Ook herkenbaar ja. Mijn moeder heeft ook geregeld aangeboden of ze niet ook eens contact op zou nemen met mijn vader, om te vertellen dat zijn kinderen veel pijn en verdriet hebben van zijn gedrag. Maar wij hebben dat altijd tegengehouden, omdat het toch geen zoden aan de dijk zou zetten. Als hij er al op zou reageren, zou het toch niet verder komen als dat wij haar voor ons karretje zouden spannen en dat het toch heel anders zit allemaal... Maar het doet haar ook veel verdriet om te zien hoe hij ons behandelt (en hoeveel verdriet ons het doet)
Ik begrijp dat je een lening bij de IBG/DUO bent aangegaan? (aanvullende beurs/bijlenen enzo) Als het goed is kun je dan gewoon aanvragen om op basis van koopkracht terug te gaan betalen (dus lager maandbedrag). Je betaalt dan 15 jaar lang elk jaar een bedrag (koopkracht wordt elk jaar opnieuw vastgesteld) en wat er na die 15 jaar nog als restschuld overblijft, wordt kwijtgescholden. Dat was in elk geval de regeling toen ik nog studeerde... Als je het terugbetalen tijdelijk stop zet, komt die periode er wel bij, bij die 15 jaar, in de zin dat je uiteindelijk dus 15 jaar effectief betaald hebt. Dus als je nu bijv. 2 jaar aan het terugbetalen bent en je zou het nu een jaar stopzetten, dan ben je niet over 13 jaar klaar met terugbetalen, maar over 14 jaar (waarbij je dan dus 13 jaar daadwerkelijk betaalt) Als het om een (studenten)krediet bij de bank gaat, zullen de regels wel weer anders liggen. Waar het de rechtsgeldigheid betreft ivm minderjarig zijn: ik ben geen jurist en weet het ook niet zeker, maar volgens mij is jouw handtekening wel degelijk rechtsgeldig, omdat je ouders meegetekend hebben en daarmee dus ingestemd hebben met het feit dat jij die lening afgesloten hebt.
Kwijtschelding is tegenwoordig niet meer zo makkelijk. Dan zou je tot die 15 jaar afgelopen zijn dat lagere maandbedrag moeten betalen en daarbij moet dus wel elke keer je draagkracht maar ook de draagkracht van je partner mee genomen worden. Ik ben niet van plan om nog 15 jaar in de bijstand te zitten natuurlijk dus voor die 15 jaar om zijn hebben wij allang weer werk (daar ga ik tenminste van uit) Dan zouden wij weer een hogere draagkracht hebben en dan vervalt meteen je recht op kwijtschelding alweer. Dus als ik nu stel een jaar lang een lager maandbedrag zou betalen dan tikt die rente gewoon lekker door en als we dan na een jaar weer volop werk hebben (ik zeg maar wat) ja dan kan ik alsnog de volle pond gaan betalen en heb ik een jaar lang alleen maar rente betaald en dus eigenlijk niks afgelost. En ik ben er dus net achter gekomen door in mijn gegevens te duiken dat ik 17 was toen ik met de opleiding begon, maar dat ik net 18 was toen die lening is aangevraagd door mijn ouders, maar op mijn naam. Dus is gewoon rechtsgeldig. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan, maar ja wij konden allemaal niet weten dat het zo zou gaan lopen natuurlijk! Liefs
Jeetje meid ik begrijp dus dat het nog erg recent is dat je het contact verbroken hebt. Bah een verse wond dus!! Tjah wat je zegt, jij en jou kinderen zijn al vanaf het begin hier de dupe van, maar er wordt alleen maar gezegd dat je stiefmoeder en stiefkinderen niet de dupe mogen worden. Nou naar mijn mening is hij degene die ze daar de dupe van laat worden... Heel schrijnend allemaal. Mijn ouders hebben ook meteen gezegd toen ze uit elkaar gingen dat ze alles zo goed mogelijk voor de kinderen willen houden. Ze wouden ook echt vrienden