Mijn man heeft laatst gezegd als er een derde komt dan zou het wel welkom zijn.....in dit geval niet dus Ik heb altijd een derde gewild de jongste wordt 4, als ik het met opzet zou hebben gedaan waarom dan zo lang gewacht en dan had ik bij voorbaat al geen zalm carpaccio röntgen etc gedaan. ik ben 2 weken lang op z'n hollands gezegd aan de schijterij geweest precies daarin is het gebeurt en ja ik slik de pil iedere avond mycrogynon 30
Ok, dat is niet wat je eerst zei dan. Ik blijf erbij, geef hem ff de tijd, laat hem even bekomen van de schrik.
Echt heel lastig.. Ik zou hem inderdaad even een kans geven om van de schrik te bekomen en (als dat mogelijk is) te wachten tot hij met zijn werk in rustiger vaarwater terecht is gekomen.. Dan heeft hij het in zijn hoofd ook wat rustiger en is hij misschien beter in staat om zich ook in jou in te leven. Ik wens je wel heel veel sterkte en wijsheid. Ik kan me voorstellen dat je niet achter abortus staat, maar dat hij het je ook niet gemakkelijk maakt op dit moment. Ik zou persoonlijk écht nooit abortus kunnen laten plegen, ik zou er de rest van mijn leven last van houden.. Dat is echt niet niks. dus doe niks waar je voor de rest van je leven last van blijft houden..
Hij ontloopt de situatie nu ook, is nog steeds niet thuis van het werk, we hebben elkaar alleen nog even via de tel gesproken..... Ik ga zo ook maar naar bed, want met iemand "serieus" praten die hard heeft gewerkt en bier op heeft loopt uit tot niets..
Pff heel heftig. En sorry abortus zou ik niet eens overwegen in dit geval. Het blijft altijd tussen jullie in staan. Hier onverwachts, bijna ook onmogelijk zwanger van de 4e. Manlief viel zowat van zijn stoel maar toch na wat weken verder, zijn we nu aan het idee gewend. Waar 3 eten kan een 4e ook. Geef hem de tijd en anders tja.......ieder zijn keus maar voor zou abortus geen optie zijn zeker niet als het voor jou wel welkom is. Meid heel veel sterkte! Ook voor je man!
Ik ben het eens met Strijkkraal, je man wordt gezien als een boeman, je hebt beiden een verantwoordelijkheid hierin en het is een beslissing die je samen zal moeten nemen, en niet enkel jouw gevoel volgen als je geen brokstukken wil, het is zijn recht om geen derde kindje te willen, toch?? Misschien moet hij even wennen aan de gedachte, ik zou hem alleszins even de nodige tijd gunnen.
Ik zeg het misschien erg cru,maar het is JOU LICHAAM en niet die van hem.je geeft aan dat je tegen abortus bent,dus ik zou hem als hij niet afkoelt de keuze geven van we doen dit samen of daar is de deur ( sorrie hou niet van doekjes eromheen wikkelen). Een abortus is iets wat je zelf moet willen en niet iets wat je opgedrongen moet worden.als jij 2 kids genoeg vind had hij voorzorgsmaatregelen moeten nemen. Over het eten en sauna,iedere zwangere vrouw weet de eerste weken niets dus kun je er geen rekening mee houden.ik heb zelf op het begin ook gerookte zalm gegeten en onze dochter is gewoon gezond.
