Het enige echte concrete dat er uit gekomen is is dat ze hem explicieter gaan uitleggen waarom hij bepaalde werkjes moet doen. Ze moesten bv een slakkenhuis inkleuren. Grote grove cirkels tekenen zeg maar. Leek de juf een mooie opdracht ‘voorbereidend schrijven’. Mijn zoon denkt ‘boeie!!!’ (Stom werkje), maar als je hem zegt dat het is zodat hij later heel goed kan leren schrijven, dan weet ik zeker dat hij beter zn best had gedaan. Je moet hem echt nog niet aan het lezen zetten hoor. Zo’n jongetje is het niet (mijn dochter wel. Die las al op die leeftijd), maar hij wil wel graag dingen doen met een doel/opdracht. Heeft hij geen positieve uitdaging dat gaat hij zelf negatieve uitdaging zoeken. Waar hij later zelf enorm mee zit (schuldgevoel). Thuishouden ben ik zelf ook niet van. Bij geen van de drie ooit gedaan tot nu toe. Maar hij zit zo in een negatieve cirkel. Jongen moet zichzelf even terugvinden. En die juffen... misschien moet ik zelf ook weer even resetten om het vertrouwen terug te vinden...
Hopelijk gaat het de komende tijd beter. Fijn in ieder geval dat je een paar afspraken hebt gemaakt. Toch wel goed in de gaten blijven houden en een gesprek met de ib er lijkt mij wel zinvol. Wat een vervelende situatie.
Verschil van groep/ juffrouw kan heel veel doen. Mijn zoon is van oktober 2014 en heeft vanaf die tijd in de 0-groep gezeten. Bij een juf met veel ervaring. Maar wat viel dat tegen. Hij werd niet echt gezien door haar. (Ook een onzeker en faalangstig kind maar wel pienter) maar het ging helemaal niet. Hij wilde zowel thuis als op school helemaal niks. Werkjes waren niet af. Hij gaf op alles als antwoord dat hij het niet wist. Hij moest notabene met de onderwijsassistent mee om voor taalbegrip extra hulp te krijgen terwijl hij daar juist bovengemiddeld op scoort. (Hij is getest omdat hij met uitspraak van woorden en zinnen achter heeft gelopen. Maar dat is nu helemaal weg). Dus een heel gedoe en ik zag met angst en beven het nieuwe schooljaar tegemoet. Nu dus in groep 1 hij heeft 2 juffrouws beide ook wel met veel ervaring. En het gaat nu super. Hij is enthousiast en is thuis ook veel liever. Hij maakt werkjes af. Hij wordt echt gezien en gewaardeerd door de leerkrachten. Wat ee verschil is dat! En tuurlijk heeft hij nog een hoop te leren. Is snel afgeleid. Maar ze pakken het op een leuke manier op. Ik heb zelf ook in het onderwijs gezeten misschien dat ik daardoor ook wat kritisch ben. Maar het is zo belangrijk dat je elk kind ook echt ziet. Voor mijn zoon ben ik blij dat hij 2,5 jaar mag kleuteren. Hoewel hij best pienter is. Maar voor zn gedrag is het beter en hij is klein voor zn leeftijd. Wij hebben toen ik nog werkte ook weleens de 1 oktober grens verzet naar januari maar dat is toen niet goed gegaan. De meeste van die kinderen zijn in groep 3 blijven zitten. Toch niet goed naar het kind gekeken blijkbaar. Ik wil maar zeggen met mn verhaal: hoeveel kan een leerkracht goed doen of verprutsen. Blijf in gesprek met school en kijk naar je kind! Als moeder voel je het toch het beste aan. Heel veel succes!!
