Daarnaast schrijf je in een ander topic (in september) dat je man telkens op zakenreis is en je merendeel van de tijd alleen bent... Dat betekent toch ook dat hij niet dagelijks bij z'n moeder is?
Maar dit is wel weer een goed argument voor TS, want als haar man dan weg is, zit zij met haar schoonmoeder 'opgescheept'. Lijkt me dan sowieso een goed idee, om eerst proef te draaien, mochten jullie besluiten dat ze toch bij jullie komt wonen. Stel dat het helemaal niet botert tussen jullie, dan is het in elk geval niet permanent. Maar aan de andere kant... het kan ook juist zijn dat de afwezigheid van de man van TS juist reden is om schoonmoeder in huis te willen halen. Aan de toon van TS te horen, zal zij daar niet dagelijks langs gaan. Dus hoe moet dat dan als haar man in het buitenland zit? Misschien is haar man wel bang dat zijn moeder helemaal aan haar lot wordt overgelaten, ze niet meer eet en er niemand is, die problemen constateert. En dat hij dan een keer terug komt van zakenreis en de buren klagen al een week over stank... als je begrijpt wat ik bedoel. Is worst case scenario, maar ik kan me voorstellen dat een bezorgde zoon zo'n gedachte ook wel de revue laat passeren.
Brrr wat een horrorscenario. Man die geen prioriteiten wil stellen. Schoonmoeder die daar lekker gebruik van maakt. Een kindje en de tweede op komst. Hier kom je denk ik niet zo makkelijk uit. Niet alleen in elk geval. Hopelijk draait je man bij, want ik zou er nie taan moeten denken dat mijn schoonmoeder (zonder drankprobleem of borderline) bij mij in huis kwam wonen.
Eens. Goed omschreven! Verder zou ik ook hand in eigen boezem steken.... iedere avond gelijk met je dochter naar bed is natuurlijk ook niet echt gezellig voor je man. Eigenlijk is er dus gewoon nooit tijd voor jullie samen. Daarnaast zou je eens kunnen bedenken hoe het voor je man is... zijn moeder is moederziel alleen, alcoholiste, diep ongelukkig en heeft helemaal niets of niemand meer. Dat wrijft ze hem natuurlijk ook constant in en je man is waarschijnlijk bang dat ze nog verder af glijd. Een beetje meer begrip van jou kant voor je man kan geen kwaad! Maak idd samen een afspraak bij de HA, wil ze niet dan hebben julllie het iig geprobeerd. En maak afspraken met je man mbt bezoek bij je schoonmoeder (bijv. iedere maandag gaat hij even langs en iedere woensdag eten jullie daar). sterkte
Dit wou ik ook zeggen, haha Ik wil Jij wilt Hij/zij wil Wij/jullie/zij willen Verder ben ik het ook eens met Meiklokje. Probeer erover te praten. Geef je grenzen aan maar probeer ook je man en zijn moeder te begrijpen.
Tja jammer dan. Jij wordt verdrietig en teneergeslagen van de huidige situatie. Er zijn genoeg andere opties. Gewoon voet bij stuk houden. Dat hij zoveel tijd aan haar besteed dat mag hij zelf weten maar in huis nemen dat gaat jou ook aan.
Het laatste wat TS moet doen, is voet bij stuk houden! De sleutel tot elk conflict in de relationele sfeer is praten en tot een compromis komen. Dit hoeft niet halverwege te zijn en kan best verder naar de één of andere kant slaan, maar als je voet bij stuk houdt is er ook geen enkel gesprek nodig en kun je ook niet samen tot een beslissing komen. Lijkt me dè manier om je relatie om zeep te helpen.
Ik vind het tricky. Vooral omdat zij mentaal niet sterk is. . Mocht jij ertussen gaan staan, en het gaat mis, dan kan er onherstelbare schade in de relatie ontstaan... Het is nu niet gebruikelijk om met 3 generaties onder 1 dak te wonen. Daarom zijn er veel mensen die dat niet zien zitten (inclusief mijzelf). Ik vermoed wel dat wij die kant over een x aantal jaar wel heen zullen gaan. Maar goed wat huisvesting betreft zou jij mee kunnen helpen met zoeken naar wat wel mogelijk is. En wat het vele contact betreft zou ik eerder proberen af te spreken wanneer jullie wat samen gaan doen. Hoe hij dan verder zijn tijd indeelt is dan aan hem. Zo kan jij het een stuk positiever brengen. Je zou ook meer met hem kunnen bespreken wat het met hem doet dat het zo slecht gaat met zijn moeder. En via dat inzicht hem helpen zichzelf te beschermen.
