Spreken jullie andere ouders aan op "gevaarlijke" situaties??

Ik weet niet, ik ben daar altijd wel voorzichtig mee en moet toegeven dat ik nog nooit een andere moeder op zoiets heb aangesproken. Maar als iets echt compleet fout lijkt te gaan zal ik daar wel wat van zeggen.

In het geval wat jij beschrijft had ik overigens ook niks gezegd, dat is niet aan mij vind ik.

 

Op de situatie zo als jij hem schets zou ik niks zeggen. En ik zou me dochter denk ook wel een kleding hanger geven. Goed opletten best wel een pietje leut maar niet met alles.

Pas een kindje in het kinderzitje achter op de brommer moeder loopt naar binnen om af te rekenen en kind stond zo alleen op die brommer schuin dan zeg ik er wel wat van. Omdat dat het duidelijk was dat het echt gevaarlijk was. Brommer zal maar om vallen ik hield die brommer beet. En vertelde ook toen ze terug kwam dat ze onverantwoordelijk bezig was.

Maar meestal hou ik wijselijk me mond. Mits het echt niet te gevaarlijk is. En als een kind over een reling zou hangen met water dan zou ik er ook wat van zeggen.

Dus ligt aan de situatie.

 

Laats nog een gevaarlijke situatie meegemaakt met die sneeuw kinderen die van een steile helling aan het sleeën waren zo de autobaan op was wel vluchtstrook en een 30cm stukje grind maar geen vangrail op dat stuk. De kinderen hadden moeite de helling weer op te komen met de slee. Geen ouders erbij anders had ik die zekers aangesproken. Levensgevaarlijk heb wel de politie gebeld en die zijn gelukkig gelijk gaan kijken.... Maar als het echt gevaarlijk is zou ik er iets van zeggen.

Ik denk in het geval dat ts beschrijft ik ook niets zou zeggen....

 

Ik zou in deze situatie ook niks zeggen. Mijn jongste komt ook weleens een kledinghanger tegen wanneer ik was aan het vouwen ben etc en dan laat ik hem ook gewoon ermee rommelen. Ben niet zo heel angstig, ligt ook wel aan het kind denk ik.. Mijn zoontje steekt nooit wat in zn mond en zou zulke dingen niet zo snel eng vinden. Om eerlijk te zijn zou ik het ook niet op prijs stellen wanneer iemand zich zou bemoeien wat betreft zulke simpele dingen.

 

Ik denk dat de meeste ouders in die situatie wat jij hebt gezien ( als ze erbij waren ) echt wel iets hadden gezegd niemand wil zijn kind dood hebben om het zo maar even cru te zeggen. Ik was gestopt en had ze toch even een preek gegeven hoor, zou er niet mee kunnen leven als er savonds om half 11 iets over in het nieuws zou komen.


OT Ik bemoei me zo weinig mogelijk met anders, hun zijn moeders en doen het op hun manier, alleen in een levensbedreigende situatie zou ik ingrijpen en ik denk dat ik dan feller zou reageren dan ik eigenlijk zou bedoelen

 

Niet een situatie zoals jij zelf beschreef...dat moet die moeder toch echt zelf weten.
Maar als ik een kind gevaarlijk zie doe op een speeltoestellen ofzo....ja dan zou ik wel iets doen of zeggen.....

 

in de situatie van TS zou ik niets zeggen, omdat moeders er zelf bij is. In het geval van de slee is het een ander verhaal daar had ik wel ingegrepen, maar kan me ook niet voorstellen dat die kinderen dat mochten van hun ouders.

Zo heb ik weleens een moeder aangesproken omdat ze het kind op een karretje voor zo`n ikeatas vervoerde de het kind zat te gillen van angst, ze liep ook echt heel hard met dat ding (ding is bovendien uitsluitend voor die tassen, staat er ook op). Ik had echt medelijden met het kind. Na mijn opmerking haalde ze het kind er gelukkig af.

 

Alleen in extreme gevallen. Ik vind het zelf namelijk nogal irritant al die mensen die vinden iets te moeten zeggen... Vingers, speeltuin, randjes, trappen. Hoewel het natuurlijk vaak goed bedoeld is, is het ook in 99% van de gevallen in mijn ogen overdreven. Ik ben geen voorzichtige moeder maar heb ook handige kinderen die veel durven maar wel nadenken voor ze wat doen. Er zijn nog nooit ongelukken gebeurd... Zelfs niets kleins.

Als iemand terecht (of in ieder geval in mijn ogem begrijpelijk) dan dank ik hartelijk. Toch fijn dat iemand even mee kijkt... Maar niet te snel je mond opentrekken. In de situatie zoals geschetst door TS.. Nee, dan hou ik mijn mond

 

Zo heeft mijn mam een keer eenn jongetje in het zwembad gehopen waar de vader bij was. Jongetje had zwembandje om zijn armen en wide onder het koort door. Maar door zijn bandjes beef hij hangen met zijn armen en met zijn hoofd onderwater. Hij spartelen. Vader keek ernaar en deed niks, dus mijn man heeft het koort opgetild om het jongetje te helpen en zegt tegen de vader dat is toch niet normaal help hem ff. Nou zegt die vader ja daar leert hij wel van, jahoor zegt mijn man vooral als hij niks meer doet. Hij was zo kwaad! Dat doe je toch niet. Daar had ik ook wat van gezegt, maar een kledinghanger geloof ik wel. Die wat kleinere dingen zou ik me dan niet in mengen.