Als je concrete dingen wil zou ik echt de ib'er in laten schakelen. Even iemand die mee kan kijken en denken. De juf van de school vond het heel zorgelijk dat onze knul zei dat hij niet meer naar school wou. Heeft energie voor 10 maar ging uit verveling terugvallen in gedrag en was vervelend. Gelukkig hadden we 2 juffen die veel meer in hem zagen. Misschien ook wel geluk dat ze standaard bij elk kind dat binnenkomt een test afnemen. Een slimme/vlotte leerling past zich binnen 6 weken aan de groep aan. Thuis houden zou ik niet doen, het probleem verschuift zich dan tot hij 5 is. Daarnaast zou ik dat niet willen want ik zou gillend gek worden van onze knul (ondanks het een schatje is) Hij zou het overigens ook niet accepteren dat hij smiddags niet naar school mag. Ondanks dat hij roept dat hij niet wil, voor ons was dit een duidelijke roep om hulp.
Och jeetje, wat naar dat zo'n jong jochie al tegen zulke issues aanloopt. Het klinkt alsof het probleem wel heel erg bij de aanpak van de juffen ligt, wat het helemaal frustrerend moet maken. Wellicht is hij er nog te jong voor, maar denk je dat het helpt als je thuis een meer algemeen gesprek op "meta-niveau" hebt dat sommige dingen misschien nutteloos of suf lijken, maar dat ze er wel bijhoren en dat hij moet proberen het zo leuk mogelijk voor hemzelf te maken, maar soms ook gewoon even iets stoms moet doen? Ik heb dit gesprek meerdere keren met mn oudste dochter moeten voeren, maar ze was toen zeker wel 2 jaar ouder. Verder zou ik er toch op blijven hameren dat ze hem aanvullende werkjes geven. De visie van de individuele juf zou toch minder uit moeten maken, dan het resultaat en als hij 9 maanden blij naar school gaat en nu 1 maand niet, dan zegt dat toch wel iets. Helaas is het mijn ervaring dat sommige mensen als ze eenmaal ergens van overtuigd zijn, niet echt openstaan voor nieuwe informatie en inzichten. Wordt dan misschien een beetje vechten tegen de bierkaai. Hopelijk kan die IB-er meer bereiken!
Wat sneu voor hem zeg! Mijn oudste (naamgenootje) heeft ass en is hb. De doelen concretiseren werkt heel goed voor hem, uitdaging ook. Maar het allerbelangrijkste voor hem bleek het betrekken, dus mening vragen, ideeën vragen etc, en de wetenschap dat hij serieus wordt genomen. Ook al op die leeftijd. Zodra hij doorhad dat de school het nog niet helemaal wist met hem maar dat wel oprecht wilde onderzoeken,ging het beter. Dus op het inhoudelijke na zou ik dat gevoel,zeker bij zo'n mannetje,niet onderschatten. Wat ook goed helpt hier: mijn zoon heeft in een leeg lokaal een eigen hoekje met zitzak en boeken. Als hij wil afkoelen of in de pauze niet buiten wil spelen mag hij daar zitten. Dat is een afspraak die zijn ib-er met hem heeft gemaakt en dat werkt super. Soms zijn er teveel prikkels, ook bij vieringen in de aula bijv en dan is dat zijn plek. Was wel verbaasd dat de school dit wilde doen trouwens..het was hun eigen idee, maar het is goud waard.
Wat jij beschrijft past ook wel goed bij onze zoon. Toen hij voor de eerste keer van klas moest wisselen had hij het ook (even) zwaar. De klas was ‘niet goed’. Het was kaal en zonder sfeer, volgens hem. Toen samen met hem naar juf gegaan en gevraagd of hij mocht helpen de klas wat op te leuken. Tekeningen maken en zo. Hij voelde zich echt zo gehoord! Hij wil inderdaad voor ‘vol’ aangezien worden, heel erg de behoefte om te ervaren dat hij gezien wordt. En inderdaad uitleggen dat werkjes een diepere bedoeling hebben. Dat het voorbereidend schijven is ed. En hij wil zoooo graag helpen! Met alles. Kan natuurlijk niet altijd, maar ook als je dat uitlegt dan accepteert hij dat (soms/meestal) wel. die zitzak: wat geweldig dat school daarin mee gaat. Ik zie dat hier echter niet gebeuren...