hoi allemaal Graag zou ik ook mijn verhaal kwijt willen over mijn schat Angélo die op 25-08-2008 is overleden aan het gevolg van alvleesklierkanker (ik weet dat Angélo natuurlijk geen kind is maar hoop dat jullie het niet erg vinden anders vraag ik de moderators het weg te halen) het begon allemaal vorig jaar Maart Angélo werd ineens geel , gele ogen, flink afgevallen en buikpijn, volgens de artsen had hij last van galstenen dus hebben ze een echo gemaakt hierop was niets te zien, omdat hij toch geel zag dachten ze vervolgens aan een galweginfectie, dus stent geplaatst en die zou het gal afvoeren in de tussentijd konden ze dan verder onderzoeken, vele bloedonderzoeken echo's e.d wezen niets uit dus werd besloten een mri scan te maken, Angélo was al niet meer geel en voelde zich weer prima hij ging alleen naar de afspraak en kwam later thuis, toen ik hem vroeg hoe het was gegaan kwam de klap voor mij hij vertelde me dat hij kanker had, ik begon te lachen dat kan toch helemaal niet en zei nog tegen hem daar mag je niet mee spotten, vervolgens begon hij te huilen en toen wist ik het is geen grap het is écht, oke zei ik nog dat kunnen ze tegenwoordig zo goed verhelpen hoe vaak hoor je niet op tv kanker is te genezen, dus vroeg hem wat de volgende stap zou zijn chemo of wat, hij vertelde me dat het alvleesklierkanker was en dat daar geen chemo of medicijn voor bestaat, zijn enige kans was een operatie hij zou gebeld worden voor een afspraak want de operatie moest zo snel mogenlijk, een paar dagen later werden wij gebeld en werd er gezegd dat hij op 7 augustus geopereerd zou worden, waar ik natuurlijk behoorlijk boos om werd hoezo snel, volgens de arts zou het allemaal zo een vaart niet lopen de tumor die in de kop zat was maar 3 centimeter en eerder was geen plek (wijzelf wisten dus niet dat de operatie het liefst de dag voor de diagnose al uitgevoerd had moeten worden) later ging ik op internet kijken voor informatie en tot mijn schrik las ik toen dat alvleesklier bijna altijd te laat word ontdekt en als het ontdekt word een operatie binnen liefst enkele dagen uitgevoerd moest worden wij waren inmiddels al maanden verder en nog geen operatie, gelijk de arts gebeld hoe het kon dat hij ons liet wachten terwijl hij weet wat de diagnose van avk is =, een hoop gepruttel en geen zorgen we houden de tumor goed in de gaten hij groeit niet op 7 Augustus eindelijk de operatie urenlang in spanning gezeten, de arts had ons verteld als we langer als 5 uur wegblijven kun je ervan uitgaan dat de operatie geslaagd is, heel vreemd zodra de operatie begon hoopte wij ieder uur dat er een uur bij kwam, na uiteindelijk 8 uur waren ze klaar met de operatie, we mochten naar hem toe en wij waren natuurlijk zooo blij en door het dolle heen, vertelde Angélo dat de operatie gelukt zou zijn want hij was tenslotte zo lang weggeweest, maar niets was minder waar, de arts kwam op de zaal en vertelde ons waar we zooo bang voor waren de tumor was uitgezaait en door de belangrijke slagader gegaan Angélo was van een fitte jongen veranderd in een man die zou sterven aan kanker Na 2 maanden blijk ik zwanger, door de stress heeft waarschijnlijk de pil niet geholpen en ik weet gelijk dat ik verder ben ik blijk bijna 17 weken zwanger wat nu we hebben al 4 dochters, Angélo vond het prachtig maar ik ik was bang zijn prognose was maximaal 6 maanden maar hij beloofde mij dat hij bij de bevalling van zijn zoon zou zijn (we wisten nog niet wat het zou worden voor hem was dat duidelijk hij zou sterven en er moest toch een man zijn om ons te beschermen) op 7 maart 2008 is onze zoon geboren en trotse papa dat hij was Angélo knapt op en kan zelfs weer genieten er zijn zelfs dagen dat we vergeten dat hij ziek is, maar ook dagen dat hij pijn heeft, moe is en zich wel degelijk bewust is van zijn ziekte zo slijten de dagen voorbij, tot we in mei van dag tot dag leven de ene dag gaat het goed de andere dag gaat het slecht, hij valt af komt aan en zo gaat het verder Op 23 juli besluit Angélo dat hij moe is het doet hem vreselijk veel pijn dat hij niet met zijn kinderen kan spelen, en de kinderen snappen niet dat papa niet meer met hun danst en rent, hij besluit een tijdje bij zijn moeder in te trekken voor de rust, en dan gaat het hard Angélo gaat steeds verder achteruit, praten word