Pffff herkenbaar hoor die heftige gevoelens, vooral die van Pluk. Hier helaas ook gehad. Lisa huilde gelukkig niet de hele dag, maar zat absoluut niet lekker in haar vel en huilde vaak de hele avond, wilde dan ook niet drinken, ik voelde me zó machteloos. Ik heb vreselijk dingen gedacht en gezegd, ik durf ze hier niet echt te typen, maar het komt erop neer dat ik zo'n spijt had dat ik haar geboren had laten worden en dat ik soms dacht dat het beter zou zijn als ze niet meer leefde. Niet dat ik er iets mee zou doen, maar ik kan me bijna voorstellen dat iemand die wat minder sterk in z'n schoenen staat het wel zou doen. Het is echt vreselijk als je zo denkt, want je doet het niet bewust en meent er eigenlijk ook niets van, maar wanhoop laat je soms (sommige mensen, niet iedereen is er gevoelig voor) rare dingen denken. Uiteindelijk werd Lisa ziek en is opgenomen geweest in het ziekenhuis, wij wilden dat er altijd iemand van ons bij haar was, dus we hebben afgewisseld. Maar het huilen was in het ziekenhuis voorbij (behalve de paar dagen dat ze echt goed ziek was), doordat ze een sonde had en er daardoor weinig meer te merken was van de reflux. Ik was op dat moment ook zó blij met de sonde, eindelijk rust en een vrolijk en gelukkig kindje. Momenteel ben ik wat minder blij met de sonde, de reflux is zo goed als weg, de sonde is niet meer nodig, tenminste niet voor de reflux, maar ze moet eerst gaan eten en drinken... en dat komt wel weer goed, maar heeft tijd nodig. Later wil ik Lisa zeker wel vertellen hoe zwaar het de eerste maanden was met haar en nu ook nog wel soms, met de sonde. Ze mag ook best weten wat ik destijds heb gedacht, want ik heb er veel spijt van (al kon ik er niets aan doen), ik zou haar voor geen goud willen missen! Nu met de sonde heb ik het soms wel erg moeilijk, maar ze vrolijkt me altijd weer op
Hoi meiden! Ik wil jullie ven heel erg bedanken voor jullie lieve en vooral respectvolle reacties! Ik heb erg lang rondgelopen met het idee ons verhaal te posten, maar weet dat topics nog wel eens uit de hand lopen, en dat wilde ik niet. Ik ben blij dat ik het gepost heb! T voelt ook of het weer een stap in de goeie richting is, met de afgelopen weken een plaatsje te geven. Ik hoop dat mijn verhaal wat kan bijdragen voor jullie, en vind het nog steeds heel moeilijk om terug te lezen... T doet nog zoveel pijn, maar als ik nu mijn lieve vrolijke meisje lachend uit haar bedje haal, heb ik echt een grijns van oor tot oor op mijn gezicht! Wat een verschrikkelijke tijd hebben we achter de rug, maar wat een prachtig lief en fantastisch kindje hebben we nu! Het wordt eindelijk tijd om te gaan genieten met zijn viertjes! Voor degene die het verhaal (deels) herkennen, weet dat je niet alleen staat! Hopelijk is voor jullie de tijd van genieten ook aangebroken, en is het nog niet zover, gaat dacht echt komen!! Liefs ontzettendtrotse mama van 2 prachtige bijzondere meiden!
Ook wij hebben in het begin een meisje gehad dat het uitgilde van de pijn. Ze kroop met een week gewoon tegen mijn borst omhoog zo'n pijn had ze. Na KA, fysio, osteopaat enz. Zijn we nu eindelijk op de goede weg. Mede door de conclusie van de alternatief geneeswijzer waar wij naartoe gaan. Een man die doormiddel van plaatjes kan zien wat er scheelt. Heel raar maar het werkt!!! Vanuit heel nederland komen ze naar hem toe en iedereen die ik erover spreek is enthousiast. Mijn neefje bijv. stond helemaal onder de eczeem. Die man keek hem na en er werd een allergie voor klokhuisfruit geconstateerd. En sinds ie dat niet meer krijgt is het over!!! Dus als jullie interesse hebben stuur me dan een pb dan krijg je zijn gegevens. Want... Huilbaby's zonder reden bestaan niet!!!