Ik begrijp uit je verhaal dat jullie een gezin hebben Vind het dan echt niet kunnen dat hij zo vaak weg is Waar is de aandacht voor jullie eigen gezin? En voor jou? Natuurlijk moet hij zijn moeder helpen maar er zijn grenzen
Ik heb met heel veel plezier de afgelopen jaren met mijn schoonmoeder samen gewoond onder 1 dak. Maar zij had zeer veel respect voor onze privacy. Als ze dat niet had gehad, had ik het niet gedaan.
Ik vraag me af, en is al vaker gevraagd, maar nog geen antwoord op, waarom ga je elke avond zo vroeg naar bed?
Dat vroeg op bed gaan vind ik eigenlijk zo gek nog niet als je zwanger bent. Met 16 weken was ik bij de jongste ook altijd gesloopt en verschrikkelijk moe. Ik lag ook al vroeg. Toen ook bijna de hele dag misselijk. Mijn man ging trouwens gezellig naast me liggen...
ELKE avond? Ik vind dat wel wat 'overdreven' het is een beetje geven en nemen natuurlijk. Ts moet soms wat tijd voor haar man maken en haar man soms voor haar...daar hoort in mijn ogen niet elke avond om 19.30 naar bed gaan bij
Ik vind het vroeg naar bed gaan helemaal niet overdreven!! Je kunt niet weten hoe ze zich voelt. Zelf doe ik overdag lichamelijk best intensief werk, vier dagen per week. In mijn zwangerschappen heb ik weken gehad dat ik iedere dag gesloopt was na het werk. Als we dan eenmaal met zn allen gegeten hadden en de kinderen lagen in bed dan ging ik na een half uurtje zelf ook en was het misschien 20:00 uur. Is dat leuk en gezellig? Nee. Maar er waren weken in de zwangerschap dat ik echt niet anders kon. Gelukkig komen er ook weer betere weken en had ik een man met begrip hiervoor.
toen ik zwanger was ging ik ook elke avond tegelijk met de kinderen op bed.. Dat is niet abnormaal bij dit aantal weken!
Mee eens. Ik had bijvoorbeeld zware zwangerschapsmisselijkheid (HG) en kon nog maar net een ziekenhuisopname voorkomen. Lag bijna maandenlang de hele dag op bed te kotsen en er vervolgens ook 's avonds nog op tijd in. Maar dat is volgens sommigen hier not done, want je moet rekening houden met je man? Gelukkig ben ik dan gezegend met een zeer begripvolle partner! Ik ben zelf ook meer een ochtendmens dan een avondmens trouwens. In onze relatie is het goddank mogelijk dat ik vaak eerder naar bed gaat dan hij (een avondmens). Zou wat wezen zeg als dat ook al niet mogelijk is in een relatie en je per se elke avond tegelijkertijd naar bed moet.... (Op vrijdagavond en zaterdagavond ga ik overigens wel veel later naar bed, dat dan weer wel. )
Ik ging ook vroeg naar bed hoor de eerste weken. Maakte het daarna wel weer goed Ik vind de oplossing die ik heb gelezen van Rietje? volgens mij, wel slim: probeer je man juist te helpen op een goede manier inzicht te krijgen in de situatie. Lijkt mij trouwens erg moeilijk als je te maken hebt met iemand die over je grenzen heen gaat. Je zal er toch samen uit moeten komen. En inderdaad de huisarts inschakelen! Al is het voor jezelf.
Dat is toch niet hetzelfde als om 19.30 tegelijk met je kinderen naar bed gaan.... Ik zie het als, ts brengt haar kind naar bed en gaat zelf ook gelijk... Dat is toch totaal anders dan dat je nog even naar beneden gaat even gezellig samen bent en daarna naar bed gaat... En ik weet niet hoelang ze dit al doet... maar ja ik vind 40 weken lang elke dag om 19.30 tegelijk met je kind naar bed gaan overdreven... Je kan best eens wat tijd maken voor je man en wil je dat niet moet je ook niet klagen over wat hij in die tijd doet als jij toch in bed ligt.