Hier ook, nou ja, hij wordt volgende week 46 . Op de school van onze kinderen zitten kindjes bij onze kindjes in de klas waarvan de ouders bij mijn man school in de klas gezeten hebben, even oud dus. Geen problemen mee hoor, en niet uniek.
Ik vind soms dat ik zelf te oud ben (39)... als ik kijk naar al die jonge moeders hier op het forum... Aan de andere kant denk ik dan dat ik mijn kind later heel veel kan meegeven, over wat ik al allemaal heb meegemaakt, wat de jonge ouders nog mee moeten gaan maken. Volgens mij heeft het allebei zijn voor- en nadelen, maar ik zou er met name gewoon van proberen te genieten. En zolang je partner er ook van kan genieten... Je kunt er nu trouwens toch niets meer aan veranderen... Je bent zwanger (neem ik aan) en je partner is nu eenmaal ouder...
Bij mannen is het toch nog net meer geaccepteerd om kinderen te krijgen boven je 40e als bij vrouwen (en ook biologisch mogelijk)... Als het binnen jullie relatie goed aanvoelt, wie zijn wij om daar tegenin te gaan? Ik vond vroeger dat ik een oude vader had (weet niet goed waarom eigenlijk?): hij werd 31 een maandje na m'n geboorte . En zelf was ik nog ouder bij de eerste, nl 32 (34 bij de 2e). Ben dus een "oudere mama", maar door omstandigheden kan het soms anders lopen dan je wenst. En ik hoor graag zeggen dat je maar zo oud bent als je je voelt, realiteit is dat hoe ouder je wordt, hoe meer kans je hebt ziek te vallen. M'n vader was erg jong van geest, was meer mee met de huidige muziek als ik, kende vanalles van PC's etc, maar het hielp hem niks toen die rotkanker gevonden werd en hij 5 maanden later overleed...