Ten eerste sterkte met alles. Ik lees net je laatste reactie en heb een beetje dubbel gevoel. Ik wil je niet beledigen of aanvallen. Maar dacht dat de borderline het grootste probleem was en nu schrijf je eenzaamheid. Maar ik denk niet de eenzaamheid want feitelijk heb je het te druk om eenzaam te zijn met de opvoeding van je kinderen met name de jongste. Omdat je het niet aan kan zou je het liefst een middagje vrij hebben maar ik denk niet dat het wat voor je oplost want dan ben je helemaal alleen. Het belangrijkste is dat je hulp krijgt om misschien een ander ritme in je leven krijgt of misschien wat buitens huis activiteiten te doen in de trant van vrijwilligerswerk om wat afleiding te zoeken. En je kunt toch ook medicijnen krijgen om je gevoelens te stabiliseren? Kortom je gaat een moeilijke tijd door en hebt duidelijk behoefte aan steun. Maar vergeet niet dat je vader van je houdt en dat het voor ouders ook moeilijk is als hun kinderen in de problemen zitten. Misschien pakt hij het verkeerd aan maar denkt hij dat hij er goed aan doet. Veel succes met het hulp vinden bij je problemen. Groetjes Draga
Dankje. Het is soms lastig om via internet of bijvoorbeeld via schrijven duidelijk te maken wat je bedoeld. Ik bedoel eigenlijk met het hele verhaal wat ik geschreven heb dat bordeline de boven toon voerde.en dat was niet de bedoeling meer het uit leggen hoe en wat er is gebeurt wat ik er aan doe en misschien advies en of wat begrip. ( Ja snap dat niet iedereen dat heeft) Het is gewoon een lastig verhaal. Had dat gedeelte ook kunnen weg laten over bordeline maar dacht nee dan doe ik het verhaal geen goed. Gewoon eerlijk wezen van hoe je je voelt en hoe je het ziet. De bordeline gedeelte is redelijk stabiel. Komt wel af en toe boven borrelen blijf natuurlijk ook een mens. Maar het klopt na de geboorte van mijn dochter ben ik wat emotineler geworden wat ook wel gedeeltelijk normaal is. Maar dat ik er zo in blijf hangen en omdat ik vaak te vaak thuis zit de eenzaamheid te boven toon gaat voeren. Maar het is gewoon dubbel wat ik heb waar ik last van heb. Maar dat kenmerkt een beetje mijn karakter/bordeline er dan idd in mij. En schreef ook dat we nog met wat test bezig zijn zo dra die er zijn. Kunnen we misschien een of twee dagen in de week kdv aanvragen en kan ik en of therapie volgen wat hun nog nodig achten of iets voor me zelf gaan doen idd in de vorm van vrij willigers werk. Het is niet de bedoeling dat ik dan weer naar huis gaat als dochterlief naar het kdv gaat het is de bedoeling dat ik echt iets gaat doen buiten me gezin om. Een soort van ontspanning en inspanning. ps. er stond een zinnetje waar bij je zegt dat ik het druk genoeg heb ja idd met me kinderen maar het klopt niet dat ik me kinderen niet aan kan dat wil ik echt even recht zetten voor dat er verkeerde dingen gedacht worden. Ja met de eerste is het een paar maanden idd zo geweest maar daarna ben ik 100% er voor gegaan en dat is zo gebleven.
Dat lijkt me wel een heel goed plan! Om dan die dagen wat anders te gaan doen. Dat leidt een beetje af... Maar waar is de papa van je jongste kindje?
Bijde kinderen hebben de zelfde vader we hebben en lat. Hij helpt gelukkig zo veel mogelijk. En doet wat hij kan.
Hij doet wat hij kan. Hij werkt zes dagen in de week en is weg van smorgens 5.30 tot vaak in de avond tot 19.u of langer ja dan die is moe zondags,. is de ochtend voor mij en de middag samen. Hij doet wat hij kan. Bedankt elk in geval voor het mee denken ga zo sluiten. Ben moe dochterlief was wakker rond 5.45 vanmorgen Beetje balen haha.
Kunnen je kinderen niet structueel 1 dagje in de week naar hun papa. Dan heb jij even de handen vrij om bij te tanken. Of misschien om het weekend het hele weekend naar hun vader, kan hij in die zin niet iets meer voor jullie betekenen?
Het is lastig om jezelf te verwoorden in typewerk dus kan inderdaad erg bot van mij zijn geweest om te schrijven dat je je kinderen niet aan kan. Als je dat er hebt uitgehaald hiervoor mijn excuses. Ik hoop dat je plan werkt en dat de uitslagen van de tests gauw komen en het is goed om te lezen dat je vriend je helpt waar hij kan. Veel succes verder. Groetjes Draga
Ik weet niet wat ik erop zeggen moet, maar vind je het wel verstandig om dit openbaar te posten? ik vind het nogal wat. Sterkte.
ik vind je een sterke vrouw. Je krijgt geen medelijden van me (vroeg je ook niet om) maar wel een dikke knuffel! Waarom probeer je niet 3 a 4 uurtjes per week vrijwilligerswerk te doen, gewoon ff weg van de sleur van het mamma-zijn... Voedselbank, ziekenhuis, oudereninstellingen etc... Wellicht dat buren het leuk vinden om een paar uurtjes per week op te passen. Ze hebben daarbij geen echte verplichting gezien het vrijwilligers werk is. Jij bent niet afhankelijk van een inkomen maar je kunt wel even lekker jezelf zijn. Als je je je hart wilt luchten kun je me gewoon pb-en! Sterkte!
