Hallo iedereen eerst zal ik me even voorstellen ben kayleigh 24 jaar, 14 januarie 2012 kwamen me man en ik erachter door een positieve test dat ik zwanger was, en ohh wat waren we blij, we hebben al huisje boompje en nu het beestje, het plaatje leek zo compleet... De zwangerschap liep goed tot 19 weken, heb een zorgeloze zwangerschap gehad geen enkele kwaaltje... Tot zondag 29 april dat ik bloed begon te verliezen, maar ahh me las het wel vaker dat dat kon, had wel de de vk gebelt en die bevestigde het ook, maar als het aan bleef houden weer bellen, dat heb ik in de avond ook gedaan, de vk kwam langs en kwam luisteren naar het hartje, deze klopte en voelde mn ukkie ook lekker trappelen, toch maar voor controle ingestuurd naar het zh, echo gemaakt die was goed buik was soepel, totdat er met de eendenbek werdt gekeken.... Onze wereld storte in!!!! Ik had al 4 cm ontsluiting en had uitpeulende vliezen die door de de baarmoedermond zijn gekomen en dat hoorde niet dat hoort gewoon gesloten te zijn tot de 40 ste week... Het was 50/50 procent of de zwangerschap voluit gedagen kon worden, ik werdt opgenomen en twee dagen in trendelenburg stand gelegt en kreeg bedrust ze hoopte dat de vliezen vanzelf naar binen zouden gaan zodat ze dinsdag een bandje konden plaatsen om de baarmoedermond.. Maar helaas de vliezen zaten er nog en ik ben dinsdag voor OK gegaan om de vliezen voorzichtig terug te duwen en het bandje te plaatsen, dit mocht niet baten, tijdens de OK verloor ik veel vruchtwater en kwam ze erachter dat de vliezen zo erg beschadigd warem dat de baby geen kans meer had, terug uit de OK voelde ik me kindje niet meer die elke dag zo actief was, en op 2 mei kreeg ik weeenopwekkers omdat ik moes gaan bevallen, en wat klopte het kindje leefde niet meer, om 11.07 op 2 mei is onze prachtige zoon geboren genaamd: güney tufan hij was zo mooi alles erop en eraan lijkt sprekend op zijn papa, heel bizar dat je dat al zo vroeg kan zien... Alles is daarna heel snel gegaan wij hebben onze zoon de dag erop begraven alles hebben we in eigen hand gehouden nu wachten we nog op het bestelde gafsteentje dan kunnen we die zelf plaatsen en dan pas is de cirkel rond... We hebben heel veel herinderingen aan hem met voetafdrukjes handafdrukje en foto's... Wij missen hem enorm erg maar dragen hem voort in ons hart en herindering... Mijn vraag is dan ook of er vrouwen zijn die hetzelfde hebben meegemaakt, de indicatie die bij mij is vastgesteld is: baarmoederhalsinfucientie( zwakke baarmoedermond) dit komt zelden voor. Bij een volgnde zwangerschap zal ik met 14 wk een bandje krijgen om me baarmoedermond, en deze gaat dat eraf met 36 wk... De zin naar een snelle volgende zwangerschap is zoo hecht en we willen dat ook zo graag, dus als alles goed is bij de afspraken die we hebben bij de gyn volgende week hoop ik ook de antw te krijgen op de vraag wanneer mogen wij weer zwanger worden??? Ben benieuwt naar de reacties Trotse mama van een prachtige vlinder van 19 wk...
Hoi Kaytjuh Wat verschrikkelijk dat jullie afscheid moesten nemen van jullie kleine mannetje die zo welkom was. Gecondoleerd Mijn dochter* is geboren na 23 weken, niet na baarmoederhalsinsufficiëntie, maar ik lees dat dat toch nog vrij veel voorkomt. De cerclage zorgt er voor dat de baarmoedermond niet kan ontsluiten en vliezen dus op hun plek blijven. Hier mochten wij gelijk weer zwanger worden, grote kans dat jullie het ook weer mogen proberen. Het wordt alleen afgeraden als er een erfelijk probleem is ivm onderzoeken. Duurde bij mij wel even voor mijn cyclus weer op gang was. Sterkte de komende o zo moeilijke tijd.
