het is niet het besluit van de rechter of jeugtzorg dat ik mijn zoon niet mag zien maar van opa en oma en omdat oma ik de rechtzaak vertel heeft dat me zoon huilt als ze het over mij hebben heeft de recht gezecht mischien moeten we eerst alles uitzoeken en daarna je zoon weer teutg in contakt brengen met jou en als jullie goed lezen zien jullie dat mijn zoon daar al lager dan een jaar woont dus krijgen ze net zo veel te zeggen dat ik heb over mijn zoon ik heb in het kort mijn verhaal neer gezet ik kan alles wel neer zetten maar waarschijnlijk zitten jullie niet in de zelfde situatie dus vind ik het wel heel hard om over iets te oordelen ik snap dat het jullie mening is en indd belangen van mijn zoon staan voor op en als mijn zoon echt bij opa en oma wil blijven wonen ga ik daar mee akkoord nogmaals het in een korte versie van het verhaal en ik denk dat iedere ouder als het over hun kinderen gaan zeg ik wil dan en het zijn mijn kinderen of zie ik dat verkeerd
Luister, het was geen oordeel. Tuurlijk snap ik dat je vecht voor je kind. Maar zoals je zelf al aangeeft, woont hij al behoorlijk lang bij zijn opa en oma en vind ik echt dat zijn belangen voor die van ieder ander gaan. Dat schrijf je net zelf gelukkig ook. Nee, ik ken de hele casus niet, maar ik ga er wel vanuit dat er een reden is waarom de rechter overgaat tot het in kaart brengen van de situatie. Ik kan alleen maar hopen dat het voor alle partijen goed af zal lopen en je zoontje niet teveel zal voelen van het proces wat nu gaande is. Sterkte.
oke dankje wel mama het is een situatie waar eigenlijk door niemand mee te leven valt gelukkig merkt mijn kleine man hier niet veel van al de rechtzaken onderzoeken zijn zonder hem gedaan alleen het omgang via jeugtzorg zal hij dalijk wel bij zijn en hoop indd dat alles goed kom op dit moment vind ik het het belangrijskt dat ik hem dalijk weer mag zien en daarna is het aan de rechter te beslissen hoe of wat
Jeetje wat een verhaal. Vader doet zn ding niet. Jij depri en geeft je zoon zelf aan opa en oma en denkt dan werkelijk dat zij de beslissing genomen hebben dat je hem niet meer mag zien? Zij gaan daar niet over. Je hebt nu een baby van een maand en wilt weer zwanger worden? Je zoon zal het gevoel hebben dat je een nieuw gezin gestart bent zonder hem. Zeker geen tweede baby erbij willen krijgen als ik jou was. Je komt op mij over als iemand die niet helemaal begrijpt hoe het werkt. Laat je goed voorlichten door een advocaat. En mail alsjeblieft niet naar jeugdzorg en dergelijke maar doe dat telefonisch of laat een ander het doen. Er valt werkelijk geen enkele komma of punt te ontdekken, dat komt jong/niet zo snugger over. Succes met alles, hopelijk lukt het je om de omgang op een juiste manier op gang te krijgen en misschien je zoon weer thuis te krijgen. Maar ik denk dat het nog wel even kan duren voordat hij echt thuis is. Ik snap ook niet waarom je hem anderhalf jaar niet gezien hebt. Als je hem niet mag zien dan neem je toch direct stappen? Nu moet je je eerst weer bewijzen voordat je een kopje thee met hem mag drinken, laat staan tot hij echt thuis is.
ik weet niet waaraan jij ziet dat ik een baby heb want die heb ik namelijk niet en zo te lezen weet jij niks van regels in nederland want als je kind langer dan een jaar door iemand anders wordt verzorgd krijgen hun net zo veel te zeggen over je kind dat je zelf te zeggen heb en als je al anders half jaar in deze situatie leef denk ik dat ik meer begrijp als jij en als ik geen direkte stappen had gezet had ik geen rechtzaken en onderzoeken gehad dus weet niet wat je denk maar denk eerst een goed na vooor dat je iets schrijf want volgens mij denk je dat alles maar zo makkelijk kan en gaat in nederland nou dan kom je van een koude kermis thuis
Je hebt gelijk, excuus. Op mijn telefoon leek die 7 een 1. Maar het is wel te zien dat je bezig bent met zwanger worden: Wacht daarmee tot hij thuis is. Voor hem is dat namelijk helemaal niet leuk om thuis te komen en er is opeens een baby en misschien een nieuwe vent. Voor hem is dat verwarrend en zou het voelen alsof je verdergegaan bent zonder hem.
