Hoi allemaal, Ik heb jullie hulp & tips nodig. Onze dochter heeft tot nu toe naast ons in een co-sleeper gelegen. Een week geleden vonden we het tijd dat ze naar haar eigen kamertje verhuisd. Waarom tijd? Omdat ik over niet al te lange tijd weer zwanger wil raken en het ons geen succes lijkt om met een baby en een peuter op 1 kamer te slapen. En liever nu dan wanneer ik zwanger ben. De eerste 2 dagen ging het goed (waarschijnlijk omdat ze nog niet helemaal doorhad wat er gebeurde haha). Maar vanaf dat moment is het drama. Sinds vandaag weigert ze zelfs de fles op haar kamertje (op ons bed gaat ie in een keer leeg). Zodra ik haar 's middags of 's avonds naar bed breng is het krijsen. Laten huilen lukt me niet en dat wil ik ook eigenlijk niet. Waarom zou zo'n klein meisje zo overstuur moeten raken? Als ik haar uiteindelijk oppak dan valt ze vrijwel meteen in mijn armen in slaap. Overigens gebeurt exact hetzelfde als mijn man het doet. Ik moet er eerlijk bij zeggen dat we niet altijd even consequent zijn... ik leg haar 's ochtends vaak tussen ons in voor het laatste uurtje slaap. Misschien doen we iets helemaal fout? Misschien moeten we doorzetten en meer geduld hebben? Als het aan mij ligt, zetten we haar bedje vandaag nog terug bij ons maar ik realiseer me ook dat we dan over een tijdje weer van voren af aan beginnen... Dus... jullie ideeën, tips, gedachten, ervaringen etc zijn erg welkom!
Hai, Moeilijk... Ons meisje heeft 1 week bij ons geslapen en ging toen naar haar eigen kamertje. Bij jullie is het denk ik echt gewenning. Ze heeft tenslotte een jaar bij jullie gelegen en ligt nu ineens alleen. Lijkt me zo gek dan nog niet dat ze gaat huilen. Misschien kun je beginnen met haar overdag in haar eigen bedje te laten slapen? Of deden jullie dat al? En verder even door de zure appel heen bijten. Aan haar uitleggen wat de bedoeling is, regelmatig even naar haar toe lopen en rustig uit leggen dat het nu tijd is om te gaan slapen. Het is nu niet leuk maar anders leert ze nooit te slapen in haar eigen bedje. Maar goed, dat kan ik natuurlijk ook wel makkelijk zeggen. Veel succes! x Kweenie
Ik zou haar idd eerst overdag op haar kamertje neerleggen (of deed je dat al?) en na een maandje ook 's nachts. Zo deden wij het hier maar ze was toen nog maar 3 maanden.
Ik begrijp dat ze in haar eigen kamer in een ander bedje slaapt dan bij jullie? Dan zou je misschien haar nieuwe bedje een tijdje bij jullie laten staan dat ze daar eerst aan went en dan naar haar eigen kamer verplaatsen (hebben wij hier zo gedaan, wel eerder, en dat werkte toen goed). Even offtopic: hoe gaat het verder met jullie? Leuk weer eens iets van je te lezen..
Tis inderdaad natuurlijk een gewenning nu dus denk wel dat het beste is even door te zetten en haar af en toe even te laten huilen en om de 10 minuutjes gaan troosten, ze moet natuurlijk nu wennen in haar eentje op een kamertje te slapen en kan me voorstellen dat ze dat niet in 1 keer gaat accepteren. Leg het haar ook goed uit wat de bedoeling is inderdaad. Succes meid!
hier heeft dochterlief 14 maanden bij ons op de kamer geslapen.. toen zijn we verhuisd, en kreeg ze een eigen kamer omdat ik ook zwanger was en niet met 2 kleine kinderen op de kamer wilde. de eerste paar dagen gillen..echt hysterisch, heb wel doorgezet, ben naast haar blijven zitten tot ze sliep..toen niet meer blijven zitten maar wat gaan rommelen op haar kamer, paar dagen later rommelen op badkamer zodat ze me wel hoorde en dat beetje voor beetje opgebouwd, na 2 weken was het slapen geen probleem meer.
