Nou ik heb toch best veel steun gehad bij jullie verhalen. en heb me na het lezen er bij neergelegd dat het gewoon even zo is, en ik had er ook echt vrede mee. Helaas maar een week Dit weekend zou het even om ons gaan even geen feestje en gisteravond na zijn trainen dacht ik he! heerlijk het gaat beginnen ons weekend.. Zat hij een beetje verdrietig voor zich uit te kijken dus ik dacht meteen ooo god wat nu... en jaa hoor er zou vandaag een feest zijn en hij kan er niet heen dat zat hem dwars en begon hij dingen te vragen als,, anders rijden we er samen heen gewoon even er langs lopen en even horen hoe het er is.. en op msn begon hij alle namen op te noemen van mensen die er heen gingen.... Mijn hele begrip was meteen weer met een kaartje retour vertrokken. Dan denk ik kom op schat kan je nou echt niet gewoon een weekend het niet over een feest hebben of dat trainen maar gewoon even over mij....ons Sorry maar het is om af en toe gek van te worden en ik denk dat hij het zelf gewoon echt niet ziet... OOO en toen kwam de knaller nog om de hoek kijken ... ik zat op internet wat te lezen over borstvoeding... (ik zou graag borstvoeding willen geven) Maar kreeg gister even mijn twijfels.. dus gaf dat aan aan hem, dat ik na een maand of twee misschien toch over zou willen gaan op uit het flesje.... en dan krijg ik een opmerking... waarom?? dan ben je geen goeie moeder pfffff ik dacht echt hoe kun je zo iets nog er uit krijgen na alles wat ik nu gewoon laat gebeuren om jou nu te plezieren...( het zou andersom moeten zijn)Ik zou zo graag willen zien dat het allemaal binnen kort wat veranerd Ik heb mijn zinnen gezet op na bevalling... dat hij dan vanzelf komt en dat we dan eindelijk weer samen zijn... nu voeld het of het hier een hotel is hij komt om te eten houd zijn contacten bij op msn/hyves.. en vertrekt weer om te trainen .. Voorheen deed ie nog wat in huis vond ik leuk om te zien zo krijg ik het gevoel dat hij zich hier ook thuis voeld en dat je echt samen woont. Ik hoop dat het allemaal ene beetje terug gaat komen nog voor de bevalling ... Want godje wat is dit toch zwaar
Meid ik zou eigenlijk niet weten hoe je dit moet aanpakken. Aan de ene kant heb ik iets van, aanpakken die vent. Hij moet toch ook zijn verantwoordelijkheden nemen en er voor jullie zijn. Aan de andere kant kan het ook zo zijn dat je hem daarmee nog meer uit huis jaagt. Ik zou mijn mond niet kunnen houden denk ik en drama's beginnen Ik hoop voor je dat hij bijdraait na de bevalling!
Tja hem maar laten gaan??? Ik bedoel hij is ook de vader en jouw`n partner? Ik zou dit niet kunnen en willen accepteren? Waarom zou je ook? Dat hij graag op stap gaat en hobby`s heeft prima maar jij en je kind zijn er ook. We zijn toch volwassen mensen, ik vindt dat je hem te makkelijk laat gaan.... Het zal vast allemaal niet makkelijk zijn geweest voor hem maar voor jou ook niet toch? Wat gaat hij straks doen als jullie kindje is geboren? Kijk mannen zijn nu eenmaal anders dan wij vrouwen, hier zou ik ook wel eens willen dat hij wat meer betrokken was bij de zwschap. Maar hij denkt gewoon heel anders en is hard bezig met eigen bedrijfje en voor ons zorgen...dat snap ik dan wel weer. Maar als mijn man alleen op stap ging en ging trainen zou ik het niet goed vinden want ik vindt dat erg egoïstisch?