blijven, maar zijn nieuwe vrouw accepteert dat niet en is op 1 of andere manier bang dat als mijn moeder nog teveel in zijn leven zit dat hij op een dag dan weer terug wil. Dus door haar invloed houd hij nu ook de boot af tegen mijn moeder. Terwijl mijn moeder eigenlijk alleen maar normaal contact wil omwille van de kinderen. Dus ondanks zijn beloftes zijn wij als kinderen nu WEL de dupe er van. En nu onze zoon ook. Hij is dan nu nog niet op een leeftijd dat hij dat snapt, maar hoe moet ik hem over een tijdje uitleggen waar zijn andere opa is??? Dat zijn dingen waar ik nu dus regelmatig over na denk! Liefs
Je bent volgens mij iets jonger dan mij (ben zelf 32), dus het is best mogelijk dat de regels in die tussentijd veranderd zijn, maar bij ons is het in elk geval zo dat elk jaar opnieuw onze draagkracht berekend wordt. Dus als wij dit jaar flinke loonsverhoging zouden krijgen, wordt dat voor volgend jaar meegenomen in de berekening en gaan we ook navenant meer terugbetalen (maar wel nog steeds naar draagkracht). Man en ik hebben allebei een studieschuld en elkaars inkomen (én feit dat we allebei terug moeten betalen) wordt ook meegenomen in de berekeningen. Als tussentijds de situatie flink veranderd zoals bij jullie (hopelijk snel), dat je van bijstand naar een betaalde baan gaat, kun je ook tussentijds opnieuw je draagkracht laten meten, waarbij je dan aangeeft dat ze met recente cijfers rekening moeten houden (belastingaangifte van afgelopen jaar en volgens mij kan je zelfs aangeven dat je verwachte cijfers van dit jaar wilt gebruiken). Maar, nogmaals, het kan best zijn dat de regels in de tussentijd aangepast zijn. Van die aanpassingen weet ik verder niets, alleen van hoe de situatie was in de tijd dat ik studeerde
Die heb je al gevonden.... precies zo verwoorden zoals je het nu in deze post hebt gezet. Daar is niks mis mee, het is duidelijk omschreven en het zit je dwars, en terecht, dat zou ok aan mij bijten. En je blíjft netjes. Netjes maar wel heel duidelijk. Ik zou het er precies zo neerzetten. Laat hem daar ook maar eens even over gaan nadenken.
Ja, klopt, de definitieve breuk is nog maar heel recent. Maar wel een proces waar we 10 jaar mee bezig zijn geweest aan vooraf gegaan, dus het speelt al een hele tijd. En inderdaad, hij is zelf degene die ervoor gezorgd heeft dat hen nu ook de dupe worden. Het is niet alsof we in de afgelopen 10 jaar niet vaak genoeg hebben geprobeerd duidelijk te maken dat het best leuk zou zijn als hij ook eens wat meer vanuit zichzelf zou laten horen. Wat verwacht hij dan, dat we toch op de verjaardag van ons halfzusje komen en dan schijnheilig "gezellig" gaan zitten doen? En stiefmoeder is ook altijd welkom geweest om langs te komen en wilden ook best bij hun langskomen als mn vader moest werken ofzo, maar dan was het altijd alleen maar van "ja, maar je vader moet werken, dus gaat niet" en moeilijk, moeilijk, moeilijk. Ja, graag of niet natuurlijk, maar kom dan nu niet zielig doen over "de rest er de dupe van laten worden". Scheelt hier denk ik wel dat we allemaal al volwassen waren toen mijn ouders gingen scheiden, er hoefde voor ons dus niets meer geregeld te worden en wij hadden onze ouders in zoverre ook niet meer nodig om dingen te kunnen regelen, aangezien we alle drie inmiddels handelsbekwaam waren. Voor mijn eigen kinderen vind ik het ook misschien nog wel het moeilijkst... De jongste begrijpt het ook allemaal nog niet, voor haar is opa sowieso een volstrekt