Hoi Kaytjuh Die stomme baarmoederhalsinsufficiëntie ook . Gefeliciteerd met je zoontje Güney Tufan, wat oneerlijk dat jullie hem alweer hebben moeten laten gaan. Om een paar van je vragen te beantwoorden, zoals je reeds in een andere post van mij gelezen had, mijn vriend en ik zijn in de zomer van 2010 ons dochtertje* verloren, oorzaak baarmoederhalsinsufficiëntie. Bij ons is het ontdekt met de 20 weken echo, alles helemaal goed met ons dochtertje*, maar wel uitpuilende vliezen. Bij mij is het plaatsen van de noodcerclage toen ook mislukt. Rond de uitgerekende datum waren we opnieuw zwanger. Met 12 weken heb ik een cerclage gekregen in het Radboud in Nijmegen (de prof was daarna een aantal weken op vakantie). Ik heb het na de cerclage heel rustig aangedaan en utrogestan gekregen vanaf 16 weken. Met 36 weken is de cerclage verwijderd en met 39 weken ben ik bevallen van een gezonde zoon. Waarschijnlijk heeft het littekenweefsel van de cerclage toen ervoor gezorgd dat ik de 39 weken heb gehaald. Zo'n cerclage zwangerschap gaat echt stapje voor stapje, van mijlpaal naar mijlpaal. Ik had om de 1 a 2 weken controle en daarnaast nog een aantal spoedcontroles. Samen met een aantal anderen heb ik meegeschreven in de topics: http://www.zwangerschapspagina.nl/prematuur/302805-preventieve-cerclage-deel-2-a.html en http://www.zwangerschapspagina.nl/prematuur/188256-preventieve-cerclage.html hier kun je heel veel informatie vinden en ook vragen stellen. En wat Babyengel zegt, is helaas waar, het komt vaker voor dan je denkt. In 1 op de 800 zwangerschappen.
Hoi babyengel Dank je wel voor je reactie, jeetje dat is ook een erg verlies je was nog 4 weekjes veder dan mij, hoe kwam het dat jullie dochter zo vroeg was geboren?( als ik vragen mag). Ik heb ook al wat informatie gehad betreft het plaatsen van de cerclage, as maandag moet ik naar de gyn dan is het twee weken geleden en zullen we ook dat onderdeel bespreken en het opnieuw zwanger worden... De placenta hadden ze opgestuurd en daar krijgen we dan ook de uitslag van, volgens de gyn was er tot op heden geen erfelijk probleem, of dat ik operaties eerdere miskramen ect heb gehad wat dit kon veroorzaken... Al met al hopen wij ook een positieve antw te krijgen en dat we het met een kort termijn weer mogen proberen... Groetjes
Hoi berte Dank je wek voor je reactie, en ja de wereld is zo oneerlijk maar je gunt het jezelf niet maar ook geen ander.... Dat het toch vaker voorkomt dat verwacht je niet want mijn gyn zij ook komt zelden voor wat ik heb : ook uitpuilende vliezen waardoor mijn vruchtwater brak... Tis verschrikkelijk en heel oneerlijk... Maar wij zijn wel erg blij dat we het voorrecht hebben gehad om ons kindje te leren kennen ook al was het erg kort hij is tot de volgende dag bin ons gebleven met hem gekroelt gestreeld en gezoend daar ben ik zooo blij om, en om te weten dat güney bij ons geboren moest worden met die indicatie dat er bij een volgende zwangerschap een cerclage gedaan kan worden... Wat fijn om te horen dat het daarna ook goed kan gaan, dat jij een gezonde zoon erna heb gekregen wij hopen zo dat ook mee te mogen maken maar ik heb daar wel het vertrouwen in, tis fijn om zo je verhalen te wisselen met ander mensen en dat geeft je ook troost.. Wanneer de dag aanbreekt dat ik opnieuw zwanger mag zijn zal ik me maar moeten laten meeslepen in de medische molen want je moet daarbuiten ook genieten van die zwangerschap want ook dat kan je maar 1 keer doen al is het je tweede derde of vierde... Groetjes
Ik wil jullie feliciteren met jullie prachtige zoontje, hij die jullie papa en mama maakte maar die niet langer bij jullie mocht blijven. Ik herken de pijn en het verdriet, helaas. Maar ik vind dat je het mooi hebt omschreven met alle herinneringen die jullie hebben en dat hij in jullie hart leeft. Want zo is het. Ik hoop dat jullie snel positief bericht krijgen voor een nieuwe zwangerschap. Maar neem eerst rustig de tijd om dit een plekje te geven. Het is niet niks wat jullie mee hebben gemaakt. Het plaatje van de toekomst stort ineen. Huisje boompje beestje is er ineens niet meer. Ik hoop dat het zonnetje voor jullie snel weer een beetje mag gaan schijnen. Sterkte!!!
