Wat heftig!! Ik hoop niet dat je ook maar enigszins aan jezelf gaat twijfelen. Er is niets mis met jou he!! Jij bent hier niet schuldig aan. Mijn schoonouders vallen hierbij in het niet. Dit is echt niet normaal meer. Ik denk dat je dat plaatje waarin jullie (met een kindje) feestdagen, andere dagen kunnen vieren. Dat jullie kindje daar kan logeren, schoonouders af en toe oppassen. Ik ben zelf echt een familiemens en hecht aan dat soort dingetjes veel waarde. En ik begrijp het helemaal dat je blijft proberen om het contact goed te houden: voor je man, voor jullie toekomstige kindje. Het had zo leuk kunnen zijn! Gewoon die kleine dingetjes: jullie met familie en kindje naar speeltuin/zwemmen/ pretpark e.d. Helaas is er nu veel gezegd, te veel. Praten heeft geen zin meer. Ze zijn heel duidelijk geweest en zeker het laatste moment met jouw schoonvader. Alles is gezegd. Je zal het ideale plaatje uit je hoofd moeten zetten, hoe moeilijk ook en de situatie moeten accepteren hoe deze is. Dit kan zo niet!! Zij hebben jou zo niet te behandelen! Ik denk dat je met je man om de tafel moet zitten en hele duidelijke, concrete afspraken maken. Voor jezelf eerst duidelijk hebben: wat wil ik? En vanuit daar handelen. Ik snap dat het zijn ouders zijn, maar dit is echt niet normaal meer. Dus concreet bijvoorbeeld: - Ouders niet meer welkom in jullie huis. Ze komen niet meer verder dan de voordeur. Neem desnoods een deurbel met intercomsysteem zodat je ze niet direct al scheldend in de gang hebt, mocht je man zich niet sterk genoeg voelen om hun de toegang te ontzeggen. Of als jij alleen thuis bent, je niet veilig voelt. - Als man nog contact zou willen met zijn ouders, gaat hij daarheen, zonder jou en zonder jullie toekomstige kindje. Hij is vrij om contact te hebben met zijn ouders, maar ik zou niet kunnen begrijpen dat een man nog contact zou willen hebben met mensen die zijn vrouw (moeder van zijn toekomstig kindje) een hoer noemen. Maar dat is een beslissing die alleen hij kan maken. - Toekomstig kindje zal zijn opa en oma niet kennen. Je wil niet dat jouw schoonmoeder jullie kindje leert dat jij een hoer bent. - Hebben jouw schoonouders een sleutel van jullie huis? Sloten veranderen, echt doen hoor!! Ga daar niet heen om een hoop heisa voor die sleutel, maar verander de sloten. - Als jullie kindje geboren is kun je uiteraard gewoon een kaartje sturen, maar ze zijn niet welkom in jullie huis. Ze zullen het kindje dan ook niet zien. En niet verder komen dan de voordeur (intercomsysteem, kan in zo'n situatie ideaal zijn) Je zal moeten bepalen wat je zelf wil, wat je eigenlijk wil (het mooie plaatje) dat zal niet meer gaan. En je mag best wat eisen stellen hoor: ook al zijn het zijn ouders, dan nog zullen ze respectvol met je om moeten gaan. Normaal gesproken ga je praten, desnoods met mediation, maar hier is echt al genoeg gezegd en zul je moeten handelen.
Ik zou nooit maar dan ook nooit meer contact met zr opnemen en io zou verwachten wat je partner het zelfde doet. Dit gaat echt zo gigantisch te ver! Vind het echt heel erg voor je dat je dit hebt moeten meemaken ! Sterkte met alles.
Die zijn echt knettergek! Ik zou met zulke mensen echt geen contact meer willen hebben. Mocht je echt nog contact willen hebben dan hoop ik dat jullie eruit kunnen komen en ze je eindelijk eens met respect gaan behandelen. Is hij enigst kind?
De eerste keer nadat ze me hoer hadden genoemd, waren ze er bij mij niet meer ingekomen. En dat je schoonvader weer aan je deur komt en gewoon verder gaat waar hij driekwart jaar terug was gebleven, zegt naar mijn mening dat hij onverbeterlijk is. Daar ga je toch geen gesprek meer mee aan? Ik had hem vriendelijk gevraagd het huis te verlaten en anders had ik de politie gebeld. Natuurlijk zijn het je man zijn ouders. Maar je gelooft toch niet dat ze nog ooit normaal gaan doen? Dat heeft je schoonvader toch wel bewezen met zijn bezoekje. Never gonna happen! Die mensen sporen gewoon niet.
