Ik heb er nog even over nagedacht en misschien ben ik wel te hard zat ik te denken.Want ik snap eigenlijk niet helemaal dat ie niet gewoon boos wordt ipv te liegen.Daar zou je nog wat mee kunnen.Dus ik vind zijn liegen bij nader inzien toch wel stom En ik bedacht me ook dat die controledrang ook wel misschien bij jou van iets naars komt?Vaak heeft dat ook wel een achtergrond.Misschien klets ik wel een eind uit mijn nek hoor.In dat geval sorry.Maar ik vond dat mijn vorige reactie misschien wat te zwart/wit was.
Ik sluit me hierbij aan met een toevoeging vanuit de andere kant gezien. Ik herken me namelijk sterk in jouw man . Dit gedrag kwam bij mij voort uit de controlerende en bemoeizuchtige houding van mijn man. Die is praktisch en punctueel ingesteld. Dat ben ik niet. Om kritiek en gezeur te vermijden (confrontatievermijdend gedrag) over, in mijn ogen pietluttige onderwerpen, antwoordde ik dan het sociaal wenselijke. Regelmatig hadden we hier woorden over. Sinds afgelopen zomervakantie hebben we er dieper over doorgepraat aangezien de spreekwoordelijke druppel de emmer bij mij deed overlopen. En sindsdien gaat het beter. Ik heb bij hem aangegeven dat ik me af en toe als een kind behandeld voelde door hem. Ken je de drie rollen die je kan hebben? Ouder - kind - volwassene. De manier die mijn man mij toesprak was steeds vanuit de ouderrol: Heb je ...... wel gedaan? Ben je ......... niet vergeten? En mij soms betuttelen in gezelschap. Vreselijk! Hij is superlief en deed dit om mij te helpen. Alleen het was compleet de verkeerde manier van communiceren. Ik voelde mij daardoor als een klein kind en absoluut niet serieus genomen. Nu is het al enorm verbeterd. We communiceren op een andere manier namelijk als twee volwassenen met ieder eigen verantwoordelijkheden . Hopelijk kan je uit mijn verhaal je voordeel halen en kan je de situatie vanuit de kant van je man beter begrijpen.
Even over de volgende reacties dat ik gezegd zou hebben dat ik het kraantje niet gehoord heb: Even goed lezen in mijn eerste reactie, daar staat nml niet in dat ik dat tegen hem gezegd heb.... Ik zei alleen dat het mij was opgevallen, dit heb ik niet benoemd naar hem toe!
Het voorbeeld met handen wassen is dan miss ook niet het beste voorbeeld. Het is meer dat we het er laatst toevallig over hadden en ik het daarom vroeg. Ik begrijp echt wel dat dat controlerend voelt als ik dat elke keer vroeg. Maar ik heb het nogal op hygiene en omdat hij eten aan koken was voor ons beide wilde ik graag dat hij dat deed. De dingen die ik noemde over stof in de wasbak en het kraantje dat ik niet hoorde waren dingen die mij opvielen. Ik ga echt niet tegen hem zeggen als hij zegt dat hij zijn handen gewassen heefT: maar ik heb het kraantje niet gehoord. Dat is iets waar ik zelf dus bij stilstond en de reden waarom ik zeker weet dat hij loog. Later in een rustig gesprek in bed heb ik deze dingen wel benoemd omdat hij vroeg waarom ik ervan overtuigd was dat hij loog.. Maar alsnog ontkent hij Ik denk niet dat het iets is wat voorkomt uit ervaringen uit zijn jeugd, hij is vrij makkelijk opgevoed. Niets geen negatieve ervaringen, een controlerende moeder ofzo. Laatst zei zijn moeder ineens dat hij vroeger veel loog over kleine dingen. Zij heeft hem daar nooit mee geconfronteerd, maar wist het wel.. Dus ik weet dat hij dat vroeger ook al deed. In een eerder gesprek met hem kwamen we erachter dat hij het deed om zoch beter voor te doen en soms uit gewoonte. Wat mij in deze situatie het meeste frustreerd is dat hij niet meer erop terugkomt. Hij weet dat ik echt niet boos wordt als hij nu ineens zou zeggen dat het toch een leugen was, dat heb ik hem zovaak gezegd. Dus waarom blijft hij dan hangen in zijn leugens? Zeker als het om zulke kleine dingen gaat.. Dat probeer ik te begrijpen, maar dat lukt niet echt.
