Wat een bizar kinderachtige reactie van je man zeg, onvoorstelbaar. Klinkt in mijn oren niet echt als een hele gezonde reactie in een relatie. Speelt er wellicht meer? Indien nee, dan was het bij mij heel simpel. Dan zou ik hem duidelijk een keuze geven (na deze bizarre reactie): Of je respecteert mij en mijn gevoel en bent er samen met mijn moeder bij. Of ik doe de bevalling samen met mijn moeder en je wacht maar op de gang. Easy as that. Erg jammer voor je vriend dat hij andere wensen heeft, maar tijdens de bevalling gaat het erom dat JIJ je zo goed mogelijk voelt. En het is heel mooi dat er vrouwen zijn die zich zo voelen wanneer alleen hun partner erbij is, maar als jij je meer op je gemak voelt met EN je vriend én moeder erbij dan hoort jou moeder er gewoon bij te zijn. Dat maakt de bevalling echt niet minder "van jullie". Het is prima om dit samen te overleggen en erover te discussiëren, maar de manier waarom jouw man reageert is echt absurd. Je hebt zoveel meegemaakt met je moeder dat ik goed begrijp dat zij jou vertrouwen en rust geeft op een moment als een bevalling. En dat is het allerbelangrijkste. Succes en ik hoop dat je de bevalling krijgt zoals je verdiend en waar jij volledig achterstaat!
Jij probeert normaal te praten. Hij begint te schreeuwen. Ik zou heel duidelijk vertellen dat je dit gedrag niet accepteert. Geef je grenzen aan. En als hem iets dwars zit dat hij dan op normale toon een gesprek met je aan kan gaan en jij tot die tijd niet naar hem luistert. Wat een kleuter zeg.
Ik snap je dilemma. Persoonlijk vind ik dat je moeder niet bij een bevalling hoeft te zijn. Het is ook een beetje een mooi moment voor jouw vriend en het feit dat je je moeder er bij wil kan een beetje kwetsend overkomen. Kan ook begrijpen dat hij zijn schoonmoeder er niet bij wil. Dat zou die van mij ook niet willen. Los daarvan moet jij doen wat jij wil en er met je vriend over kunnen praten. Wat betreft dat babyspulletjes kopen... Kan je niet een deel met je moeder gaan kopen en een deel met je SM? Lijkt mij een logische oplossing. Oeps, lees nu net dat je dat samen kopen al had voorgesteld... Even mijn ervaring delen: Mijn vriend had (en heeft soms nog) ook het gevoel dat als ik iets voor de kinderen ga kopen ik dat steeds met mijn moeder doe. En dat ik mijn SM niet genoeg "aan haal". Stom, want dat doet zij ook niet. En als ze iets wil gaan kopen dan is het nooit in de grotere ketens zoals H&M en C&A maar in de duurdere winkels waar zij 40 jr geleden ook kledij kocht voor haar kinderen. En dus niet mijn stijl. Je moet dit uitpraten met je vriend en het ook proberen van zijn kant te zien. Als zwangere vrouwen zien we (door de hormonen etc.) vaak de dingen maar van 1 kant. (Oeps, nu ga ik wss negatieve reacties krijgen ) Hij is mss bang voor wat komen gaat of vind dat zijn moeder zelf niet genoeg betrokken is en werkt dat op jou uit? (Bij mijn vriend was het dat). Wat is de achterliggende reden voor zijn geschreeuw?
Ga je idd samen met je vriend verdiepen in wat zo'n bevalling nou inhoud, hoe lang het kan duren, wat de complicaties kunnen zijn enz. Misschien begrijpt hij jou dan beter. Natuurlijk heeft de aanstaande vader ook iets te zeggen maar jouw wensen zijn nr1!! Knoop dit goed in je oren! Als jij niet zoveel mogelijk op je gemak bent kunnen er ook complicaties ontstaan! Jij en de kleine gaan voor de rest. Als jij happy bent is het ook beter voor de kleine! En laat mensen je aub niets anders wijs maken! Die onzin over "tijd om de navelstreng met je eigen moeder door te knippen" is echt bullshit! Ik ben 32 heb mijn leven perfect op orde maar wil mijn moeder er ook gewoon bij hebben! (Aanstaande) moeders hebben een extra zintuig wat ons verteld wat het beste is voorde kleine en voor ons! Luister daar naar., sterkte meis!
