hee meiden, zijn er net als ik ook meiden die niet mee kunnen praten over behandelingen of ''hoop op spontaan zwanger worden'' omdat ze in een pauze zitten en/of de overweging hebben om te stoppen met MMM? ik heb 2x een ICSI gehad met TESE-zaad; het zaad is nu op en voor een derde ICSI moet er een 2e TESE worden uitgevoerd. Manlief ziet dat niet zo zitten; er is een kans dat hij levenslang testosteron moet gaan bijslikken na een tweede TESE.......we hebben nu even een pauze genomen en nog niets definitiefs besloten maar intuitief weet ik eigenlijk bijna zeker dat we definitief stoppen. Dat betekent dus definitief kinderloos want kans op spontane zwangerschap is echt 0,0 omdat manlief onvruchtbaar is (geen enkel zaad in sperma). het valt me erg op dat ik vaak de enige ben die erg terughoudend is in doorgaan met behandelingen; dan voel ik me zelfs bij lotgenoten wat alleen......
Hoi Nana, Ik zit nog niet in jullie schuitje, maar ik kan me erg goed voorstellen dat jullie nadenken over stoppen. Ik zeg wel altijd: mijn gezondheid staat op 1 en dat speelt nu dan dus voor jouw man... Zwaar voor jullie zeg! Ik wens jullie veel sterkte!
Meid wat een lastige situatie. Ik begrijp dat je je wat alleen voelt tussen alle meiden die volop in behandeling zitten. Ik zit ook even in een pauze, maar weet wel dat wij binnenkort doorgaan voor IVF. Dat is toch anders, omdat er nog een soort van hoop is. Bovendien mankeren wij niets en is er eigenlijk altijd hoop. Al moet ik zeggen dat die hoop wel heel moeilijk is soms... Maar goed, geen hoop, zoals in jouw geval lijkt me nog moeilijker. Ik kan me voorstellen dat je het definitieve besluit nog even uitstelt, maar ook dat je sterk overweegt om te stoppen. Het is moeilijk, maar voor iedereen is er ergens een grens. Het is heftig als je daarbij in de buurt komt. Ik wil je een dikke knuffel geven in de hoop dat je je even wat minder alleen voelt. Sterkte!
Wat een nare situatie! Maar als ik eerlijk moet zijn zou mijn gezondheid en die van mn vriend toch echt wel op nummer 1 staan... Veel sterkte met dit moeilijke besluit!!
Hoi nana, Ik snap helemaal dat je overweegt een pauze in te lassen of te stoppen. Wij hebben na mijn zwangershap bewust gekozen voor geen tweede kindje omdat mijn man ernstig ziek werd na de geboorte. Deze gekozen en eigenlijk ook niet echt gekozen 'pauze' heeft 2,5 jaar geduurd. Eind 2012 hebben we besloten toch opnieuw de mmm in te gaan. Moeilijke beslissing want mijn man is nog niet beter en wordt dat ook niet meer en ik was behoorlijk getraumatiseerd van de vorige behandelingen. Als je me een half jaar geleden had gezegd dat we nu toch de stap gezet zouden hebben, had ik je uitgelachen, want dat wilde ik onder geen beding. Kortom; stoppen met behandelen is soms nodig en goed. Maar nu beslissen te stoppen, betekent niet dat je nooit mag terugkomen op je besluit. Gezondheid gaat voor, natuurlijk, maar dagelijs medicatie in nemen moeten heel veel mensen en zou geen reden voor ons zijn het niet te doen. Maar goed hier wordt dagelijks een hele pillendoos ingenomen Wat jullie kiezen is natuurlijk jullie keuze. Het is heel moeilijk te zeggen: we stoppen, maar als het jullie rust geeft, moet je dat zeker (voorlopig) doen Sterkte!
Ik denk dat het uiteindelijk veel rust kan geven als je eenmaal zo'n besluit hebt genomen. Maar er is zeker moed voor nodig. Ik zou zelf stoppen als ik wist dat we alles hadden geprobeerd of als onze kansen echt miniem zouden zijn. Of dat het gevaren had voor onze eigen gezondheid. Ik zou ook niet te licht denken over een testosteron tekort. Het is toch essentieel om je een man te voelen. Ik heb persoonlijk soms al moeite om dingen te doen terwijl ik gezond ben, zoals straks een kijkoperatie. Dus een groot ri sico op testosteron tekort..dat zouden wij ook niet zomaar nemen hoor. Je man is nu gezond en dat is altijd nog het belangrijkste. Ik heb er wel vaker over nagedacht hoe het zou zijn zonder kinderen verder te gaan. Eerst leek mijn leven compleet zinloos, maar nu zie ik dat wel anders. Toch zou ik het heel erg vinden op dit moment al op te moeten geven.
nana1980@ Meis wat een toestand en een zware beslissing moeten jullie maken. Ik kan me wel een beetje voor stellen dat je man het niet ziet zitten nog een keer te moeten. Het zijn geen kleine onderzoeken die hij moet ondergaan . [wel eens gelezen ] En dat je alleen voel in het mmm deel snap ik ook . Ik ben kinderloos zoals je weet , en voelt erg rot zijn weinig meiden met mij. Erg fijn natuurlijk maar het voelt of je alleen op de wereld bent . Meis wees niet alleen als je praten wil geef een gil. Je mag ook af en toe wel mijn topic daar voor pakken , voel ik me ook even niet alleen hihi. Zonder gekheid denk er goed over na , je hebt nog een kans maar garantie niet . Maar kunnen jullie die stres en spanning nog aan? Over weeg dat samen en maak dan een keus. Knuffie van mij
oooooh wat een lieve reacties, tranen hier....... Geeft even inderdaad bemoediging die ik nodig heb. Zo weinig mensen vragen er naar op dit moment (behalve een enkele vriendin of een keer mijn moeder) en dat vreet dan aan je op den duur........THANX! @Marnat: hug voor jou in het bijzonder!