Van n*uken komen kindjes. Of er nou wel of geen voorbehoedsmiddelen waren of wat dan ook. Als je vrijt met iemand is er altijd een kans. Ik heb precies dit gehad met mijn vriend dat ik zwanger raakte van de 2de, hij zei eerst dat het welkom was en er alles voor wilde doen tot het moment daar was... Zijn wereld storte in en moest weg, was niet goed, verkeerde tijd enz. Ik heb me een paar weken beroerd gevoeld maar uiteindelijk de keuze genomen om het weg te laten halen... Ik gunde mijn kind dit niet! Ik heb er nog steeds zoovveeeelll spijt van dat wil je niet weten! Vooral nu de 3de zwangerschap wel goed gaat en ons 2 kindje komt heb ik me best schuldig gevoelt. (heel veel duidelijk geworden tussen ons ook) Ik vind het heel makkelijk gezegd hoor laat maar weghalen, geloof niet dat de mannen bij het gevoel van de vrouw stilstaan wanneer ze dit ondergaat! Het ontlopen is heel erg het schuldgevoel bij jou neerleggen en ik vind dit echt heel erg triest. Hier hoor je over te praten en niet weg te lopen Maar er is een 3e keus: je kiest voor je kind en ziet wat manlief er maar mee doet, loopt hij weg dan (in mijn ogen) weet je wat voor man het eigenlijk is, ook naar zijn andere kinderen toe en blijft hij dan gaat het vanzelf allemaal goed. Het is 50/50 hoe kan gaan aflopen. Maar volg je hart! Laat je vooral niet door een man zijn demonstratieve gedrag van gedachte veranderen! Heeel veel sterkte en liefs!
Ik schrik soms wel eens dat mannen zo als tweede rangs burgers worden behandeld. En echt, in sommige gevallen zijn mannen zeker zelf verantwoordelijk, maar als je potverdrie in een relatie zit, kinderen hebt, het duidelijk is hoe er over gedacht wordt, dan mag ik toch ook aannemen dat er een stukje overleg is daarin. Afgezien hoe de situatie van TS is, als je ziek bent, of de pil bent vergeten of wat dan ook, dan is het de verantwoordelijkheid van BEIDEN om om een zwangerschap te voorkomen als niet iedereen er achter staat. Niemand heeft er dan toch wat aan om je zin alsnog door te drijven "want IK wil nog een kind"... Een vrouw heeft ook niet het recht om dat eenzijdig te beslissen. Het is anders als de de wens er wel degelijk was en dat mannen daarna cold feet krijgen. Dan lijkt me van totaal andere orde, en dan moeten mannen idd niet zeuren.
jouw man drijft even goed zijn zin door. Maar daar gaat het niet om, je moet samen tot een beslissing komen..
Dat vind ik nou zo.een belachelijke opmerking "waar er 4 eten kunnen er ook 5 eten". Volgens mij komt er wel iets meer bij kijken dan alleen een extra mond voeden.
Lastige situatie.. Geef je man even de tijd om aan het idee te wennen, mannen denken gewoon eerst aan de praktische zaken.. Ik hoop dat dit ook voor jouw vent het geval is. Succes en een voorzichtige felicitatie
Volgens mij begrijp jij de zin 'zin doordrijven' niet. TS staat open voor een gesprek met haar man, maar haar man wil er niks van weten. Lees het maar eens terug - het komt op mij over alsof hij er niet eens over wil praten. En zo werkt het ook niet he..? Praten moet je ook samen doen.. dan ben je in dit soort situaties verplicht aan elkaar. Hij loopt er voor weg. Dus in die zin, is hij eigenlijk zijn zin aan het doordrijven. En mannen zijn heus geen tweederangs burgers, wat een rare opmerking - sorry. Feit blijft wél dat er leven in háár buik groeit, niet in dat van hem. Zij moet uiteindelijk de keus maken of ze het aankan om naar een abortuskliniek te gaan. Haar lichaam zal een procedure moeten ondergaan die niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk slopend is. Ook is het zo dat mannen niet snappen dat een vroege zwangerschap al heel veel met een vrouw en haar lichaam doet. Wij voelen vanaf het prille begin al dat ons lichaam zich gaat aanpassen aan het nieuwe leven. En dan kom ik weer terug op het punt van praten! Dit soort dingen kun je niet oplossen door niet met elkaar te praten. Als je genoeg om elkaar geeft dan moet een gesprek aangaan niet moeilijk zijn. Hoor elkaar uit, zonder elkaar in de rede te vallen. Wees eerlijk naar elkaar .. dit hebben jullie samen gedaan en dit moet je ook samen oplossen. Weglopen van elkaar heeft geen zin want dan maak je het probleem alleen maar groter.