vreemde. De oudste wordt over 2 maanden 4 jaar, die heeft er dus al wat beter besef van. Toen ze nog wat jonger was, kwamen we ook nog wel eens daar, toen herkende ze hem ook nog wel. Maar de laatste 1,5 jaar ofzo hebben we elkaar zo weinig gezien, dat ze hem compleet 'vergeten' is... Ze vindt het wel heel leuk om met mn halfzusje (die is nu pas 8 geworden) te spelen. Ze kan zich S. (mn halfzusje dus) dus wel goed herinneren. Maar opa is voor haar nu geen opa, maar de papa van S. Dat S. ook mijn (half)zusje is (en dus haar papa ook mijn papa), dat snapt mn dochter dus helemaal niet, die link krijgt ze maar niet gelegd, terwijl ze heel goed weet dat opa&oma de papa & mama zijn van haar papa en dat oma de mama van mij is. Ik ben nu ook opgehouden met haar proberen dat uit te leggen. Wat heeft het voor meerwaarde om haar te vertellen dat dat opa is, als opa er toch nooit is? Dan maar de papa van S. hoor. Weet de papa van S. dus ook gelijk wat hij allemaal mist en wat voor impact zijn gedrag hier heeft (dat is wel 1 van de dingen die ik hem dus ook zo ga vertellen in de reactie die ik nog moet gaan maken). Vind het alleen wel sneu voor m'n dochter dat zij nu dus niet meer met S. kan spelen We wonen te ver van elkaar om eens wat af te spreken, dat S. bijv. zo naar ons zou komen (met 8 is ze onderhand oud genoeg dat ze, als we in dezelfde stad zouden wonen, zelf op de fiets zou kunnen komen ofzo, maar we wonen een km of 60 uit elkaar)
@Jvtje, ik ben inderdaad iets jonger. Ik ben 24 en word dit jaar 25! En ja ik heb dus vandaag even opgezocht wat die regels zijn voor kwijtschelding dus vandaar! Maar goed die schuld vind ik nog niet eens het belangrijkste... het gaat mij er om dat mijn vader gewoon totaal geen moeite doet om contact met ons te zoeken en gewoon een verjaardagsfeest houd zonder ons uit te nodigen. Dat steekt gewoon. Ik ben het eens met Booey over wat je terug kunt sturen! Je beschrijft het namelijk precies zoals het is, maar het is geen modder gooien zoals jij het neer zet. En inderdaad sneu voor je dochter en je halfzusje dat ze door deze situatie elkaar eigenlijk niet meer kunnen zien, maar nogmaals dit ligt niet aan jullie. De moeite moet van beide kanten komen vind ik en anders houd het een keer op! Jij ook sterkte in ieder geval en bedankt voor je ervaringsverhaal! Doet me goed om die verhalen te lezen van personen die in een soortgelijke situatie zitten! Liefs
Je vader zit nu in de schuldsanering begrijp ik? Als dit zo is heb je er al eens aan gedacht dat hij of zij eventueel zwart werken? Want in de schuldsanering mag je niet zomaar een andere auto kopen. je mag uberhaupt maar een auto van ik meen max. twv 5000 euro op dat moment hebben. Daarbij als hij ineens dingen kan kopen buiten weekbudget om zou er bij mij een belletje rinkelen. Enne staat je vader zijn handtekening ook op het contract van de lening? Eens navragen bij de rechtswinkel of hij dan niet ook verplicht is mee te betalen. Verder wens ik je heel veel sterke met dit. Vreselijk om zo te zitten
