Ik zag dat ze bij ons ziekenhuis 2 doktersassistentes zoeken. Zal het zin hebben om te reageren zonder diploma en dan aangeven dat ik ervoor wil leren?
http://www.rocva.nl/Documents/blader12-13/zw-v/pdf/Zorg_en_Welzijn_Volwassenen.pdf eerst kijken welke opleiding je echt zou willen.. Roc geeft MBO voor volwassenen en dus daarnaast een baan of stage. Baan is min. 20 uur in de week, stage min. 400 uur per leerjaar. BBL kosten zijn niet zo hoog qua schoolkosten en je kan natuurlijk puur als helpende beginnen in de zorg en leer je verder. Zoek bij je in de buurt op ziekenhuis/instellings pagina's of er stageplekken/bbl plekken zijn..en van welke school dat is. vaak heeft een iekenhuis een overeenkomst met bepaalde scholen. Ik zou wel een "echt" diploma gaan halen. Het is heeel moeilijk om een goede stage te lopen als je een loi opleiding doet . O en verwacht niet echt veel les in school meer hoor, bijna alles is compententie gericht tegenwoordig . praktijk e.d., engels, ned, duits enz. dat blijft soms in een klassikale setting , de rest doe je zelf. Ik vind dat heerlijk want ik vlieg erdoor heen en hoef niet op de erst te wachten , maar 1 klas genootje (andere opleiding) heeft er echt moeite mee. als de werkplek het niet betaald, kan je opleidingskosten terug vragen bij belasting bij de jaaropgave, werken krijg je het leerling salaris vaak, zoek gewoon eens wat cao"s op. dan kan je zelf kijken of dat gaat financieel.
o en doktersass. denk ik niet dat dat lukt, tenzij dat specifiek in de vacature staat dat een opleiding een pre is. je kan in zo"n baan natuurlijk pas echt ingezet worden (alleen werkend) als je een diploma (of bijna diploma) hebt. als voorbeeldje: Verpleegkundige opleiding http://digitalecao.virtu.nl/digitalecao/cms//template/dc1/doc/detail.asp?doc_id=34&dop_id=4401&type=H grote kans op 1370 euro dus..
Niet geschoten is altijd mis, toch? Zou dan geen brief schrijven, maar even bellen. Aangeven dat je heel graag doktersassistente wil worden, maar dat je tot nu toe de stap niet hebt durven nemen. En dat je deze vacature ziet als de kans die je moet aangrijpen. Nee heb je, ja kun je krijgen. Ik weet al sinds ik van school kwam (mbo in 2003) dat ik dit werk niet mijn hele leven wil blijven doen (zit in de verzekeringen, op kantoor). Maar door destijds een vervelende relatie ben ik toen niet aan iets anders begonnen. Heel herkenbaar dat je nu niet durft, nu je verantwoordelijkheden hebt. Maar mogelijkheden zijn er altijd! Kunnen jullie het financieel echt niet aan als jouw loon grotendeels weg zou vallen? Ik denk dat je voor jezelf moet afwegen wat prioriteit heeft. Nu een paar jaar heel rustig leven en de rest van je werkende leven iets doen waar je wel voldoening uit haalt, of voor zekerheid kiezen omdat je dat toch meer waard is. Ik heb besloten voor een opleiding Interieurstyling te gaan en daarna voor mezelf te gaan beginnen. Van kinds af aan ben ik al bezig met inrichten en decoreren en het wordt tijd dat ik daar iets mee ga doen. Ik blijf wel drie dagen op kantoor werken, verwacht ook niet dat ik m'n boterham kan verdienen met een stylingsbureau (niet meteen in ieder geval, wie weet). Denk dat de combi van mijn huidige, vreselijk saaie werk (met net als jij, die super fijne collega's) en mijn eigen bedrijfje waar ik volledig mijn (creatieve) ei in kwijt kan wel voldoening moet geven. Ik hoop dat je iets vind wat bij je past en waar je voor 100% voor wilt gaan. Voor nu, gewoon eens achter die vacature aanbellen! Succes!
Snap best dat het een grote stap is ook financieel. Ik verdien straks ook net boven de 1000 euri in het eerste schooljaar en dat loon gaat nog omhoog tot ongeveer 1600 netto na diplomering. Das over 3 jaar. Dus wij moeten hiero ook de tering naar de nering zetten zeker omdat er ook nog een kindje geboren wordt. Als ik in de fabriek blijf verdien ik ook 1000 euro voor 3 dagen in 3 ploegen, en dat loon stijgt nooit meer. Ook krijg ik geen kansen meer om door te groeien omdat men dan niks meer heeft aan "die parttimers". Dus was voor mij de keus wel gemaakt.
ik zelf ken t gevoel niet want ben fulltime huismama. maar mijn man wil al heel lang een andere baan maar durft ook niet zo. hij heeft nu fulltime baan en is zeker van zn baan ook. vast contract en een salaris waar we t mee kunnen redden. maar hij vind t werk ongelofelijk saai en ook zijn er geen doorgroei mogelijkheden. ja die zijn er wel maar ze zitten hem beetje dwars. hij kan namelijk geen 'nee' zeggen en daar maken ze helaas nog wel eens misbruik van. zo moet hij nu op donderdagavond erbij werken terwijl hij duidelijk heeft aangegeven dat hij dat niet wil. als zij met een probleem zitten door personeel tekort op een bepaalde dag, dan schuiven ze dit op mijn man af zovan 'help je collega's uit de brand' tja en hij zegt dan geen nee. dit is ie dus nu beetje zat en wil ander werk. maarja dan zit je met 3maanden proeftijd waar je maar doorheen moet zien te komen én wat voor werk gaat ie dan doen...
