sja zoals de titel het al zegt, mijn vriend is er banger voor dan ik. en ik ben al heeeeeeeel erg. vandaag hadden we het erover, en toen zei hij (meer als grap, maar ergens diep in z'n hart denkt hij echt zo) ik kom wel naar het ziekenhuis als hij eruit is, en alles klaar is! ik natuurlijk beledigd, ik zeg jij moet er echt wel bij zijn om mijn hand vast te houden, je hoeft niet te kijken hoor, maar naast mij zitten moet je echt wel. toen ie verder nadacht trok ie een vies gezicht en zei ieuw. nou lekker voor mij, en al die vrouwen die een kind gebaard hebben of gaan baren. ik vind het ook 'ieuw', maar de kleine zal er toch echt een keer uitmoeten. Wie heeft ook zo'n vriend/man, en wat doe je ermee?
Haha nee ik gelukkig niet! Al denk ik dat hij beter buiten kan wachten omdat ik anders ruzie ga maken. Als hij ook maar íets durft te zeggen over wat ik moet doen, dan vrees ik dat ik hem de kamer uittrap
Ik ging die van mij vorige keer voorbereiden door even te zeggen dat het echt niet allemaal zo prettig is om te zien en dat veel vrouwen ook poepen of plassen tijdens de bevalling... Maar hij reageerde juist heel positief dat ik echt niet moest denken dat hij weg gingen blijven door vieze verhalen... Wat erin is gegaan moet er ook weer uitkomen... Hij is er ook bij geweest toen het erin ging toen zei die ook niet ieuww het is toch eigenlijk iets heel moois maar ja je kan iemand niet dwingen natuurlijk en je wil ook niet iemand erbij hebben die heel de tijd ieuwww roept of flauw gaat vallen... Dus ik zou niet weten wat je moet doen..
die van mij zegt nu alles aan te kunnen maar als het puntje bij het paaltje komt weet ik het niet, ik heb hem al gewaardschuwd voor ontlasting en schreeuwen en hechtingen, bloed etc. het schijnt hem allemaal niet zoveel te doen, ik kom er na de bevalling op terug goed? ik moet het namelijk nog es zien allemaal
Hier ook 1! Ik ging heel relaxed de bevalling in (ook niet goed, het viel me echt tegen.) maar meneer had er niet zoveel zin in. Maar tijdens de bevalling is hij zo lief geweest, hij was er echt voor me! Helpen met puffen wat nu achteraf wel een beetje lachwekkend uit zag. Alleen toen bij mij de knip werd gezegd trok hij wit weg. Waarop ik tijdens de perswee( ) tegen hem zei moet je niet even gaan zitten.. Dus misschien doet jouw mannetje op het moment zelf het wel helemaal anders!
Ik weet nog heel goed dat bij de eerst bevalling stond hij machteloos aan de kant te kijken. Hij heef liever niet dat hij daar aanwezig is omdat hij mij ziet lijden (en misschien wat er allemaal daar gebeurt), zo zegt mijn mannetje dat. Hij heeft wel aangegeven als ik het echt wil dat hij mij zal steunen. Nou mij steunen zal hij moeten doen. We hebben allebei hiervoor gekozen en ik moet vooral het harde werk doen
... en het jammere is dat de mannen zich alles tot in detail jaaaarenlang herinneren (het bloed, het lijden, de knip, etc.) terwijl alles voor de mama's al vrij snel vervaagd. Ik vond de bevalling peanuts, zeg ik nu.... maar mn man herinnert zich nog maar al te goed het geluid bij het zetten van de knip bijv. Hij kan nu wel praten over ooit een brusje, maar daar moest ik de eerste maanden niet mee aankomen! Wat dat betreft ben ik blij dat ik een vrouw ben: hoef ik niet toe te kijken bij een bevalling, en ik weet er nu weinig meer van. Mannen, sterkte, maar niet piepen! Zoals al eerder gezegd: wat erin gaat, moet er ook weer uit!
Mijn vriend heeft me tijdens de bevalling door dik en dun gesteund, maar daar beneden kijken HO MAAR! Dat wilde hij absoluut niet. En ik geef hem daar gelijk in. Van mij hoeft dat ook helemaal niet! Hij heeft naast me gezeten, op mn rug geduwd als dat nodig was (rugweeen) en hij heeft niks mee gekregen van mijn uitscheuren en dat ons kleintje er letterlijk uitkwam of het hechten achteraf. Misschien kun je je vriend daar een beetje rust mee geven? Als hij gewoon in de buurt van jouw hoofd zit dan hoeft hij een hoop bloed en slijm en al van dat niet te zien. Succes meid! Hopelijk valt het allemaal mee als het eenmaal zover is.