Hallo dames, Even een update! Ik heb vanavond met mijn vader gebeld om een rustig verhaal te halen over het feit dat wij niet uitgenodigd waren op de verjaardag van zijn stiefzoon. Er kwam een slap excuus uit dat omdat wij 2 weken terug niet langs zijn geweest en mijn moeder vervolgens 2 keer gesmst had naar hem met de vraag waarom hij niet meer mee betaalde hij er van uit was gegaan dat wij geen zin er meer in hadden, of boos waren en dat we dus niet meer langs wouden komen. Nou sorry hoor, maar als je denkt dat je eigen dochter geen zin meer heeft om langs te komen of misschien boos is dan ga je dat toch niet zo naast je neer leggen??? Dan pak je toch de telefoon om haar te bellen en te vragen of er iets aan de hand is en wat er dan is? Nou dat was dus niet in hem op gekomen! Hij zei doodleuk: "waarom moet ik altijd bellen?'' Hij belt echt nooit dus die zin sloeg al nergens op. Vervolgens zegt hij dat hij geen zin heeft om zielig te doen aan de telefoon... Dat is geen zielig doen dat is gewoon vragen aan je dochter hoe het met haar gaat en of er wat aan de hand is!!! Afijn om een lang verhaal kort te maken uiteindelijk gaf hij toe dat dat stom van hem was en bood zijn excuses, maar goed dat vond ik een beetje laf. Hij begon vervolgens mijn moeder helemaal zwart te praten en dat hij er verdriet van heeft elke dag dat wij wel regelmatig bij haar over de vloer komen maar nooit bij hem. Toen heb ik ook gezegd dat mijn moeder ook regelmatig bij ons komt en dat ik dat van hem niet kan zeggen... Nou daar was hij even stil van, maar uiteindelijk gaf hij mijn moeder overal de schuld van en ik moest maar tegen haar zeggen dat hem niet meer moest smsen. Ik ben vorige week voor onderzoek in het ziekenhuis geweest om te kijken of ik een trombosebeen had. Gelukkig alles in orde, maar mijn moeder had hem dit even gesmsd zodat hij op de hoogte was... Nou hij vond het waardeloos dat zij daar over smste en bla bla bla.... Nou goed ik heb ook gezegd dat ik niet degene ben die haar eigen moeder gaat vertellen dat ze niet meer naar hem mag smsen... Ja als hij daar een probleem mee heeft dan zegt hij dat toch lekker zelf tegen haar... betrek mij daar niet in!!! Uiteindelijk begon ik weer over die schuld en die dure auto voor de deur. Nou die auto heeft zijn broer dus gekocht en staat dus niet op naam van mijn vader. En verder draaide hij natuurlijk zijn kont er weer uit. Ik heb hem flink de waarheid verteld en toen werd hij chagrijnig en verbrak de verbinding. Nou ik dacht stik er dan maar in, want hij heeft er altijd al een handje in gehad om nooit naar zichzelf te kijken en altijd de vinger naar een ander te wijzen... Nou hij denkt maar even na. Prompt krijg ik 20 minuten later een sms van hem met het voorstel dat hij donderdagavond langs wil komen om dingen uit te praten. Nou dat vind ik al heel wat, want dan heeft hij dus toch nagedacht over wat ik gezegd heb en zelfs een klein beetje besef dat degene is die fout bezig is anders had hij nooit een sms gestuurd met de vraag om dingen uit te praten. Dus het zal mij benieuwen donderdag. WORDT VERVOLGD!! Liefs
Heel veel sterkte met het gesprek donderdag! (ik heb je verhaal even vluchtig gelezen, wat verdrietig voor je..) Ik hoop dat je er met een goed gevoel uitkomt, voor zover mogelijk.
Sunny, dit is al een vooruitgang dat je vader donderdag naar jullie komt. Dan is er toch ergens een lichtje gaan branden. Ik duim voor jullie, hopelijk ziet je vader in dat dit zo niet kan en wordt hij weer een goede vader/opa voor jullie.
Jeetje, wat een nare situatie zeg.. Maar over die studieschuld....die kan je inderdaad met handtekening van je ouders "gewoon" aanvragen. Maar, je betaald terug naar je inkomen. Daarbij kijken ze niet naar het inkomen van je ouders, maar die van jou en je partner. Ik zou even contact opnemen met DUO. Een vriend van mij heeft ook zonder werk gezeten en die betaald nu 50 euro per maand terug.
