mijn vriend wou wel een tweede maar hij riep eerst steeds van: nou nog lang niet of helemaal niet zei die ook wel eens.. en paar dagen geleden begon ie ineens zelf over een tweede.. dus tja je weet maar nooit..
we willen allebei een 2e, ook omdat ik zelf altijd graag een broertje of zusje had willen hebben, ik zei altijd ik hoef niks te hebben ik wil alleen een broertje of zusje, dus dat gevoel zit er echt van dat ik dat gemist heb en dat ik dat voor chayenna wel wil. En het scheelt ook dat de 2e ook een eigen kamer zou hebben, maar wil pas een 2e als ik klaar ben met de kappersopleiding en dan ga ik 3 dagen werken.
Ik zou ook wel een tweede willen,maar mijn man ook absoluut niet. Er is ons in het verleden verteld dat we geen kinderen konden krijgen,Fenneke is echt een kadootje. Mijn man is heel realistisch en is doodsbang dat er in de zwangerschap iets zou gebeuren met mij of het kindje. Ik moet hem hier toch stiekem gelijk in geven en heb me erbij neergelegd dat er nooit een tweede komt... Wij hebben hier lang over gepraat,ik heb tranen gelaten,maar dit is gewoon een verstandig besluit geweest. Maar dit is een andere situatie als bij jullie.
Hey Mensi, Mijn man wilde 'vroeger' ook geen tweede. Ik vond dat echt heel erg. Zeker toen mensen op een gegeven moment vroegen wanneer er bij ons eindelijk eens een tweede zou komen. Inmiddels is onze dochter bijna tien en sinds bijna een jaar is hij helemaal om . Hij wil niet alleen een tweede, maar ook wel een derde en een vierde. Tja, mannen... Het komt eigenlijk omdat beide broers nu ook in een keer vader geworden zijn. Ik had het nooit echt meer verwacht, maar ben superblij. Het gaat nog niet zo snel als gehoopt, maar het feit dat hij graag wil, vind ik al echt super . Helaas gaan nu veel reacties van mensen over het leeftijdverschil. 't Is altijd wat, maar we laten ons niet uit het veld slaan. Heel veel succes en ik hoop dat ook voor jou het op een dag positief uit gaat pakken. Liefs, Maine
Dank je wel voor je berichtje, gelukkig ben je nog niet oud... En kan het nog, ik moet geen 10 jaar meer wachten. Groetjes Mensi.
Hallo Mensi, Mijn vriend en ik hadden hetzelfde probleem. Maar dan om en om . Dan wilde ik wel, maar hij niet. Dan wilde ik ook niet, maar hij weer wel. Zo zijn we doorgegaan totdat Bo 3 jaar was. Toen hebben we de knoop doorgehakt en besloten we toch voor een 2e te gaan. En inmiddels is onze lieve Kim geboren, zoooooo ontzettend blij zijn we met haar! Waarom we het niet wilden: de oudste was een zeer moeilijke baby (veel huilen) en dat eerste half jaar zagen we daarom erg tegenop. Vroegen ons echt af of we dat wel aankonden. De oudste is behoorlijk actief en aan haar hadden we ons handen vol. We misten niets, geen knagend gevoel. We genoten ook steeds weer van onze opgroeiende meid en dat we ook steeds meer konden gaan doen weer. Mijn vriend heeft twee broers. Ik ben enig kind. Hij wilde het vooral bij 1 laten, ik wilde altijd twee kinderen. Maar toch, door