Bij de eerste had ik al extreme misselijkheid. Toen kreeg ik emesafene voorgeschreven, maar dat hielp niet. Waarschijnlijk ook omdat ik het te laat kreeg. Nu krijg ik pimperan, maar ik vraag me af of dat ook werkt. Aangezien ik nu al 3 weken in mijn joggingspak binnen zit ben ik het zó zat! Nu las ik op internet over zofran. Kent iemand van jullie dit? Schrijven ze dat weleens uit in Nederland? Of alleen in Amerika en Engeland? Ik hoop dat iemand me kan helpen. Bedankt!
Zofran wordt ook veel bij hg gebruikt in Nederland. Je kunt het aan de gyn vragen of hij het wil voorschrijven. Bij ons op de facebookgroep voor hg zitten een aantal meiden die het hebben gehad of nu krijgen. Bij primperan geldt trouwens hetzelfde als bij emesafene, regelmatig nemen en proberen zo veel mogelijk er bij te drinken ( lastig vaak). Het werkt vaak beter dan emesafene, maar helaas niet altijd. Haldol wordt ook wel eens gegeven, en soms prednison. Succes!
Bij mij deed emesafene helemaal niets. Primperan hielp iets. Uiteindelijk kreeg ik promethazine erbij voor de nacht. Dat hielp in zoverre dat ik niet meer vanaf half twee kotsend wakker lag. Maar toch, die eerste twintig weken waren bij al mijn zwangerschappen een drama. Ik kon echt niet zonder mijn hulptroepen die mijn dochter naar de psz brachten en voor mijn zoon zorgden. De huisarts heeft ook nog overlegd met de gyn over haldol, maar huisarts en ik waren daar niet zo voor omdat het echt zware medicatie is. Vandaar de keuze voor primperan en promethazine.
Ik zou het mogen slikken tot zeven maanden. Ben er in overleg pas mee gestopt, rond 23 weken dacht ik. Ik hoef nu 's nachts nl niet meer te spugen, alleen 's ochtends en niet eens elke ochtend
Ooh dat biedt wel hoop. Zofran schijnt beter te helpen dan pimperan. ik ga het maandag eens voorleggen. Ik moet elke week naar t ziekenhuis. Ik snap dat hrt niet helemaal over kan gaan. Maar beter als dit hoop ik toch wel. Ik gebruik nu drie zetpillen pimperan per dag. Drinken houd ik nu aardig binnen.
Ik mocht op het hevigst van mijn HG 6x 10 mg Primperan gebruiken. Toen pas kwam het enigszins onder controle. Misschien mag jij het ook nog vaker gaan gebruiken?? Zeker overleggen!
Waarom geven ze dat niet dan? Alles is toch beter dan al die weken in het ziekenhuis verblijven? Ik eb liever dat dan aan de sondevoeding ofzo. Echt ik vind die HG zo een ellende.
Je houdt drinken aardig binnen schrijf je, en als je niet uitdroogt kom je ook niet in het ziekenhuis terecht met een infuus. De meeste artsen zullen dan ook geen haldol voorschrijven. Dat is een nogal heftig medicijn hoor! Als jij niet uitdroogt, is het spugen voor jou vervelend, maar medisch gezien geen probleem. Zo was het bij mij ook vier keer.
Nee, klopt, nu houd ik het aardig binnen de laatste dagen, maar ik heb 3 weken eerder in bed gelegen. Heb niet het idee dat pimperan nou echt veel helpt. Maar durf ook niet te stoppen
hier hielp emesafene ook niet, primperan heeft mij 3 dagen geholpen, ik heb daarna zofran gehad, hielp opzich wel, maar raakte verstopt ervan, en uiteindelijk hielp dit ook niet meer, en spuugde ik weer 24/7 nadat ik met kerst 2,5 week in t ziekenhuis gelegen had, hebben ze me haldol gegeven, nou wat een verademing! de dag erna kon ik meteen weer eten! ik heb vanaf 20 weken zwangerschap tot ik bevallen ben haldol geslikt 2x pd 0,5 mg. en had af en toe nog een dagje dat ik misselijk was en moest spugen, maar ik kon weer eten!
bij mij hebben ze ook sondevoeding geprobeerd, ik werd al misselijk van de geur van t zakje waar de sondevoeding in zat maar die sonde was verschrikkelijk, mijn maag was zo overstuur dat ik van de sonde nog meer moest spugen, en uiteindelijk heb ik de sonde uitgespuugd, en hem daarna geweigerd. volgens de diëtiste was ik al ondervoed aan t raken, ze hadden bij mij dus geen keuze dan een sterker medicijn voor schrijven.
Schrijven ze idd alleen voor als het echt niet anders gaat. Ik was bij de eerste zwangerschap van 23 weken tot 30 weken zwangerschap opgenomen, hield 0,0 binnen. Infusen met vitB, kalium, injecties vitamine B1,B12, etc, en toen ook haldol. Had elke dag 3 à 4+ ketonen in m'n urine en zelfs m'n hartfuncties gingen achteruit. Iedereen die werkzaam is op die afdeling herkent me nu nog en vroegen vaak tijdens m'n 2e zwangerschap " hey, jij bent toch..." Bij de tweede zwangerschap gelukkig nergens last van gehad, heeft lang geduurd voordat ik de tweede aandurfde omdat de eerste echt traumatisch was, heb er nu nog moeite mee met die tijd. Is echt de ergste periode ooit geweest qua gesteldheid. Die 7 weken dat ik opgenomen lag wou/kon ik zelfs nauwelijks bezoekje ontvangen van m'n familie/man, ik zat wekenlang met m'n emmertje en zelfs van praten werd ik misselijk. Na die 7 weken liep ik nog overal met m'n emmertje zoals in de auto, winkel, wachtkamer, etc..
Daantje: ja ik herken het wel. Het heeft hier ook even geduurd voordat ik het weer aandurfde. En nu denk ik: waar ben ik aan begonnen... Maar ik werk nu niet meer, vorige keer ging ik maar door terwijl het niet meer kon. Dus dat gaat nu beter. Ik heb na de eerste keer ook therapie gehad om het allemaal te verwerken. Ik hoop dat jij het ook allemaal een beetje achter je kan laten nu. Ik weet dat het voor ons echt de laatste keer is dit, dus dat scheelt echt wel.
Update: Ik ben van de gyn doorverwezen naar de vk. Mede ook omdat het dichterbij is en ik niet elke keer helemaal gaar naar het ziekenhuis moet. Ik heb gewoon pimeran en kan daarmee doorgaan. Nu kwam ik bij de vk en die vond dat ik maar lekker moest gaan werken en onder de mensen komen. Want zo op bed liggen is ook niets...... PARDON!! Zelfs op bed heb ik het zwaar maar dan spuug ik in ieder geval minder... Nu ben ik bang dat als ze dit tegen de bedrijfsarts zegt ik moet gaan werken. Ik zit erover na te denken om weer terug te gaan naar het ziekenhuis. Wat denken jullie?