Oh! Dit topic zou ook door mij geopend kunnen zijn! Maar bij mij zal het wel door het bemoederen komen want mijn vriend heeft al wel een paar keer gezegd ´je bent m´n moeder niet´ En hij heeft ook wel eens gelogen over zn handen (niet) wassen na een grote boodschap.. Ik was eerst wel bang dat ie dan ook over ´grote´ dingen zou liegen maar dat doet hij niet. Het interesseert me nou eigenlijk niet meer als ie over zoiets kleins liegt.. hij weet dat ik hem toch wel doorheb maar hij heeft geen zin in gezeik dus doet ie het maar zo En ik weet dan toch wel beter dus dan laat ik het maar en 10 min later ben ik het vergeten..
Dat zul jij ook niet begrijpen. Zo werken zijn hersenen nou eenmaal en ik denk dat daar erg weinig aan te veranderen is!
Ieks... Ja, dat vind ik wel echt goor! Helemaal als je ook nog zwanger bent... Je kan er best over praten, maar het is denk ik meer de manier waarop. Misschien doet hij het wel als je zegt: "Getver 'Henk', was je handen even!" ipv dat je zegt: "Schatje heb je je handen wel gewassen, ik heb het kraantje namelijk niet gehoord". Als mijn man zo tegen mij zou praten, zou ik gaan gillen!
Nog even ter aanvulling Vanavond tijdens het eten heeft hij eindelijk toegegeven dat hij inderdaad had gelogen en alle andere keren ook. Gisteravond ben ik gaan slapen nadat hij me recht in de ogen aan had gekeken en beloofd had dat hij eerlijk was. Ik zei toen: Als dat jouw laatste antwoord is wil ik het er niet meer over hebben. Verder hebben we geen woord meer gesproken met elkaar en toen hij thuis kwam deed hij ineens super vrolijk. Ik gaf aan dat ik dat niet kon en heb toen denk ik 5 minuten lang achter elkaar door gepraat , ndat ik hem wilde begrijpen en t niet ging om mjin gelijk maar dat is het zo moeilijk vond dat ik het niet af kon sluiten. Na een hele tijd gaf hij eindelijk toe. De tranen stroomden bijna over mijn wangen van opluchting. Toen moest ik ineens heel erg lachen konden we even grapjes maken over hoe belachelijk ongeloofwaardig zijn leugens waren Daarna wel serieus gepraat over de situatie. Hij heeft het idee in zijn hoofd dat als hij eenmaal gelogen heeft er geen weg meer terug is en hij hoe dan ook door moet gaan. Hoe ongeloofwaardig het dan ook wordt. Hij wist ook dat ik hem niet geloofde en wilde mij het liefst ontlopen. Hoe langer het duurde hoe meer hij zich schaamde voor zichzelf.. Ik weet dat het nog steeds een probleem is, maar ik kon hem wel om de nek vliegen zo blij als ik hiermee was. Dit is gewoon een eerste stap. Ik hoop zo dat hij inziet dat als hij de fout ingaat door te liegen hij altijd terug kan daarin. Bedankt meiden voor alle reacties, had t echt even nodig om me tiemand te praten en soms is het fijn om dat met vreemden te doen omdat bekenden hem ook kennen en ik dat niet leuk tegenover hem vond...
Fijn! Goed kunnen praten met je man is heel belangrijk! Heb jij ook nog tegen hem gezegd dat je zal proberen hem wat minder op de huid te zitten? Het moet wel van twee kanten komen, een relatie is geven en nemen! Nu je zwanger bent, spelen je hormonen ook een rol. Wees niet zo gauw achterdochig en tel eerst tot 10 voordat je ergens over valt!