Ben wel echt verbaasd dat er mensen zujjn die zouden overwegen kindje niet te houden omdat manlief het niet zou willen. Ik begrijp de schrik van deze mannen. Maar hoe erg je ook geschrokken bent het gaat om een kind! Daarvan zeg je niet ow ja foutje. We hebben het weer weggedaan alsof het een miskoop was! Vind het dus niets te maken hebben met zin doordrijven, dat kindje is nu eenmaal een feit op dit moment!
Ik heb niet alle reacties gelezen, dus als ik iets dubbel zeg doe ik dat niet express. Ik heb ook je andere topic's gelezen en ik snap nu eigenlijk niet zo goed of het nu voor jou wel of niet een verassing was. Want in je zwanger en sauna topic schrijf je dat het voor jou niet onverwachts was. Dus daarin ben ik het spoor even bijster. Dat gezegd te hebben snap ik dat je geschrokken bent van zijn eerste reactie. Hoewel ik zijn zorgen absoluut begrijp als ik je openingspost lees. Het woord abortus schiet bij ons vrouwen al snel het verkeerde keelsgat. Maar als je alles even op een rij zet; Voor je man komt het helemaal out of the blue, hij wilde immers geen 3e kindje en het is pas 1 dag geleden dat je hem geconfronteerd hebt met het nieuws. Hele hele grote kans heb je dat hij nu gewoon met zichzelf in gevecht is en alle voor en nadelen op een rij aan het zetten is. Niet iedereen kan na zulk nieuws direct realistisch nadenken en een besluit voor zichzelf nemen.. Weet zeker dat ik dat ook niet zou kunnen, zeker in zo'n situatie. Ik zou tegen hem zeggen, laat het even bezinken, neem de tijd die je nodig hebt en volgende week (of over twee weken) prikken we een avond en dan gaan we hier even goed over praten. Beide zijn gekalmeerd, het nieuws heeft kunnen zakken en de woorden abortus en echtscheiding liggen niet meer op het puntje van de tong.
Je bent nog heel pril zwanger dus geef het even een week of twee weken, waarin je het er met elkaar over hebt, de voor- en nadelen afweegt, en aan het idee kan wennen (of niet). Over een paar weken ben je nog steeds ruim op tijd voor een abortus mocht dit uiteindelijk toch de keuze gaan zijn. Uiteindelijk ben jij degene die beslist (je man kan je immers moeilijk dwingen om een abortus te ondergaan) maar dat betekent niet dat de mening van je man er niet toe doet. Geef hem in ieder geval even de tijd om te wennen!
hoe langer je wacht des te moeilijker het wordt! zeker als j ehet nu al kindje voelt wordt dit enkel erger. ja je wilde een derde en hij niet..... er vanuit gaande dat er geen opzet in het spel is, do eniet swaar jij niet achter staat. In dit geval is er altijd een verliezer en is er een die zijn zin krijgt. je kunt beiden dan een klein kind noemen die zijn/haar zin doorzet. wat er ook gekozen wordt dit blijft altijd tussen jullie in staan. weet dat mocht je voor abortus gaan en je vervolgens hierdoor een hekel krijgt aan je man en alsnog scheidt je wel de keuze hebt gemaakt het kindje weg te laten halen en dan is de spijt enkel groter! kies je voor het kindje en echtscheiding is reeel vraag jezelf af of je het gaat redden met drie kids..... niemand koos ervoor en beiden hebben een andere mening erg moeilijk...... veel sterkte!
ik wilde even reageren hierop, want hoe je het ook wendt of keert als de man perse abortus wil is hij ook eenzijdig aan het beslissen voor de vrouw en dat vind ik ook niet mogen! aan de andere kant de opmerking van hij was er toch bij en hij wilde graag.. je bent altijd met twee en dat is wederzijds goedvinden..... achteraf kun je natuurlijk makkelijk zegge had hij niet.... maar mss had hij dat ook niet als hij het had geweten dat het zo zou aflopen. je vertrouwt elkaar qua anticonceptie. het is een hele moeilijke kwestie. Ik kan me er best bij voorstellen dat je het er niet over hebt gehad wat als..... je gebruikt middelen om het te voorkomen en dan raak je toch zwanger......