Nana@ Dankje meis als er wat is vraag gerust he! Je mannetje praat soms wel met je toch? niet te snel beslissen he ! Zorg voor al dat jullie er beide achter staan want je relatie moet er zeker niet onder leiden. Dat is dit alles niet waard meis , liefde voor elkaar is belangrijker als daar een lief wonder uit komt is dat heel bijzonder . Knuffel terug Laat die tranen maar rollen die moeten er uit.
Hoi Nana, Ik wil je veel sterkte wensen! in mijn fam is er ook iemand met 100 % dood zaad. hun hebben gekozen voor adoptie en zijn helemaal niet aan de mmm begonnen. jullie eigen gezondheid gaat zeker voor! het is moeilijk om keuzes te maken als het gaat om onvruchtbaarheid. dat ervaar ikzelf ook. Maar je bent echt niet de enige hoor die terughoudend is met behandelingen. andere familie van mij zijn verminderd vruchtbaar maar die hebben ook meteen gekozen voor adoptie. Vruchtbaarheid behandelingen zijn best zwaar en pittig. dat moeten we niet onderschatten. nogmaals veel sterkte!
ik kan nu misschien makkelijk praten.... maar toen ik een hsg gehad had, ben je 3 maanden extra vruchtbaar, mijn man en ik hadden afgesproken dat we die 3 maanden gingen proberen nog (IUI-D) en dat het daarna genoeg was. we zouden gaan stoppen met de mmm. na meer dan 4 jaar vonden we het ook wel genoeg en hadden we t idee dat we alles geprobeerd hadden. ook hadden we er ''vrede'' mee dat we kinderloos verder zouden gaan. bleek ronde 2 na de hsg zwanger, dus dat was echt een mega treffer.
owh wat ontzettend erg voor jullie kan het me erg goed voorstellen! Mijn man heeft ook erg slecht zaad helaas! veel in aantallen maar slechte/trage kwaliteit! Wij willen eerst toch de nodige IUI's doorlopen! al is zijn zaad daar eigenlijk al wel te slecht voor! En daarna stappen wij over op IVF/ICSI in DD! (afspraak staat al) mocht het niets worden, hebben wij besloten te gaan voor een donor! misschien is dit voor jullie ook nog een optie? Ik snap dat dit een gevoelig onderwerp voor je man zou zijn, maar aan de andere kant kun je net zoveel van een donor kindje houden als van je eigen kindje ben ik van mening! vooral omdat het biologisch gezien dus wel jouw eigen kindje zal zijn. Misschien iets om je rustig in te verdiepen en goed over te praten? Ik wil jullie in ieder geval heel veel sterkte toewensen!
nogmaals bedankt meiden! Het dubbele is dat wij nooit een kans hebben op spontane zwangerschap; dat is vrij uitzonderlijk omdat verminderd vruchtbaar zijn toch nog kans geeft (itt onvruchtbaar). Ik kan zelfs jaloers zijn op lotgenootjes die tenminste zaad hebben; bizar he?! een donor is voor ons geen optie; principieel niet maar ik ben ook als de dood voor m.n. psychische/psychiatrische problemen. Een donor wordt vooraf wel onderzocht maar niet alles is natuurlijk te bepalen. Ik zou er zelf absoluut niet voor kiezen omdat ik het een heel vervelende gedachte vindt dat er toch een ''derde'' betrokken raakt. Maar dat is dus heel persoonlijk, want ik respecteer hoe anderen daar in staan!
@nana hmmm tja als jullie inderdaad beide geen donor willen dan wordt het een lastig iets! en ik snap dat dat ieder voor zich is! mijn man is zelf autistisch dus ik zou bij een donor kijken hoe hij overkomt en is dat normaal en heeft hij betrouwbare testen zou het voor mij al gauw ''prima'' zijn! dan is het alleen een kwestie van dat mijn man er ook een goed gevoel bij moet hebben. maar wat je zegt ieder zijn ding. ik hoop ook dat wij hier uberhaupt niet over hoeven na te denken en dat het gewoon met ivf/icsi gaat lukken. Maar ik begrijp dat dat voor jullie nu dus ook niet gaat. Ik zou er heel goed overna denken. En dan heb ik het met name over je man. En anders is er altijd nog een optie pleeg/adoptie, misschien is dat wel iets wat je wilt/kunt overwegen? hoe dan ook veel succes met jullie beslissing!
Hoi Nana, Ook wij moeten serieus kijken of we met de mmm moeten stoppen. Onze 6e IVF is net mislukt. Ondanks dat ik weet dat er meerdere mensen in deze situatie zitten lijkt het soms wel of dat er toch weinig mensen met lege handen blijven na zoveel behandelingen. Blijkbaar is het ons niet gegund, zwaar klote.