Toen ik zwanger was had ik nooit het gevoel dat ik een 'echt moedertje' zou zijn. Maar wat blijkt...zelfs ik heb het in me! Ik heb me tijdens de zwangerschap ook nooit gezien als een meisjes-mama en heb toen ook veel kleertjes gekocht op de jongensafdeling. Maar nu, ik wil rose, rose en nog meer rose! Ik ben echt in heel veel opzichten veranderd wat ik totaal niet had verwacht!Maar wel op een goede, verstandigere manier.(geduldiger enz.) Hebben jullie dingetjes die je in jezelf ziet nu jullie mama zijn geworden?
Leuk he een meisje?! Hier ook hoor, van mij hoefde echt niet alles roze... we hebben haar kamertje bewust ook in blauwtinten gedaan terwijl we wisten dat we een meisje zouden krijgen... maar sinds ze geboren is leef ik letterlijk op een roze wolk, al een jaar! Wil niet zeggen dat al haar kleertjes nu perse roze moeten zijn hoor, maar het is wel echt meisjesachtig. Ook tutten met haar haartjes vind ik nu geweldig! Of samen met het thee-serviesje spelen... En of ik verder veranderd ben? Ab-so-luut! Ik ben veel geduldiger, maak me echt niet snel meer druk om andere mensen of wat andere mensen van me vinden... ik kan enorm genieten van de kleine dingetjes. En ook met werken ben ik veranderd. Ik wilde zeker weten 4 dgn gaan werken, vond 1 dag inleveren voldoende. Maar nu werk ik lekker 3 dgn hoor, ik kon gewoon niet zo veel bij Fenne weg zijn...
Wij dachten dat het een jongetje werd, moest zelfs erg wennen toen we hoorden dat ze een meisje zou worden. En nu....ik zou niet weten wat ik met een jongen zou moeten, haha. Niet per se alles rose maar wel leuke jurkjes en ook stoere meisjeskleding. Ook ik ben veranderd. Mijn prioriteiten liggen anders. Werk is op het werk en thuis ben ik vrij. Dat was voorheen wel anders. Ook in het huishouden ben ik veranderd. Vroeger moest per se alles elke week schoongemaakt, nu probeer ik dit wel maar is minder paniek als het een keer niet lukt. Haha, grappig he hoe een kindje je leven veranderd?
Ik weet eigenlijk helemaal niet meer wat ik eigenlijk allemaal deed toen ik nog geen kinderen had! Kan me absoluut niets meer bij voorstellen! Met de eerste twee kids was ik heel jong, en nu met de derde ben ik een heel stuk ouder, en ik kan merken dat ik rustiger, geduldiger en easy-er geworden ben. Het werk zal me een worst zijn, als het mooi weer is, ga ik wandelen of fietsen met Jesse. Werk komt morgen wel, en anders overmorgen. Dat had ik met de eerste kids veel minder.
jaa hier nog eentje! Altijd gedacht (en stiekem gehoopt) dat ik een jongetje zou krijgen, zelf ook altijd op de jongens afdeling shoppen. maar niets is leuker dan jurkjes kopen! en hotpans met majo eronder en heeele poepige schoentjes met strikjes Shoppe shoppe shoppeeeehhh! wwhhieeee
Ja hier ook. Altijd gezegd dat ik alleen jongetjes wilde, maar ik ben zooooooo blij dat ik een meisje heb (en er straks nog een krijg)! Tutten met het haar, leuke jurkjes of kleren combi's te maken/kopen, mee spelen met de poppen enz. Ik wilde eigenlijk helemaal geen kinderen, dat gejank enz dacht ik altijd. Tot ik mijn man leerde kennen en het toch begon te kriebelen. Wat ben ik blij dat ik moeder ben! Ik had nooit gedacht dat ik een goede moeder zou zijn, maar als ik naar Merel kijk denk ik dat ik dat wel degelijk ben. Ze komt regelmatig naar me toe lopen om te knuffelen of te zeggen:"mama, hou van jou"! Mijn moederhart is totaal geopend door dit schitterende meisje. Ook de buitenwereld kan me nog maar weinig schelen. Ik was altijd heel erg bezig met "wat anderen van mij zouden vinden", maar dat is verdwenen. Ik ben gelukkig met mijn gezinnetje, ik geniet elke dag van mijn meisje en het wordt steeds leuker. Geduldiger ben ik ook geworden en ik kan veel meer hebben dan ik altijd dacht. Merel kan heeeel veel doen voordat ik "boos" word. Ik vind het gewoon in een woord SUPER om moeder te mogen zijn!