Ik wou eerst niet reageren, maar doe het toch . Volgens mij moet je van je vriend af, een lat is toch 3x niks? Je zoekt nu bij je vader wat je mist bij een partner. Eenzaamheid komt daar wederom vandaan, je mist gewoon iemand die s'avonds tegen je zegt dat je het weer goed gedaan hebt, die reactie hoor je niet te krijgen van je vader, maar van je partner. Je verdedigt hem continue, maar volgens mij weet je zelf ook wel, dat dit niet een oke situatie is voor de kids.
Hey meid, begrijp wat je bedoelt, maar is er geen optie voor vader om tochwat meer met zijn kinderen te doen? Moet hij zoveel werken? Ben zelf een borderliner en ben "uitbehandeld", met andere woorden ze kunnen mij geen hulp meer verschaffen. Vind het heel knap dat je hulp heb gezocht, maar je moet nodig even een dagje voor jezelf hebben meid. Dan kun je even ontspannen, want zo gaat het ook niet langer. Kwa vader denk goed na over alles, het zijn jou kinderen maar hij kan er echt wel wat meer moeite voor gaan doen hoor. Laat hem eens een keer oppassen ofzo dat je een keer lekker een drankje gaat doen met een vriendin of lekker andere gekke meiden dingen. Zo vergeet je de drukte, zo vergeet je even je borderline en alle andere ellende.
@pirnmal Ik vind het moedig van je dat je je verhaal hier hebt gedaan. Ook snap ik dat je in de verdediging schiet bij de wat minder positieve reacties. Heel menselijk namelijk. Wat ik je vragen wil, heb je weleens gehoord van de VERS-training? Het is een cursus voor borderliners, gegeven door GGZ. VERS staat voor Vaardigheidstrainig Emotionele Regulatie Stoornis. Hoewel ik ADHD heb, heb ik deel 1 en 2 hiervan gevolgd. Zoals Janna al zei hebben bordeline en adhd raakvlakken, dus daarom is deze cursus soms ook geschikt voor ADHD'ers. Het is al een aantal jaar geleden dat ik deze cursussen gevolgd heb. Maar ik heb er nog iedere dag profijt van. Misschien kan je vragen aan GGZ of dit ook wat voor jou is. Het stukje eenzaamheid herken ik wel, het is best lastig om thuisblijfmoeder te zijn. Zeker als je buitenshuis weinig tot geen sociale contacten hebt. En natuurlijk heb je je kinderen om je heen maar daarom kan je nog wel heel alleen voelen hoor. Ik snak soms ook naar een volwassen praatje ipv alleen maar kletsen met de kinderen. Toen ik nog werkte moesten mijn collega's weleens lachen als ik zei, Ssst ik kom hier voor mijn rust! Maar eerlijk gezegd meende ik dat wel. Als ik aan het werk was, kon ik ontsnappen aan de druk en verantwoordelijkheidgevoel die het moederschap met zich meebrengt. Gewoon ff mezelf zijn ipv moeder. Niet meerdere dingen tegelijk hoeven te doen en dan aan ogen in je rug nog te kort komen.. dat gevoel even kwijt zijn. Goed dat je aan jezelf gaat werken. De eerste stappen zijn al gezet, door de testen die je hebt gedaan. De borderline gaat waarschijnlijk nooit meer weg. Maar zorg dat jij leeft met borderline en niet dat de bordeline leeft met jou. (beetje rare zin, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik hiermee wil zeggen) Jammer dat je zover weg woont, ik ben nl gek op kleine meisjes. En je zoon had mooi met mijn zonen kunnen spelen. Liefs Gwen
@pnir: meid, van mij krijg je een dikke knuffel. Zet em op en je komt er wel! Hopelijk zien we elkaar de 22e januari Sterkte! Liefs, mammamia (febr. mama's)
Ik plaats hem heel even naar boven. De laatste week is niet makkelijk geweest en zal een stukje vertellen wat er gebeurt is. Wie kritiek wil geven het mag zal proberen met best te doen om niet te reageren. Na dit geplaatst te hebben is het nog een paar dagen redelijk gegaan. Vorige week donderdag is het toch gebeurt ben in geklapt. Vrijdags ben ik tot gisten een paar dagen weg geweest voor een time out op de afdeling van een ggz instelling. Daar kon ik ook de rust niet vinden maar het heeft me wel weer aan het denken gezet. Kan mensen niet veranderen en zou het ook niet willen. Weet wel dat ik de hulp die ik al in geschakeld had hard nodig heb en er goed voor moet knokken om er ongeschonden uit te gaan komen. En nee kan niet veranderen gelijk nu maar het is iets wat moet, Gelukkig is het bij een paardagen gebleven bij me kindjes weg en ben ik gisteren weer terug gekomen thuis. Zo als ik boven schreef het heeft me aan het denken gezet. Het komt er op neer. Alleen ik ben verandwoordelijk voor mijn leven en wat een ander daar van vind is zij/of haar probleem. Moet nog even gedult hebben tot de testen er zijn en dan kunnen we kijken of er idd kinder opvang kan komen zo dat ik overdag wat voor me zelf kan gaan doen. (Vrijwilligers werk cursus of wat dan ook.) Mocht dat niet lukken. Hebben vriend en ik afgesproken dat ik voor al in de avond voor me zelf wat dingen gaat zoeken vrijwilligers werk of wat er ook is sport clubjes? En dat hij dan mooi die uurtjes op de kids mag passsen. Dus vandaar deze update en dit verhaal er bij. En laten we hopen en ik en me omgeving zeker dat voor kids mij 2011 positiever gaat uit pakken.