Betwijfel het. Blijkbaar gaat het nog niet ver genoeg. Er leest al een hele tijd een modje mee namelijk
Ja dat vind ik wel... Maar het blijft moord.. En ik weet wat ik heb gedaan, heb er ook heel erg spijt van.. En zou ik je wat vertellen, ik zie mezelf ook als een moordenaar.. Elke dag weer...Vandaar dat ik zo fel tegen ben op abortus..
mods mogen toch gewoon meelezen? net of dat gelijk betekend dat er een slot op komt. Gewoon respect vol met elkaar omgaan moet toch ook nog wel kunnen anno 2010? Zoveel topics de laatste tijd die dicht gaan.. kom op meiden.. hier heeft de ts niets aan!
En dat modje is nu bij de laatste reactie gekomen (ff heel wat pagina's door te nemen namelijk). Vanaf nu daarom het uitdrukkelijke verzoek om ONTOPIC te blijven, zodat TS dit topic als verwerking kan zien, niet als neersabeling of gebekvecht tussen mensen die de feitjes zogenaamd allemaal beter weten. Ieder zijn mening, dat is maar goed ook, maar doe dit s.v.p. op een respectvolle wijze. Inhoudelijke discussies over hoe abortussen in z'n werk gaan behoren daar niet toe. Offtopic reacties hierboven over slotjes enzovoorts zijn nergens voor nodig en worden hierna dan ook verwijderd.
Zover gaat het toch ook niet? En nou prima sorry dan voor iedereen die vindt dat mijn bericht ontzettend kwetsend is! Ik vind t nogal meevallen maar oke!
Och meid toch! Ik vind het super knap dat je je verhaal hier hebt gepost. Ik vind het helemaal super voor je dat je toch meoder bent geworden. en ik vind het wonderbaarlijk hoe liefdevol jij over je verloren kindje praat. Ik snap alleen een aantal dingen van de kliniek niet. zoals al gezegd hadden ze moeten inzien dat je te 'labiel' was om zo'n grote beslissing te maken. Ik snap ook niet dat ze het kindje uit je hebben gesneden. Tenminste ik snap dat dit de normale gang van zaken is maar als jij je kindje graag had willen voelen en ruiken hadden ze je ook in kunnen leiden en had je het een waardig afscheid kunnen geven. Vooral dit doet mij zeer! Je stond al niet achter je keuze en ze hebben het van je weggerukt! Hebben ze niet met je besproken dat ze je ook konden inleiden? Ik hoop voor je dat het onder narcose is gebeurd zodat je het niet hebt hoeven mee te maken in geur en kleur, ook voor je kindje zodat deze geen pijn heeft gehad. Ik ben enorm tegen abortus. Maar als ik terug kijk naar mijn vorige relatie zou ik het in 'labiele' toestand misschien ook wel gedaan hebben. Mijn toenmalige man had losse handjes en een kindje zou dan betekenen dat ik de rest van mijn leven aan hem vast had gezeten. Ik zeg niet dat ik het gedaan zou hebben maar zou het in overweging meenemen bij een eerder termijn. In ieder geval wil ik je ontzettend veel sterkte wensen. Heb je je kindje al een naam gegeven?
Ik wil je veel sterkte wensen met het verwerken van je abortus.. Moet wel eerlijk zeggen dat ik niet met tranen in mijn ogen je verhaal heb gelezen (zoals ik hier veel voorbij zie komen), ik denk namelijk dat achter elke abortus wel een verhaal zit.. anders werd die abortus niet ondernomen lijkt me. En ook omdat jullie een stel waren met een goed stel hersenen en ruim volwassen kan ik er nog steeds niet heel veel begrip voor opbrengen (sorry). Daarbij, zoals ik al zei, snap ik nog steeds niet dat je dit verhaal hier wilde plaatsen op perse dit forum.
Ik zou zelf ook niet voor abortus kiezen maar ik denk dat er zeker situaties zijn te bedenken waarin het echt beter is!