Kijk, als ik nou zou weten in welke branche er veel werk is, dan zou ik daarvoor kunnen kiezen. Ik wilde toen medisch secretaresse worden, maar 3 ziekenhuizen vertelden mij dat dat geen goeie zet is op dit moment.
Maar als je nu een opleiding gaat doen is dat toch niet alleen voor dit moment? Kom op! Je werd 32? heb ik dat goed? Je moet nog minimaal 35 jaar werken! Snap het wel, maar ga denken in mogelijkheden ipv onmogelijkheden. Durf te dromen, en pak aan waarvoor je écht wilt gaan. Je zegt zelf al dat je niet persé nu weg moet bij waar je nu werkt, dan kan het toch al een stuk voldoening geven als je weet dat je bezig bent je eigen toekomst mooier te maken?
Ik ben gewoon veel te bang. Droom er al jaren van om iets anders te doen, maar ben veel te bang voor de eventuele slechte consequenties. Daarnaast twijfel ik ook nog tussen bepaalde beroepen in de sector zorg en welzijn. Mij lijkt doktersassistent heel leuk, maar misschien ook iets van verpleegkundige of pedagogiek.
en dus ga je vragen aan kennissen of iemand dat beroep doet en vraag je ze het hemd van het lijf. Hoe ziet jouw dag eruit enz enz. Als je iets wilt moet je er wel iets voor doen. verdiep je in opleidingen vaak kan je daar een hoop uit halen, ga lezen op internet wat een functie omschrijving inhoud.. enz enz
Precies! Wellicht kun je die personen bereid krijgen om een dag mee te mogen lopen? Alles doen om een zo realistisch mogelijk beeld te krijgen van hoe een dag in zo'n beroep er uit ziet en dan bedenken of dat is wat je echt wilt. Verlang niet te veel van jezelf, gun jezelf de tijd. En heb het er thuis over. Hoe denken zij over je plannen? Wat vinden zij bij je passen? En in hoeverre zijn zij bereid en in staat om je te helpen met, en ook niet onbelangrijk, ná je keuze?
Ik heb ooit zelfde soortgelijke situatie gezeten. Vaste baan. Heel veilig, eigen werktijden, leuke collega's. Ik heb wel de stap gezet iets anders te gaan doen en wat heb ik een spijt. Alle zekerheidis weg. Nu weer wordt mijn contract niet verlengd. Als ik het terug kon draaien had ik het nooit gedaan. Maar eerst maar eens lekker op vakantie gegaan of (indien mogelijk) onbetaald verlof opnemen om te kijken of je je werk mist
Ik werk nu op ma di de hele dag en woe ochtend. Ik zou ook de woensdag ontslag kunnen nemen en voor 1 a 2 dagen iets heel anders erbij kunnen doen. Gewoon voor de afwisseling. Maar dan wel iets waarbij ik iets echt goed doe voor een ander. Maar ja, waar vind je zoiets?
ik heb een beetje hetzelfde gezeten.. ik had een leuke baan, leuke collega's, ging NOOIT met tegenzin naar t werk.. En extra werken vond ik nooit een probleem. En toch, toch in het ouderschapsverlof van mijn tweede op zoek gegaan naar een andere baan.. En die gevonden. maar oh oh, ik had spijt als haren op mijn hoofd. Ging met dikke tegenzin naar het werk, had altijd buikpijn, vond mijn werk niet leuk, was ontzettend onzeker etc etc. Ik moest het van mezelf in ieder geval 3 maanden volhouden en daarna verlegde ik de grens naar 1 jaar. Het is gelukt en ik moet zeggen dat ik mijn werk nu zelfs leuk vind. Er zijn nog momenten dat ik mijn oude werk mis, maar er zijn ook heelveel aspecten aan mijn huidige werk wat ik écht heel leuk vind. Wat ik zeggen wil: ookal maak je de keuze, het kan in het begin best (vies) tegenvallen. Maar ik ben wel supertrots op mezelf dat ik heb doorgezet!
Voor functies als medisch secretaresse of spw is de werkgelegenheid op t moment gewoon heel slecht, dus dan durf ik nu mijn vaste baan niet op te zeggen. Maar welke functies vragen ze nou wel veel op t moment?
Ik zou echt mijn vaste aanstelling in een periode als deze niet opzeggen. De kans op een vaste aanstelling bij een nieuwe baas is vrijwel niet bestaand! Ik benijd je want ik zou willen dat ik een baan had, kan me niet schelen wat het is... Zou nog maar even goed bij jezelf te rade gaan wat je nu hebt...