In mijn mans familie is ook iemand die mij dus echt niet mag, waarom weet ik niet. maar zij is dus de enige persoon op de hele wereld die mij continu verwijten maakt. Ook heeft ze altijd opmerkingen over hoe wij onze zoon opvoeden en laat ze altijd duidelijk merken dat zij het beter weet. Na dit enkele jaren te hebben gelaten voor wat het is hebben we sinds twee jaar het contact verbroken. Ik ben er echt helemaal klaar mee en mijn man ook. Als ik nu een verjaardag vier nodig ik haar dus niet uit. Mijn feestje, mijn dag, mijn leven, mijn keuzes. En zij hoort daar niet meer bij. Heerlijk rustig moet ik zeggen. Ik hoor af en toe wel van familie dat ze beledigd is omdat we haar niet uitgenodigd hebben voor het een of ander, nou jammer dan. Ik ga mijn tijd niet meer verspillen aan mensen die mij niet aardig vinden en die ik daardoor ook niet meer aardig vind. Mijn energir steek k liever in alle echte vrienschappen en familiebanden die ik gelukkig in overvloed heb. Mijn tip voor jou: steek je energie in mensen die je aardig vindt. Bespreek met je man wat hij wil, als hij contact wil houden dan is dat prima maar dus niet in jullie huis. Dan zou hij gewoon op de koffie kunnen gaan bij zijn ouders zonder jou. Succes !
Ik sta echt met mn mond vol tanden.. ik heb geen idee wat ik moet zeggen! Meid, twijfel niet aan jezelf alsjeblieft. Zij zitten fout en niet jij of je man. Hele dikke digi-knuf!
Zow wat een verhaal. Ik weet eigenlijk niet wat ik moet zeggen. Ten aller eerste echt respect voor jou dat je je zo in kunt houden en toch nog pogingen waagt om het contact goed te houden. Ik zou dit echt niet hebben gepikt en volgens mij hadden ze van mij allang een aantal dreunen gehad. Zo'n mensen verdienen het niet om gerespecteerd te worden. Een hele lastige situatie voor je man. Ik vind het ronduit schandalig dat ze zo'n hatelijke dingen kunnen zeggen. Ik wens jou alle geluk van de wereld en hoop dat jullie snel een kindje mogen krijgen.
Ik zou er nu helemaal klaar mee zijn. En dat hun duidelijk maken ook. Jullie/jjj verdienen het niet om zo behandeld te worden. Vreselijk van die mensen die er een eigen draai aan geven en totaal niet naar hun eigen aandeel kijken
Wauw mijn mond valt hier open! Hoe DURFT hij!!! Sorry, maar die had ik echt mijn huis uit gegooid voor altijd en het contact verbroken. En "het zijn toch mijn man z'n ouders"... ja en?? Mogen ze daarom alles maar zeggen en doen? Kom nou! Jouw man is volwassen, heeft een leven met jou samen en zijn ouders hebben dat te respecteren. Jeetje mina wat een bizar verhaal zeg. Ik vind zeker dat je mensen een tweede kans moet geven, maar in dit geval hebben zij alle ramen ingegooid en is het klaar. Ik zou heel goed met je man in overleg gaan en hem goed duidelijk maken dat voor jou dit de grens is en je zijn ouders niet meer wilt zien en dat ze niet welkom zijn in jullie huis. Wil je man ze zien? Prima, gaat ie naar hun toe. Heb je weleens gevraagd waar die haat naar jou toe vandaan komt? Is er iets voorgevallen? Je kunt toch niet iemand haten om niets?
Flabbergasted Maar ik ook! Jeetje, kunnen jullie niet emigreren en die hele zooi achter je laten? Nee, natuurlijk kan dat niet, want je hebt nog genoeg goede mensen en dingen hier... Ja sorry, ik weet ook niet wat je hier mee moet. Ik snap ook niet wat de reden was van schoonpa om toch ineens te komen. Maar jullie hebben het 9 maanden volgehouden om geen contact te hebben. Ik zou zeggen: Gewoon zo laten. De volgende keer niet meer binnen laten. En bij laster een aanklacht indienen.
Wat nu? Niets. Ik denk dat jullie zelf ook wel door hebben dat er rust gekomen is sinds jullie geen contact meer hebben. k zou het laten voor wat het is, dit gaat toch niet meer goed komen, ze hebben duidelijk totaal geen respect voor hun zoon of voor jou.
Pfff Jeetje zeg. Ik zou ze nooit weer binnen laten. Misschien eventueel een melding doen bij de politie. Ik vind het nogal wat dat je schoonvader je zo bedreigd.
