Mijn petje af voor je dat je hulp hebt gezocht, is een enorm stap die je neemt en die lijkt me niet echt makkelijk. Laat zien dat je erg sterk bent.
Nja ik zie mezelf niet als sterk hoor Want zonder die PND had ik gewoon weer door gegaan zoals altijd "deikmankeerniksjamie"
Ik heb niet alles gelezen, maar las wel je zorgen en dat ze onder invloed was van het een en ander terwijl ze zwanger was. Morgen direct met Vangnet en Advies (GGD) bellen uit je regio. Je zorgen uiten. Dan kunnen hun er op af, wie weet accepteert ze via die weg wel zorg en anders als Vangnet en Advies inschat dat het geen gezonde situatie is schakelen zij het AMK in. Die kunnen pas wat doen als ze 24 weken zwanger is.
ik neem aan dat ze onder begeleiding staat van een verloskundige. Ik zou die inseinen of eens meegaan op een controle om eerst kennis te maken (zodat je ook soort van voorgesteld wordt als goede vriendin) . En dán contacten met haar...
Heb ook niet alle reactiie's gelezen. Maar meschien zou je dit probleem kunnen aankaarten bij je eigen ha. Meschein heeft hij/zij tips voor jou. Sterkte iig. Lijkt me een hele lastig situatie waar je nu in zit.
Wat betreft automutilatie dat hoeft niet om aandacht te gaan. Mensen die er niks van weten suggereren het automatisch maar het is voor allen die automutileren een andere reden om het te doen. Soms om niks meer te voelen, soms om lichamelijke pijn te hebben ipv psychische pijn, soms gewoon om bloed te zien.. Ik heb het zelf nooit genegeerd dat ik hulp nodig had, maar mijn ouders hebben me gedropped bij een kinderpsychiater toen. Soms weet je heel goed dat je wat mankeert. Maar wil je gewoon geen hulp. Ik wilde wel aandacht maar hulp eigenlijk niet. Wilde alleen maar zielig zijn gelukkig ben ik erg veranderd. Dat ze hulp nodig heeft is duidelijk.. Erg lastig dat ze niemand heeft verder. Snap niet dat haar familie haar in de steek heeft gelaten. Misschien bellen naar ggd of ze een opname (gedwongen ofzo) kan krijgen. Of kunnen ze thuis langs komen bij haar oid. Woont ze op zichzelf eigenlijk? Veel succes ik hoop dat het goed komt, erg moeilijk dat ze zwanger is en gewoon drugs en drank gebruikt
Als ik dit verhaal lees dan komen een aantal dingen in me op: 1: je kunt haar problemen niet voor haar oplossen, hoe graag je dat ook zou willen 2: je kunt haar niet dwingen de hulp te zoeken, te vinden, aan te nemen waarvan jij vindt dat ze die moet nemen Als je echt haar vriendin wilt zijn hierin, dan kun je volgens mij het beste aan haar vragen wat zij nou graag wil, er voor haar zijn en naar haar luisteren. Ik vind overigens wel dat je hierin je eigen grenzen kunt aangeven. Als jij het niet aan kunt dat zij drinkt tijdens de zwangerschap (wat ik me heel goed kan voorstellen), dan vind ik dat je dat moet kunnen zeggen en ook wat dan de consequentie is. Belangrijkste blijft dat zij een volwassen vrouw is die haar eigen problemen moet oplossen, je kunt haar daar alleen maar in bijstaan.
Behoorlijke stemmingswisselingen en "out gaan" van drank: het eerste waar ik aan moest denken is ghb.
Klinkt als borderline. Heb ik zelf ook, gediagnosticeerd na een postnatale depressie. Geen lachertje, nu nog niet. Maar ik denk dat je alleen een vriendin kunt zijn en zelf heel duidelijk maken. Werd ook tegen mijn omgeving gezegd: familie moest heel goed aangeven wanneer ik over HUN grenzen ging. Verder kan je niet veel doen denk ik, therapie werkt alleen als je zelf wil, niet als het opgelegd wordt. Maar als het echt te gortig wordt, kan je geen gedwongen opname doen (in vlaanderen kan dit als je een gevaar voor jezelf en of anderen bent). De HA of de politierechter kan dit doen.
Nou heb inmiddels contact met dr gehad, ze was bij een gozer blijven slapen maar ze wist er weinig van. Heb haar uitgelegd dat ze nu keuzes moet gaan maken, ik sta niet achter het feit dat ze zoveel drinkt tijdens haar zwangerschap en dat ze drugs gebruikt, dit vind ik niet alleen van haar maar van iedereen die doet tijdens een zwangerschap. Heb haar een maand gegeven om instanties te bellen en langs te gaan, ik heb afgesproken een maand nergens mee te zullen helpen. Ben benieuwd .. Ik ben van mening dat zij absoluut niet in staat is om een baby op te voeden als ze op deze manier door gaat, ik ben dus nu van de optie weg laten halen, klinkt hard maar ik vind het nog veel erger dat er een verslaafde baby op deze wereld word gezet die dus direct als tie geboren word al moet afkikken en dan ook nog eens een moeder hebben die alleen maar aan zichzelf denkt.
het klinkt als een combi, bordeline en schrizofenie. Andere kant, moet je er niet te snel een naam aan plakken (oke, doe het nu ook). Hoe meer hulp je zou aanbieden, hoe meer ze van jou gaat vragen en juist tegengas gaat geven. Dit is een normale reactie van haar. Wat je het beste kan doen ik gewoon zeggen waar het op slaat en vooral nuchter blijven. Als ze zich goed voelt, dan kun je proberen om haar ergens heen te sturen. Inderdaad de GGD of MEE. Heb zelf met zo'n meisje gewerkt en ook zij belande in dit soort situaties. Erg lastig, maar denk ook aan jezelf, want dit kost jou ook energie.
