevalling. Zolang hij bij jouw hoofd zit, en mijn zijn rug overal naar toe, hoeft hij echt niks te zien. Vind het trouwens hondsbrutaal om zomaar even aan zijn zus te vragen, zonder iets met jouw te overleggen, dat zij dan maar bij de bevalling aanwezig moet zijn. Ook van haar vind ik het niet kunnen dat ze niet even vraagt of dit in overleg is gegaan. Jammer dat je geen ondersteuning van familie krijgt. Sterkte meid!! Blijf op je strepen staan. Jouw/jullie bevalling, en van niemand anders.
Mijn man had mij gebeld en ik had hem weer gevraagt wat hij over de bevalling dacht, hij heeft gezegt dat hij nu niets kon zeggen en later zou vertellen. Ik heb tegen hem gezegt ik heb nog 2 maanden, en 2 maanden lang wachten om een antwoord te krijgen weet je hoeveel stres dat bij mij veroorzaakt ik wil nu een antwoord blijf je de hele bevalling bij mij en ondersteund mij door aan mijn hoofd einde te gaan zitten en mijn hand vasthouden je gaat verder niets zien alleen de baby... Of zeg je van niet dan ga ik helemaal alleen bevallen ik vind het goed, nou weet je wat hij zei ik blijf tot einde bij de bevalling bij jou alleen doe ik mijn ogen sluiten bij uitdrijvingfase.... Ik heb gezegt als je maar bij mij blijft je mag zelfs omvallen maar laat mij niet in de steek, als je heel slecht voelt ga je naar buiten om even bij te komen maar dan kom je weer snel naar mij toe.... Groetjes, Orchidee
Ik ben blij voor je dat je man een beetje bijgedraaid is. Mijn man was bij mijn bevalling ook een beetje huiverig, maar hij vond de ontsluitingsfase moeilijker om bij te zijn dan de uitdrijvingsfase. Tijdens de ontsluitingsfase konden we geen van beiden iets doen om de pijn te verminderen en tijdens de uitdrijving kon ik in ieder geval iets doen en kwam er schot in de zaak. Alleen toen mijn zoontje net geboren was bloedde ik kennelijk nogal heftig (had een grote knip gehad) en was hij heel erg bezorgd om mij, hij was bang dat ik teveel bloed verloor.
Als hij zich zo onprettig voelt bij de bevalling, waarom zou je hem er dan bij willen? Ik denk dat het voor jou veel fijner is om er iemand bij te hebben die jou 100% steunt, dan dat jij je zorgen moet gaan maken over je man! Natuurlijk is het jammer dat hij er niet tegen kan, maar ach, ZO'n ramp is het nou ook weer niet. Misschien kan je de film 'orgasmic birth' eens met hem bekijken? (heeft hij in ieder geval een positief beeld van bevallen en daar zie je ook geen bloed) Of je bevalt in bad, dan zie je geen bloed (is mijn eigen ervaring).
Er is jammer genoeg niemand die mij 100% kan ondersteunen, waarom zou ik zelf ook niet zoals iedere vrouw met man samen bevallen ik wil graag eens voelen hoe het is om samen iets mooi te bereiken ik denk als wij dit bevalling samen beleving een sterke samenleving krijgen... Ik heb zelf een besluit genomen en heb tegen mijn man gezegt, je mag kiezen of je komt erbij of niet dan ga ik alleen bevallen... Want ik wil niet afhankelijk van anderen zijn waarom moet ik bij iedere bevalling iemand erbij regelen mijn dichtsbij persoon is mijn man en hij was eerst er helemaal tegen maar het is mij gelukt om hem te overhalen...