de moeilijk begintijd wilde ik toch ook geen tweede. Bij mijn vriend gingen de jaren tellen (vonden wij, hij is van 1969) en 4 a 5 jaar leeftijdsverschil tussen twee kinderen vonden we echt het maximum. Dus ineens heb je gesprekken met elkaar over 'nu of nooit', 'weten we het wel zeker dat we niet voor een 2e gaan'. Omdat het dan zo definitief wordt, word je gedwongen een definitieve keuze te maken. En toen kwam de twijfel. We kwamen erachter dat we diep in ons hart (even alle mogelijke problemen negerend) toch wel heel graag een 2e wilden. We stelden ons voor hoe het later zou zijn, als de ukkies groter zijn. Dan is het toch wel erg leuk om 2 kinderen te hebben. Dus uiteindelijk besloten we dat we dat eerste half jaar wel moesten kunnen redden. Ik zou de eerste 6 maanden thuisblijven en we zouden elkaar er doorheen trekken. Na ongeveer 5 a 6 maanden na de beslissing was ik zwanger. En toen Bo 4 was en net naar school ging, kwam Kim. En Kim is de makkelijkste baby ooit ! Huilt niet, zeurt niet, lacht altijd en slaapt makkelijk. We hebben een week of drie gedacht dat ze ook een huilbaby werd, maar ineens was het over. Ze is het omgekeerde van onze oudste. Hoe gek het kan lopen... Als de eerste ook zo makkelijk was geweest, dan waren we denk ik eerder aan een tweede begonnen. Dus achteraf gezien zijn we enorm blij dat we er toch voor gegaan zijn en heeft het ons leven weer enorm verrijkt. Nu hebben we twee heerlijke meiden en die zijn nu al gek op elkaar. We hebben geen seconde spijt gehad. Ik hoop voor jou dat jij en je man er ook een keer uit gaan komen. En dat jullie er sneller uit zullen zijn dan wij
@Maine Als mijn hubbie nog 10 jaar bedenktijd nodig heeft ben ik 40 en dat vind ik persoonlijk geen leeftijd om nog een kindje te krijgen. @MamaSon Onze zoon is het liefste ventje dat er is, eerlijk waar! Mijn hubbie zegt vaak: wat als ons tweede kindje nou niet zo lief is en bijv. meer huilt ofzo? Juist andersom dan bij jullie. Wat kan ik daartegenin bfrengen? Het kan mee of tegenvallen. ik denk dat je zoals bij jullie het nooit van te voren weet. Iedereen mensje heeft immers een eigen karakter, ook met dezelfde papa en mama.
Hier is het psies andersom, mijn man wil graag een tweede maar ik niet.....dit komt omdat ik ziek ben en ik weet niet of mijn ziekzijn ooit over zal gaan, ik vind het heerlijk dat ik een dochter heb maar weet ook dat ik op dit moment een tweede niet aan zou kunnen en onze dochter was geen huilbaby of moeilijke baby, het probleem bij ons ligt echt aan mijn ziektebeeld. Ik heb wel gezegd dat ik niet de deur helemaal dicht gooi omdat ik nog jong ben en ik hoop dat de ziekte juist minder gaat worden in komende jaren..... Maar ik zie wel een hoop voordelen aan 1 kind hoor..... En het hebben van broers en zussen wil niet automatisch betekenen dat je met elkaar overweg kan, ik kan mijn zusje weleens achter het behang plakken zo irritant als ze soms is......ik heb een betere band met mijn broertje.