Welke verwijten kreeg je dan? Misschien heb ik het helemaal fout hoor maar ik heb het gevoel dat je vriend vindt dat zijn moeder (en daarmee ook hij) achtergesteld worden omdat je jouw moeder bij de bevalling wil hebben. Tel daarbij op dat jij dus niet bij je schoonmoeder wil wonen (wat ik heeeel goed begrijp) en het gevoel van achtergesteld zijn is compleet. Over de bevalling... Jouw bevalling dus jouw wensen tellen wat zwaarder mee. Spreek wat dingen af. Zoals dat je moeder foto's maakt van jullie zodra jullie kindje er is. Zo heb je een paar mooie plaatjes van jullie drieën. Jouw vriend houdt, na jou, de baby vast en dus niet eerst je moeder. Je vriend knipt de navelstreng door, etc. Vertel hem ook dat een bevalling uren kan duren. Dat ze elkaar dan kunnen afwisselen. Dan kan hij rustig aan even wat eten of uurtje slapen terwijl je moeder bij je blijft en andersom. Over de aanstaande oma's.... Ik zie mijn schoonmoeder evenveel als oma als mijn moeder. Ik probeer de tijd zo eerlijk mogelijk te verdelen. Maar mijn schoonmoeder zal nooit mijn moeder worden en ze moet maar snappen dat ik iets meer met mijn moeder bespreek en daar wat meer contact mee heb.
Jou moeder is de vrouw die jou heeft opgevoed en als jij haar bij je bevalling wilt hebben dan is dat je goed recht. Leuk dat het voor hem ook een bijzondere ervaring is maar hij hoeft geen kind van ruim 3 kilo door zijn ** te duwen. Dus ik vind dat hij wel wat begripvoller mag reageren. Dit is 1 van de meest ingrijpende gebeurtenissen in het leven van een vrouw. Daar heb je soms even je moeder bij nodig, ik vind dat niet vreemd. Over het shoppen, ja dat snap ik echt niet. Mag je alleen maar met je schoonmoeder shoppen dan? Je doet toch je best, ik had gezegd "ga zelf met je moeder" maar ik heb absoluut geen goede band met mijn sm dus slechte vergelijking. Ik zou je echt niet slecht voelen! Je vriend is onredelijk en ik zou ipv proberen alles goed te doen, gewoon is voor jezelf opkomen! Jij bent zwanger, jij bepaald en natuurlijk moet je rekening met elkaar houden maar hij is niet de baas hier.
Ik zit echt verbaast te lezen hoeveel dames vinden dat jij het voor het zeggen hebt wanneer je gaat bevallen alleen omdat jij degene bent die het kind gaat baren en daarmee alle gevoelens en wensen van de vader (van wie ze naar ik aanneem toch op zekere hoogte houden) van tafel vegen. Ik vind het oprecht zielig voor je vriend. Hij wil ook graag zijn moeder erbij hebben, maar dat mag niet en dat moet hij dan maar accepteren (ooit gedacht dat hij de steun van zijn moeder ook wel eens nodig zou kunnen hebben) Maar draai je het plaatje anders om en geeft hij aan dat hij het niet ziet zitten om zijn schoonmoeder erbij te hebben dan breekt de hel los. En als argument krijgt hij ook nog eens te horen dat zijn schoonmoeder jou beter door de pijn heen kan helpen m.a.w hij is niet goed genoeg. En het dan ook nog raar vinden dat hij door al deze stress even flipt.
Puinhoop? Nee ik vind juist dat je dit juist prima hebt opgelost zo! En (schoon)moeders bij een bevalling snap ik sowieso niet. Ik vind het wel een beetje apart, dan is er geen vertrouwen in dat je man je voldoende kan steunen? Ik wilde, buiten de professionele hulp, alleen mijn man erbij. We hebben het tenslotte ook samen gemaakt. Daarbij vind ik dat mijn man het eerst recht heeft om zijn eigen kind te zien, mijn (schoon)moeder er pas na. De hele bevalling heeft ook wel indruk op hem gemaakt, hij wist waarschijnlijk ook niet goed wat hij moest doen maar hij heeft t prima gedaan. De vk en gyn zijn aan t werk dat is voor mij echt niet te vergelijken met familie, bij jou wel? En romantisch vind ik eerlijk gezegd de hele bevalling niet
Arme TS, ik heb erg met je te doen. Je doet zo beleeft tegen je (schoon)moeder en je vriend en ze blijven maar aan je trekken en teleurgesteld in je zijn! En dus: Kap met lief zijn en denk eens na wat JIJ nu wilt!! Want: Er komt een dag dat jij gaat bevallen en dat ga je noooooooooit meer vergeten!! En dat kan of een vreselijke herinnering worden of een hele mooie! En al die mensen om je heen zouden daar eens aan moeten denken. In het bijzonder je moeder en schoonmoeder omdat zij dit al uit ervaring weten. En dan je vriend: Ja, het is ook zijn moment. En ja hij heeft het recht om zijn mening te geven. Maar als hij ook maar een spatje inlevingsvermogen heeft, dan doet hij een er goed aan om zich wat minder druk te maken over zn moeder en zichzelf! Je bent hartstikke zwanger verdorie! Zijn ze nu helemaal? Dit is jouw feestje en daar zouden ze een positieve bijdrage aan moeten leveren! Pfffff, dat luchte op Even mijn kromme tenen ontspannen... Meid: Ik hoop dat je terug gaat kijken op een prachtige bevalling. Want ik vond het genieten. Ja! Echt! Het is zo bijzonder! En ik gun jou dat ook. Denk na over wat jij wilt. En kijk daarna pas in hoeverre het voor jou mogelijk is om een compromis te sluiten met al die anderen om je heen die ook van alles willen, maar er geen kind van ruim drie kilo uit hoeven te persen! Heel veel geluk!