moeilijk, eten doet pijn, en de vermoeidheid slaat toe, Woensdag 20 Augustus komt Angélo met zijn zussen mij en de kinderen opzoeken en ik voel dat er iets is kan me vinger er niet opleggen maar ik begin te huilen en houd hem stevig vast, zaterdag stuur ik hem een mail met daarin hoeveel ik van hem hou Maandagnacht om half 4 word ik gebeld door mijn schoonmoeder of ik de kinderen wil aankleden, de begravenispapieren mee wil nemen want het gaat niet goed met Angélo, ik besluit even tot rust te komen omdat ik niet overstuur de weg op wil gaan, ik ben om kwart over 10 bij mijn schoonmoeder en Angélo ligt op bed me schoonmoeder zegt tegen me hij wilt je wat zeggen ik kom binnen en zie zijn gezicht en ogen en weet gelijk dit is het einde mijn lieve man gaat sterven en wel vandaag, ik pak zijn hand vertel hem hoeveel ik van hem houd hij zegt ik ook en knijpt in mijn hand, de kinderen komen erbij knuffelen met papa en zeggen ook hoeveel ze van hem houden, om half 11 komt de dokter die meet zijn bloeddruk en zijn pols, bloeddruk was niet meer te meten en zijn pols zeer zwak het zou niet lang meer duren, om 2 uur zou ze terugkomen ervanuit gaande dat hij er dan al niet meer zou zijn, Angélo reageerde nergens meer op behalve zijn kinderen dan zag je zijn ogen bewegen, de hele dag voelde Angélo koud aan omstreeks 5 uur 'smiddags voelde hij warm aan, ik zat naast hem bij het bed mijn schoonmoeder ook naast hem en toen zagen we waar we zo bang voor waren zijn nagels verkleurde van donker naar wit binnen enkele tellen, we hebben zijn zussen en broer erbij geroepen en bleven bij hem, zijn ademhaling steeds zwakker en duurde steeds langer en om half 6 geen ademhaling meer en om 10 over half 6 voelen we geen hartslag meer mijn lieve schat waar ik zoo ongelooflijk veel van houd is overleden ik huil en huil maar krijg hem er niet mee terug, mijn dochters komen bij hun papa geven hem een kusje en huilen wij hebben geen papa meer de crematieplechtigheid was heel mooi ik weet zeker dat Angélo dat ook vond, nu ben ik alleenstaande moeder van 5 prachtige kinderen en af en toe doet het zoveel pijn dat ik bijna geen lucht krijg, andere momenten gaat het wel en geniet ik vooral van mijn kinderen, vooral de avonden zijn zeer moeilijk toen Angélo overleed nam hij hij de helft van mij mee ik weet niet of ik dat ooit nog terug krijg, 1 ding weet ik zeker wij hielden van elkaar en zullen elkaar eens weer in de armen sluiten tot die tijd leef ik voor mijn kinderen sorry voor het lange verhaal en nogmaals meiden schroom niet als jullie vinden dat dit hier niet hoort laat het me aub weten mag ook per pb dan laat ik het verplaatsen door de moderators wil absoluut niemand voor het hoofd stoten veel liefs nathalie
Lieve Nathalie, Wat een vreselijk verhaal.Natuurlijk mag je het hier schrijven. Angelo is wel de vader van 5 prachtige kinderen en zal als een beschermengel altijd over jou en de kids waken. Alvleesklierkanker is een verschrikking.Zelf heb ik vorig jaar mijn oma er aan verloren.Helaas kwamen ze er pas een paar dagen voor haar dood achter dat ze er aan leed en toen was het al te laat.Het is een klote ziekte. Meis,niemand weet/kan zich in denken hoe jij je moet voelen.Ik kan je alleen heel veel kracht,liefde en sterkte wensen in deze verschrikkelijk moeilijke tijd. Liefs en een hele stapel dikke knuffels voor jouw en de kids
oh jeetje, ik wist niet dat jullie dit groot verdriet hadden meegemaakt. Weet dat Angelo op een hele speciale plaats is en altijd bij jullie is. Ik wil jullie heel veel sterkte toewensen.
hoi lieverds bedankt voor jullie lieve berichtje dat doet me erg goed @moniq vreselijk jij ook gecondoleerd met je oma het is een van de ergste kankers wat ik heb begrepen omdat ze juist aan deze kanker bijna niets kunnen doen @zico jij ook bedankt ik voel Angélo wel heel vaak maar het blijft toch anders dank je lieverd groetjes nathalie
Natuurlijk mag jij je verhaal hier neerpennen meid... zoals Moniq al zei, hij is de vader van jullie 5 prachtige kinderen! VInd het verschrikkelijk dat je zo je man hebt verloren, wil je dan ook heel veel sterkte wensen! Hoop dat je veel steun krijgt van de mensen in je omgeving. Liefs Kirby
Echt vreselijk om je lieverd te moeten missen, heel veel sterkte gewenst, ook voor je kids. Papa zal altijd over hen waken.
