Meis, hoe erg ook en een schrale troost, maar je bent niet alleen. Ik ben ook net 2/3 weken uit elkaar en ben bijna 37 weken nu. Ik mis het "gezinnetje"nu al, maar ik probeer te blijven denken dat er ooit wel iemand beter voor ons komt en dit tijdelijk is en een zeer ongelukkig (ook gelukkig met de kleine natuurlijk, maar liever met lieve man gehad natuurlijk) tijd is en ja zoals ik al zei het is tijdelijk, de ergste shock heb je gehad en kan straks alleen maar beter worden! Vaak zie je later zelf ook in dat eigenlijk voor jou ook de realtie misschien niet top was en ookal is het niet jouw keuze geweest, het moet ergens goed voor zijn! Sterkte lieverd en probeer toch zoveel mogelijk te genieten, en onthoud dat wij gelukkig wel altijd de kleine houden en dat is toch het aller aller belangrijkste vind ik! Liefs Charissa