 

in de situatie zo als jij het uitlegt zou ik mn mond hebben gehouden en er niks van hebben gezegt denk hihi

maar als het gevaarlijke situatie bv met steilen hellingen dan zeer zeker wel denk ik zo

 

Hier ben ik het mee eens en zo zie ik het vaak ook

Ik ben ook niet overdreven voorzichtig en heb handige kinderen en nog nooit iets gebeurd

Wel heb ik een moeder aangesproken 1 keer liet moeder een kind van 18 maanden (dat weet ik omdat ik haar dat hoorde
Zeggen) alleen liet staan op en ophoging ( een soort wandplank tegen de muur alleen dan bij de patat zaak ) ze ging buiten roken en haar kindje stond er nog en leek steeds of ze er toch wel af wou dus hb er wel wat van gezegd

 

Ik zeg niet snel iets, ligt er ook wel aan wat er is en wie de ouders zijn laatst een nieuwbakken moeder die met kind in draagvlak op de fiets zat. Daar heb ik wel wat van gezegd... Kindje zat ook niet recht in het ding... Oeh daar werd ik best boos om... 1x in mijn leven een moeder met baby van de straat schrapen is voldoende...
Maar verder zal ik me niet zo snel ergens mee bemoeien.

 

Ik zag laatst iemand de maxi cosi in de auto zetten op de achterbank overdwars en zonder vast te zetten.
Had er achteraf echt iets van moeten zeggen, maar eerst denk je nog: die zet 'm even neer om eerst wat andere spullen te pakken. Maar ineens zat ie achter het stuur en reed hij weg. Ik keek echt met open mond ernaar geloof ik.
Heb er spijt van dat ik niets gezegd had. Misschien was hij het namelijk gewoon vergeten?

 

Hier fietst ook zo'n doos rond. Kind op dr buik met gezicht naar voren en zo'n babybjorn achtige aardappelzak. Soms fietst ze voorbij met kind in een rugdrager op dr rug. Echt zwaar gestoord. Heb haar in het voorbij gaan gezegt dat ze niet zo snugger bezig is..

Paar weken terug stopte er een auto naast me. Papa op de pasagiersstoel met baby in een draagzak op zn buik onder de gordel heb maar even flink afkeurend met mn hoofd geschud. Maar goed, dit soort figuren snappen dit volgens mij echt niet.....

Vorig jaar nog met paard door bos over het ruiterpad. Midden op het pad zaten 2 kinderen te spelen. Mama ziet ons aan komen galopperen en stapt al bellend achter een boompje, kindjes laat ze zitten. Die heeft WEL de wind van voren gehad.

Paar maanden terug zaten we tegen 18.00 uur bij de mac bij scheveningen buiten. Was echt fris. Zit er naast ons een stelletje met een baby van 2 weken uit. Shirtje met korte mouwtjes, kort broekje en blote voetjes. Kind lag te jammeren op schoot. En mama zich maar afvragen waarom kind zo deed en flesje niet wilde. Mn moeder heeft er bij het weggaan iets van gezegd. Dat het gewoon echt te koud was zo. Maa had zelf overigings wellp een vestje aangetrokken. Was gewoon zielig om te zien.

Maar verder zoekt iedereen het maar uit.

 

Nee nooit!

Ik vind dat als er ouders bij zijn zij gewoon verantwoordelijk zijn!

Bemoei me er niet mee. Al twijfel ik nu bij de situatie van de baby van 2 weken oud die zo weinig kleertjes aan had..maar dan zou ik hooguit zeggen, 'goh, misschien heeft ze t koud, t is best frisjes geworden '....

Ik heb er een hekel aan als mensen zich met anderen bemoeien, af dat nou over een kind gaat over iets totaal anders.

Vorige week toen het vroor liepen er hier een vader en moeder met kind van denk een jaar ofzo, zonder jassen aan van de winkel naar de auto, en dat was best een eind.......ik denk dan wel heel veel, maar zeggen, nee doe ik niet.

 

ik denk dat het eraan ligt hoe de situatie is ontstaan, bijvoorbeeld als de moeder/vader het kind zelf iets geeft of laat doen wat gevaar kan opleveren, dan bemoei ik mij er niet mee het is niet aan mij om de ouder op hun verantwoordelijkheid te wijzen, daar zou ik namelijk ook niet van gedient zijn,

echter gebeurt er iets gevaarlijks als de ouder even niet oplet of in gesprek is dan zeg ik het wel tegen de ouder en dit zou ik dus ook graag van een ander willen dus het ligt maar net aan de situatie

 

Ligt aan de situatie..... Voorbeeld van de moeder die haar kind een kledeinghanger geeft, dan zeg ik niets. Moeder zal haar kind wel kennen mijn dochter stak na 6mnd nooit meer iets in zijn mond, mijn zoon van 1,5 doet niet anders..... Als ouders niet goed opletten en een kind loop bijv. de weg op, dan zeg ik er dus wel wat van.

Gaat ook een beetje op de manier waarop je het zegt trouwens.....

 

Gisteren gingen we winkelen. Toen stond er een auto met lopende motor, en drie kinderen op de achterbank. Ik denk in de leeftijd van 3 t/m 7. Geen volwassene te bekennen. Dat vonden we onverantwoord. Toen we verder liepen kwam moeder eraan. Mijn man heeft toen wel een losse opmerking gemaakt, maar ik had niet de indruk dat de moeder dit door had.

 

Er kan ook soms een situatie zijn dat je misschien niet doorhebt dat er iets ergs aan het gebeuren is....nou dan zou ik erg blij zijn als iemand zou ingrijpen. We zijn niet perfect en soms kan er wel eens iets gebeuren toch. Als je elkaar dan al niet meer mag helpen???