ik ben 6 jaar geleden bevallen van een prachtige zoon Giovanni me leven kon niet meer stuk alles liep goed tot dat ik er achterkwam dat zijn vader drugs gebruikte stiekem wist ik dit al maar wilde het niet geloven gegeven moment zijn wij dus uit elkaar gegaan toen mijn zoon bijna 3 jaar was overleed mijn moeder waardoor ik in een zware depressie terecht kwam ik heb toen een goed gesprek gehad met mijn ex zijn ouders of hun tijdelijk voor mijn zoon wilde zorgen omdat ik zo in de knoop zat met me zelf en hun wilde dit graag doen tijdje later kwamen zijn vader en ik weer bij elkaar en ging alles weer goed teminste dat dacht ik hij beloofde me van alles maar ging na een tijd weer slecht weer uit elkaar en dit tot 3 keer toe laatste keer dat wel bij elkaar waren is nu ander half jaar terug mijn zoon sliep inmiddels sweekends bij ons en had het prima naar zijn zin omdanks de ruzies die zijn vader en ik hadden ik schrijf dit met pijn in me hart en doet me veel verdriet mijn zoon zei op een gegeven moment mama papa doe altijd schelden tegen jou je hoef niet te huilen ik hou tog van jou jullie begrijpen best wel dat die woorden tot de dag van vandaag nog steeds door mijn hooft gaan ik heb in het begin toen de relatie van zijn vader en mijn defenitief stopte mijn zoon elke week gezien in tussen liep ik bij psygoloog om mijn verleden en overlijden van mijn moeder te verwerken ik heb nu een nieuwe vriend en heb paar keer geprobeerd een normaal gesprek te hebben met mijn exschoonouders om mijn zoon weer bij mij te krijgen hun gaan hier totaal niet op in en willen dat mijn zoon daar blijf t tot zijn 12e wat ik dus onzin vond vervolgens flinke ruzie gehad en mag mijn zoon dus op het moment helemaal niet zien n ik heb 23 juli een rechtzaak gehad omdat de regel telt als je kind een jaar lang door iemand anders wordt onder houden die recht krijgt om dat soort dingen dus te doen ik ben kapot van verdriet op de rechtzaak werd duidelijk dat hun dus niet willen dat mijn zoon uuberhoud nog naar mij terug kom raad van kinder bescherming was bij de rechtzaak en heb aan gegeven een onder zoek te gaan doen waar mijn zoon het beste zal zitten dit duurt nu al vanaf de rechtzaak en heb nog steed sniks gehoord maar onder tussen mag ik ook mijn zoon nog steeds niet zijn ik sla me vaak voor me kop omdat ik me zelf de schuld geef dat ik tioen de tijd die keuze heb gemaakt maar wat moest ik dan ik koos voor me kind en niet voor me zelf maar ben hier kapot van rechter heeft aan gegeven voor 1 nov de uitspraaak te hebben ik mis me mannetje zo erg ik weet ook niet meer wat ik kan doen ik stuur heb elke week een kaartje aangetekend zodat ik kan bewijzen dta ik wat van me zelf laat horen zijn er nog meer mensen in deze situatie of heeft der iemand tips wat ik nog meer kan doen ik wilde me verhaal kwijt omdat ik er voor de rest eigenlijk nooit over praat wat me hart is gebroken en zeker bij het schrijven van dit verhaal ik hoop dan ook dat jullie dit recpectern en dat ik geen verwijten naar me toen krijg liefs esmeralda Meid ik heb eens terug zitten lezen want dit speeld al lang. Maar waarom zeg je hier dar je moeder is overleden toen Giovanni een jaar was en in een ander bericht dat hij 3 jaar was?
Jeetje wat een onaardig bericht. Heeft ze echt iets aan als radeloze en depressieve moeder. Je schoonmoeder zou je kind maar afpakken. Ik zou niet voormezelf instaan.
