Op 11 juni om 10 minuten over elf moest ik bij de verloskundige komen om me voor de tweede maal te laten strippen. De vk vertelde mij dat ik er wel eens goed op zou kunnen reageren deze keer. Ik ga terug naar huis en onderweg voel ik al het 1 en ander rommelen. Ik weet op dat moment niet of ik het wel serieus moet nemen en wimpel het gevoel eigenlijk een beetje af omdat ik wel vaker vals alarm heb gehad. Om twaalf uur heb ik toch echt wel het gevoel dat het toch deze keer wel eens door zou kunnen gaan zetten. Ik bel mijn mannetje met het verhaal dat ik eigenlijk niet goed weet of ik hem naar huis moet laten komen. We sluiten het telefoontje af en we spreken af dat ik hem bel als mijn gevoel zegt dat het echt gaat beginnen. Nog geen 5 minuten later worden de weeen sterker en ik bel hem dat hij maar snel naar huis moet komen omdat ik sterkere weeen begin te krijgen. Ik bel zelf de verloskundige en vertel haar dat ik om de 5 minuten weeen heb. Ze zegt dat ze snel komt om te kijken hoe het vorderd. De weeen komen steeds sneller zelfs al om de 2 minuten. De verloskundige is inmiddels gekomen en mijn lieverd gelukkig ook. Ik loop naar boven en ze toucheerd mij, 3 cm ontsluiting had ik toen, dat viel toch niet helemaal tegen. Ze besluit te blijven omdat ik op dat moment de enige ben die aan mijn bevalling begonnen is. Om half 5 ging ze even naar huis en toen had ik 4 cm onsluiting. We spraken af dat ze om half 6 terug zou komen. Om kwart over 5 heeft mijn lieverd de verloskundige weer gebeld omdat ik om de minuut weeen had. Ze kwam vrijwel meteen, ze toucheerd mij weer en ik had 4 a 5 cm onsluiting. Direct daarna werd ik overspoeld door een weeen storm die is niet meer is opgehouden. We besloten naar het ziekenhuis te gaan. Ik had het zwaar het ritje in de auto, ik wist ook niet hoe ik de pijn moest opvangen, ik was bang dat ik het niet trok allemaal. Eenmaal in het ziekenhuis ging het snel. Ik werd in een rolstoel gezet en werd naar de verloskamer gereden. De pijn die mij daar overspoelde was ongeloofelijk, ik had geen tijd om bij te komen tussen de weeen, ik was kapot. Om 6 uur nam de verloskundige van ons afscheid omdat ze dienst wisseling had. De stagaire die in haar derde jaar bezig was was ook bij ons en die bleef todat de andere verloskundige kwam. Om 10 over half 7 kreeg ik onwijze persdrang, maar ik mocht nog niet mee persen, echt vreselijk gewoon. Inmiddels arriveerde de verloskundige, er werd getoucheerd, en ja hoor volledige onsluiting, ik mocht eindelijk mee persen, wat een heerlijkheid. Ik heb 20 minuten geperst en toen was ons wondertje er. Hij huilde meteen heel erg hard en mijn lieverd en ik waren in tranen. Wat is het toch prachtig om zo'n wondertje na 9 maanden eindelijk in je armen te kunnen sluiten. Zonder mijn lieverd had ik het nooit gekund, hij was mijn steun en toeverlaat en heeft mij door de moeilijke momenten heen geholpen. Ik ben super trots op hem. Onze zoon heet Jaydi, weegt 4090 gram en is 54 cm lang, heeft een lekker koppie met heel veel donker haar. Kortom een lekker ding, waar we mega trots op zijn. Liefs Mariska
Gefeliciteerd met jullie zoontje. Je hebt eigenlijk wel een snelle bevalling gehad joh. Dit is ook je eerste he? Ben je niet ingescheurd of ingeknipt? Je zoonje heeft een mooi gewicht.
Het is mijn tweede kindje, vandaar dat het ook sneller ging, bij mijn eerste heb ik er ruim 14 uur over gedaan. Ik ben niet ingeknipt, ben wel een beetje ingescheurd maar dat is bijna niet noemenswaardig. Liefs Mariska