Hoi jonneke Dank je wel voor je reactie,het blijft tot op de dag van vandaag erg verdrietig en mis mijn kleine man harstikke erg,hij heeft ons moeder en vader gemaakt en daar ben ik super trots op, ook al kan ik niet voor hem zorgen...in mijn hart en in onze herindering blijft onze engel altijd voort bestaan en zal het altijd mn eerste zoon blijven. Maar heb ook even hou verhaal gelezen wat jullie hebben meegemaakt jeetje zeg dat s wel een behoorlijke klap ineens, tis wat je zegt "je denkt leuk zwanger te zijn" maar verwacht niet dat je kindje een downsyndroom heeft...en kan met je meepraten het is verschrikklijk om zoveel weken lang te genieten van je zwangerscbap op de heerlijke babywolkte zitten en dan ineens stort je wereld in!!! Hier zijn geen woorden voor het is het ergste voor een ouder om mee te maken om je kind af te geven,het hoort andersom te zijn! Ook de verlangen naar een tweede kindje wel kort erna kan ik heel goed begrijpen, en nu lees ik dat je in blije verwachting ben ik ben super blij voor je en geniet eght van deze zwangerschap want ook deze zwangerschal kan je maar 1 keer doen! Mijn man en ik willen dolgraag weer een kindje maar laten de natuur zijn werk doen, maar we willener wel voor gaan nadat me ongi op gang is gekomen en dit mag ook vlgs me gyn:-D... Veder als ik jou verhaal lees moet ik denken aan mijn broertje die nu vrolijk door het leven gaat met zijn 20 jaar, hij is geboren met een larsen sydroom de ergste variant, voor een korte omschrijving: verkorte ledematen, broze botten, scheve vingers, kromme rug, 30 procent longinhoud en dit is nog geen eens de helft ervan! Toen mijn moeder zwanger was hebben ze 9 md lang nikks gezien!!! Tot de geboorte en heelveel weken en maanden werdt gedacht bij haalt het niet!, maar het zijn zware erge zware jaren geweest en heeft mijn moeder er alleen voor gestaan,zh in en zh uit, en nu 20 jaar en hij doet het superr goed heeft ook erg veel operaties gehad waaronder veel lichaamsdelen op zijn plek zijn gezet...maar wij hadden nooit gedacht dat hij 20 zou worden, dus een kind meteen handicap is niet niks en moet je ook sterk voor in je schoenen kunnen staan, en het is fijn aan de ene kant om dan vroeg te horen te krijgen dat je een kindje krijg met een aandoening, dan helemaal niks en je wereld stort helemaal in na de geboorte... En de beslissing die jullie hebben gemaakt toen is altijd jullie keuze geweest en ook die konden jullie alleen maken en hoef je niet te luistere naar andere of je het wel of niet moet doen! Meid ik wens je eght een goeie zwangerschap en lees graag de vordering ervan knuffels