hihiih wij zeggen hier altijd... Zolang voor je 30e die navelstreng maar doorgeknipt word Want ik persoonlijk vind het best heel vreemd dat je nog thuis woont bij je ouders op je 31e, terwijl je gewoon een baan en een heel leven al hebt opgebouwd. Maargoed, er kunnen ook gewoon redenen voor zijn. Maar eerlijk is eerlijk. Als jij, met je 21 jaar, als student, vooruitstrevender bent dan hij... Zou ik het hem wel gaan voorleggen, je bent nog jong en je hebt nog alle tijd om de man van je dromen te vinden, die WEL kindjes met je wil. Succes meid.
Mijn man was 31 en woonde ( weer ) thuis. Hij had 4 jaar samen gewoond dat ging over en hij kon niet in het koophuis blijven omdat hij de hypotheek niet kon betalen. Dus nee ik vind het niet direct een afknapper.
Precies wat ik bedoel met: er kunnen ook redenen zijn. Maar die van mij moeten niet menen dat ze na hun opleiding maar lekker op moeders zak kunnen teren tot hun 30e hoor... Opleiding klaar en werk? Zo snel mogelijk op jezelf. Kun je geen huis kopen? Dan ga je maar huren. Als mijn huwelijk op de klippen loopt hoef ik ook niet te verwachten dat ik weer bij mn ouders terecht kan hoor. Je maakt en breekt je eigen leven..Daar hebben mijn ouders niks mee te maken. Zou manlief me op straat zetten kan ik daar wel terecht totdat ik wat anders gevonden heb hoor (zo koud zijn ze nou ook weer niet)
Owh k kan wel bij mn moeder terecht ( tijdelijk tot ik wat voor mezelf heb ) Dat was bij manlief ook het geval nadeel is alleen dat kopen in die regio alleen onmogelijk is tenzij je een topsalaris verdiend En voor huren moet je k weet niet hoelang in geschreven staan ( ik sta al vanaf mn 18e ingeschreven en sta nu eindelijk bijna 7 jaar later een keer op plek 80 ) Maar goed toen ik hem leerde kennen is hij eerst in mijn mini huisje in getrokken en 4 mnd later hebben we een huis gekocht
hihihi hier is gelukkig een (veelal) gunstig huursysteem, dmv loting. Wij hebben zo binnen 3 jaar, 2x een woning toegewezen gekregen. En onze koopwoning( via de woningbouw, ook loting) was de 2e waar we op mee deden. Het systeem is hier gunstig genoeg daarvoor, dus dat hoeft het probleem niet te zijn.
Wees blij! Hier kan ik Sandro beter nu al in schrijven hahaha tegen de tijd dat hij dan 18 is maakt hij kans op een woning
Maar dit is natuurlijk een hele andere situatie dan als je gewoon nog nooit op jezelf gewoond hebt en je het wel best vind dat je moeder alles voor je doet.
Tuurlijk is dat anders. Maar bedoel dit wist ik ook niet gelijk toen we elkaar voor het eerst zagen. Wist dat hij nog thuis woonde maar de rest van het verhaal wist ik niet meteen..
Lastig TS, je situatie. Ik zou gewoon eens goed bij jezelf te rade gaan of je wel echt gelukkig met hem denkt te worden. Als je nu al irritatie puntjes hebt bij elkaar. En je over grote dingen niet eens word, dan gaat het gewoon niet. Dat neemt niet weg dat het een hele vervelende en moeilijke situatie is. Ik had zelf ook een vriend waar ik best wel gelukkig mee was, maar ook de nodige conflicten had. Ik begon me ook aan dingen te irriteren. Hij was ook onzeker en woonde ook nog thuis (Hij was dan 27). Had wel een goede baan en wel een rijbewijs. Anyway. Hij was heel wisselend in wat hij zei, het ene moment wou hij echt gaan trouwen binnen een jaar en wou hij dolgraag kinderen. Het andere moment had hij zoiets van nee voorlopig echt nog niet. Ik werd er zo onzeker van. Ik wou dolgraag trouwen en kinderen. Toen op een gegeven moment we eens een goed gesprek hadden waarin ik zei dat hij eens moest nadenken hoe hij zijn leven voor zich zag. Wat hij wou doen e.d. Bleek dat hij nog wel een studie wou gaan doen, die nog eens 4 jaar zou duren. En hij pas daarna over kinderen na wou gaan denken. Terwijl ik toch wel binnen 2 jaar kinderen wou. (We waren toen trouwens wel al ruim 1,5 jaar samen). Toen had ik zoiets van nee, met deze man word ik niet gelukkig. En is het uit gegaan. Daar heb ik het echt wel moeilijk mee gehad, maar voelde me ook opgelucht. Nu heb ik een geweldige man! Heb ook vrij snel gevraagd hoor of hij kinderen zou willen. En dat wou hij dolgraag. Totaal onverwachts vroeg hij me na een half jaar al ten huwelijk. En we zijn uiteindelijk getrouwd toen we 2 jaar samen waren. Hij wou eigenlijk nog wel wat jaartjes wachten voor we voor een kindje zouden gaan. Maar uiteindelijk zijn we nu dus al begonnen.. We zijn nu 9,5 maand getrouwd.
