Hoi, zijn er mensen op dit forum die ervaring hebben met het adopteren van een kindje met een geestelijke handicap uit zuid of oost Europa ?
Ik heb geen ervaring. Maar wil toch even zeggen dat ik het geweldig vind dat er mensen zijn die zo'n kindje adopteren. Daar neem ik echt mijn petje voor af. Ik vind het kanjers !! Die kindjes hebben ook rechten op een liefdevol thuis.
Volgens mij komen er tegenwoordig geen kinderen meer uit zuid-europa (ik weet niet welke landen jij dan bedoelt). Uit Oost-Europa zijn er natuurlijk wel meerdere landen (o.a. Polen. Hongarije etc). Kijk op de site's van de vergunninghouders en op het internet. Er is voldoende over te vinden. Mag ik vragen hoe ver jullie in de procedure zijn (of misschien nog niet eens begonnen). Tegenwoordig komen er bijna alleen nog maar special needs kinderen in aanmerking voor adoptie. Dus bijna alle kinderen hebben behoorlijke handicaps (zowel lichamelijk als geestelijk). Ook zijn er beperkingen die in het land zelf niet zijn opgemerkt of die pas later naar voren komen (denk aan de gevolgen van verwaarlozing, ondervoeding of ontwikkelingsachterstanden). Je krijgt in Nederland trouwens geen toestemming van de Raad voor adoptie van een kind met grote geestelijke beperkingen. De regel is dat een kind zich zelfstandig zou moeten kunnen redden. Het begrip geestelijke handicap is dan ook erg breed. Wat bedoel je daarmee precies ? Verder staat de Raad tegenwoordig zeer kritisch tegenover adoptie van kinderen met geestelijke beperkingen. Zelf zou ik er ook goed over nadenken waarom en of jullie dit wel willen en aankunnen. Een adoptiekind vereist al veel meer van je als ouder. Als je daarbij ook nog een stoornis hebt kan dat nog veel moeilijker zijn. Een adoptieprocedure is een zeer ingewikkelde, langdurige en kostbare procedure. In tegenstelling tot vroeger is het tegenwoordig (over het algemeen) een vorm van gezinsvorming. Als je een gezin wilt waarom dan kiezen voor een kind met een geestelijke beperkingen met alles wat daarbij komt (denk aan veel extra zorg, hoge kosten, misschien stoppen met werken, en in sommige gevallen zelfs de vraag of bepaalde kinderen wel thuis kunnen blijven wonen). Misschien moet je wat meer informatie geven in je post.
We hebben inmiddels contact met een Bulgaarse advocaat gespecialiseerd in adopties die dit voor ons uitzoekt. De regels over adoptie staan wel beschreven op deze site http://www.kindentoekomst.nl/13/adoptie/adoptie.html maar we zijn ons er nu verder in aan het verdiepen met behulp van deze advocaat. We hebben al eeder met een stichting hierover contact gehad maar daar waren de inschrijf kosten zo hoog dat we ons afvroegen waar het hier om ging.. geld of kindjes .. We willen graag een kindje adopteren met een geestelijke beperking omdat deze kindjes vaak minder snel een kans krijgen en we hebben allebei ervaring met kinderen met een beperking. Mijn man in de familie en ik in mijn vorige baan dus we weten wel waar we aan beginnen. Met geestelijke beperking denken we bijv aan een kindje die een zuurstof gebrek heeft gehad bij geboorte en daardoor een achterstand heeft geestelijk of een kindje met forse leerproblemen, maar wel gewoon deel uit gaat maken van ons gezin en bij ons kan wonen
Dit is een site van een vergunninghouder. Voor informatie ga je naar deze site Adoptieprocedure stap voor stap Waar heb je een advocaat voor nodig? Volgens mij is het in Nederland alleen mogelijk om via de normale procedure een kind te adopteren. Dus BKA, VIA cursus, onderzoek raad en dan de procedure bij de vergunninghouder. Je kunt nooit zonder vergunninghouder legaal adopteren. Sommige landen hebben wel mogelijkheden voor een procedure waar je een gedeelte zelf kunt doen. Maar ook dan is de vergunninghouder in beeld (zogenoemde deelbemiddeling). Voor zover ik weet is er geen enkel Oost-Europees land waar je zonder vergunninghouder kunt adopteren. En ja de kosten voor adoptie zijn gigantisch... De inschrijfkosten zijn nog niets. Het totale traject zoals hierboven beschreven en dan nog alle kosten in het land zelf. Je bent zo 20.000 euro verder. Ik begrijp niet zo goed hoe ver jullie zijn in de procedure maar heb het idee dat die nog niet is opgestart. Voor zo'n procedure heb je geen lokale advocaat nodig. Alles gaat via de vergunninghouder. Verder zie ik dat je zwanger bent. Dan moet de hele procedure een jaar in de wachtstand tot het kindje een jaar is. De Raad zal dan een nieuw rapport maken ivm de gewijzigde gezinssituatie. Vraag jezelf ook af waarom je een biologisch (gezond) kind wilt belasten met een geestelijk gehandicapt en geadopteerd broertje of zusje..
