Lief dat jullie zo met mij mee willen denken. Het was idd geen bewuste keuze om zo snel voor een tweede te gaan. De eerste heeft jaren geduurd incl. IVF pogingen en uiteindelijk toch spontaan zwanger. We dachten echt dat de tweede er nooit zou komen. Maar dat was 3 maanden later toch al het geval en hoewel dat schrikken was, waren we ook dolblij dat ons gewoon nog een tweede kindje was gegund. Helaas moest hij een hele risicolvolle hartoperatie ondergaan 1 dag na zijn geboorte en was het echt kantje boord met hem, heel veel spanning dus en ons zoontje heeft al die tijd bij zijn opa en oma gelogeerd. Eenmaal thuis heb ik direct geprobeerd er weer zoveel mogelijk voor hem te zijn. Je voelt je toch 'schuldig' ook al kon het niet anders. Ik probeer heel vaak tijd voor hem vrij te maken en 1 op 1 dingen met hem te doen en te ondernemen. Hij geniet daar ook echt van. Heb inderdaad gevraagd of ze niet bij mij thuis wilde komen voor deze adviezen maar ze komen alleen thuis voor de video training en voor de adviezen moet je bij hun op consult. Denk dat ik de situatie zoals die zich vaak voordoet zelf ga filmen en het daar gewoon laat zien. Liesken, hij praat inderdaad ook nog niet zo veel dus dat zal ook meespelen inderdaad. Bedankt voor jullie reakties, vind het altijd wel prettig om te weten wat anderen nou van zo'n situatie vinden of wat jullie zouden doen.
Maar vertoonde jouw oudste het gedrag van Faye kindje, of was dat meer binnen de normale range van gedrag? Dat maakt nogal wat verschil he? @Faye: herkenbaar, dat allerlei onrust zoveel impact kan hebben. Hier de eerste 3 maanden ook veel ziekenhuisopnames gehad bij Caitlyn en dat had echt z'n weerslag op Thirza. Die was alleen al zo oud dat we daar met haar over konden praten, en dat scheelt dus een eind. Bij zo'n kleintje is dat een heel stuk lastiger, dus hopelijk kun je goede ondersteuning en tips krijgen!
Handig idee dan trouwens om zelf te filmen, (misschien iemand anders laten doen die dichtbij staat, zodat ook jouw reactie gefilmd kan worden?), dat scheelt weer een 'indringer' in huis
ja dat was hier ook zo.. mijn kinderen schelen precies 2 jaar.. en echt de eerste 8 maanden tot een jaar moest de oudste echt niets van de jongste weten .. pas toen hij begon te kruipen, dingetjes pakken etc.. toen had ze pas door dat de baby ook leuk was en kon spelen ! zelfs nu is ze soms nog jaloers.. maar dan gaat ze gewoon extra aandacht trekken door te laten zien wat ze kan.." Mama kijk eens! kijk eens! ".. ik denk dat het dus wel goed is om te wachten tot de jongste met zn speelgoed kan spelen.. dan is de baby ook leuk want hij kan er mee spelen !
Zijn gedrag is wel verklaarbaar, de afgelopen tijd is er heel veel gebeurd, dingen die helaas niet te voorkomen waren. Heel lastig want nu draag je de gevolgen ervan. Het is goed dat je er toch iets aan wil doen want persoonlijk vind ik, zeker na 7,5 zijn gedrag wel extreem. Probeer veel tijd samen met hem door te brengen. Ga bijv. even alleen met hem naar de speeltuin, samen knutsele, koekjes bakken of de kinderboerderij. Maar probeer hem ook in te laten zien dat een broertje ook leuk kan zijn, samen in bad, voetafdrukken maken met vingerverf (loopt hier altijd uit op lachen) met zijn broertje.
Ik heb er (helaas) weinig verstand van, maar ik heb ooit wel in de positie van jouw oudste gezeten. Ik was echt een terrordreumes voor mn kleine zusje en dat is een paar jaar later helemaal goed gekomen. Vanaf ongeveer mn 3e waren we onafscheidelijk en we zijn nog steeds erg close. Dus het hoeft niet altijd te betekenen dat het zo blijft. Succes!
Tja....wat is normaal en wat is de normale range van gedrag? Ik zou het niet weten en ik denk ook dat dat weer per kind en per situatie verschillend is en dat daar dus geen pasklaar antwoord op is.
Wat mooi om te lezen dat je na zon ivf traject spontaan zwanger bent geraakt..! Wel heftig lijkt me, zo snel alweer. Ik vind 1,5 jaar ertussen (als bewuste keuze) ook al erg pittig! Maar wel ook leuk hoor. Wat ontzettend lastig dat je kindje dit gedrag vertoont. Ik weet niet wat je allemaal al geprobeerd hebt, maar ik zou vooral denken aan veel bij betrekken. Samen helpen afdrogen, aankleden, troosten, eventueel flesje of speentje geven. Maar ook laten zien dat je niet altijd opspringt voor de jongste. Veel positieve dingen benoemen aan het gedrag en het minder positieve negeren. Of een alternatief bieden als het niet zo lekker gaat of hij zo reageert. Als je daarin veel hebt geprobeerd, is zo'n filmactie vast geen verkeerd idee! Wat jij ermee doet is je eigen keuze he. September08: nou ja zeg... Misschien heeft de dichte leeftijd en het wel of geen besef wel te maken met het gedrag. Maar ik denk dat deze reactie net zo goed of misschien wel juist kan komen bij kinderen die 2, 3 of 4 jaar oud zijn. Daarbij gaat de keuze voor wel of geen tweede kindje en wanneer, een ander niets aan......
Ik vind filmen niet drastisch. het laat heel goed zien hoe de interactie is tussen jouw kinderen is en eventueel jouw reactie daar dan weer op. Tips en adviezen zijn vak zo algemeen terwijl bij videointeracite kun je steeds afspelen en stopzetten waardoor je de situatie stukje bij beetje analyseert. tevens zie je dan ook signalen die je anders waarschijnlijk over het hoofd zou zien. ik hoop dat je je oordeel over filmen opzij kunt zetten want het is een veel effectiever middel dan tips en zo. in ieder geval veel succes en wijsheid met je keuze
Letterlijk opnemen en iets uitleggen tegenover elkaar is toch anders he?! Ik zeg nergens dat jij een slechte moeder bent. Alleen ik vind ze persoonlijk te dicht op elkaar.. Niet of het stom/dom of ongewenst is, zeg ik ook niet. Ik denk dat hij ergens tekort is gekomen, niet dat jij dat (bewust) hebt gedaan. Er zit misschien 12 maanden tussen. Maar de eerste maanden hebben ze alleen aandacht, liefde etc nodig. Pas hierna willen ze juist mama, juist dan is alles van mij en egocentrische gedachten.. snap je? Ik zeg juist wel, dat je vast alles hebt geprobeerd, maar dat ergens nog een kink in de kabel zit. Als je ergens mee zit, heb je niets aan tips zoals... gaat wel over. Hoe aardig het ook bedoeld is. En misschien ook wel zo is. Als jij iets veranderd wil hebben, wil je tips of handvaten?! Zo denk ik er in ieder geval over. Ik zou dan wel hulp zoeken, balen dat ze niet willen komen kijken. Is hier heel normaal. Maar misschien is de oplossing een filmpje laten zien gemaakt door jouw, vader of opa of oma wel een oplossing. Of een derde inschakelen, orhopedagoog oid.