@Charise wat leuk!! Klinkt super, hoop dat het gauw lukt bij jou! Overigens vind ik dat veel mensen wel hard oordelen over mensen/mannen die nog thuis wonen. Soms zijn er redenen voor , maar ook als dat er niet is, dan is dat toch wel een teken dat er iets is, een onzekerheid of wat dan ook, dan is het toch juist belangrijk om diegene daarbij te helpen en hoef je iemand toch niet meteen af te schrijven?
Oke, maar je hebt nu van veel mensen gehoord wat zij zouden doen. En daar vroeg je om, om hun meningen. Heb je daar nu iets aan gehad en zat er wat voor je tussen waar je wat mee kan? Want ik denk dat je met je laatste zin eigenlijk al besloten hebt wat voor jou het beste is toch? Hoe je je probleem op kan lossen?
wel of geen kinderen willen , wilt toch niks zegen over het feit of een man wel of niet lief is ! het verandert opzich niks aan je man of vriend, alleen wel aan het idee van jullie toekomst en hierdoor maak je dan de keuze om weg te gaan ! maar goed toen mijn vriend nu mijn man heeft ook altijd gezegt dat hij geen kinderen wilde .... hij was hier heel duidelijk in . het was niks voor hem , hij raakte ze vrijheid kwijt enz enz na een tijd heb ik een goed gesprek met hem gehad voor en nadelen opgeschreven , en hem belooft om daarna het een aantal maanden te laten rusten ! uiteindelijk na de vakantie in turkije met zijn nichtje en neefje kwam hij er zelf op terug dat hij toch wel kinderen wilden en we maar moesten kijken hoe of wat. ik denk dus het enigste wat je kan doen is met hem praten. en mocht hij echt niet willen zou jij voor jezelf moeten beslissen of jij met hem verder wilt zonder kinderen of je voor jezelf kiest en verder gaat met je leven met een andere man !
Thanks voor de reacties! Ja ik kan natuurlijk ook niet zo 1 2 3 beslissen, wilde zomaar eens mijn twijfel enzo met jullie delen. Fijn al die meningen te lezen! We gaan zeker eens een goed gesprek aan binnenkort, ben benieuwd..
Mja, er zijn uitzonderingen. Eentje daarvan is bijvoorbeeld een relatie die stuk gaat en iemand noodgedwongen weer naar zijn ouders moet. Maar die heeft dan in elk geval al ervaring met op zichzelf wonen Andere uitzondering is als iemand er bewust voor kiest, omdat hij ook een zorgfunctie heeft, bijvoorbeeld zieke moeder. Maar ook dan heb je een mate van zelfstandigheid, sterker nog, iemand is afhankelijk van JOU. Ik heb hier vroeger meer over nagedacht en ik had nog wel meer uitzonderlijke situaties. Maar dat was allemaal meer een kwestie van onmacht, niet onwil, of laksheid, of gemakszucht... Uhhh, ja, voor mij wel. Ik knap echt af op onzekere mannen. En mannen die zich maar al te graag laten vertroetelen door mammie... ben ik veel te bang dat ik dan straks die rol over moet nemen en ze niks in huis doen. Ieder het zijne, maar ik val niet op dat soort mannen. Maar Luciaatje... iemand hierboven zei het ook al... jij lijkt vooruitstrevender dan hij. Dat KAN een probleem zijn in jullie relatie. Daar moeten jullie zelf achter komen. Je geeft aan dat je het nu al ... apart vindt dat hij nog thuis woont. Als het je echt niet uit zou maken, zou je je daar ook niet aan storen. Maar dat doe je wel, dus ga eens bij jezelf te rade waar dat door komt. En het kan ook heel goed, dat jullie WEL gewoon heel goed bij elkaar passen, hoor! Maar je moet dan dus echt even voor jezelf goed bedenken, of je kunt leven met de dingen waar je je nu aan stoort. In elk geval niet uitgaan van dat hij wel verandert, want dan zou je wel eens de deksel op je neus kunnen krijgen En inderdaad, wat je al zei, eerst goed praten Kinderen krijgen is wel een belangrijk gespreksonderwerp. Maar vergeet de rest dus niet! Dat je je nu soms irriteert, wil ook niet zeggen dat er iets mis is. Maar die kleine irritaties KUNNEN het gevolg zijn van iets wat dieper ligt en ze KUNNEN ook uitgroeien tot grote irritaties. Succes in elk geval!