Ik vind het dapper dat je je verhaal zo opschrijft, en ik hoop dat het meehelpt aan de verwerking hiervan. Ik ben het met Esin eens, ik vind het moord. Ik weet echter niet wat het is om zó geestelijk mishandeld te worden door je partner. Ik denk persoonlijk dat het eerder helpt om te weten dat je er spijt van hebt, en dat je jezelf dit ook kan gaan vergeven(heel belangrijk!) dan dat je het kindje gaat zien als een sterretje aan de hemel. Die gedachte maakt iets misschien mooier voor jezelf maar je schiet er verder weinig mee op. Het lijkt erop dat je er een trauma aan over hebt gehouden, en onverwerkte trauma's brengen vaak een hoop ellende met zich mee, mijn tip is dan ook om samen met een professional(psycholoog oid) dit trauma te gaan verwerken, hier is jezelf vergeven en een afscheidsritueel voor de baby ook onderdeel van.
Mensen laat iedereen in zijn/haar waarde je hoeft het er niet mee eens te zijn LovelyDK is het er niet mee eens,, nu had ze het mischien volgens julie anders moeten zeggen, ik vond dat het netjes over kwam met een harde rand, maar toch wie zijn wij om haar mening tegen te spreken, want zo denkt zij erover, net zoals jij jou mening hebt! Ik wil voor niemand echt opkomen want ik sta los van alles reacties vind het gewoon jammer, want als je haar reactie niet leuk vind lees er dan in godsnaam overheen. Nee ik ben het ook niet eens met LovelyDK maar dat is het verschil,, Marije.. ik heb respect voor je, en vind het heel erg voor je! dikke knuffel!
Weet je, je kan je niet verplaatsen in een ander. Ik dacht vroeger ook, een abortus, dat is moord, en toch een aantal jaar later heb ik 3 kindjes 'weggehaald'.... Tja, elke situatie is anders en je kan niet door een tekst oordelen of het de juiste keuze was of niet.
allereerst wat moedig dat je het van je af durft te schrijven! ik denk dat het een goede stap is om dingen te verwerken... ik ben op zich tegen abortus maar toen ik jouw verhaal las kon ik me heel goed voorstellen dat je het toch gedaan hebt. wat een vreselijke man was dat zeg, en dan de volgende dag je koffers neerzetten dat je weg moet gaan, die man heeft volgens mij gewoon gedacht kind weg einde verhaal.. hij was denk ik bang dat hij als nog zijn verantwoordelijkheid zou moeten nemen als jij het zou houden... zo komt het op mij over in elk geval he! ik zou het zelf niet kunnen met 17 weken want ook ik voelde mijn dochter al voor die tijd bewegen in mijn buik, maar ook al heb je zelf de papieren getekend je zat wel in een hele lastige en emotioneel moeilijke situatie en hij zette je wel onder druk... jammer dat de mensen van de kliniek dit niet opgemerkt hebben.. maar idd je kunt de tijd niet terugdraaien en het is nu alleen maar belangrijk dat je er zelf mee leert leven, wat ongetwijfeld moeilijk zal zijn.. ben blij voor je dat je het geluk nu hebt gevonden en ik hoop echt voor je dat je het allemaal een plekje kunt geven, ik vind je overkomen als een sterke vrouw! ik vind het ook echt moedig dat je het plaatst ook al weet je dat er wellicht negatieve reacties zullen komen, ik vind persoonlijk dat je uit je verhaal het verdriet al af kunt lezen en dan is het overbodig om je nog meer een schuldgevoel aan te praten .. het is wel even een ander verhaal dan iemand die het vertikt veilig sex te hebben en dan denkt hey ik laat het wel even weghalen.. er zit hier veel meer achter natuurlijk.. ik hoop dan ook dat je verder gewoon respectvolle reacties zult krijgen ook al zijn mensen het niet helemaal met je eens.. (ik heb overigens maar een aantal paginas reacties gelezen niet alles...) sterkte !
Ik vind abortus nooit goed te praten. (Al zijn er situaties waarin ik mij wel iets kan voorstellen dat iemand dit doet). Ik merk alleen aan jou dat het jou ook echt dwars zit en dat je heel erg met een schuldgevoel zit en vragen waarom je niet sterker geweest bent. Ik denk dat je dit ook altijd met je mee zult blijven dragen. Je moet geestelijk enorm kapot zijn. Eerst gedwongen worden om abortus te plegen en vervolgens alleen achter te blijven. Verschrikkelijk. Ik wil je heel veel sterkte wensen. (ik heb ook niet alle reacties gelezen!)