Ze moet nu aan verschillende dingen wennen: - sla[pen in een andere bed; - slapen in een andere kamer; - slapen zonder papa en mama Ik zou de overgang dan geleidelijk laten lopen. Dus eerst wennen aan slapen in een andere bed en in een andere kamer. Je kunt haar eerst overdag op haar kamer laten slapen. Daar ook wat tijd met haar doorbrengen, dat ze er even speelt, met maam knuffelt enz. Dat het ook HAAR kamertje wordt. 's nachts kun je voor het begin een matras naast haar bedje leggen en dat pap of jij daar samen met haar slapen. Dan slaapt ze niet meteen EN in een nieuwe kamer EN alleen. Als ze aan het kamertje is gewend kun je de tijd dat jullie daar slapen steeds verkorten. En dan een tijdje alleen bij haar zitten totdat ze in slaap valt enz. Ze heeft nog een paar maanden om te wennen.
Tsja dit zal een kwestie zijn van doorzetten en geleidelijk opbouwen . Je haalt haar nu uit haar vertrouwde omgeving met vertrouwde geluidjes weg. Zelf slaap je ook anders als je bv op vakantie bent..... Denk dat mijn voorgangers al aardig wat tips voor je hebben opgeschreven. Misschien kun je nog een nachtlampje proberen. Of als je haar in d'r eigen bedje legt even op de bovenverdieping blijven en telkens naar haar toe blijven gaan zodat ze weet dat ze niet alleen is. Succes ermee!
Hoi allemaal, Bedankt voor jullie reacties! Sowieso altijd fijn om te lezen dat je niet de enige bent. Even voor de duidelijkheid; ze slaapt in hetzelfde bedje. Overdag en 's avonds in een andere kamer is dus wel een hoop gesleep @Jacky78: grappig dat je dat aanhaalt. Ik woon niet in Nederland en we zijn nu 2x met haar naar Nederland gegaan en slapen dan bij familie en vrienden. Geen enkel probleem! Dan ligt ze dus ook in een vreemd huis, vreemd bed en alleen tot wij ook gaan slapen. Gek eigenlijk dat dat dus wel goed gaat! Overigens is zojuist als normaal gaan slapen. Ik heb haar deur een stukje opengelaten zodat ze me kan horen rommelen. Ik hoop dat vanavond ook wat beter gaat. Het 10 min laten huilen vind ik geen optie. Ze huilt niet maar krijst echt hysterisch en dat gaat over in bijna hyperventileren. Ik laat jullie weten hoe het de komende dagen gaat! @AMS: ik schrijf je snel, ben zo druk op t moment dat de gezellige praatjes er amper van komen
Hier hebben we precies hetzelfde (gehad). Julie heeft 6 maanden in haar hangwieg bij on sop de kamer gebungeld, ze sliep toen prima. Na 6 maanden is ze verhuisd naar haar ledikantje op haar eigen kamer. daar heeft ze zich ontzettend tegen verzet, ze werd compleet hysterisch als we haar in bed legden. Krijsen (geen huilen meer), hyperventileren, spugen, helemaal wild tegen de spijlen knallen tot haar hoofdje bont en blauw zag... We konden het echt niet over ons hart verkrijgen om haar dan te laten liggen. Ook kalmeerde ze echt niet, ze ging uren door. De 10 minuten methode had hier geen enkel nut, leverde me alleen maar stress op. We hebben een tijd gehad dat ze bij ons op de bedrand nog een fles kreeg (op haar kamer past geen stoel), en dat ze daarna tegen me aan in slaap viel (bij ons op bed). Als ze sliep, legde ik haar in haar eigen bed. Dat was de enige manier om haar in slaap te krijgen. Op een gegeven moment werkte dat ook niet meer, het duurde steeds labnger voordat ze sliep. Ze zag het ook meer en meer als lekker samen spelen op ons bed. Toen ze een maand of 14 was, hebben we het hele slaapritueel toch verplaatst naar haar kamer. Dan maar zittend op de grond een fles geven. Ik kan haar nog steeds niet wakker in haar eigen bed leggen, maar nu gaat het goed als ik haar op een waskussen op de grond leg en er dan naast blijf zitten (de tip die Adi ook al gaf). Ze voelt zich dan heel geborgen en slaapt meestal binnen 5 minuten. Voor ons is een ledikant niet zo handig, omdat Julie enorm lichamelijk contact nodig heeft en wij haar dat ook willen geven. Nou, dan maar zo . Als ze slaapt, takel ik haar over. Ik denk dat straks een "gewoon" bed zal helpen om haar in haar eigen bed te leggen.
ha meiden! even laten weten dat gisteren 's middags en 's avonds goed ging en nu net ook weer! fijn hè?!