Wij doen wel echt veel met facebook, ook denk ik door de afstanden tussen familie etc. We hebben wel allemaal eigenlijk alleen vrienden en familie erin staan, die we in het dagelijks leven dus ook zien.. En ze houd van quotes, daarom vond ik het wel bij haar passen..
Ik heb niet heel het topic gelezen, maar alleen de begin post. Mijn vriend heeft een paar jaar geleden een man gereanimeerd op straat en die heeft het toen ook niet gered. Hij heeft veel steun gehad aan een luisterend oor. Ik zou daarom haar bellen en niet via fb iets neer zetten
Diep respect voor je moeder, ze heeft gedaan wat ze kon ! Ik snap dat dit heel moeilijk is voor haar, en hoop dat ze er met de juiste begeleiding bovenop komt ! Arm kindje ook
Bellen doe ik ook zeker hoor en ze zou morgenavond terug komen, misschien nu wel eerder en dan ga ik ook zeker wel even langs.. Gelukkig praten ze nu op de camping ook allemaal met elkaar, dat is dan wel weer fijn aan een camping..
Mijn moeder heeft net nog gebeld naar aanleiding van het kaartje, en ze vond het heel mooi.. Ze gaat nu slapen en ik ook.. Bedankt allemaal voor de reacties, heb haar ook doorgegeven dat zoveel mensen het niet halen met reanimatie en dat had de ambulancemedewerker ook gezegd, gelukkig is ze weer wat rustiger..
De man en het kindje zijn gebracht door de camping naar hun eigen huis, dat lijkt me ook beter, dan zijn ze omringd door vrienden en familie.. Ik kan het me eigenlijk niet voorstellen hoe dat moet zijn..
Mijn moeder heeft vorig jaar haar buurman gereanimeerd. Helaas ook zonder succes. Ze heeft hier heel lang moeite mee gehad en zich schuldig gevoeld. Ik heb veel met haar gesproken en geprobeerd haar op te beuren. Het heeft echt een tijd geduurd maar het is goed gekomen. Sterkte voor je moeder. Is echt heftig voor haar.
Wat een toppers zijn je moeder en tante!! Diep respect! Ik hoop dat je moeder snel wat beter in haar vel komt, kan het me heel goed voorstellen.
Jeetje heftig zeg Mijn neef heeft ooit de vriend van zn moeder gereanimeerd die kreeg het hart weer aan de praat maar hij was een kasplantje.. Uiteindelijk na twee dagen is hij alsnog overleden.. En wat voelde mijn neef zich schuldig!
Wat de statistieken ook zeggen, ik denk dat je je toch op de een of andere manier schuldig blijft voelen. Je hoopt natuurlijk gewoon dat iemand het red. Lijkt me ook heel erg heftig om mee te maken. Heb het gelukkig nog nooit hoeven doen. Kan wel reanimeren.
Ik heb het helaas ook meegemaakt, heb iemand hier uit de buurt gereanimeerd en helaas ook niet succesvol. Schuldgevoel houd je altijd wel ondanks de statistieken, het slijt met de jaren...
Wat heftig! Heel knap van jouw moeder dat ze dat heeft gedaan. Ze heeft het goed gedaan. Maar ik kan me wel idd voorstellen dat ze zich schuldig voelt d dat het niet gelukt is. Ik Denk dat alle steun die je wil geven goed is. Bellen Hoe het is. Kaartje sturen. Het zal haar vast goed doen
Ik heb de reacties niet gelezen, dus de kans is groot dat ik voor spuit elf speel... Ik heb zelf een keer een vrouw gereanimeerd. Het was bij een tankstation in België en op een gegeven moment kwam de ambulance en hebben ze haar meegenomen. Ik heb tot op de dag van vandaag nog steeds geen idee of ze het gehaald heeft of niet. Ik weet dat de kans heel klein is dat ze het gered heeft, maar dat niet weten is wel slopend... Wat je zou kunnen zeggen tegen je moeder is dat je begrijpt dat ze er van slag van is. Dat is echt heel logisch! Daarnaast moet ze het zichzelf absoluut niet kwalijk nemen. Maar een heel klein percentages van de reanimaties buiten het ziekenhuis is succesvol (dwz: dat de patient er geen hersenschade aan overhoudt). Ze mag supertrots zijn op zichzelf dat ze iets gedaan heeft, dat vergt de nodige moed! Ik zou een lief berichtje sturen en er ook absoluut later nog op terugkomen. Mijn vader heeft 11 jaar geleden een hartaanval gehad. Hij is toen gereanimeerd door een collega van hem. De reanimatie leek te lukken, maar het heeft te lang geduurd. Zijn hersenen hebben zo lang zonder zuurstof gezeten dat hij hersendood was. 10 dagen later is hij alsnog overleden. De collega van mijn vader heeft het er heel moeilijk mee gehad!
