Ook als ze niet in haar kraamperiode zat mag ze erom 'janken' ( wat een denigrerend woord zo btw) Wie zou er niet verdrietig worden als haar man ineens zoiets zegt
Mijn god, weet gewoon niet wat te zeggen :x wat een hork van een vent (om nog zacht uit te drukken) ik word er zelf gewoon emotioneel van!! HOE durft die!! Ik zou het niet pikken en hem echt niet in mijn buurt tolereren ga maar lekker moven zou ik zeggen, en laat hem een lesje biologie/studie van de vrouw nemen, dan kan hij leren wat het inhoud voor een vrouw en haar lichaam wat het inhoud om een kind te dragen en baren de imbeciel!! Je verdient beter dan zo'n man die je zo denigrerend behandelt.
Ik ben het wel met hilly eens. Tuurlijk mag ze huilen en zo kort na de bevalling is dat ook helemaal niet raar. Maar roep jezelf ook een halt toe.
Ach lieverd toch. Dat moet je vast erg gekwetst hebben. Ik kan gewoon echt soort niet geloven dat er mannen zijn die dit dus gewoon zeggen tegen hun vrouw. Echt zo ontzettend gemeen en triest om dingen zo te zeggen. Bluh. Komt dit echt helemaal uit het niets? Kan me gewoon niet zo goed voorstellen dat hij voor dit een lieve, zorgzame papa en man is geweest, want dan zeg je toch zoiets niet.
Jeetje, wat ontzettend kwetsend. Ik vraag me af of hij wel vaker zo doet of dit opeens uit het niets komt. En ook benieuwd hoe die vandaag tegen je doet.
Laat je niet onzeker maken door je partner. Dit kan en mag hij gewoon niet zeggen. Dit slaat echt nergens op. Onthoudt 1 ding je bent hartstikke mooi al ken ik je niet.. Dikke knuffel voor jou
Ik zou hem per direct voor een paar dagen naar z'n ouders trappen en z'n ouders inlichten wat hij gezegd heeft. Voordelen: jij hoeft m ff niet te zien. Hij kan geen klets-verhaal ophangen over het hoe en wat Ik wil niet heel naar doen, maar als dit zo maar van het ene op andere moment is.... Kan hij iemand ontmoet hebben? Niet dat hij er dan wat mee gedaan heeft!! Maar gewoon iemand tegen gekomen?
Wat een hork die man van je! Ik zou hem persoonlijk de deur wijzen, hij gaat maar elders zitten met zn kleinerende opmerkingen! Waarschijnlijk zal hij wel weer bijtrekken, zo net klaar dr mee. Mijn man hoeft dit echt niet tegen me te zeggen! Hij mag best zeggen dat ik moet proberen iets aan mijn gewicht te doen, maar niet op die toon. Ik vind het echt respectloos!! Een man die dit tegen me zegt mag van mij op zoek naar een slanke blonde bimbo....waarschijnlijk komt hij van een koude kermis thuis.
Pfff wat bot zeg! ik snap dat je in zit over dat je niet meteen met je huwelijk kunt stoppen nu je pas weer moeder bent geworden, maar wat je man heeft gezegd vergeet je nooit meer. Het is eigenlijk gewoon psychische mishandeling waar je heel onzeker van kan worden. Ik zou niet samen zijn kunnen zijn met zo'n man.. wat respectloos! Een man hoort bewondering te hebben voor zijn vrouw al helemaal na zo'n prestatie als een bevalling! Hoe is het nu verder gegaan?
Jee, dat is wel ontzettend bot zeg. Hoe durft ie, net 3 weken na de bevalling. En al bleven die 15 kilo eraan... jeetje.... net of het alleen daarom gaat. Hoe is het nu met je TS? Heb je het er nog met hem over gehad?
Ik had mijn koffers gepakt en zei dat ik hier niet mee kon leven. Hij is daarop hard beginnen huilen, zei dat hij het allemaal niet meende. Dat ik zijn alles ben maar dat hij gewoon soms geen blijf weet met zichzelf. Feit is dat hij een.burn out heeft gehad, en volledig in orde is hij nog niet. Hij.heeft dus af en toe nog wel is dat hij.wat grof kan.zijn over het een of het ander. Hij werkt zo zijn frustratie wat af neem ik aan. Hij beseft wel altijd dat hij niet zo mag doen tegen mij, de persoon die hij naar eigen zeggen zo graag ziet. Zo erg als gisteren avond was het echter nog nooit. Gelukkig is hij wel een super papa, voor onze kinderen kan hij zeer goed verbergen dat hij eigenlijk niet goed in zijn vel zit momenteel. Ook naar buitenwereld toe, familie, vrienden.. Ik neem aan dat hij daarom al is een uitval kan hebben, maar deze woorden kunnen gewoon echt niet door de beugel. Zeker omdat ik hem dus eigenlijk zo niet ken, was het eens zo shockerend voor mij. Ik.laat hem nu wat sudderen, hij zal moeite mogen doen om dit goed te maken.
Hou wel in de gaten dat het geen patroon wordt. Hij steeds lomp en jij steeds incasseren. Jullie zitten zo te horen beiden in een lastige fase (pasgeboren baby en een burn out). Krijgt hij daar ook hulp voor? Het is nooit een excuus om frustraties op jou af te reageren. Ik zou de volgende keer dat het gebeurt doorzetten met de koffers en hem een abbo op de boksschool geven Je kan dan weer los van elkaar op adem komen en bedenken hoe verder samen!
Er zit dus een hele wereld achter... Het kan goed zijn dat hij heel slecht in zijn vel zit, maar jij bent NIET zijn bliksemafleider of boksbal. Hij gaat maar fijn hulp zoeken om beter in zn vel te komen én om zich op een gezonde manier af te reageren. Dit is onvolwassen, puberaal en niet acceptabel. En jij moet je dus ook niet zo laten toespreken. Zodra je merkt dat hij zich af gaat reageren kap je het af en zeg je: "ik merk dat het je weer overloopt. Ik kap dit nu af, voor er dingen gezegd worden die te ver gaan. Ga jij maar even abc óf ik ga even xyz". En eis verbetering/vooruitgang. Zelfbeheersing, zelfkritisch vermogen en 'anger management' zijn zaken die je absoluut mag verwachten van een vader van 2. Hoe oud zijn jullie en hoe lang zijn jullie al samen? Toen ik hem leerde kennen had mijn man de gewoonte om zich af te reageren door met deuren te smijten en boos rond te stampen. Zijn zoon (mijn stiefzoon) nam dat als ventje van 10/11 over. Logisch he. Dus ik heb mijn man daarop gewezen en dat was acuut aanleiding voor hem om zichzelf onder handen te nemen en daaraan te werken, zichzelf een andere uitlaatklep aan te leren.
Dikke knuffel! Het is natuurlijk geen excuus hoor! Mijn man heeft ook een burn out gehad maar als er stress situaties zijn merk je het meteen aan hem. Hoop dat hij erg zijn best gaat doen voor je!
Helemaal mee eens, let op je grenzen en pik dit gedrag niet! Hoe meer jij toestaat en vergeeft/excuses voor maakt, hoe verder het de volgende keer gaat omdat hij er toch wel mee wegkomt. Dat je er niet meteen een einde aan maakt met een pasgeboren kindje begrijp ik ook wel, maar het moet wel duidelijk zijn voor hem dat dit gedrag echt niet door de beugel kan en daar mag jij best voor eisen dat hij daar professionele hulp voor gaat zoeken.