Ik ben absoluut veranderd! Tijdens de zwangerschap kon ik heel cynisch zijn over "dat" kind in mijn buik of plannen maken voor lange verre reizen, borstvoeding was zwaar primitief en ECHT niks voor mij... Borstvoeding heb ik met trots 3 maanden gegeven en voelde zo natuurlijk! Dit jaar niet op vakantie, lekker rustig thuis! En " dat " kind heeft een oermoeder in mij losgemaakt, ik geef mijn leven voor haar! Heel bijzonder wat dat met je doet, moeder worden.
ik zag mezelf ook echt niet als mama, maar toch ben ik het (volgens mijn vriend) ik ben niet een mam die haar meisje vol roze wil doen,, nee juist stoere kleding, tuurlijk ook afentoe wat roze erbij. kan niet wachten om elastiekjes en andere haar frutsels te kopen,, leuke jurkjes en rokjes heerlijk ik was al erg beschermend tegen over mijn honden, altijd gezecht het zijn honden/maatjes maar niet mijn kindjes, stiekum ben ik net zo bezorgd over ze als over mijn dochter. ik heb ze 1,5 week niet gezien omdat ik in het ziekenhuis lag, heb lopen janken toen ik ze weer zag(en soms savonds ook omdat ik ze zo miste) ik ben veel openen geworden, zeg veel sneller ik hou van je tegen mijn vriend, knuffelen (voor heen veel minder) mijn vriend is heel blij met de nieuwe ik. en ik ik ook, voel me veel steviger en volwassener, en ondanks dat ik zo moe ben (nachten doorslapen zijn nu begonnen) voel ik me gelukkig en vrolijk.
Ik ben sinds ik mama ben veel assertiever en ben veel meer open naar de mensen die me lief zijn.. Wat ik nooit had verwacht is dat ik zo veel van zo'n klein meisje kan houden!
hehe ik herken me vooral in het bovenste ik was heilg overtuigt dat het een jongetje zou worden zelfs toen uit de echo bleek dat dat echt NIET het geval was... bleef diep in mij iets uitgaan van een jongetje en ik had inderdaad ook echt iets tegen roze en nou moet ik zeggen dat ik roze graag combineer met iets stoerders nog steeds maar ze heeft ook ultraschattige kleertjes aan soms en supervaak jurkjes
Leuk topic! Maar inderdaad hier ook nog eentje die toch echt wel heel erg veranderd is. (ik hoop dan maar op positieve wijze ). Ook ik dacht altijd alleen maar een jongens-mama te kunnen zijn, maar het werdt een meisje. Op het begin had ons meisje dan ook vrij wel alleen stoere meiden kleding maar wat vind ik het nu toch schattig om haar een maillot met een spijkerrokje en lief truitje aan te trekken, leuk speldje in haar haartjes schattige schoentjes er onder etc etc . Nou had dit 2 jaar geleden tegen me gezegd en ik had je uitgelachen. Verder ben ik ook meer in moeder in het opzicht van schoonmaken en netjes houden(dat doe ik nu elke dag en dat deed ik vroeger echt niet ), maar ook in het verantwoord eten maken, gezond etc.
hahaha het is net of ik mijn eigen verhaal lees! Ik vond mij ook echt een jongens moeder, en was er heilig van overtuigd, dat ik een jongen zou krijgen. Tot de 20 weken, waarin mij werd medegedeeld dat ik een meisje zou krijgen. Ik was werkelijk helemaal van slag en heb er 18 weken aan moeten wennen (ben met 38 weken bevallen) maar nu....... Ik koop alleen maar rokjes en jurkjes en het liefst in het roze. Ik had een neutrale kamer die die is inmiddels ook helemaal roze! Ik heb me vooral verbaasd, dat ik ook over het oer-instinct beschik, had dat nooit gedacht
Hier precies andersom. Ik had echt gedacht dat we een meisje zouden krijgen. Ik zag mezelf al zitten tutten met haar. Zelf ben ik ook echt altijd zo'n meisjesmeisje geweest. En in babywinkels liep ik automatisch naar die kleine shattige en vooral roze kleertjes. Maar toen bleek dat we een jongetje zouden krijgen.. Dat was even slikken. Maar zoals elke moeder vast zal zeggen, denk je daar bij de geboortemeteen totaal anders over. Ten eerste dat gevoel dat je meteen weet dat je alles voor je kind zult doen. Ik houd ontzettend mega veel van mijn man, maar de liefde voor mijn zoontje is oneindig. En als ik nu aan een tweede denk, dan denk ik nu automatisch aan een jongetje. Lijkt me zo leuk, twee stoere boefjes. Ik kan me nu ook helemaal uitleven op jongenskleding, wat ik niet had verwacht. Stoere spijkerbroekjes met overhemdjes en leuke spencertjes en mooie polootjes.
Waar ik me over verbaas is dat ik zo consequent ben in bepaalde dingen, dat had ik echt niet van mezelf verwacht, ik ben (was) namelijk helemaal niet zo... Bijv: Jelle eet elke dag fruit, en als hij dat om wat voor reden dan ook niet doet, moet ik toch wel even slikken... Het is geen onoverkomelijk drama, (hij krijgt er niks van als hij een keer geen fruit eet) maar diep in mijn hart wil ik toch wel dat hij al zijn vitamientjes binnenkrijgt... En gisteren op een verjaardag heeft hij voor het eerst een zakje chips (lees: uiteindelijk een paar stukjes, de rest hoefde meneer niet) gekregen... Ik vind het heel knap van mezelf dat ik dat zolang tegengehouden heb... Ik ben zelf namelijk een echte chipseter... En ook dat ik nu zo van de ritme en regelmaat ben. Ik wil gewoon thuis zijn als Jelle moet slapen, en het liefst nog iets eerder zodat hij even kan spelen voordat hij naar bed moet. Ik verbaas me eigenlijk elke dag over mezelf... Ik doe allemaal dingen die ik nooit achter mezelf gezocht had...