Jeetje erg heftig! Kan me voorstellen dat ze erg van slag is. Als deze mevrouw en accute hartstilstand heeft gehad, had de AED helaas ook niet geholpen. De AED resten het hart als er nog wel beweging in zit. Als het hard echt helemaal gestopt is met koppen krijg je het met een AED niet meer aan de praat. De apparatuur die ze in een ziekenhuis of ambulance hebben om een schok toe te dienen is anders.
heel veel respect voor je moeder als er zoveel mensen op een camping zijn en ze is de enigste die heeft proberen het leven te redden verdient ze alle respect echt waar het is moeilijk maar daar moet je moeder hulp bij krijgen om dit te verwerken
Wat erg voor je moeder.. Dat zijn heftige dingen om mee te maken. Praten is vaak wel een goede manier om dit soort dingen te verwerken. Veel sterkte en lief dat je er voor je moeder bent!! Het klopt dat bij een asystolie of ook wel hartstilstand een shock toedienen niet werkt. De AED geeft dan ook aan dat shock niet geadviseerd wordt en je reanimatie moet continueren. Bij een hartritmestoornis wat ventrikelfibrileren heet kun je met een shock toedienen het hart weer in het goede ritme krijgen. Wat de AED dan doet is niet anders dan wij in het ziekenhuis doen. Maar ook bij deze hartritmestoornis hoor het reanimeren. In het ziekenhuis kunnen wij behalve reanimeren en eventueel defibrileren ook medicatie toedienen die het hart stimuleren om weer te gaan kloppen. Daar heb je op straat geen mogelijkheden voor daarom is het ook bekangrijk dat de ambulance snel ter plaatse is. Zo gauw het hart weer klopt zul je de oorzaak van het hartfalen moeten oplossen en dat gaat in een ziekenhuis sneller dan op straat.
Heftig is dat inderdaad. Mijn zusje heeft dat een keer bij haar schoonmoeder ( ex) helaas ook niet geholpen. Ze heeft er nog best wat last van gehad. Niet omdat het niet lukte maar wat er allemaal omheen gebeurde et cetera... ( ik ga niet in detail) Mijn vader is gereanimeerd door de buurman die ambulancebroeder is en de ambulance erbij had. Heeft ook niet meer geholpen helaas. TS, ik zou haar even bellen.
Niet zelf meegemaakt maar ben wel zelf ervaringsdeskundige als nabestaande zeg maar. Mijn vader is overleden nadat hij 3 kwartier is gereanimeerd door een vrouw. Ze deed dit zo goed dat de ambulancebroeders haar door hebben laten gaan!) Dit gebeurde in de supermarkt en het personeel en die vrouw hebben perfect gehandeld. Mijnvader heeft alle kansen gekregen maar het mocht niet helpen. We weten ook niet zeker of het zijn hart of hersenen waren. Daags na zijn overlijden hebben we die vrouw en personeel uitgenodigd bij mam thuis. Wat een fantastische ervaring was dat! Tot op de dag van vandaag (mijn vader is bijna 7 jaar dood) ben ik die vrouw ontzettend dankbaar voor wat ze heeft gedaan. Er is bij geen van ons allen ook maar 1 seconde getwijfeld aan haar kunnen en waarderen haar enorm. Je moeder is in mijn ogen dan ook een ware heldin. Ik wens haar heel veel sterkte toe om dit een plaatsje te geven.