Je hebt maar 1 lijf, dus ik snap opmerkingen als "mijn lijf terugwillen" ook nooit. Het doet nu wat het hoort te doen, dat IS je lijf! Wat wil je dan? Mijn man is ook technisch wetenschapper, maar dat zegt niks over zijn karakter; hij is heel zacht, begripvol en zorgzaam.
thnx voor de reacties meiden. Het is hier alweer een stuk rustiger. In de vakantie is het heel goed gegaan met de borstvoeding en mijn ventje slaapt nu ook door van 23 uur tot 7 uur dus is mijn man er meer van overtuigd dat het goed is... ook de draagdoeken zijn wat meer goedgekeurd... hij zegt soms als mijn zoontje huilt... "misschien moet je dat geitenwollensokken ding maar om doen want dat werkt tenminste" hihi... en over samen slapen. Sam slaapt hier ook vaak bij ons, gewoon omdat hij anders niet gaat slapen. Maar binnenkort gaat ie wel naar zijn eigen kamer nu die doorslaapt.
Ik snap de opmerking wel. Ik merkte tijdens mijn zwangerschap dat mijn lijf maar één focus had: de baby in mijn buik. Al mijn energie ging daar heen. Hetzelfde toen mijn zoontje net geboren werd: al mijn energie ging naar hem, naar het voeden en zorgen. Dat blijft doorgaan, je reserves zijn niet meer voor jezelf maar gaan naar je kind. Je lichaam zorg dus niet meer voor jou en ouw wensen, maar richt zich op het dragen/voeden van je kindje. Precies waar het voor gemaakt is inderdaad, maar ook wel vermoeiend en confronterend. Hoewel ik het zelf niet zo ervaar kan ik de opmerking "ik wil mijn lichaam terug" dus wel begrijpen. (wel grappig, ook mijn vriend is technisch wetenschapper haha, zijn er kennelijk veel van )
Ik begrijp vaak ook wel wat ik niet zelf zo ervaar, maar deze begrijp ik echt niet: je lijf "terugwillen" klinkt net alsof je er als een buitenstaander naar kijkt, alsof iemand het van je afgepakt heeft (de baby?) en het terug moet claimen. Maar je hebt toch maar 1 lijf? Ik geef nog steeds borstvoeding, maar heb nooit het gevoel dat als ik daar mee stop, dat ik dan mij lijf terugkrijg ofzo, het is hetzelfde lijf. Ik denk eerder dat sommige vrouwen die borstvoeding geven het moeilijk vinden dat hun baby afhankelijk is van ze, maar dat is volgens mij meer een mentaal dan fysiek iets.
Tja, het is maar hoe je ernaar kijkt. Zo vind ik uberhaupt niet dat ik een lijf heb, maar dat ik (onder andere) een lijf ben.
Haha, het wordt hier weer erg filosofisch. Tja, of je het nu wel of niet zelf ook zo voelt of begrijpt dat een ander het zo voelt: kennelijk ervaart ts het zo. Als zij dus na een bepaalde tijd wil stoppen, is dat haar recht.
Dat zeg je mooi. Had het er pas met mijn man over, en hij zei dat het bij ons ook was dat de baby helemaal onderdeel van onze eenheid geworden was. Dus ja, alles ging naar de baby, maar omdat de baby onderdeel van onze eenheid was voelde het niet als 'wegstromen'. En hij herinnerde me er weer aan hoe mooi het was om te zien hoe ze zich steeds meer als persoon gingen ontwikkelen. Ze zijn nu ouder, we zijn als gezin nog steeds een eenheid, maar zij hebben nu ook echt hun eigen inbreng.
Het kan heel goed dat dit nog een paar x verandert, het doorslapen. Ons meisje slipe steeds wat langer tussen de voedingen 's nachts, tot 1 voeding ergens tussen 20 en 8u, met 3,5 mnd. Maar ging daarna door een groeispurt/ontwikkelingsspurt/bv-dip ineens weer rommelen, van elke 2u voeden (!) tot weer wat langer en terug. Niet van schrikken als dat gebeurt en je man misschien vast uitleggen dat dat "natuurlijk" is en nog zou kunnen gebeuren.
Over je eigen lijf "terugwillen": Ik heb het eigenlijk andersom, Simone is nu ruim 8 maanden en ik kan het me eigenlijk haast niet voorstellen dat ik zometeen (wanneer is nog niet zeker) *niet* meer met mijn lijf verantwoordelijk ben voor haar voedsel. Ik dacht een half jaar geleden dat ik er nu inmiddels wel aan toe zou zijn om te stoppen maar elke cel in mijn lichaam zegt nog keihard NEEEEEEEE (vooral als ze 's nachts eens honger/dorst heeft, je zal maar met je slaapdronken hoofd een flesje moeten maken pfffff mij niet gezien haha)
Dat heb ik dus ook. Aan de ene kant zie ik echt op tegen het klaarmaken en opwarmen van flesvoeding. En dan weer afwassen. Ik weet dat het heus wel meevalt, want hele volksstammen doen het. Maar toch, ik heb er geen zin in. Aan de andere kant zou het ook wel lekker zijn als ik eens niet wakker hoef te worden en manlief dat gewoon doet.