@bluesky: wij zijn na anderhalf jaar nog steeds anti-suiker en anti-chips *grin* dat kan ze dr hele leven nog eten tenslotte en natuurlijk krijgt ze op verjaardagen atijd wel chippies of een snoepje maar thuis dus gewoon niet. is voor sommige mensen erg slikken.. maar anne is al niet de dunste... (althans.. in verhouding met dr lengte klopt het niet helemaal) en ik heb nou niet echt het gevoel dat ze wat mist ze lust namelijk alles.. dus als ik dr smiddags ipv een chippie een stukje appel geef is ze net zo gelukkig.
Ik dacht ook altijd dat ik meer een jongens mama zou zijn. Ik ben zelf ook een beetje en jongenstype . Maar nu we een meisje hebben ben ik heel erg veranderd. Ik moest eerst niets van roze hebben maar nu, ik vind het erg mooi. En echt die tuttige meisjes dingen vind ik ook erg mooi. Dat had ik nooit van mezelf verwacht. Ik had, voordat onze dochter er was, een vaste dag voor wat ik ging schoonmaken. Nu heb ik dat niet meer, ik zie wel wanneer ik eraan toe kom. Maar het moet wel schoon zijn natuurlijk. Ik ben wel iemand van regelmaat maar daar heeft Sanne ook veel baat bij en is dan veel "gezelliger".
Het is idd dat we gisteren op een verjaardag waren, anders had hij ze ook niet gehad... En hij had al een banaan van de fruitschaal gepikt en opgegeten (kleine dief.. ) en hij had welgeteld een half melbatoastje met pate op... Niet dat dat nou zo ongezond is, maar goed... En antisuiker? Jelle drinkt bijv thuis ook altijd Diksap ipv limonadesiroop. Ik was van de week al aan het mopperen dat Diksap zo duur is, maar aan de andere kant, die goedkope suikertroep kan altijd nog... Het enige echte snoepje wat Jelle krijgt is een tumtummetje bij de kassa van de supermarkt. Hij is idd net zo blij met rozijntjes of een stuk peer... En nog eens over wat me verbaasd over mezelf: Wat ik wel merk is dat ik steeds (nu dus ook weer) tekst en uitleg wil geven aan mensen. Eigenlijk zou ik dat niet moeten doen, maar toch wil ik graag dat mensen mijn beweegredenen weten waarom wel/niet. IK ben wat dat betreft assertiever geworden. Voor mezelf niet, maar Jelle kan niet zelf beslissen dus moet ik dat voor hem doen. Het helpt niet altijd (zoals mijn moeder demonstreerde door Jelle met 6 mnd een hap slagroom te geven, nadat ik gezegd had dat dat niet mocht ) maar dan heb ik het in elk geval gezegd.
mja ik moet zeggen.. dat ondanks onze "anti suiker gevoelens" ze wel gewoon aangelengd vruchtensap drinkt dat is ook aardig suiker maarja soms heb je er meer of minder invloed op en zolang ik die invloed nog heb.. gebruik ik hem maar en 100% verbieden durf ik niet zo goed ik moet dan altijd denken aan die kindjes die je dan dag in, dag uit met grote zakken chips, blikjes cola of redbull en gevulde koeken ziet lopen. dan heb ik liever dat ze het af en toe eet... en niet probeert als een gek een soort van inhaalslag te maken als dr ouders het niet zien.
Ik was er voor mijn gevoel heel zeker van dat ik een jongetje zou krijgen, en heb dan ook veel spulletjes gekocht die voor zowel ook een meisje kon. Ik was toch niet zo van al dat roze......... maar toen bleek bij de echo dat ik een meisje kreeg. Nou en wat ik niet had verwacht ik heb nu echt een roze-tik! Echt al haar zomerkleertjes die ik nu al aan het kopen ben zijn bijna allemaal roze! Het staat haar zo schattig, echt een meisje. Ik dacht ook dat ik wel een makkelijke moeder zou zijn en zonder moeite mijn kindje weg zou brengen bij oppas... is alleen maar goed voor ze om niet altijd bij mama te zijn. Dat is ook helemaal veranderd, ik kan geen minuut zonder mijn dochter, al moet ik even weg dan mis ik haar zo en denk ik constant hoe het met haar gaat...hihi...nooit verwacht...
Voor mijn zwangerschap was roze al mijn kleur, maar nu die kleine meid geboren is helemaal! Ik probeer het wel te combineren met ander kleuren (zodat ze niet altijd een complete zurstok lijkt, haha), maar dat lukt niet altijd! Verder vind ik het erg leuk staan bij haar donkere haartjes. Zeg nou zelf, smelt je niet weg als je haar op de foto ziet?