Bedankt voor al jullie reactie's! Ik had me ook al bedacht dat hij maar beter niet kon kijken, want dan heeft hij een trauma voor het leven, en gaat me denk ik ineens anders zien. Hoe natuurlijk een bevalling ook is, hij kan er niet tegen dat weet ik zeker! (hij is al overstuur als de kat heeft overgegeven hahaha) Ja een echte vent is het niet (of juist wel).
zal ik eens wat zeggen? Moet steeds aan m'n eerste bevalling denken Manlief houdt helemaal niet van dat bloederige (waar ik op tv niet genoeg van kan krijgen trouwens ) en we hebben het er van tevoren helemaal niet over gehad of hij zou kijken of niet. Ik wist allang dat ie zich veel prettiger zou voelen in de buurt van..m'n hoofd zal ik maar zeggen Toen puntje bij paaltje kwam echter...moest ie wel! Onze vk wou pas komen als mijn vliezen waren gebroken. Maar die braken dus niet ondanks mijn weeënstorm. Toen manlief dus voor de derde keer de vk belde omdat ik gewoon al perweeën zat weg te puffen (en de vk nog bijna boos werd ook! ), knalden eindelijk m'n vliezen op een perswee. Met 3 weeën was het hoofdje eruit en de vk was nog nergens te bekennen. Manlief MOEST dus wel kijken of alles goed zat (navelstreng) en na nog een keer persen was onze dochter eruit. Manlief was totaal in terwijl ik zelf haar mondje even heb losgemaakt en gecheckt of de navelstreng er wel naast lag. Vervolgens manlief gezegd wat doeken over de kleine te leggen. En door dat te doen en de kleine voor het eerst te horen huilen, toen kwam hij pas een beetje bij z'n positieven en daarna...bedachten we pas te kijken wat het geslacht eigenlijk was Bij onze tweede bevalling was manlief compleet over zijn 'bloed-angst' heen hoor Aldoende leert men Overigens was de vk bij de tweede er binnen 10 minuten, net op tijd om onze zoon op te vangen (mijn tweede bevalling ging met 50 min. beetje boel erg snel ) en inmiddels is ze (gelukkig) met pensioen
Eerlijk gezegd lijkt het me voor de man het machteloos moeten toekijken heel erg... Wat dat betreft ben ik heel erg blij dat ik een vrouw ben. Ik heb het kindje bij me mogen dragen, en ik mag ervoor zorgen dat hij/zij op de wereld gezet wordt. Al zal het vast niet meevallen, ik ben er wel blij mee!
Heb trouwens mijn vriend ook wel vriendelijk verzocht om niet bij mijn kruis te kijken zeg maar.. Blijf maar fijn bij het hoofdeind..
Dat is wel erg bijzonder zeg! Ben blij voor jullie dat het helemaal goed gegaan is! Mijn vriend zei ook altijd dat hij niet wilde kijken (hoefde die ook niet!) en hij vind die ziekenhuisprogramma's helemaal niets. Maar hij heeft me ontzettend gesteund en omdat ik een heftige nabloeding heb gehad (3 liter, mijn sokken waren niet meer wit, maar rood gekleurd ) is hij nu ook niet meer bang voor bloed . Later heeft hij verteld dat hij de kleine toch geboren heeft zien worden, maar toen de vk vroeg of hij er even bij kwam staan, wilde hij dat niet hahaha. Ook vroeg de vk of ik het zelf wilde zien d.m.v. een spiegel....Nou nee, was wel ff ergens anders mee bezig!
Mijn man heeft ook niet meegekeken toen het hoofdje kwam, hij is bij mijn hoofd gebleven en heeft dus precies hetzelfde gezien als ik Achteraf zijn we daar nog steeds blij om
Inderdaad! Ben blij dat mijn hoofd aan de andere kant zit Ik kwam er trouwens vandaag achter dat manlief onze zoon niet geboren heeft zien worden. Omdat het zo snel ging, moest hij allemaal dingen pakken van de vk. Hij was wel in dezelfde kamer, maar zag de kleine pas toen ie er al helemaal uit was. Vond ie erg jammer. Heb 'm gezegd dat ie deze keer maar mooi naast me blijft staan! Gaat mooi niet weer gebeuren hoor! Kun je nagaan...en dat voor iemand die niks moet hebben van bloed en derrie
Hier ook een man die altijd riep er misschien wel niet bij te willen zijn... Ik had daarom mijn moeder gevraagd zodat ik wel steun zou hebben. Uiteindelijk bij de eerste is hij bij de keizersnede geweest! (incl ruggeprik, waar ik vooral erg blij mee was, helemaal omdat de man daar normaal niet bij is, maar nu kon ik zijn hand fijnknijpen) En bij de tweede (natuurlijke) bevalling is hij ook gewoon gebleven. Mijn moeder deed het meeste ondersteunende werk, maar hij was er en dat was voor mij heel erg belangrijk!
och hier vond meneer het geweldig hoor, die zat vol bewondering tussen mn benen te kijken toen Luc zn hoofd eruit kwam hij vond het het mooiste wat ie ooit gezien had.. Nou nee.. dankje