Ja, ben ik het helemaal mee eens. Daarom zijn wij uiteindelijk ook gestopt met energie steken in het onderhouden van het contact, want er kwam toch nooit wat terug. Ergens houdt het dan op. Dan steek ik die energie toch een heel stuk liever in mijn eigen gezinnetje
Knap dat je gebeld hebt! En dat je vader kennelijk toch nagedacht heeft over wat je verteld hebt. Ben erg benieuwd naar je gesprek donderdag. Al die excuses en eromheen gedraai is wel heel herkenbaar... En ook dat niet naar zichzelf kijken, nee, het ligt altijd aan de anderen. Hoe vaak wij al niet met z'n drieën onze vader gewezen hebben op iets, hoe wij vonden dat hij met ons omging enzo, maar nee, dan zagen wij dat gewoon weer verkeerd, of nog beter: spanden we vast samen om hem zwart te maken... Terwijl we dergelijke ervaringen alle drie afzonderlijk van elkaar hebben. En dat gedoe om geld is ook al zoiets... mijn vader zit ook in de financiële problemen (met behulp van een neef van mn stiefmoeder weten ze nét uit de schuldsanering te blijven), maar dat hebben ze over zichzelf afgeroepen, dus heb ook niet met ze te doen wat dat betreft. Ik snap best dat ze daardoor niet zomaar 'even' naar ons toe kunnen komen, is toch iets van 130km reizen (heen en terug), maar dat is geen excuus om dan maar helemaal geen contact te zoeken. We zitten allebei bij Ziggo en kunnen dus via de vaste lijn onderling gratis bellen. Een smsje af en toe is ook zo duur niet, tegenwoordig heeft hij ook WhatsApp, zit op hyves, op facebook er is e-mail... Meer dan genoeg mogelijkheden dus om gewoon af en toe eens wat te laten horen zou je zeggen. Maar het blijft gewoon oorverdovend stil... Nog geen "like" of berichtje op facebook als ik er eens een foto van m'n kinderen plaats, of een grappige uitspraak van de oudste plaats ofzo... (en ik weet dat hij regelmatig wel op facebook actief is, want zie geregeld langskomen dat hij weer één of ander spel gespeeld heeft...) In augustus is m'n jongste flink ziek geweest, waarvoor we een aantal keren naar het ziekenhuis moesten, ook wel eens een update over geplaatst, maar ook weer 0,0 reactie (ook niet van mn stiefmoeder trouwens). M'n stiefmoeder heeft in het begin nog wel eens geprobeerd wat contact te onderhouden met ons, dan smste ze wel eens, of spraken we elkaar op MSN. Maar dan werd m'n vader dus vervolgens boos dat zij dingen wist die hij (nog) niet wist :x Het kwam vervolgens alleen niet in hem op om dan zélf eens contact te zoeken... Maar ja, als je hem erop aanspreekt, is het toch allemaal niet waar, ligt het niet aan hem, heeft hij dat nooit gezegd/gedaan, "en jullie bellen toch ook niet??" (niet meer nee, dat klopt), nou ja, je zult zelf de excuses ook wel in kunnen vullen. Nou ja, heel verhaal weer, maar hoop in elk geval voor je dat er donderdag inderdaad wat uitkomt, dat je vader inderdaad tot inzicht is gekomen dat hij misschien zelf (ook) wel iets aan zijn houding kan veranderen en niet dat hij je alleen maar wil komen vertellen dat je het allemaal niet zo zwart-wit moet zien... (sorry, wil niet doemdenken, maar op dit moment heb ik nog weinig vertrouwen in vaders zoals die van jou en mij... )