Eens met MamavanSimone! Mooi hoe dat gevoel groeit he. Ik ben soms nu al verdrietig dat het een keer moet stoppen
Ik ben nog niet zo ervaren in borstvoeding geven als de meesten hier, ons zoontje is bijna 3 maanden nu en al die tijd heb ik hem volledig bv gegeven waarvan ik héél erg geniet. Toch kan ik me goed voorstellen hoe je je voelt, want ook hier was het een klein beetje een 'onderwerp' in het begin maar dat had vooral te maken met het herstel en de eerste dagen na mijn keizersnede. Mijn man vond het moeilijk om aan te zien hoe het borstvoeding vooral zijn tol van me eiste die eerste dagen / weken. Ik kon nog zo weinig, tillen ging moeilijk, het aanleggen ging moeizaam, allemaal door de wondpijn en Dennis dronk in het begin zeker om de twee uur waardoor ik doodop raakte natuurlijk, naast de vermoeidheid van de keizersnee. Mijn man heeft nog een zoontje van 11, mijn stiefzoontje dus en die werd destijds met de fles gevoed dus hij kende het hele borstvoedingsverhaal niet en moest er echt bekend mee worden en het leren waarderen. Maar ik hield vol en ben ook tegen mijn man blijven volhouden dat ik het een voorrecht vond / vind om ons ventje zelf te kunnen voeden en ik heb hem ook het een en ander laten lezen over wat nou eigenlijk de voordelen waren t.o.v. flesvoeding. Nu geniet hij minstens zo als ik, ondanks het feit dat het meer aanpassingen vergt soms en je het niet even 1, 2, 3 uit handen kunt geven. Natuurlijk is het ook allemaal wat gemakkelijker geworden nu, ik voed nog maar 1 keertje 's nachts en overdag nog 5 keer, dus ik kom op 6 voedingen per etmaal. Daarnaast heeft Dennis een ritme waar je de klok op gelijk kunt zetten, vooral 's avonds en 's nachts dus we knijpen echt onze handjes dicht. Ik kolf ook iedere dag 1 of heel soms 2 flesjes, ook omdat ik straks weer ga werken, maar ook omdat mijn man dan soms toch een flesje kan geven, zo zijn we allebei betrokken bij het voeden ook al is de grootste taak voor mij weggelegd. Mijn man heeft ook wel eens aangegeven dat hij mij nu soms wel benijd, het fijne contact tussen moeder en zoon door het voeden mist hij natuurlijk, maar aan de andere kant is hij er super trots op dat het allemaal zo goed gaat. Ik zou als ik jou was dus gewoon volhouden als je het fijn vind om bv te geven en je man heel duidelijk laten weten dat het jouw keuze is en jouw lijf, zoals al eerder gezegd hier.
Ik ook. Ik vind het nog iedere keer zooooo genieten! Vandaag mooie drukke dag gehad en zoon had na het eten dorst en kon niet wachten tot na het bad en wou voor het bad al aan de borst, heerlijk op de bank met mama. En na het bad nog een slaapborst, zzzzzz!
over "je lijf terugwillen" - toen ik stopte met bv kwam ik weer aan en mn borsten waren weer klein dus ik voelde me echt sexy-er voor ik stopte - ik vond mijn lijf ineens zo "nutteloos". ik had 9 maanden gedragen en 12 maanden gevoed en daarna had het ineens weinig functie meer. - mijn zoontje sliep al heel lang door dus ik dronk gewoon een wijntje voor het slapen gaan. ik kan niet wachten tot ik straks weer kan gaan voeden!
Dat gevoel heb ik ook, alsof je kind ineens zonder je kan! Ik moet zeggen dat het idee begint te wennen hoor, ze eet overdag echt heel goed en we zitten nu al op 3 voedingen. Zeker met dit warme weer vind ik het ook lekker om een koud biertje te drinken, Simone slaapt nu weer lekker van 7 tot 6 dus het kan makkelijk En anders geeft papa een flesje, dat doet hij ook regelmatig, als we net niet uitkomen met gekolfde melk en het op moet krijgt ze gewoon een flesje.
hier ook boobs weer een cup kleiner...jammertje zoontje vind de fles nu gewoon heerlijk, kijtk niet meer naar mn borsten, dus ja hier ook nutteloos gevoel... Maar moet zeggen dat bijv de laatste voeding, nog steeds even intiem is, valt lekker in slaap in mn armen NA het flesje...tegen mn borst aan...achjaa maaar heb vandaga wel ff heerlijk 2 glazen wijn gedronken..
Dat vind ik nou juist het heerlijke na 11 jaar gevoed te hebben. Ik taal niet meer naar drank. Lekker goedkoop!
Ik geniet er wel weer van hoor, af en toe een wijntje of biertje. Alhoewel dat ook wel te maken heeft nu met weer zwanger willen worden en weten dat het dan zo'n anderhalf jaar er wel weer helemaal niet van zal komen Over je lijf terug willen: ja, dat had ik ook wel, maar dat begon na het eerste jaar BV af en toe op te spelen en had hier ook wel sterk te maken met het feit dat ik op dieet was vanwege Thirza's KMA. En door alle problemen hing ze zo enorm sterk aan mij: naast de BV ook gewoon voortdurend bij mij willen zijn e zelfs bij papa zijn was niet OK. Ik geniet er erg van dat ik nu weer even vrij ben en ze tegenwoordig ook helemaal blij is met papa Ik denk dat als ik voor een tweede niet op dieet hoef en die ook niet zoooooo sterk als Thirza aan mij hangt, het ook wel heel anders zou voelen en ik het wel best zou vinden om door te gaan tot kindlief er zat van is. Zeker als je op een gegeven moment geen nachtvoedingen meer zou hebben en enkel overdag nog 2-3 keer, dan zou ik het geen enkele belasting meer vinden... lekker makkelijk juist