Dit zijn inderdaad tips die de eerste periode wat dragelijk maken. Het verhaal is ons ook herkenbaar, op gegeven moment ben je gewoon op. Wij hebben de eerste maanden elk minuut slaap gepakt die we konden, als was het van 21 tot 21.45h bijvoorbeeld. Jullie moeten leren om praktischer te worden totdat je een nieuw ritme hebt gevonden: - beide kinderen 2x per week in bad, en dan niet op dezelfde dag. Dan heb je 4 dagen maar 1kind per dag die je in bad doet [waarvan je 2 dagen in het weekend neemt], en 3 dagen geen bad; - kook in het weekend een grote pan pastasaus met groente die je over 3 dagen kunt verdelen. Je hoeft niet elke dag te koken; - bereid eten voor als je tijd hebt, dat hoeft niet altijd rond 5uur te zijn. Je avondeten kan om 11uur 's ochtends ook klaar zijn bijv; - pas het ritme van de kinderen zo snel mogelijk op elkaar aan, dat geeft onwijs veel rust; praat met elkaar!
Dat het in de praktijk anders kan dat heb ik dus gezien en daar ga ik verder nu ook niet over in discussie. Het probleem ligt hem er denk in dat ts en man daarin niet op 1 lijn zitten. De verhalen over mannen die bv geweldig vinden en een dag vrij nemen ervoor bijvoorbeeld is geweldig, maar vaak niet de realiteit. Ik begrijp heel goed wat ik eerder al zei dat een man het niet trekt als de vrouw continue met voeden bezig is en na het werk het huishouden op hem neerkomt. Mijn man en ik zaten daarin gelukkig wel op 1 lijn. Wij hadden dat er echt nie voor over. En hadden genoeg rust door de baby om de 3 a 4 uur een flesje te geven. Zo kon hij ook kroelen met de baby als hij thuiskwam ipv dat ik er steeds mee in mijn handen zat. Maar als je daarin niet op 1 lijn zit dan wordt het lastig.
Als je kan veroorloven, neem een hulp! Desnoods 1x per 2 weken. Als de oudste bij opa/oma is, eet dan gezellig mee. Ook je man. En ja, je leven verandert nu eenmaal met kinderen. Dus ook van hem.
Maar eens (of nu tijdelijk!) het eten afmaken of erna opruimen is in mijn ogen niet 'het huishouden doen'. Laat staan een ander kindje naar bed brengen of in bad doen. Maar goed, wij hebben dat soort taken überhaupt nooit strikt gescheiden, ook niet terwijl ik thuis ben (studeer wel) en hij werkt. Want dat hij werkt is heel fijn, maar ik zit overdag ook niet de hele dag op mijn gat Maar inderdaad ze zitten nu duidelijk niet op 1 lijn en dat is uiteindelijk wel belangrijk. Dus na het voeden je man de kleine rechtop laten houden (jij een halfuur kwijt rondom het voeden, hij ook en hij kan dan relatief rustig zitten met bijv de tv aan ). Dat deden wij trouwens sowieso vaak.. Ik dus de borstvoeding, hij daarna rechtop houden en veel extra knuffel en kroelmomentjes. Of hij de baby in de draagzak bij zich met een huilmoment. Maar dat is voor jullie allebei nu gewoon ook aftasten: wie voelt zich waar fijn bij en wil wat op zich nemen. En dan kom je weer terug op het op 1 lijn zitten.. Daar moeten jullie voor praten en elkaar dan ook in waarde laten. Want jij zit niet de hele dag maar te niksen en daar zou hij begrip voor moeten kunnen opbrengen en hij heeft behoefte aan meer 'rust' na zijn werk, waar jij ook begrip voor zou moeten proberen op te brengen. Probeer te overleggen hoe jullie deze nieuwe situatie zo goed mogelijk gaan 'aanpakken' samen, want het is voor jullie allemaal nieuw, vermoeiend en wennen.