hoi Mensi: Mijn man wilde eerst ook geen tweede... als je vroeger aan hem vroeg hoeveel kinderen hij wilde, gaf hij altijd aan 2 max 3.. maar na de geboorte van onze dochter is hij een tijd op 1 blijven hangen ik wilde toen onze dochter 1,5 was al weer voor een tweede gaan, maar hij zag het absoluut niet zitten. Ze werd net wat zelfstandiger, je hoeft minder spullen mee te nemen als je ergens heen gaat en het was leuk met zijn drietjes dus waarom nog een? ik heb daar toen heeel veel moeite mee gehad.. Mijn man is ook iemand die niet echt uit zichzelf zou zeggen, we gaan ervoor, hij vind alles wel best zoals het is.. (Lekker makkelijk ) Op een gegeven moment, toen onze eerste 2,5 jaar was, hebben we overlegd. Ik zat in de knoop met mijn hormoonhuishouding door de pil, maar e dokter wilde geen spiraal zetten omdat ik nog snel kids wilde... Dus spraken we af dat ik niks meer zou gebruiken en dat hij dat een condoom zou gebruiken als hij er absoluut tegen was.. Dit heeft hij de eerste maanden braaf gedaan, toen kwam er een maand waarin we 3x onveilig hebben gevreeen en toen was ik dus zwanger... Totaal onverwachts omdat het zooo snel ging... Hij moest wel weer ff aan het idee wennen, maar met de echo van 12 weken was hij al weer zo trots! en nu ik al lang over de helft ben, kan ook hij niet wachten tot onze kleine er is.. en nu zeg ik.... pff geen derde meer hoor! deze zwangerschap is erg zwaar voor me en heb af en toe het idee dat ik een beetje door de natuur "gestrafd" wordt omdat ik hem toch min of meer een beetje heb omgepraat voorlopig is voor ons twee genoeg, ik hoop dat jij ook snel de kans mag krijgen! 1 ding weet ik wel, pushen werkt niet.. maar sommige mannen hebben wel eens ff een zetje in de rug nodig.. Blijf gewoon praten met elkaar en probeer er voor te zorgen dat dit niet tussen jullie in komt te staan. Mijn man had nooit uit zichzelf tegen mij gezegd ik wil nu voor een 2e gaan. Dat moest echt van mij uitkomen maar nu hij aan het idee gewend is zou hij niets anders meer willen!
Ja dat is wel zo. Als ik tegen m'n man zeg gebruik maar condooms weet ik na een tijdje ook wel wat hij zegt, want ook hij heeft daar een hekel aan. Ik ga het over een tijdje nog maar weer eens over hebben.
Ja voor mijn man hoeft er ook geen tweede te komen hoor. Hij heeft veel tijd voor zichzelf nodig en een kindje daar ben je veel meebezig. Daarnaast wil hij zich de komende jaren intensiever op zijn carriere richten. Hij zegt dan ook, er mag wel een tweede kindje komen, maar dan zal het grootste gedeelte van de zorg op jou terecht komen. Nou moet ik zeggen dat hij in het weekend nooit vaste verplichtingen heeft (geen sport ofzo) en op vrijdag heeft hij nu ouderschapsverlof. Ik zei hem dan ook dat hij meer thuis is denk ik dan menig papa... En daarnaast denk ik dat de zorg sowieso voor het grootste deel bij de mamam ligt... Ik heb Sophie 11 maanden bv gegeven, dus dat moet je dan toch zelf doen he... Ik denk dat er hier nog wel een tweede gaat komen hoor, maar inderdaad op de manier als ik het voorstel. Hij zal er niet mee komen. Zo ging dat bij de eerste ook. Hij heeft zoiets van, het moet me maar overkomen en dan vind ik het goed... Tja mannen... maar hij is helemaal gek van zijn kleine meid hoor...
Hoi dames, Mijn vriend wil ook geen tweede hij heeft enkele redens: * baby`s zijn te duur * te weinig slaapkamers * ik zou het niet aan kunnen Maar goed duur vind ik wel mee vallen ligt eraan hoe je er zelf ook een beetje mee omgaat ik bedoel je kunt kleertjes kopen bij een speciaalzaak maar ook bij een zeeman of zo snap je? (hebben we voor onze zoon ook gedaan want ze zijn er in het begin uit voordat je knippert) * te weinig slaapkamers begrijp ik niet we hebben 3 slaapkamer 1 voor ons, 1 voor onze zoon en een computer/speelkamer de laatste kamer zou rustig een babykamer kunnen worden het behag en al hangt er nog van youri als baby want die heeft hier ook al geslapen! en de computer moet dan maar naar beneden toch? *En dat ik het niet zou aan kunnen begrijp ik ook al niet helemaal met Youri gaat het prima en zelfs als zijn halfzus er is (die is 5jaar) red ik me prima me hun 2tjes Wat ik denk dat het is?: Hij wil geen kinderen meer omdat dat je bind aan iemand daar is hij bang voor. hij wil namelijk ook niet trouwen en ik denk dat deze bindingsangst voortkomt uit het feit dat hij bij zijn ex vriendin weg is gegaan en zijn dochter daar heeft gelaten en nu minder ziet en minder mee te maken heeft als dat hij zou willen (dat denk ik weet ik natuurlijk niet zeker!). ook komt erbij dat wij nog eens 9,5 jaar leeftijds verschil hebben ik 23 hij 32. Beetje lang verhaal maar moest het nu eens iemand vertellen. p.s. dat met ik gebruik geen anticonceptie en gebruik jij dan maar een condoom werkt ook niet hij haat condooms en zei zich dan maar te laten sterreliseren ,uit schrik heb ik nu maar een nuvaring.
