Op 28 december 2015 deed ik een test, deze was meteen positief. Mijn partner en ik waren zo ontzettend blij! Er zou eindelijk een broertje of zusje komen voor one lieve zoon van drie. Een september kindje, het jaar begon goed dachten wij. Op 14 januari verandere de deze roze wolk plotseling in een nachtmerrie, bloed in de wc. Omdat je nog zo klein was moesten wij afwachten tot afgelopen dinsdag, dan zouden we een vroege echo krijgen (7 weken). Mijn gevoel was niet goed, ik had al stolsels verloren. Toch had ik een droom over een jongetje die zei mama ik ben er nog. Hoewel ik weet dat het een droom was gaf het me toch hoop. De verloskundige bevestigde dat we je zijn verloren. We zijn allemaal erg verdrietig. Ik heb je Benjamin genoemd, dat vond ik een mooie naam. Benjamin, je bent er nog en zal er voor alijd zijn in ons hart. Je was er maar heel even, maar het verdriet is groot.