Hallo allemaal, Ik zal mij hier ook even voorstellen, vorige week Donderdag ben ik bevallen met een zwangerschap van 34 weken en 1 dag, van een prachtig zoontje met de naam Milan. Het voelt nog vreselijk verwarrend (maar dat kan ook aan de kraamtijd liggen). Je pendelt heen en weer van ziekenhuis en naar huis, ik kan de hele dag wel huilen! Aan de ene kant voel ik me moeder en aan de andere kant helemaal niet! Ook omdat je hem continu moet acherlaten. Is dit normaal? Ik heb in het verleden een depressie gehad en ik ben er zo bang voor om het weer te krijgen, terwijl de hele zwangerschap goed ging. Ze hebben ook niet kunnen vinden waarom hij te vroeg geboren is. Maar voor een prematuur doet hij het erg goed, zijn HB was (volgens de kinderarts)iets aan de lage kant, maar dat is weer in een goede stijgende lijn. Ook mag hij als het goed is vandaag van de monitor af, dus eigenlijk alleen maar positieve dingen. En kan hij zichzelf al aardig op temp houden. Nou dat was een beetje mijn verhaal. Liefs Chantallie
Hoi chantal! Ik herken je verhaal heel erg. Mijn dochtertje is geboren met 35w en 5 dagen. Ikzelf heb ook vijf dagen in t ziekenhuis gelegen. Ik had ook zo'n dubbel gevoel. Ik was blij maar ook weer niet, echt heel dubbel. Heb ook t idee dat ik n gedeelte van haar heb gemist. Ook de kraamtijd was heel anders als voorgesteld. Ik heb ook echt de tijd niet gehad om er lekker samen van te kunnen genieten. Bij deze dus de tip on van ieder moment samen te genieten en vergeet niet aan jezelf te denken. Bij ons kon je op de neonatologie aangeven als je als ouders met iemand wou praten. Heb achteraf spijt dat ik me telkens zo groot heb gehouden. Ik huilde alleen als er niemand meer bij me was in het ziekenhuis. ... Zo stom, praat erover!