Het is hoe je het bekijkt... Belasten ? of zijn/haar leven verrijken met een bijzonder broertje of zusje ? Inmiddels zijn we via de advocaat een stuk verder gekomen en heel veel info ontvangen, en meer mogelijkheden voor adoptie als we hadden gedacht. We zijn niet aan Nederland gebonden voor adoptie omdat mijn man hier oorspronkelijk niet vandaan komt kunnen we ook vanuit zijn geboorteland adopteren waar de regels een stuk gemakkelijker zijn als hier en qua kosten is het ook een ander verhaal. We zijn er nog niet helemaal uit wanneer en hoe maar we zijn er wel uit dat we kindjes met een handicap in tehuizen gaan helpen
Ah ok. De procedure is inderdaad anders als jullie in het land zelf zitten en je een partner hebt die deze nationaliteit heeft. Dan nog zou ik wel heel goed nadenken of je een biologisch kindje een geadopteerd broertje of zusje wilt geven met een handicap. Jullie vinden het misschien een verrijking maar dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Ik heb in mijn omgeving gezien (en daar was geen sprake van adoptie) dat een kind met een handicap (zeker een geestelijke) een zeer grote belasting kan zijn voor de rest van het gezin. Zo'n kindje heeft veel meer speciale tijd en aandacht nodig. Dat gaat ten koste van andere kinderen. Het kan voorkomen dat familieactiviteiten waar andere gezinnen wel aan kunnen deelnemen voor jullie lastiger of misschien onmogelijk zijn (denk aan vakanties, evenementen, uitstapjes etc). Een ander bezwaar voor mij zou zijn dat de zorg voor en om zo'n kind later op zijn broer of zus terecht komt! Als jullie ouder worden en de zorg niet meer aankunnen. Of ooit komen te overlijden is deze broer of zus als familie toch verantwoordelijk. En een kind met een handicap heeft vaak de rest van zijn leven blijvende zorg nodig (denk aan verzorging, financiën, huisvesting, toezicht etc). Nu is dit natuurlijk erg afhankelijk van de mate van beperking die het geadopteerde kind zal hebben. Maar dit zijn zaken waar ik niet zomaar aan voorbij zou gaan. Er zijn tal van mogelijkheden om kinderen in moeilijke posities te helpen. Veel succes met jullie keuze.
Kom naar de FB pagina, adoptie special need. Onze oudste komt uit china met een combinatie van pittige sn. Heb zelf geen ervaring met een kind met een verstandelijke beperking van ons zelf..wel werk ik ermee
Wil wel nog even benadrukken dat wat Amber zegt je gewoon moet doorlopen! Anders is het geen legale adoptie. Onze procedure voor onze oudste zoon duurde 5 jaar bijna. Van aanvraag BKA nummer tot het in onze armen sluiten in CHina. Hij heeft meerdere grote special needs, maar vooral zijn hechtingsproblemen zijn het die het hem moeilijk maken. ALle operaties en therapieen zijn daar niks bij. WIj hebben na hem nog twee bio kinderen gekregen, en idd je moet goed nadenken voordat je die stap overweegt. Daarbij geeft de raad niet zomaar toestemming meer... succes verder, ben wel nieuwsgierig naar je verhaal over een advocaat..want zo werkt een adoptieprocedur niet.
Ik ben er zelf niet mee bezig maar wil later graag gaan adopteren. Ik volg een aantal blogs uit Amerika en o.a. deze blog gaat over kinderen uit oost Europa; No Greater Joy Mom. Ze heeft al zelf kinderen gekregen maar dus ook een aantal kinderen geadopteerd. Soms zijn ze wat extreem (vooral erg christelijk) maar ze doen het wel erg goed met hun kinderen. Via haar kun je op meer blogs komen.
Allereerst petje af dat jullie zoveel geld willen investeren om een kindje met een verstandelijke beperking een beter leven proberen te gaan geven. Maar mag ik vragen waarom jullie dan niet gaan voor een kindje hier in Nederland? Er zijn ook zoveel kinderen hier die wachten om in een gezin opgenomen te worden. En bedenk inderdaad ook waar gehandicapte kinderen later vaak terecht gaan komen. Niet bij mensen thuis, maar in gezinsvervangende tehuizen of 24-uursvoorzieningen die de gemeenschap heel veel geld kosten. Die zorg wordt trouwens steeds minder omdat het niet meer te betalen is, kijk maar naar het nieuws. Sommige mensen kijken ver en zien niet het leed wat zich voor hun neus afspeelt.
Omdat in NL heel weinig kinderen per jaar ter adoptie worden aangeboden. Dit aantal is echt op één hand te tellen. Jij bedoelt dus waarschijnlijk pleegzorg. Dat is echt compleet iets anders dan adoptie. Kort gezegd: bij adoptie worden in principe alle banden met de biologische familie doorgesneden en ben je als adoptieouder de rechtmatige ouder. Bij pleegzorg hebben kinderen nog familie waar vaak ook nog contact mee is en wonen de pleegkinderen zo lang als nodig is bij een pleeggezin. De pleegouders zijn dus niet de ouders van het kind en hebben dus ook geen autonoom gezag. Bij pleegzorg heb je dus niet alleen te maken met de biologische familie van het pleegkind, maar ook met Bureau Jeugdzorg en met de pleegzorgbegeleider. Wanneer mensen echt "ouders" willen worden dan biedt alleen adoptie deze mogelijkheid. En aangezien dat dus in NL haast niet voorkomt dat een kind ter adoptie wordt afgestaan, starten de wensouders een adoptieprocedure voor een kind uit het buitenland.
Het hele adoptie-, en pleegzorgverhaal begrijp ik Tassie. Alleen TO wil een goede daad verrichten en daarom een verstandelijk gehandicapt kind uit het buitenland adopteren. Mijn reactie is daarop bedoeld.