Oh wat een verhaal. Ik ben er even niet goed van. Ik wil jij en je kids heel veel sterkte toewensen. Hier zijn gewoon geen woorden voor. Dikke knuffels
hoi lieverds bedankt echt jullie hebben geen idee (of eigenlijk wel) wat dit voor mij betekend het kost me veel moeite om terug te lezenhet schrijven ging wel omdat je dan aan 1 stuk doorgaat maar teruglezen pfff alle emoties zitten er gewoon heel diep in bedankt veel liefs nathalie
Tranen prikken achter mijn ogen om hoe jij je verhaal beschrijft. Enorm veel sterkte toegewenst voor jou en je kinderen. Ik ken de ziekte ook, bij mijn tante is het ontdekt in december 2004 en op 7 maart 2005 is ze daaraan overleden.
Zo wat een verhaal meid, pff hormonen werken ook fijn mee. Jeetje wat hebben jullie moeten meemaken, en dan jullie kindjes, wat vreselijk zeg. Heel veel sterkte, dikke knuffel!
hey meiden bedankt voor jullie lieve berichtjes weten jullie wat zo raar is he ik hoor zooveel avk (alvleesklierkanker) dat ik gewoon niet begrijp dat er nog niets tegen te doen is dat het niet eerder ontdenkt kan worden dat begrijp ik echt niet @bamjolan ja die hormonen maar zijn wel fijne hormonen geniet lekker van je zwangerschap meis dat is zoo mooi groetjes nathalie
Lieve Nathalie, Ontzettend knap om je verhaal zo op te schrijven. Ik kan me geen voorstelling maken van de pijn die je hebt als je de liefde van je leven moet missen, maar kan me wel proberen in te denken dat die pijn onmeetlijk moet zijn. Woorden om troost te geven zijn er gewoon niet, maar ik wil je wel laten weten dat mensen aan je denken en er gewoon voor je zijn als je ze nodig hebt. Onnoemelijk veel sterkte voor jou en je kiddies, die hun superheld moeten missen..
hey loetje bedankt voor je lieve berichtje doet me erg goed het helpt inderdaad toch mee om het eens van je af te schrijven knuffel nathalie
Lieve Nathalie, ik heb je verhaal net gelezen.. Ik heb het je al vaker "gezegd": Ik vind je echt een bijzondere en sterke vrouw. Je hebt het hier heel mooi neer gezet en je gevoelens verwoord. Het is voor mij niet voor te stellen hoe het moet zijn om achter te blijven met vijf kinderen. Het lijkt me zo moeilijk. Het zorgen voor de kinderen, het alleen zijn en niemand hebben om te overleggen over de kinderen en je gevoel te delen. Ik heb zoveel respect voor je. Angélo kijkt vast van boven naar je en is zo ontzettend trots op jou en op je kindjes! Gelukkig heeft hij Nageamo toch nog gekend en heeft hij zijn geboorte mee mogen maken.
hoi marleen bedankt voor je lieve berichtje ik denk dat Angélo ook meekijkt en zeker waakt over ons zijn gezin, inderdaad ben ik ook blij dat hij toch gevochten heeft om zijn zoon geboren te zien worden liefs nathalie
Tuurlijk hoort Angelo ook hier op de vlinderpagina, hij is immers ook een hele bijzondere engel. Alvleesklierkanker is echt afschuwelijk. Het vermoeden was vorig jaar bij mijn vader ook. Gelukkig was het alleen een ontsteking (was wel kantje boord maar alles beter dan kanker) maar als ik zie hoe ziek hij daar al van was... Onvoorstelbaar wat een gevecht Angelo heeft moeten leveren en jij ook als zijn grote liefde en mama van zijn kinderen. Ik denk aan jullie en ik weet zeker dat Angelo heel dicht bij jullie is en over jullie waakt.
Nathalie, onglofelijk dat jij al die tijd deze ondragelijke pijn bij je hebt gedragen, al die tijd gestreden met je man, en toch hier, aan iedereen zulke fijne opbeurende berichten gepost. Ik ben er helemaal stil van, van je verhaal. Ik vind je een topwijf, een geweldig lief karakter heb je, er zouden er meer vrouwen zoals jij moeten zijn! Echt waar. Heel heel erg veel sterkte voor jou en je kinderen, de familie en vrienden van Angélo met jullie verwerking van dit alles. Dikke X
Heej lieve nathalie, We kunnen het niet vaak genoeg tegen je zeggen dat je echt een enorm sterke vrouw bent. Je hebt je verhaal hier heel mooi neer gezet, en ik kan me voorstellen dat het heel fijn is om zo een beetje van je af te schrijven. Angélo zal altijd bij jou en jullie kindjes zijn en zal zeker over jullie waken. Een hele dikke knuffel voor jou en de kids! Liefs Simone
Hoi meis, ik heb diep respect voor jou. Wat een verdriet. Je moet verder, voor je 5 prachtige kinderen. Die zullen jou er ook doorheen slepen. Maar laat ook je eigen verdriet toe, jij bent ook een maar een mens, met gevoelens. Het is niet niks, waar jij doorheen moet, vreselijk! Ik vind het erg knap dat je je verhaal hier hebt geschreven. Op dit forum vind je ook de steun die je nodig hebt. Iedereen leeft met jou mee. Ik wil je dan ook heel erg veel sterkte wensen. Liefs en een hele dikke knuffel, mussie ps. je kent me niet, maar ik moest even een berichtje voor je achter laten