Poe jullie hebben het gewoon te druk en dat breekt op. Als je het zo druk hebt moet her huishouden echt gewoon op een lager pitje. En waarom moet iedereen dagelijks douchen? Kost echt bakken tijd! Makkelijk koken voor een tijdje... zake die maar kort hoeven en/of grotere porties zodat je kunt invriezen. En verder... even goed praten samen. Erken zijn gevoel en geef daarna ook aan dat het voor jou veel vermoeiender is dan dat het op hem overkomt. En maak hem duidelijk dat het voeden nu eenmaal alleen door jou kan gebeuren wegens de bv en dat je kindje gewoon veel vraagt nu. En hoe normaal dat is. Maar hij kan wel rechtop houden, helpen met boeren en dragen in de draagzak en zo. Elke maand gaat het weer een stukje beter!!
nee bij ons werkt dat gelukkig ook niet zo, maar een man ziet vaak niet zo goed wat er overdag allemaal gebeurd als hij weg is En het voeden vond ik altijd wel een relaxmoment, je bent niet aan het rennen en vliegen iig. Dus (even vanuit een mannenbrein) gezien..zit ts tijdens het koken en afruimen "op haar kont" terwijl hij alleen maar bezig is. Komt bij dat hij lichamelijk zwaar werk doet dus ws moe is. Mijn man is altijd in beweging thuis omdat die een kantoorbaan heeft en dus veel moet zitten.
Ja snap je punt hoor Mijn man kan sowieso slecht stil zitten, dan valt hij vrij snel in slaap whahaha. Geluk bij een ongeluk wat een gezin met jonge kinderen betreft
Maar zij is ook moe! Uiteindelijk moet hij gewoon echt begrijpen dat zij niet alleen op haar kont zit. Met 2 kleine kinderen ben je de hele dag in touw, en voeden is alles behalve alleen op je kont zitten. Beide ouders zijn momenteel de hele dag fysiek zwaar bezig. En daar word je doodmoe van. En helaas is dat gewoon de realiteit voorlopig. Dus voor ts, wat kun je doen om het jezelf en je man makkelijker te maken? Dat is nu even het enige waar je invloed op hebt. En verder beiden accepteren dat het nu gewoon ontzettend zwaar is.
Ik vind dat jou man echt veel doet naast zijn werk! Mijn man zou ook enorm balen als hij na z'n werk moet koken en kinderen in bed leggen en dan ook nog baby vasthouden omdat ik moet douchen en daarna naar bed kan Nee ik vind je hebt de hele dag verlof dan moet je of smiddags koken en alleen opwarmen Of gewoon baby wegleggen moet hij maar even wachten is ook fijner voor jezelf!
Ik sluit me hier echt wel bij aan. Hier ook lang BV gegeven en het kost gewoon veel tijd en vooral energie dan alleen een flesje opwarmen en gaan zitten maar je kunt wel een middenweg zoeken. Ik heb altijd op verzoek gevoed maar ik voedde niet langer dan een half uur. Was ze niet tevreden dan maar even een speentje. Ik had ook nog twee andere kinderen die hun moeder nodig hadden en ik wilde niet de hele dag met een baby lopen sjouwen. Ik deed vaak tussen de voedingen het eten klaar maken en dan meestal een ovenschotel en die ging dan 17 uur de oven in en om 18 uur aan tafel. Ik zou nooit van mijn man hebben verlangd om dan ook nog eens in de keuken te moeten gaan staan en vanalles te moeten doen in en om de verzorging van de kinderen. Op de echte crisisdagen waar ik niet aan boodschappen en koken toe kwam dan bestelde ik gewoon een pizza of een Chinese maaltijd en liet het thuis bezorgen. Ik vind dat je best in je handjes mag knijpen met een man die zoveel buiten zijn werktijden nog doet. Het is pittig maar denk in oplossingen en niet alleen maar negatief.