Het getuigt van bar slecht ouderschap wanneer ouders hun kind en de partner daarvan op deze wijze bejegenen. Wat een voorbeeldfunctie, ongelofelijk! Zoals hier ook wordt aangegeven, praat met je man/vriend. Ga samen kijken hoe jullie het onderling kunnen oplossen. Wat wil je man/vriend? Je laten beledigen in je eigen huis (of eigenlijk waar dan ook) is absoluut not done! Wanneer hij nog contact wil houden met zijn verwekkers dan moet hij hun maar opzoeken. Kies voor jezelf en kies voor rust in je huis. Helemaal nu je in de medische molen zit. Je schrijft ook dat ze hetzelfde bij zijn ex hebben gedaan toch? Dan gaan ze waarschijnlijk bij een eventuele volgende relatie weer dwarsliggen. Is hij soms enig kind? Ik heb nog even bij mijn vriend geïnformeerd, maar als zijn vader mij "hoer" of "plakkut" zou noemen, dan hoefde mijn vriend zijn vader ook niet meer te zien.
Wat nu? Jeetje meisje, moet je dat nog vragen? Weg met die mensen! Weg met die lui, pure vergif! Dat moet je niet in je leven willen. Voor je man kan ik niet praten, maar als hij verstandig is, doet hij hetzelfde. Volledig uit je leven ermee. Dit soort volk kun je zonder, geloof me. Jeetje, wat heb ik met je te doen... Maar... niet onoplosbaar. Ook jezelf aanleren eerst te kijken wie er voor de deur staat en bij onuitgenodigd onplezierig volk gewoon de deur dicht laten. En geef jezelf een grote schouderklop. Zoals ik het kan lezen, ben jij de verstandigste geweest in deze hele situatie vandaag en hebt je niet verlaagd naar zijn niveau (en jeetje wat een laag niveau is dat zeg, dat mag haast geen niveau meer heten...) . Echt compliment, ik geloof dat ik schoonpa allang aan zijn toupet door de brievenbus naar buiten had getrokken...
Nee, bij gewone normaal denkende mensen kan dat dd niet. Maar deze mensen haten haar gewoon vanwege het feit dat zij schoondochter is. Dat is voor deze mensen al genoeg. Ik zeg het je... rijp voor het gesticht. Niet meer te redden deze gedachtengangen hoor. Moet je geen energie meer in willen steken, hoe goed je het ook bedoeld. Uiteindelijk ben jij degene die aan het kortste eind gaat trekken. Deze mensen zullen niet eerder stoppen voordat ze bereikt hebben wat ze willen bereiken en dat is in ieder geval jullie relatie vernietigen.
Volledig negeren, misschien zelfs aangifte doen of melding van dreiging. Voor hetzelfde geld kom je ze een keer alleen tegen en dan? Ik weet niet of jullie in dezelfde woonplaats wonen, maar als dat zo is, zou ik zelfs er over denken om een paar plaatsen verderop te gaan wonen. Hoe verder je weg woont, hoe fijner dat is! Kun je ook echt een leven opbouwen zonder die gasten. Sterkte in ieder geval.
De tranen staan in m'n ogen van jullie lieve reacties, ik had nooit gedacht zoveel steun te krijgen. Want ja, natuurlijk ga je denken "als ik nou maar dit", "had ik nou maar dat" en "was ik nou maar zus". Vooralsnog heb ik er spijt van dat ik die man heb binnengelaten- hoewel het erg prettig voelde om hem nou eens in z'n gezicht te zeggen dat ik 'm een lul vind Zelfs de kerstengel zelf bevatte een steek onder water: er hing een kaartje aan waarop stond "Hij die zonder zonde is, werp de eerste steen," getekend "ouders". Ze zijn dus kwaad omdat man het contact verbroken heeft. Een kerstengeltje met een verwijt, heb je het zouter gegeten? Ik heb de hele nacht zitten malen over dat bezoek en ook vandaag knallende koppijn gehad. Ik wil ze inderdaad het liefst niet meer in m'n leven en heb wel tegen mijn man gezegd dat ik zijn ouders niet meer over de vloer wil. Ook omdat schoonpa zo agressief deed en ik het nog wel zie escaleren. Ik ben klein van stuk maar (mede door geweld door ex) wel dusdanig gebekt dat ik niet m'n mond hou bij dreigende agressie, wil je slaan dan sla je maar, maar ik ga je niet het genoegen doen dat ik eerst nog m'n angst ga etaleren. Mijn man weet dat en ook hij ziet die bom nog wel gaan ploffen. Mede daardoor voelt hij zich erg ongemakkelijk, omdat ik van hem verwacht dat hij voor mij opkomt maar hij niet gewend is om tegen zijn ouders in verweer te gaan. Hij heeft tot bijna z'n 30e thuisgewoond, niet omdat hij dat wou, maar omdat zijn ouders een bedrijf