hoi dames. hier ook een mama met een baby die ontzettend veel heeft gehuild. net zoals ontzettendtrotse mama huilde ons manntje ook al vanaf dag 1 extreem veel. hier hebbben we het tot week 9 laten komen! en ind zoals alle iedereen alles geprobeerd! inbakeren infacol andere voeding echt alles! na 9 weken besloot ik naar de ha toe te gaan en die stuurde mij meteen naar de ka arts toe. ons mannetje werdt meteen opgenomen en ooo wat doet dat pijn mijn hard was al gebroken maar toen! na 1 dag riepen ze ook ind reflux medicijnen gehad en na 2 weken mocht hij mee naar huis toe! helaas ging het weer slecht met ons mannetje en bij 5maanden is hij weer opgenomen geweest. hier in het ziekenhuis hebben ze echt alle registers opengetrokken want het was voor iedereen duidelijk dat er iets aan de hand was! ze hebben hem op de camera opgenomen tijdens het drinken slapen en zijn huilmomenten enz! toen hebben ze ook met alle kinderartsen de filmpjes bekeken om te kijken wat de artsen dachten! ook heeft ons mannetje een roesje gehad en hebben ze met een camera zijn slokdarm en maagbeken en geloof me dat was echt verschrikkelijk ik voelde me eigen ook echt de slechtste moeder het was zo zielig om hem daar zo klein en hulpeloos te zien liggen zijn bloed is nageken enz enz. uiteiendelijk dachten ze dat zijn maag en darmen niet snel genoeg werkten waardoor hij de hele dag vol zat en zijn lichaampje het niet aan kon! hij heeft toen pencilinne gekregen in een hele lage dosiring dat werkt dan op de maag en darmen zodat die wat sneller gaan werken. na 3 dagen hadden we een totaal ander kindje dat vrolijk was lief ging slapen en goed at! maar dit was wel pas na een half jaar! het was gewoon een hel! het eerste half jaar je gaat er als ouders echt aan onderdoor. het is zo slopend en zo erg voor je kindje! dus zoals jullie kunnen lezen weet ik ook wat zulke moeders mee maken nu is ons mannetje een jaar en het gaat geweldig hij doet het super goed en we genieten echt van hem! als iemand iets wil weten kan je me altijd en pb sturen! oja nog efe over het ziekenhuis opnamen! hier werdt ons mannetje niet alleen gelaten bij ons had je ook pedagogisch mederksters die altijd met hem bezig waren. iedere keer dat ik in het zh kwam was er iemand bij hem! niemand kan zoiets vol houden dus vindt het ook heel erg als er mensen zijn die zeggen dat je zoiets niet kan doen! het is je laatste optie en bij mij heeft dit echt postitief uitgepakt! veel liefs jaja
ik wil toch ook ff reageren, wij hebben een wolk van een dochter nu 8 weken die huilde vanaf dag1, van s`morgens 6 tot sàvonds 20.00 na weggestuurd te worden door de huisarts met darmkrampjes vond ik het na 7 weken welletjes en vroeg een doorverwijzing naaar de kinderarts, ik had zelf al het vermoeden van reflux en heb dat ook aangegeven, ze hebben haar vorige week vrijdag opgenomen en ik kan het beamen dat is verschrikkleijk maar een kindje wat de hele dag huilt word je knettergek van en je wilt gewoon dat ze uitzoeken wat er aan de hand is, ze hebben een 24 ph meting gedaan en idd reflux ook is daar natuurlijk het ritme teruggebracht, sinds gister is ze weer thuis met enfamil ar voeding, motilium en zantac ze slaapt nu al vanaf 9.30 ik juig nog niet te vroeg maar ben er van overtuigd dat rust beter is voor je kindje dan er mee door blijven lopen omdat het ziekenhuis niet goed zou zijn, ik ben erg positief nu en hoop dat ik weer een vrolijk meisje heb. dus idd moeders met huilbaby`s je bent niet alleen, en blijf om hulp vragen als het niet verbeterd,