Hoi Mensi, wat moeilijk zeg dat je man geen 2e wil! Bij ons het nu de discussie dat mijn man geen 3e wil... En eigenlijk ook om alle boven genoemde redenen.... We zijn dol gelukkig met onze 2 jongens, en ze krijgen nu alles wat ze willen. En ik zou een 3e erbij zo leuk vinden, super gezellig een 'groot' gezien. Mijn man wil zich zelfs laten helpen om de knoop echt door te hakken zeg maar. Maar ik heb het er heel erg moeilijk mee... Ik hoop voor jou dat jullie wel een 2e krijgen, want voor de kinderen zelf is het zo gezellig. Ik ben zelf alleen opgegroeid en vond dat echt niet leuk. Dus dat wilde ik zeker niet voor mijn eigen kinderen. Heel veel sterkte! En ik hoop dat je man toch inziet dat 2 kinderen heel erg gezellig zijn! groetjes.
@Mouschy Je onderschrift: Het meervoud van lef is leven! Zo mooi, zo moet je ook gewoon besluiten voor een tweede te gaan. Dat is bij ons het geval
Hoi Mensi, Mijn man en ik wilden beide geen tweede. Alleen sinds een tijdje wil ik wel graag een tweede. Heb hem ook proberen te overtuigen. Zijn redenen voor het niet krijgen van een 2e -onze dochter alles geven - tweede is vaak iets mis mee - wat als het een tweeling is (bij Jaime heb ik 1 miskraam gekregen, ze was van een tweeling) - te druk dan houden we helemaal geen tijd meer over. Nou en ik kan nog wel ff doorgaan. We hebben er veel ruzie over gemaakt. Pas geleden zijn we op vakantie geweest en hebben het er nogmaals over gehad. Ik gaf aan dat hij op sommige punten wel gelijk heeft, maar stelde hem ook de vraag, hoe mooi zou het zijn om nog een keer een kindje te zien opgroeien. Ze heeft dan iemand om mee te spelen in de vakantie ipv dat jij haar zelf constant moet vermaken . Maar heb ook gezegd wat als wij oud zijn en er gebeurd iets met ons of we worden ziek (mn man zn vader was ernstig ziek). Dan mag Jaime alles zelf voor ons regelen en kan ze het met niemand delen. Dat laatste heeft ervoor gezorgd dat hij is gaan twijfelen. En hij heeft gezegd bij twijfel moeten we het doen, anders krijg ik later spijt. We wachten af wat de toekomst ons brengt! groetjes Sens
mijn man zou wel een tweede en meer willen maar pas als het in zijn toekomst plaatje past, dat wil zeggen over ongeveer 5 jaar als hij kan rentenieren we zijn nu 27 en 29 (hij is 29) dus qua leeftijd zou het wel kunnen maar ik ben het er niet mee eens, ik wil niet dat er een enorm gat zit tussen de leeftijden van mijn kinderen, dus ik ga in deze zaak mijn zin doordrijven we kunnen het momenteel financieel prima aan meer kinderen maar hij is vrij weinig thuis en ziet zijn zoon daarom niet zoveel, dat wil hij niet met een tweede toch ga ik niet op hem wachten en dat weet hij