En het kind wordt er de dupe van.. Drank drugs een emotioneel onstabiele moeder. Jeugdzorg die straks misschien om een hoekje meekijkt.. Tja.
Daar hoeft het kind niet persé de dupe van te worden hoor... Ik ben zelf eindelijk na 8 maanden emotioneel weer op de rit. Hiervoor was ik ook een en al wrak behalve tegen mijn zoontje ( of als ik bij mijn zoontje was ) Hij is in die tijd niets te kort gekomen en heeft er gelukkig weinig van mee gekregen.
Alessandro, je moet je niet steeds zo aangesproken voelen meid. Het gaat om de combinatie van alcohol, drugs en psychische problemen en niet om iemand met alleen de psychische problemen als die jij hebt (gehad).
Ik vind het niet onzin en keihard om te zeggen dat zo iemand geen kind moet krijgen, tegenwoordig krijgt elke gek een kind, terwijl ze zelf nog een kind zijn (ook al kunnen sommigen daar niets aan doen). Het is verschrikkelijk voor zon kind om geboren te worden bij zon labiele moeder, dat wil je toch geen kind aandoen? Ik vind het belang van het kind meer wegen dan het belang van een vrouw die zonodig een kind moet krijgen. Begrijp me niet verkeerd, ben wel de laatste die iemand zou aanraden om een kind weg te laten halen, maar in sommige gevallen is het echt zeer gevaarlijk om het kind toch geboren te laten worden. Vind het ook een groot verschil of de moeder in kwestie zelf bevestigt psychisch niet in orde te zijn, zolang zij het zelf nog niet inziet, blijft het erg gevaarlijk om dit zo door te laten gaan. Natuurlijk is niet iedere vrouw met psychische stoornissen slecht voor haar kindje, maar andersom redeneren is ook zowat. Het is hoe dan ook geen stabiele situatie in mijn ogen. Je kunt wel denken dat je kindje er niets van meekrijgt, maar op een gegeven moment gaat dat wel gebeuren. Of de komst van het kindje maakt alles nog een tikkie erger. Maar blijft de vraag, wat kun je doen? Helaas kun je hier geen hulp afdwingen zolang diegene geen gevaar voor zichzelf of zijn omgeving vormt. In dit geval is zij al een groot gevaar voor het ongeboren kind (ze zuipt zich lam zie ik) en dat zal vast niet beter worden als de baby geboren is. Ik zou het sowieso melden bij jeugdzorg/amk/ggd, zodat zij haar misschien in de gaten kunnen houden? Wie weet hebben zij ook wel procedures hiervoor (bijv. snel uithuisplaatsing van baby zodat die toch enigszins goed terecht komt bij een ander gezin). En misschien kun je haar huisarts achterhalen en diegene inlichten? En de verloskundige inderdaad. Vaak hebben zij ook hun contacten voor dit soort gevallen. Dus kom op, neem contact op met instanties/artsen, hier blijven typen heeft niet zoveel zin.
Steeds? Dit is de eerste keer dat ik reageer op iemand in dit topic Voor de rest alleen m'n verhaal verteld in de hoop dat TS er wat mee kan. Maar ik heb t idd verkeerd gelezen zag ik net dus Macy excuus
Alsof ik dat nog niet gedaan heb, hulp zoeken voor dr. Ik heb zo vaak instanties gebeld maar krijg te horen dat als ze het zelf niet wilt ze niet gedwongen kan worden. Vind je laatste regel een beetje lullig overkomen.
Dit zou geen goede vriendin van mij zijn omdat een gelijkwaardige relatie in deze onmogelijk is. Ik zou me er echt niet mee bemoeien en haar echt naar een deskundige verwijzen of andere hulpverlenende instantie. Desnoods zou ik het voor haar uit zoeken waar ze terecht kan en haar brengen mocht ze dat willen. In dat geval zou ik al ver gaan met mijn hulp.
Is ook, dus vind ik dat ook bullshit dat jij zo ver zou moeten gaan zonder haar toestemming/medewerking, jij bent niet verantwoordelijk voor het leven van je 'vriendin'. Ze moet haar eigen boontjes doppen en als ze dat niet kan of doet, dan is het aan haar familie om haar daarin op te vangen. Met dit soort dingen is het water naar de sloot dragen, je bent niet gemachtigd om in te grijpen. Hoe meer je aan symptoombestrijding doet, dus zogenaamd helpen door te luisteren en er 'voor haar te zijn', hoe langer het duurt voordat zij echt goede hulp inschakelt. Ze heeft er namelijk nog geen reden toe.