bedankt voor de reacties. Ik laat donderdag/vrijdag weten hoe het is gegaan! Ben allang blij dat hij zelf een stap zet om dingen uit te praten. Wat betreft de schuld, ik weet dat je het bedrag tijdelijk kan verlagen, maar het is nogal een schuld en er zit zo'n 3,58 % rente overheen dus dan betaal je eigenlijk alleen maar rente en verlaagt er niks aan de schuld. We hebben het gisteren uitvoerig bekeken wat verstandig is en we houden het op dit bedrag. Tot nu toe kunnen we het nog betalen elke maand. En dan hebben we er straks weer profijt van. Bedankt voor alle tips! Liefs
@Jvtje, ja nou ik ben ook wel wat huiverig hoor voor donderdag. Hij gaat sowieso weer mijn moeder zwart praten en beweren dat ik mijn moeder heilig vind. Hij zo jaloers op het feit dat wij nu zo'n goede band hebben en elkaar regelmatig zien, maar nogmaals dat is iets waar van beide kanten energie wordt in gestoken dus als hij ook weer zo'n band wil zal hij daar zelf aan mee moeten werken. Hij beweerde eerst in het gesprek ook dat ik alleen maar er op uit was om hem te kwetsen, nou toen ben ik goed kwaad geworden, want dat hij zo over mij denkt dat pik ik dus echt niet. Hij kent me verdorie al bijna 25 jaar en dan denk je zo over je eigen dochter... Daar kan ik met mijn verstand niet bij. En hij zegt inderdaad ook altijd dat het niet zo is en dat hij dat niet gedaan heeft en dat mijn moeder en ik samen spannen tegen hem... Pure jaloezie gewoon. Hij moet juist blij en trots zijn dat het contact tussen mij en mijn moeder zo goed is als ouder zijnde en misschien zelf bedenken van: ''goh dat contact wil ik ook wel laat ik daar eens mijn energie in steken.'' Dat hele geld gebeuren kan me echt momenteel even gestolen worden, want hij vertikt het toch, maar als het goed is zijn ze over een jaar uit de schuldsanering dus dan klop ik wel weer aan voor het mee betalen! Een man een man een woord een woord en daar zal ik hem aan houden! Liefs
Jezus wat knap dat je het aandurfde om te bellen. RESPECT voor dat ... Ik hoop dat je donderdag alleen met hem kunt praten en duidelijk kan maken wat jullie van elkaar verwachten. Misschien kun je wat op papier zetten zodat je zeker alles bepraat en dat je ook duidelijk kan krijgen wat je allemaal wil vragen/vertellen. Succes en ik ben benieuwd naar het vervolg!
Ja, dat is hier ook zo, alleen dan niet perse jaloezie naar mijn moeder toe, maar eerder naar mijn schoonouders. Heb een heel goede band met ze en dat vindt hij maar moeilijk te verkroppen (al zal hij het nooit toegeven). Hij heeft daar altijd al moeite mee gehad, dat we (veel) vaker naar m'n schoonouders gingen dan naar hun, maar 3 jaar terug hebben we het ook nog gedurfd om een huis te kopen op 50 meter van het huis van m'n schoonouders vandaan (woonden eerst in Eindhoven en nu in Zuid Limburg). Hoe vaak hij al niet gevraagd heeft waarom we dan niet bij hem in de buurt een huis gekocht hebben... Maar ja, hier geldt net zo goed dat het met m'n schoonouders ook om tweerichtingsverkeer gaat. Ook toen we nog in Eindhoven woonden. Ja, wij gingen inderdaad geregeld in het weekend naar het zuiden toe, maar m'n so waren ook zowat elke 2 weken wel een dagje bij ons. En belden ook geregeld enzo, nodigden ons ook geregeld uit om naar hun te komen, omdat ze bijvoorbeeld zin hadden om te bbq'en ofzo. Dat kan ik mijn vader zo vaak voorhouden als ik wil, maar dat wil er dus gewoon niet ingaan. (En volgens mij is hij ook nog eens jaloers op mijn kinderen, omdat die van mij wél luisteren naar hun ouders... Maar da's toch gewoon een kwestie van OPvoeden en is hij dus ook zelf bij )