Ik ga het s middags koken aan hem voorleggen en het is echt niet zo dat hij lang in de keuken staat hooguit wat bakken vlees of groente met vlees. Ik snij bijvoorbeeld alles. Mijn kind krijst alles bij elkaar dat laat ik niet gebeuren om even te douchen en die 10 minuten kan hij prima even met zijn zoon door brengen lijkt me voor hem ook fijn. En ben ik even kindloos ook wel eens fijn. Ik ga nu op een ander tijdstip douche
Maar waarom niet? Je moet toch douchen en als jij hem niet 10 min kan laten huilen loop je dan de hele dag te sjouwen? Mijn kinderen hebben soms gewoon pech en de baby die er bijna aankomt mooi ook Ik moet eten douchen en naar de wc en de kinderen van school halen en brengen ik plan dingen daaromheen maar kan het niet kan het niet
Ik moet mijn zoon echt wel een half uur voeden hoor anders krijst hij zo lang tot hij weer aangelegd wordt en ik of mijn man moet hem echt omhoog houden anders spuugt hij veel en dit doet hem duidelijk pijn. Ik ben ook echt super blij met wat hij doet. We hebben wel samen voor borstvoeding gekozen dus dat drukke hoort er gedeeltelijk bij. Ik ga het hem zeker wat makkelijker maken en nog meer op me nemen. Alleen hij vergeet soms dat ik ook weinig slaap en rust ondanks dat ik verlof heb ben ik ook altijd bezig alleen niet op de manier waarop hij bezig is. En daar toont hij onbegrip in en dat vind ik niet helemaal te recht en ik accepteer die vernederingen niet.
Ja wel. Vaak in de doek omdat hij last heeft van zijn voeding en ik vind het erg fijn na tig keer onder gespuugd te zijn me op te frissen voordat ik ga slapen. En hij slaapt lastig in bed en als hij slaapt ga ik het huishouden doen het eten voorbereiden of spelen met onze dochter. En heel soms lig ik even op de bank met mijn ogen dicht
Toen mijn zoontje zes weken was zat ik er ook even helemaal doorheen, ik vond dat een super pittige periode. Ik snap ook dat je je verdrietig voelt door de houding van je man, maar ik snap zijn vermoeidheid en frustratie ook. Het is fijn als je hier samen over kunt praten zonder verwijten en met begrip voor elkaar. Kijk wat je kunt veranderen in je planning en spreek je waardering voor hem uit, dan krijg je dit vast ook terug.
Nee ik sjouw niet de hele dag met hem maar ik laat hem niet lang huilen daar sta ik niet achter. Ik draag hem veel. Dan ga ik desnoods douchen als iedereen slaapt.
Jeetje, sommige moeders kiezen er bewust voor om hun kindje niet te laten huilen. Verder is het koken en de kinderen naar bed brengen toch geen opgave voor een man?!? Kom op zeg, ts is de hele dag bezig met haar kinderen! Tuurlijk wil ze ff 10 min onder de douche! De baby is nu 7 weken, de regeldagen komen er aan, clusteren. Ze zitten in de zwaarste periode. Haar man kan echt niet thuis komen en op z'n kont gaan zitten. Terwijl hij kookt moet ts voor de kinderen zorgen. Terwijl de oudste naar bed gaan, voedt zij de baby.
Vlgens mij zijn jullie beide gewoon gefrustreerd en eenzaam in je eigen huis. Misschien begrijpen jullie elkaar niet écht. Aan de oppervlakte wel, maar niet als het gaat om écht begrijpen. Stel vragen aan hem en als hij een verwijt maakt, probeer hem dan te vertellen om jou ook een vraag te stellen? Hij is niet ontevreden over een kruikdop zoals jij aangeeft. Hij is volgens mij ontevreden en gefrustreerd over jullie verbondenheid. Die lijkt (nagenoeg) weg te zijn. En die krijg je alleen maar terug door te vragen en te praten. Ga eens met z'n tweeen weg. Al is het voor 2 uurtjes een hapje eten of een stuk wandelen. Iets wat jullie voor de kinderen weleens deden. Ga elkaar terug vinden.