Voor onze lieve Nick, vlindertje van 36 weken

Wij zijn afgelopen zondagnacht 12 mei ons kindje plotseling verloren. Zondagavond tussen 10 uur en 11 uur voelde ik Nick nog goed bewegen, had al wel een paar dagen last van voorweeën maar het voelde verder goed aan dus rond een uur of half 12 gewoon op bed gegaan. We zouden nog een film kijken maar ik viel tijdens de film al in slaap. Totdat ik me rond half 1 om zou draaien voelde ik dat ik begon te vloeien. Ik zei gelijk tegen mijn vriend de bevalling begint. Het licht aangedaan en toen zag ik dat het geen vruchtwater maar bloed was dus gelijk uit bed en naar de wc, toen verloor ik veel bloedstolsels. Gelijk het ziekenhuis gebeld en direct in de auto gestapt en naar het ziekenhuis gereden. Daar aangekomen kwam ik gelijk aan de ctg scan en zagen ze wel een hartslag maar die was te stabiel, rond de 130. Het moet normaal meer varieren dus ze zagen dat Nick het niet echt prettig meer had in mijn baarmoeder. Na een poosje aan de ctg scan te hebben gelegen hebben ze ook nog via een echo gekeken, het hartje zagen we nog wel bewegen en toen hebben ze besloten om hem via een spoedkeizersnede te halen. Ze hebben me rennend naar de ok gebracht en kreeg gelijk narcose toegediend. Toen mijn vriend de operatiekleding aanhad waren ze al aan het opereren. Ik heb hier niets van gemerkt door de narcose maar mijn vriend zag gelijk al toen ze Nick uit mij haalden dat hij veel te wit was. Ze hebben een kwartier geprobeerd om hem te reanimeren maar helaas het mocht niets meer helpen..........
Daar stond mijn vriend dan met ons zoontje op z'n arm te wachten totdat ik bij kwam om mij dit verschrikkelijke nieuws te vertellen. Ik begon gelijk te huilen toen hij het vertelde en dacht nog dit kan niet waar zijn dit is vast een hele erge nachtmerrie.
Het bloed dat ik die nacht ben verloren was van Nick. Ik weet helaas nog niet precies de oorzaak van de bloeding maar ze hebben hem wel onderzocht en hij had zware bloedarmoede, verder was er niets met hem aan de hand. Hij is met 36 weken geboren en hij woog ruim 5 pond en is 48 cm lang. De placenta wordt nog helemaal onderzocht hoop daar dinsdag de uitslag van te krijgen. Maar daar krijgen wij ons kleine kereltje helaas niet mee terug.....
Gisteren hebben we op een waardige manier afscheid van hem genomen en voor ons gevoel hebben we dit op een goede manier gedaan.

Het verhaal van de crematie heb ik al geschreven bij de juni mama's.

Hieronder nog het gedichtje dat we op het geboorte/rouw kaartje hebben gezet.

Je was al zo beweeglijk
en je groeide zo goed.
Toch zullen we je nooit kunnen knuffelen
je nooit meer kunnen vasthouden.

We hadden ons zo op je komst verheugd
lieve kleine
NICK

Helaas mochten we je niet leren kennen.
In ons hart blijven we van je houden.


Dit afscheid doet zo vreselijk
veel pijn......