Waarschijnlijk vandaag gaat de hemel er een heel mooi sterretje bij krijgen......Ik ben in gedachte bij jullie....
ach ach ach wat verschrikkelijk ik vindt het heeeel verdrietig dat jij al van te voren weet dat jij je kindje zult verliezen, ik wens je daarom ook veel sterkte kus
Ik blijf steeds aan loopy denken. Wil jenog een keer heel veel sterkte wensen voor nu en in de toekomst. Liefs Vlindertje
meid ik moet steeds maar denken aan hoe het met je gaat..... brand alweer een kaars voor jou en bas...
heel veel sterkte! krijg er gewoon kippenvel van. wat erg dat jij dit mee moet maken, er zijn geen woorden voor. ik wil je heel veel sterkte wensen!
Lieve Loopy, Sorry dat ik zo laat reageer, ik was op vakantie en las het vreselijke nieuws vandaag pas... Ik kreeg er echt tranen van in mijn ogen, meid, ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen.... Ik wil je heel veel sterkte en kracht toewensen voor de komenende tijd. Ik zal zeker aan je denken......!
weet iemand het adres van de vlindersite van loopy. ik wil haar een hart onder de riem steken. ik weet wat ze doormaakt en misschien kan ik haar helpen. mama van Milan* en onze kleine meid gaat het ook niet redden
Geen woorden van mij op papier zullen dit verschrikkelijke nieuws wegnemen. Ik kan je niets anders dan heel veel kracht wensen............
lieve meiden, heel erg bedankt voor alle steun en kaarten en bloemen. het heeft de pijn en verdriet wat verzacht. hierbij mijn bevallingsverhaal: Vrijdagmorgen 10 augustus was ik al veel te vroeg wakker. Ik werd om 9 uur verwacht voor het inleiden van de bevalling. Ik was zo bang en zo nerveus dat ik alleen maar kon huilen. Iets te vroeg zijn we naar het ziekenhuis gereden, want ik kon gewoon niet langer wachten. Ik zag er vreselijk tegenop, maar aan de andere kant wilde ik ook dat het voorbij was. Groot was ook de teleurstelling toen de arts vertelde dat het veel langer zou gaan duren dat ik had begrepen. Ik moest eerst een pil innemen en dan 36 uur wachten. Daarna zouden ze steeds elke 6 uur pillen vaginaal inbrengen tot de bevalling zou beginnen maar ze konden niet voorspellen hoe lang dat zou gaan duren. Die vrijdag kreeg ik nog veel bezoek in het ziekenhuis, onder andere van de maatschappelijk werkster, de artsen, de begrafenisondernemer en natuurlijk heel veel familie, die me door dik en dun steunden. De afleiding van mijn familie deed me erg goed, maar omdat ik zo bang en nerveus was kreeg ik toch af en toe een pilletje om rustig te blijven. De eerste nacht sliepen mama en ik slecht want er waren muggen in het ziekenhuis en de angst voor wat komen ging hield me ook uit de slaap. De tweede dag, zaterdag, ging tergend langzaam voorbij. Gelukkig was er veel familie om me af te leiden. Ik zou eigenlijk om 22.00 uur de nieuwe pillen ingebracht krijgen, maar ze besloten dat twee uur later te doen zodat ze me niet midden in de nacht zouden hoeven wekken voor de nieuwe dosis. Groot was mijn opluchting toen bleek dat de verloskuindige een zus is van een vroeger schoolvriendinnetje van de middelbare school, die bovendien net zo lief was als dat schoolvriendinnetje en precies de zelfde stem had. Ze gaf me een vertrouwd gevoel. Ik kreeg om middernacht de pillen ingebracht en mama en ik kregen ook een slaapmiddel om beter te kunnen slapen. Al om 1 uur s nacht begonnen de krampen enzo, en zelfs paracetamol hielp niet, en het deed zo zeer onderin mijn rug en tegen mijn stuitje drukte het als een gek lopen over de gang gaf geen verlichting en toen hebben ze me een spuit met een of ander pijnstillend middel gegeven en heb ik toch een uurtje of 2,5 kunnen slapen, maar maandagochtend al heel vroeg kwamen ze me wekken voor de nieuwe pillen. Er was nog totaal geen ontsluiting en dat was een vreselijke teleurstelling. Ook smorgens deed het me akelig zeer. Een spierverslappend middel deed beter zijn werk en toen heb ik wat geslapen, maar helaas bleek ik smiddags bij nieuwe pillen nog steeds geen ontsluiting te hebben. De pijnstillers die ik kreeg werkten ietsje beter, en de hele middag heb ik zo stil mogelijk gelegen in bed met een stel kruiken en waren mijn lieve familieleden er weer om me bij te staan. Aan het eind van de middag voelde ik me zo akelig dat ik toch maar iedereen heb weggestuurd. Midden in de nacht om een uur of twee kreeg ik weer nieuwe pillen ingebracht en had ik een centimetertje ontsluiting. Wat een teleurstelling weer: zo weinig. Ik kreeg een infuusnaaldje ingebracht voor het geval dat en ik kreeg een injectie met een pijnstiller/slaapmiddel combinatie en ben gaan slapen. De zondag was nu ook inmiddels om. Op maandag werd ik om 6 uur wakker omdat de pijnstillers waren uitgewerkt. Mijn moeder was nog in diepe slaap en ik ben naar de wc gegaan. Ik verloor inmiddels lichtelijk slijm en wat rommel, en omdat het me weer zo zeer deed besloot ik mama wakker te maken en op de knop te drukken voor de zuster. Terwijl ik me omdraaide braken de liezen en was het bed kletsnat. Ik schrok enorm en mijn moeder stelde me gerust dat het nu snel ging gebeuren. De druk op mijn stuitje was vreselijk en ik voelde al wat naar buiten ploppen en ik riep: oh god daar komt ie. Persweeen had ik niet echt dus ik moest zelf maar wat persen en om 07.02 uur werd Bas dan geboren. Gelukkig kwam de nageboorte er vanzelf na een minuut of tien ook uit en kreeg ik paracetamol tegen de pijn van de naweeen. Ik had aangegeven dat ik wilde dat de verloskundige eerst zouden kijken of Bas er eng uitzag voor ik hem zelf wilde zien. Ze hebben hem meegenomen voor controles, zijn hoofdje afgedekt en kwamen hem brengen in een mandje.Hij was zo mooi ongelofelijk en vol verwondering heb ik naar mijn kleine manneke zitten kijken tot tweeenhalf uur later zijn hartje stopte met kloppen. Eenmaal gedoucht kreeg ik medicijnen om de melkproductie tegen te gaan. Op de een of andere manier waren mijn temperatuur en mijn bloeddruk veel te laag en ging ik bijna bvan mijn stokje en toen besloot ik nog een nachtje in het ziekenhuis te blijven. Ik heb de hele middag geslapen en na wat visite s avonds ook een goeie nacht. In de loop van de ochtend zijn mijn moeder en stiefvader me komen halen en bij hen blijf ik nog een paar dagen slapen en rsuten tot ik weer naar mijn eigen huisje ga. Bas woog 350 gram en was 24 centimeter.