aan huis hadden en zij de zaak zonder hem (al dan niet zogenaamd) niet aankonden. Toen hij een relatie kreeg met E. (ex) accepteerden die ouders dat niet en noemden ze haar ook hoer e.d. Toen hij uit de zaak stapte, is hij uit huis gegooid. Ook heeft hij, na geweld jegens E., een keer anderhalf jaar geen contact met z'n ouders gehad. (Was het daarbij maar gebleven, denk ik geregeld, wat had ik dán een rust gehad....) Overigens, voor wie het vroeg (meerderen dachten het al): hij is inderdaad enigst kind! @Booey: dat van die plakkut was omdat mijn man, zeker in het begin van onze relatie, soms een kort lontje had en niet goed in staat was om conflicten uit te praten. (Verbaast me niet echt, met zulke voorbeelden...) Dus als wij ruzie hadden, dan riep hij dat ik het huis uit moest gaan en dat hij mij niet meer wilde zien. Ik liep dan een blokje of even naar de stad ofzo en ging dan weer terug naar huis, was man afgekoeld en konden we alsnog praten. Mijn schoonvader noemde mij plakkut omdat een 'normale vrouw' dat volgens hem nooit geaccepteerd had van mijn man en bij hem zou zijn weggegaan. Ook daardoor voel ik me zo gesteund door de reacties: misschien pik(te) ik wel teveel van man, maar dat maakt mij nog geen plakkut, want van schoonouders accepteer ik blijkbaar ook te veel. Mijn man is inmiddels trouwens véél minder kortgelont en als 'ie echt boos is gaat 'ie zelf even een blokje om in plaats van mij het huis uit te jagen. In die zin heeft hij altijd erg opengestaan voor een andere manier van met elkaar omgaan, ook bij mijn familie ligt hij erg goed. Juist daarom vind ik het zo erg hoe zijn ouders met hem omgaan. Als zijn ouders boos op hem zijn, zeggen ze ook dingen als "Val dood," "Sterf," "Je bent mijn zoon niet meer," en "Jou hoef ik ook niet meer te zien." Daarna lopen ze boos weg of hangen ze kwaad op en de volgende keer staan ze er weer en gaan ze verder waar ze gebleven zijn. En dat gaat ver: ik kan er een boek mee vullen. Alles willen ze weten. Bijv., als ze horen dat wij mijn mans oude fiets naar de kringloop hebben gebracht, dan schelden ze m'n man uit voor stomme kl.ootzak (want die fiets was nog heeeeel veel waard volgens hen) en rijden ze de dag daarna naar de kringloopwinkel om te kijken voor hoeveel 'ie weggaat. Toen we op vakantie waren geweest, belde mijn schoonmoeder verontwaardigd op met de vraag waar zijn trouwpak was, let wel, dit is het trouwpak waarin hij met E. getrouwd is toentertijd. Sorry, maar dat hoef ik niet elke dag pontificaal in de kast te zien hangen, het ligt in een koffer op zolder. Maar omdat zij het jaren geleden betaald hebben, willen ze dat het in de kast hangt. Niet eens omdat ze E. zo mogen (die haten ze ook) maar omdat dat pak dus van hen is. Nee, ik vergis me: de hele man is van hen. Dat zeggen ze zelf ook, ze haten mij omdat ik hem heb afgepakt. Het liefst zou ik inderdaad verhuizen, maar in verband met mijn mans werk is dat niet handig. Maar dat wil niet zeggen dat ik m'n mond nog ga houden. Ik ben er zo klaar mee en vreet me een dag later nóg op. Op die manier krijgen ze precies hun zin, want dit vreet natuurlijk aan m'n man en mij en 'dus' ook aan onze relatie. Zeker omdat man wel wat gewend is van hen en daardoor redelijk 'murw', hij kwam een paar weken geleden n.b. met de suggestie om het weer goed te maken met zijn ouders en dat wij daar langs zouden gaan om te praten. Ik heb toen gezegd dat ik geen teen die kant op zet en dat zijn ouders allereerst hun excuses gaan maken voor dat contacteren van mijn ex, zo niet dan wil ik ze niet meer zien. Man heeft gezegd dat ze dat nooit zouden doen en of ik er toch ajb over wilde denken om het goed te maken, mijn antwoord was hartgrondig NEE. Ik praatte tegen een muur en heb hem uiteindelijk een lijstje overhandigd met 100 redenen waarom ik zijn ouders niet meer wilde zien. (Misschien kinderachtig, maar als je in een kringetje blijft praten moet je wát.) Nadien heb ik hem er niet meer over gehoord en was het weer rustig, tot het bezoek van schoonpa dus.
En dat is het. Je hebt hem gejat en ze willen hem terug. Pffff vermoeiend dit. Kan me voorstellen welk effect dit heeft op je relatie.