Heel herkenbaar ... ik heb bij de eerste op laatste moment gezegt niemand anders er bij te willen hebben enkel mijn partner vader van de baby .. en de mensen die hun werk moeten doen zoals de zwangere persoon helpen een kindje te wereld brengen dat is mij zo goed bevallen ... enige wat mij niet goed bevallen is dat je netjes door geeft dat je bevallen bent en binnen een half uur schoonouders naast je bed staan .. en vanaf de tijd dat ik voor het eerst zwanger was tot nu claimen ze zich zo op ... en mijn partner ziet dat niet .. hij ziet enkel dat mijn fam ook gebreken heeft .. maar die zouden nooit nare dingen doen zoals zijn moeder soms doet ... maar het is gewoon zon lastige situatie want je wilt je schoonmoeder ook niet kwetsen en je vriend ook niet etc .. dus snap je helemaal .. maar als het zo is volg je gevoel meid .... anders geen van 2 der bij ... en dan gewoon samen met je vriend alles doen ... ... heel erg veel succes.
Wauw, ik zit vol verbazing te lezen dat er überhaupt zoveel problemen kunnen voorkomen als mensen zwanger zijn. Ik heb er nog nooit over nagedacht met wie ik wat ging shoppen en wie er bij mijn bevalling zouden zijn, alles ging gewoon zoals het ging. Nou heb ik geen moeder meer, maar ik weet zeker dat als zij er nog was geweest dat alles net zo soepel had gelopen als het nu is gelopen. Ik hoop dat jij en je vriend er samen uit kunnen komen, want deze stress bevordert het niet echt allemaal. Ik las dat iemand reageerde met of je moeder niet standby kan staan zodat als jij haar echt nodig hebt, zij er toch bij kan zijn. Jouw eigen moeder is toch wel heel anders dan je schoonmoeder.
Ik lees inderdaad ook met verbazing sommige verhalen! Hier ook geen problemen. De meeste dingen doe ik gewoon met mijn man. Ik vind het leuk om met hem alle voorpret te hebben. Onze moeders zijn een keer mee geweest met een pretecho. En met mijn moeder wat kleertjes gekocht en mijn schoonmoeder heeft wat gemaakt voor de babykamer. En verder bemoeiden ze zich nergens mee. Bij mijn bevallingen was alleen mijn man aanwezig (en verloskundige natuurlijk). Heerlijk intiem, samen ons kind geboren zien worden. Pas na een uur onze ouders gebeld en die kwamen pas uren later op bezoek. Iedereen moet het natuurlijk om z'n eigen manier doen. Maar ik zie een geboorte toch echt iets tussen man en vrouw, de ouders van het kindje.
Dat ging hier ook zo. Ik denk dat de vriend van ts dit ook wel in zijn hoofd heeft en daarom chagrijnig wordt van het idee dat hij dit nu moet delen met zijn schoonmoeder. Snap ik wel. Het zit hem blijkbaar hoog. Al vind ik wel dat hij veel te heftig reageert. Hoewel wij vrouwen er wat van kunnen tijdens de zwangerschap
Je hebt er waarschijnlijk niets aan en je situatie zal best heel vervelend zijn voor je maar ik ben eerlijk gezegd nogal jaloers op je... Mijn moeder is in 2009 overleden waardoor ze mijn laatste kindje nooit heeft mogen ontmoeten en er ook dez keer niet bij zal zijn en ook mijn schoonmoeder leeft niet meer. Ik zou deze zwangerschap zo graag met een oudere generatie delen maar die zijn er in mijn familie gewoon niet meer! Na dit gezegd te hebben en mijn eigen emoties aandacht te hebben gegeven.... Ik snap je probleem wel! Ik vind dat tijdens een zwangerschap en vooral tijdens de bevalling de vrouw het belangrijkste is! Jij moet uiteindelijk de klus klaren! Dus als jjij je moeder erbij wilt hebben zou ik dat gewoon doen. Zelfs je schoonmoeder moet kunnen begrijpen dat het voor een vrouw fijn is om haar moeder erbij te hebben. Omgekeerd moet je je moeder toch kunnen uitleggen dat je je schoonmoeder ook haar pleziertje gunt door samen te gaan shoppen... immers: je moeder mag al bij de geboorte aanwezig zijn. Misschien dat ik het te makkelijk voorstel maar wat een heerlijk luxe probleem heb je! Een moeder en een schoonmoeder die zo graag erbij betrokken willen zijn! Wat zal jullie kindje straks verwend worden door twee van zulke oma's!