agh ja nahla iedereen denkt er anders over maar vind het knap dat ze alles zo gezecht beter weten terwijl ze waarschijnlijk niet eens in de zelfde sitatie zitten of hebben gezeten
hoi kim ik ben al een tijdmet me nieuwe partner en ben al bijna 2 jaar getrouwd uiteraard weet mijn zoon hier van dus totaal vreemd is het niet voor hem wij willen erg graag een kindje bij en aangezien dat ik dalijk 30 wordt wil ik daar niet meer te lang mee gaan wachten omdat ik me anders te oud voel voor een kindje erbij ps dit is mijn mening en wil zeker geen mensen aan vallen die op oudere leeftijd kinderen hebben gekregen
Hoi essiegio, Ik vind het gewoon een hartverscheurend verhaal. Ik zou willen dat ik je advies kon geven of iets voor je kon doen maar helaas (of gelukkig?) heb ik hier geen verstand van of ervaring. Ik hoop echt recht vanuit m'n hart dat je herenigd wordt met je zoontje en dat je eindelijk gelukkig kan worden met je gezin. Heel veel sterkte en wijsheid, geef niet op, het recht zal zegevieren! Houd je daaraan vast! Digitale knuffel!!
ik heb de reacties niet gelezen dus sorry als ik dubbel plaats ik zou beginnen met het contact tussen jou en je zoon weer te herstellen, dit gaat inderdaad nu via jeugdzorg dit zal staps gewijs aangepakt worden, hier word gekeken naar wat jou zoontje nodig heeft, veiligheid en veilig opgroeien staat hier voorop, jij geeft aan dat jij zelf jou zoontje bij jou ex schoonouders heb gelaten, en nu al meer als een jaar minstens jou zoontje niet heb gezien, waarom heb je niet eerder contact gezocht, niet vergeten in de jaren dat jou zoontje nu bij oma woont heeft hij daar een leven op gebouwd, en de kans is heel erg aanwezig dat men (lees rechter en bjz) dit niet zomaar kapot gaan maken, omdat jij denkt het allemaal weer aan te kunnen (klinkt hard maar eenmaal een depressie gehad ben je vatbaarder voor weer een nieuwe depressie wat niet ten goede komt van jou zoontje, want kun jij hem een veilige en zorgeloze toekomst bieden, (ook niet als jij denkt nu wel voor jou zoon kunt zorgen), het beste wat je nu kunt doen is zoveel mogelijk bezoeken met jou zoontje aanvragen en meegaan met wat jeugdzorg jou biedt maar houdt er rekening mee dat omdat het toch al enkele jaren is, jou ex schoonouders rechten hebben opgebouwd en jij wat rechten heb verspeeld wat je vooral niet moet doen is boos worden, zij hebben jou kind omarmt met liefde, opgevangen en in huis genomen op het moment dat jij dit niet meer kon, het is niet eerlijk om dan te zeggen dat hun een machtsstrijd aan het voeren zijn, dit gaat ook geen enkel rechter geloven, zij hebben namelijk ten alle tijden alles voor de kleine man gedaan waar jij hem heb achter gelaten (klinkt hard maar zo zijn rechters ook) - stel voor dat er een regelmatige bezoekregeling komt naar de behoefte van jou kind, hiermee geef je aan dat je aan zijn gevoel denkt maar ook graag jou kind weer wilt leren kennen - val oma en opa nooit af dit zal erg slecht voor je uitpakken, ook al denk je 1 toch moet je dankbaar overkomen grote kans dat zij uiteindelijk verder met jou wensen mee gaan dan jij denkt (als je ze tegen werkt verlies je meer) -houdt je aan de regels van jeugdzorg - vraag een gezinsherenigings traject aan bijvoorbeeld GGZ beilen, dit traject is speciaal bedoelt voor kinderen die niet meer thuis wonen, maar tijdens dit traject word gekeken of jou zoontje weer bij jou kan komen wonen, ook word jij geobserveerd hoe jij de opvoeding gaat doen en hier word een verslag over uitgebracht. en verder sterkte en blijf ten alle tijden hoe moeilijk ook aan het welzijn van jou zoontje denken, is hij gelukkig bij oma ( en wees eerlijk) is hij gelukkig op school, heeft hij vriendjes, heeft hij een mooi leven, wil je dat allemaal kapot maken puur om hem bij je te hebben, ga ook na of jij hem echt alles kan bieden 100 % en niet alleen nu maar ook toekomstig, zijn de depressies écht weg welke kansen zijn er dat ze terug komen het is soms moeilijk maar soms is houden van ook loslaten in het belang van je zoon en zijn geluk.
er is een verschil tussen schoonmoeder die kind afpakt, en schoonmoeder die kind krijgt vanwege depressie van moeder, schoonmoeder zorgt dus jarenlang voor haar zoontje en nu komt mevrouw even na weet niet hoeveel jaar het kind opeisen sorry maar ik geef schoonmoeder groot gelijk, eerst maar eens kijken of dat allemaal wel zo goed gaat zoals ze zegt, het is een kind geen speelgoed